Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

22 آوريل

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

اخراج پرتغالی ها از جزایر قِشم و هُرمُز

22 اپریل 1622 و هفت سال پیش از درگذشت شاه عباس یکم، دژ پرتغالی ها در جزیره هُرمُز سقوط کرد و استقرار دهها ساله آنان در این جزیره و کنترل آمد و رفت ها به خلیج فارس پایان یافت. در این عملیات 9 کشتی نظامی انگلستان ـ اسما وابسته به کمپانی هند شرقی انگلیس ـ به واحد نظامی ایران کمک کردند. کشتی های انگلیسی دژ پرتغالی ها را گلوله باران و نظامیان ایران در زیر این آتش، دژ را تصرف کردند. کشتی های انگلیسی قبلا، ناوهای پرتغالی را از اطراف جزیره فرار داده بودند.
    پیش از اخراج پرتغالی ها از هرمز، نیروهای نظامی ایران و باز هم با کمک انگلیسی ها جزیره قِشم را آزاد کرده بودند و قبل از قِشم، نیروهای ایران به فرماندهی امامقلی خان، پرتغالی ها را از بحرین بیرون رانده بودند.
    مذاکرات برادران شِرلی با شاه عباس، مقدمات این همکاری نظامی ایران و انگلیس را فراهم کرده بود.
    با اخراج پرتغالی ها، انگلیسی ها راههای تجاری خلیج فارس را به دست گرفتند و به تدریج بر منطقه تسلط یافتند و ....
    در پی اخراج پرتغالی ها، شاه عباس دست به توسعه بندر گُمبرون زد که نام او بر آن نهاده شد و به بندر عباس تغییر نام داده است. بندرعباس تا زمان افزایش شمار استانهای ایران از دَه استان، جزئی از استان کرمان بود.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

پيمان امنيت مشترك ايران، افغانستان و تركيه ـ نيّات دولت لندن از آن

22 اپریل 1926 (دوم ارديبهشت 1305) ميان ايران، تركيه و افغانستان يك پيمان امنيت مشترك به امضاء رسيد كه برخي از مورّخان نوشته اند سياست انگلستان پشت سر آن بود كه در آن زمان يك قدرت بزرگ جهاني و استعمارگر شماره يك بشمار مي رفت. به باور این مورخان، قرارداد پاریس که به موجب آن دولت تهران حاکمیت خود بر هرات و مناطق غربی افغانستان را واگذار کرد، سارشنامه ای مشروط است و در مواردي دست ایران را در فرستادن نیروی نظامی به هرات باز گذارده و هدف دولت لندن از ترغيب امضاي پیمان دوستی اپریل 1926 سه کشور، گرفتن تایید ضمني دیگری از دولت تهران مبنی بر به رسمیت شناختن استقلال افغانستان (تجزیه ایران) بود. اين پيمان در تهران و در خانه محمدعلي فروغي نخست وزير وقت [که شهرت نزديک بودن به دولت لندن داشت] توسط نمايندگان سه كشور امضاء شد. فروغي (ذکاء الملک) ماه بعد از نخست وزيري بركنار شد، ولي در كابينه بعدي، اين اديب را وزير جنگ كردند!. در اين فاصله رضاشاه سرگرم برگزاري مراسم تاجگذاري خود بود.
به نظر پاره اي ديگر از مورّخان ـ مورّخاني كه درباره پيمان امنيت مشترك ايران، تركيه و افغانستان تحقيق كرده اند، هدف انگلستان از تشويق سه كشور به امضاي اين پيمان، ايجاد يك سد در برابر سرايت تفكر سوسياليسم روسيه شوروي به جنوب بود که سلطه و نفوذ مسكو را به دنبال داشت. همچنين دولت لندن كه همواره نظر خاص به افغانستان داشته است مي خواست كه از دعاوي احتمالي ايران نسبت به آن سرزمين پيشگيري كرده باشد.
ايجاد افغانستان از تجزيه ايران، عمدتا با بازي هاي انگلستان صورت گرفته بود. «افغانستان» نامي است که دولت لندن بر ايران خاوري گذاشته است.

زمانی که ایران چنین دادگاهی داشت: "انتقاد كردن، تکلیف روزنامه نگار است"

دکتر مظفر بقايي کرماني

شعبه يكم دادگاه جنايي تهران كه دكتر مظفر بقايي كرماني را بنا به شکايت ارتش محاكمه مي كرد دوم ارديبهشت 1329 (22 اپريل 1950) با صدور حكمي جالب و ماندنی، وي را از اتهام منتسبه تبرئه كرد. سه قاضي اين دادگاه در حكم خود نوشته بودند: "مقالهِ مظفر بقايي در روزنامه شاهد كه در آن به ارتش اشاره رفته بود، اهانت به نيروهاي مسلح نبود بلكه يك انتقاد بود و چون راه حل نشان داده بود، پس [بنابراین]؛ اين مقاله يك «انتقادِ سازنده» بود و تکلیف روزنامه نگار گفتن مسائل و ارائه راه حل است ـ از زبان خود و یا به صورت نقل قول از دیگران و .... اين نوشته، یک مقاله [نظر] بود و نه خبر كه حتي بشود ناشررا به تكذيب آن و يا دادن توضيح [در همان صفحه و همان ستون از روزنامه] وادار كرد.".
     ارتش در دادخواست خود، مقاله نگار (بقايي) را متهم به اهانت به نيروهاي مسلح و درنتيجه متزلزل ساختن صميميت افراد آن نسبت به فرماندهان ارشد ارتش كرده بود و خواستار مجازات او شده بود. [در آن زمان هنوز اختیارات محاکم نظامی گسترش نیافته بود و آن قبیل شکایات به این محاکم ارجاع نمی شد.].
    ده سال بعد از آن محاکمه، رئيس شهرباني وقت (سپهبد نعمت الله نصيري) و اين بار از دستگاه قضايي ارتش خواست كه دكتر مظفر بقايي را به اتهام اهانت به شهرباني [پلیس] و سلب صميمت [اعتماد] اتباع کشور نسبت به افراد آن مجازات كند. اين بار، دستگاه قضايي ارتش بقايي را در زندان دژبانی بازداشت و محكمه نظامي اورا به مجازات زندان محكوم كرد.
    بقايي در سال 1339 هجری در نطقي مطالبي درباره شهرباني گفته بود و ازجمله به تراشيدن غيرقانوني سر يك روزنامه نگار كرماني [نوشيروان کيهاني زاده مولف اين تاريخ آنلاين] به دستور شخص سپهبد نصيري اشاره كرده بود.
     نصيري در بهمن ماه سال 1357 و اندکي پس از پيروزي انقلاب اعدام شد و بقایی هم چندی پس از او در زندان جمهوری اسلامی درگذشت.

واکنش آیت الله خامنه ای نسبت به تهدید اتمی «اوباما» برضد ایران در یکم اردیبهشت 1389 (21 اپریل 2010)

آيت الله خامنه اي

آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران 21 اپریل 2010 (یکم اردیبهشت 1389) در اجتماعی در تهران گفت:
"تهدید تلویحی اتمی ایران، مایه ننگی در تاریخ سیاسی آمریکا و نقطه سیاهی در کارنامه دولت این کشور خواهد بود. مجامع بین المللی نباید به سادگی از تهدید اتمی رئیس جمهوری آمریکا برضد ملت ایران بگذرند. رئیس جمهوری آمریکا [اوباما رئیس جمهوری وقت آمریکا] به چه حقی ملت ایران را تهدید هسته ای می کند. این تهدید، تهدید صلح و امنیت جهانی و بشریت است. کسی نباید به خود جرأت دهد که چنین تهدیدی را ـ حتی بر زبان جاری کند. ملّت ایران در برابر اینگونه تهدیدها شکست ناپذیر است. ملّت ایران در برابر اینگونه تهدیدها و گُنده گویی ها تسلیم نخواهد شد و تهدید کنندگان را به زانو درخواهدآورد. ملّت ایران اجازه نخواهد داد که دولت آمریکا با چنین تهدیدها و ابزارها باردیگر سلطه جهنمی خودرا بر ایران تجدید کند. قدرت های اتمی بویژه آمریکا بدنبال استفاده از این قدرت [اتمي بودن] برای سلطه برجهان هستند و هیچیک از این قدرت ها، به معاهدات بین المللی در زمینه سلاح های اتمی پایبند نیستند و به آنها عمل نمی کنند، ولی کشورهای دیگر را متهم به نقض معاهدات می کنند زیرا که نمی خواهند رقیبی برایشان به وجود آید. آنها آشگارا دروغ می گویند. ما بارها گفته ایم که به دنبال استفاده از سلاح های کشتار جمعی نیستیم.".

افزایش عوارضِ تصاعدیِ خروج از کشور در سال 1400 و برای سفرِ اول چهارصد هزار تومان

خبرگزاری مِهر یکم اردیبهشت 1400 (21 اپریل2021) با این تیتر؛ «عوارض خروج از کشور که سال گذشته ۲۶۴ هزار تومان بود، امسال با افزایش ۱۳۶ هزار تومانی به ۴۰۰ هزار تومان برای سفر اول رسیده است» و با درج جدول زیر، گزارش از افزایش عوارض خروج از کشور در سال 1400 (سال جاری) داد. عوارض خروج از کشور در سال 1399 برای مسافرتِ بار اول 264 هزارتومان، برای بار دوم در همان سال 396 هزار تومان و برای بار سوم (درهمان سال) 440 هزار تومان بود. در سال 1396 عوارض خروج برای سفر اول 220 هزار تومان بود. عوارض خروج از همین سال وضع شده است:

ارقام جدول به ریال است

اديان و روحانيون

غارت کربلا در اپریل 1802

به نوشته دائرة المعارف آنلاین «ویکی پِدیا» زیر عنوان Wahhabi sack of Karbala که می شود مطالب آن را اصلاح (اِدیت) کرد 21 اپریل 1802 دوازده هزار وهّابی از نجد در شبه جزیره عربستان به کربلا حمله ور شدند و در این تعرض 2 تا 5 هزار تَن از ساکنان شهر کشته شدند. وهّابیون با وارد آوردن تخریب به شهر، دست به غارت اماکن مقدسه شیعیان زدند.
    ویکی پدیا نوشته است که اموال غارت شده از کربلا و عمدتا هدایای شیعیان به مرقد حسین ابن علی (ع) امام سوم شیعیان معادل 4 هزار بار شتر بود.
    چگونگی تعرض به کربلا از نوشتهِ دو شاهد عینی و یکی از آندو Jean-Baptiste Rousseau شرق شناس فرانسوی نقل شده است.
    در آن زمان فتحعلی شاه قاجار بر ایران سلطنت داشت. وی که از قصد این حمله اطلاع یافته بود از سلطان عثمانی خواسته بود که موافقت کند برای جلوگیری از حمله، نیرو به کربلا و نجف بفرستد که سلطان موافقت نکرده بود و ظاهرا نگرانی او این بود که نیروی ایرانی در کربلا و نجف ماندگار شود. برخی نوشته اند که سلطان عثمانی در صدد برکناری «بیوک سلمان پاشا» بود و تعرّض وهابیون به او فرصت این کار را می داد.
    تعرّض وهابیون به اماکن مقدسه شیعه در کربلا در پنجمین سال سلطنت فتحعلی شاه و دو سال پیش از آغاز نخستین جنگ ایران و روسیه (جنگ 1804 ـ 1813) روی داد. برخی از شرق شناسان روس با انطباق تقویم هجری قمری (سال 1216) با تاریخ میلادی قدیم و متداول در روسیه وقت نوشته اند که تعرض وهّابیون در مارس 1801 صورت گرفته بود.
    کربلا ـ شهر مقدس شیعیان، واقع در صد کیلومتری جنوب غربی بغداد شهری حدودا 700 هزار نفریِ تماما شیعه نشین است.

در قلمرو انديشه

نظرات «کانت» برای ایجاد جامعه ای بهتر

Immanuel Kant

ايمانوئل كانت Immanuel Kant انديشمند آلماني 22 اپریل 1724 در كالينينگراد به دنيا آمد و هشتاد سال عمر كرد. در آن زمان، كالينينگراد جزيي از پروس (آلمان) بود كه اينك متعلق به روسيه فدراتيو است. «كانت» در ژوئن 1795 اثر خود «صلح پايدار» را منتشر كرد.
     كانت در زماني از ضرورت دمكراسي (دمکراسي واقعي و مطابق تعاريف آن، نه حکومت طبقه خواص ـ اليت ها و نمايندگان اصحاب منافع و کمپانی ها) براي تأمين و تضمین حقوق اساسي مردم و پيشرفت كشورها و استفاده از همه مغزها براي خدمت به جامعه سخن به ميان آورد كه کشورهاي اروپای قاره ای ازجمله آلمان (پروس) نظام فئودالي و شبه استبدادی داشتند.
    کانت در کتاب «صلح پايدار» نوشته است كه اگر دمكراسي در يک جامعه تحقق يابد پدیدآورنده افرادي خواهد بود كه در نهايت دقّت، و رعايت منطق و منافع جامعه به تصميم گيري خواهند پرداخت. تصمیمات دولتی ـ جز در مورد عملیات نظامی ـ باید علنی باشد و انتشار یابد تا اندیشمندان و کارشناسان به موقع اظهار نظر کنند و پیشنهاد اصلاحی دهند.
     كانت مي گويد: پنهان كاري دولت است که مآلا باعث نفاق و حتی نزاع می شود. به باور کانت، مبارزه برسر کسب قدرت بزرگترین آفت یک جامعه است. دولت های معاند خارجي ممكن است از فرصتي که چنین مبارزه داخلی به دست داده استفاده کنند، آن را دامن بزنند كه جنگ ـ داخلي يا خارجي ـ در جهت منافع توده مردم نيست.
     «كانت» همانند كوروش بنيادگذار ايران كه دو هزار و سيصد و اندي سال پيش از او مي زيست عقيده داشت كه براي پايان يافتن برخورد ملل با هم و قطع توطئه بر ضد يكديگر و استفاده بهينه ملل از امكانات اقتصادي كره زمين بايد كشورها با حفظ حاكميت ملي و آزادي عمل، يك اتحاديه و سازمان جهانی [طبق برخی تفسیرهای نظرات کانت، نوعي جامعه مشترک المنافع جهاني] به وجود آورند كه در اين صورت، دمكراسي در هريك از اعضاي اتحاديه كه ديگر نگران منازعه و جنگ و دغدغه سياست خارجي و تجارت خارجی نخواهد بود به كمال خواهد رسيد و نيكبختي بشر تأمين خواهد شد.

در قلمرو رسانه‌ها

پاسخ به پرسشِ مخاطب درباره وبسایتِ «روزنامک www.rooznamak.com» و مجلهِ روزنامک

    پرسش یک مخاطب که فروردین 1398 واصل شد:

     دانشجوی رشته روزنامه نگاری هستم و به صورت نیمه وقت هم در یک روزنامه چاپ تهران کار می کنم. یک روز دبیر میز ما گفت که مجله روزنامک، صفحاتی زیر عنوان رسانه ها دارد حاوی کارهای روزنامه نگاران برجسته که خواندن آن صفحات بر معلومات روزنامه نگاران جوان می افزاید و همچنین خاطرات دوران خبرنگاری ناشر این مجله و مندرج در همان مجله که درس و اندرز است و همچنین آشنا شدن با روش کار او و احیانا اقتباس این روش. آنلاین مجله را در «مَگ ایران» یافتم و آدرس آنلاین آن را بدست آوردم و از این طریق وبسایت جداگانه روزنامک را یافتم و می خوانم. خواستم بدانم که این وبسایت قدیمی [روزنامک] از چه وقت دایر شده است و هدف چه بوده است؟. ضمنا از کارِ بی نظیر و فردوسی مآب شما در مورد تألیف روزشمار تاریخ که مملو از درس و آگاهی دادن است سپاسگزار هستم.

    پاسخ:

    مؤلف این تاریخ آنلاینِ برای ایرانیان و پارسی زبانان (نوشیروان کیهانی زاده ـ از آگوست 1956 = یکم شهریورماه 1335 روزنامه نگار، دارای مدارک دکترا در تاریخ و فوق لیسانس دررشته های تاریخ، روزنامه نگاری و «علوم کتاب و انتقال معلومات» که در دهه های 1990 و 2001 (دهه های 1370 و 1380) مطالبی از او با عناوین «روزنامک، روزگار، ماندگار، امروز در تاریخ، نگاهی به گذشته، دانایی توانایی، دانش و زندگی، گشتی در دنیای خبرها و ...» در برخي روزنامه هاي تهران ازجمله روزنامه های همشهری، ایران، اعتماد و شرق منتشر مي شد، و قبلا تا بهار 1359 به مدت ربع قرن در روزنامه اطلاعات و بیش از دو دهه در خبرگزاری پارس و رادیو تلویزیون کشور) «روزنامک» را به خواست مخاطبان و از 12 نوامبر 2003 (21 آبان 1982) به صورت یک وبسایت و با ترکیبی از تاریخ و خبر و نظر (رویدادهای گذشته و رویدادهای روز)، خاطرات، مشاهدات و نظرات در نشاني زير ایجاد کرد و به همان صورت ادامه داده است: www.rooznamak.com
     همچنین از اپریل 2014 (فروردین ـ اردیبهشت 1393) در حاشیه این وبسایت، ویندو اِدیشِن آنلاینِ مجله بین الملل «روزنامک» به شماره ثبت 92/25178 آورده شده که با کلیک کردن روی آن می توانید مطالب آخرین شماره و همه شماره های قبلی مجله را مطالعه کنید که عبارت اند از رویدادهای ماه ـ رویدادهایی که در آن ماه در طول تاریخ رخ داده همراه با نظر و تفسیر مؤلف و با توجه به فرضیه «فلسفه تاریخ» توأم با پند و اندرز، بخشی از خاطرات مؤلف از دهها سال روزنامه نگاری، تجربه او از این پیشه با هدف تکامل آن، ماجراهای نوشته و نانوشته از دوران حوادثِ شهری نویسی اش، عکس ها و کاریکاتورهای جالب و کم سابقه ماه و یا بیانگر یک رویداد تاریخی، تحولات رسانه ها و عقاید اصحاب نظر(نظرات و فرضیه ها)، اکتشافات علمی بویژه در دانش پزشگی و نیز پرسش و پاسخ ها در این زمینه و مسائل جوامع و جامعه خانواده، مسائل بشر و بشریت، زادروزها و سالمرگ ها، تحولات فرهنگی و امورِ در ارتباط با مدنیّت، مشاهدات مؤلف در هر سفر و نیز مشاهدات و تجربه های روزانه او و ... که این مجموعه بي شباهت به يك «كارنامك» نيست و كاري است تازه در قلمرو ژورناليسم و هیستریوگرافی. می دانیم که سابقه نویسی بر اخبار و تحولاتِ روز، کار فرهنگی است نه سیاسی. این مجله دارای یک سرمقاله است که بازتابي است از نظر و احساس ناشر درباره تحولات وقت که خوانده، شنيده، ديده و يا درگير آن بوده و به علاوه، درج پيامهاي دريافت شده و پاسخ به پرسشهايي كه از ناشر می شود. سعی می شود که روش نگارش مطالب، ژورنالیستی باشد (رعایت قواعد خبرنویسی، مقاله نگاری و فیچر با پاراگراف لید و همه عناصر ششگانه و در صورت امکان ـ تصویر) تا مطالعه مطالب، خسته کننده و وقت گير نباشد و اطلاعات كافي به مخاطب بدهد که فايده برگيرد و برایش جای سئوال باقی نگذارد.
     بعدا بر مطالب اِدیشن آنلاین مجلهِ روزنامک و بمانند آنلاینِ هر نشریه دیگر، رویدادهای جهانی و اظهارات مهم و تاریخساز ـ در همان لحظه وقوع و انتشار اضافه خواهد شد تا مخاطبان، علاوه بر خبر ـ از دیدگاه ناشر روزنامک ـ به علل و نتایج هر رویداد پی ببرند و فعلا در وبسایت روزنامک www.rooznamak.com.
    پس از انتشار هرشماره مجله، کُپیِ برخی از مطالب آن عینا در وبسایت روزنامک درج می شود، با ذکر منبع (مجله روزنامک، شماره ... و گاهی شماره صفحه مجله که مطلب از آن کپی شده باشد).
    توجه به آنلاین رسانه ها ـ از روزنامه و مجله تا کتاب و فیلم و رادیوتلویزیون ـ رو به افزایش است و این روند (آنلان خوانی) که دارد عادت می شود توجه ما را به آنلاین مجله و نیز وبسایت روزنامک، هر روز بیشتر می کند. به علاوه، سرعت انتشار مطالب زیاد و لحظه ای است وهمچنین هزینه آنلاین نویسی به مراتب کمتر از انتشار رسانه های نوشتاری به صورت چاپی است. این واقعیت را هم نباید فراموش کرد که یکی از مشکلات رسانه های چاپی؛ توزیع آنها است که دارد هردم بُغرنج تر می شود و نیز نیاز داشتن به کاغذ، مرکّب و لیتوگرافی که هزینه سنگین و روزافزون دارند.

ساير ملل

بکار بردن سلاح شيميايي در جبهه «Ypres» واقع در بلژيك در اپريل 1915

ارتش آلمان 22 اپريل 1915 و در دومين سال جنگ جهاني اول، در جبهه «Ypres» واقع در بلژيك برضد دو لشكر فرانسوي (عمدتا مركب از افراد الجزايري و مراكشي)، دو لشكر انگليسي و يك لشكر كانادايي سلاح شيميايي (گاز كُلُر) بكار برد كه براثر آن، ظرف يكي ـ دو ساعت شش هزار تن درگذشتند.
در اين عمليات كه در يك جبهه شش كيلومتري انجام شد 168 تُن گاز كُلُر رها شده بود و اين گاز ريه نظاميان را از كار انداخته بود. اين دومين بار بود كه ارتش آلمان در جنگ از سلاح شيميايي استفاده مي كرد. اين ارتش سه ماه پيش از اين در جبهه Bolimov برضد روس ها از اين سلاح استفاده كرده بود.

ابتكار برزيل در ساخت يك پايتخت تازه که دارد جهاني مي شود ـ راه حلِ مسئلهِ پُرجمعیت شدنِ پایتخت ها

نماد برزيليا

برزيلي ها 23 اپريل را سالروز تاسيس كشور خود مي دانند و دولت وقت اين كشور 21 اپريل 1960 (سالروز اعدام تيرادنتسTiradentes قهرمان استقلال برزيل) برزيليا پايتخت تازه برزيل را گشود و ادارات مركزي سه قوه حكومتي را به آنجا منتقل كرد. برزيل براي حل مسئله جمعيت و مشكلات ناشي از آن ازجمله ترافيك، براي پايتختي خود اين شهر تازه، و درست در مركز كشور را ساخته و محدوديت هايي براي سكونت در آنجا وضع كرده است. مشكلات محيط زيستي، اقتصادي و اجتماعي سبب شده است كه برخي از دولت ها به انديشه انتقال پايتخت کشور به شهري كوچك و يا تازه ساز در مركز كشور افتند. برزيليا پايتخت تازه برزيل ظرف 41 ماه ( 1956 تا 1960) ساخته شد.

P. A. Cabral

پدرو آلوارس كابرال Pedro Alvares Cabral دريانورد پرتغالي که 22 اپريل سال 1500 به آبهاي برزيل رسيده بود روز بعد (23 اپريل) از کشتي پياده شد و پاي بر اين سرزمين قاره آمريكا گذارد كه چون داراي جنگلهاي درخت برزيل (چوب سرخ) بود نامش را برزيل گذارد و پس از چند روز، يكم ماه مي، آنجا را ملك شخصي پادشاه پرتغال اعلام داشت و با نصب يك پرچم پرتغال و يك صليب چوبي كه همانجا ساخته شده بود آن سرزمين پهناور و مسكون را به همين آساني متصاحب شد.
كابرال و همراهانش هنگام ورود به برزيل با انبوه بوميان (سرخپوستان) رو به رو شدند كه در كلبه هاي بزرگ زندگي مي كردند و در گهواره (هموك) مي خوابيدند و براي شكار از تير و كمان استفاده مي كردند، ولي بمانند اروپاييان متجاوز توپ و تفنگ نداشتند!. آنان مردماني صلح طلب بودند و در صدد وارد ساختن آزار به تازه واردين برنيامدند. برزيل با وسعتي بيش از هشت ميليون و پانصد هزار كيلومتر، تا قرن نوزدهم وابسته به پرتغالِ كوچولو بود.

جنجال پناهنده شدن دختر استالين به آمريکا

Svetlana Alliluyeva

21 اپريل1967 سوتلانا (Svetlana Alliluyeva) دختر استالين كه در آن زمان 41 ساله بود، در هند به دولت آمريكا درخواست سفر به اين كشور و اقامت در آنجا را تسليم كرد كه چون با هيچيك از موارد مندرج در قانون مهاجرت آمريكا مطابقت نداشت، «پناهندگي» تلقي و به همين صورت در رسانه ها درج شد. وي چندي پيش از آن، خاكستر شوهر هندي متوفاي خود را از مسكو به هند برده بود تا در رود «گنگ» بريزد و مدتي را درخانه يكي از بستگان شوهرِ متوفا زندگي كرده بود. گفته شده است كه سوتلانا، نخست مايل به ماندن در هند بود كه دولت هند به سبب داشتن مناسبات حسنه با مسكو، از بيم جنجال مطبوعاتي، به او روي خوش نشان نداده بود. شوهر هندي سوتلانا يك كمونست بود كه در مسكو با هم آشنا و در همانجا زندگي مشترك آغاز كرده بودند.
    ورود سوتلانا به آمريكا وسيله مناسبي براي انتقاد از سوسياليسم شوروي شده بود كه حتي دختر رهبر سابق از اين روش ناراضي و ترك وطن كرده بود. اقدام سوتلانا هفته ها از اخبار اول رسانه هاي غرب بود.
    سوتلانا پس از اقامت در آمريكا با يك آمريكايي ازدواج كرد و با اين كه تبعهِ نچرالايزد آمريكاست بيشتر اوقات خود را در روسيه مي گذرانيد. وي تنها دختر استالين بود كه او را از همسر دومش داشت. سوتلانا 27 ساله بود كه پدرش فوت شده بود. او در يك آپارتمان عمومي در مسكو زندگي مي كرد و به شغل تدريس و ترجمه اشتغال داشت. سوتلانا در دانشگاه مسكو ادبيات زبان انگليسي تحصيل كرده بود. او در زمان تحصيل در دانشگاه مسكو، به رغم ميل باطني پدرش با همشاگردي يهودي خود به نام «موروزفMorozov» ازدواج كرده بود كه اين ازدواج طولي نكشيده بود. سوتلانا پيش از آشنا شدن با كمونيست هندي، يك بار ديگر هم ازدواج كرده بود. ازدواج سوتلانا با شوهر آمريكايي اش هم زياد دوام نيافت. سوتلانا چند كتاب نوشته كه دوتاي آنها معروفيّت دارند. سوتلانا 22 نوامبر 2011 در 85 سالگي درگذشت.

Svetlana در سال 1967

روز زمين = Earth Day

با اينكه سازمان ملل روز 20 مارس (نوروز ايرانيان) را كه آغاز بهار است و خورشيد نسبت به استواي زمين در وضعيت ويژه قرار مي گيرد «روز زمين» پيشنهاد كرده بود كه اتفاقا ايرانيان از هزاران سال پيش در اين روز به تميزكاري و نوكردن مي پرداخته اند22 اپريل 1970 به پيشنهاد يك سناتور آمريكايي در يك نشست محيط زيست تصميم گرفته شد كه همين روز (22 اپريل) روز زمين (Earth Day) تعيين شود.
هدف از برگزاري روز زمين تشويق مردم (ساكنان آن) به حفظ كره زمين ازآلودگي ها و لزوم و اهميت اين كار است. در نيمكره جنوبي كه بهار آن برابر است با پاييز نيمكره شمالي، روز زمين را در همان بهار خودشان برگزار مي كنند.

نگاهي به كارهاي ريچارد نيكسون به مناسبت سالروز مرگ او ـ دوستي او با شاه ايران

نيكسون و پهلوي دوم در يكي از ديدارهايِ شان

ريچارد نيكسون سي و هفتمين رئيس جمهوري آمريكا 22 اپريل سال 1994 و در 81 سالگي براثر سكته مغزي در نيويورك درگذشت. وي از سال 1953 تا 1961 معاون رئيس جمهوري آمريكا (معاون آيزنهاور) و از 1969 تا 1974 رئيس جمهوري اين كشور بود.
     كودتاي 28 امرداد در زماني روي داد كه وي معاون ژنرال آيزنهاور رئيس جمهوري وقت آمريكا بود. پس از براندازي دولت دكتر مصدق، نيكسون از تهران ديدن كرد و از همان زمان ميان او و شاه دوستي نزديك برقرار شده بود كه تا پايان عُمر شاه ادامه داشت. مادر نيكسون يك «كويكر» مذهب بود و انتظار نبود كه وي بددهان باشد و يا به تقلب آلوده شود و يا باعث جنگ و يا ادامه خونريزي گردد كه ديديم موضوع «واترگيت»، استراق سمع و سرقت اسناد (برنامه هاي انتخاباتي) از مقر حزب دمكرات آمريكا باعث كناره گيري او شد و اگر كناره گيري نكرده بود؛ محاكمه پارلماني و اخراج مي شد و ....
    نيكسون كه يك كاليفرنيايي و از اعضاي حزب محافظه كار (جمهوريخواه) بود به كُردها در جنگ خود با دولت بغداد کمک کرد و پاي دولت وقت ايران را هم به آن كشانيد. نيكسون با رفتن به پکن و برقراري مناسبات سياسي با اين دولت باعث شد كه پس از درگذشت مائو، روشن رژيم پکن تغيير کند و اقتصاد کاپيتاليستي در پيش گيرد.
     نيكسون با طرح «دتانت = تشنج زدايي» خود با مسكو، اين دولت را تنبل، بي خيال و «وارفته» كرد و در وضعيت پسرفت، به ويژه از نظر توليدات كشاورزي قرارداد زيرا كه با سفر نيكسون به مسكو، راه فروش خواروبار آمريكايي به شوروي هموار گرديد، مديران مسئول كشاورزي اين جماهيريه آسوده خاطر شدند و ....
    نيكسون با قطع آخرين رشته ارتباط دلار با ذخيره طلا (خارج كردن كامل آمريكا از استاندارد طلا) دست بانک هاي مرکزي 12 گانه اين کشوررا به چاپ اسکناس بازکرد.
    در ميان سران آمريكا در هفتاد سال اخير نيكسون شايد تنها فردي بود كه توجه نسبتا كمتري به اسرائيل داشت. مذاكرات صلح ويتنام كه در زمان نيكسون آغاز شده بود پس از او به نتيجه رسيد و آمريکا از جنگ ويتنام خارج شد.

ملاقات نيكسون با مك كين خلبان وقت گروه هوايي نيروي دريايي آمريکا پس از آزادشدن از اسارت ويتنام و سپس سناتور و متوفّي در آگوست 2018

سرانجامِ کشيشِ چپگرا که رئيس جمهوری پاراگوآ شده بود

Fernando Lugo Mendez

در انتخابات بيستم اپريل 2008 كشور پاراگوآ واقع در آمريكاي لاتين، يك كشيش چپگرا به رياست جمهوري برگزيده شد و به اين ترتيب پاراگواي 6 ميليون و دويست هزار نفري هم پس از 61 سال از دست راستگرايان خارج شد. وي تا سال 2012 رئيس جمهوري بود و سپس سناتور و رئيس سنا.
    فرناندو لوگو متولد1951 كه از 15 آگوست 2008 كار خودرا به عنوان رئيس جمهور پاراگوآ آغاز کرده بود از اعضاي يك ائتلاف سوسياليستي است. وي يك آموزگار بود كه بخواست پدرش به تحصيل الهيات پرداخت و اين تحصيلات را در ايتاليا ادامه داد و به عنوان كشيش كليساي كاتوليك به وطن بازگشت.
    «لوگو Fernando Lugo Mendez» كه تا مقام بيشاپي و رياست كليساهاي يك ايالت ارتقاء يافته بود در «پاراگوآ» به «Bishop بيشاپِ تنگدستان» معروف است. وي در سال 2005 تصميم گرفت که از كسوت مقام مذهبي خارج و وارد كار سياست شود تا بتواند از اين طريق به تامين عدالت و حذف فقر از جامعه موفق شود. فعاليت سياسي او در ائتلاف احزاب سوسياليستي وطن موثر واقع شد و به رياست جمهوري پاراگوآ انتخاب گرديد. شعار او در مبارزات انتخاباتي؛ ريشه كن ساختن فساد از جامعه و به ويژه دستگاه دولت، توزيع عادلانه ثروت، تعديل درآمد، رايگان ساختن امر درمان و آموزش و پرورش و تعميم بازنشستگي بود. مردم پاراگوآ كه انصاف و صداقت لوگو را باور دارند؛ آراء خود را در انتخابات 20 اپريل 2008 به او دادند تا فرصت يابد وعده هايش را عملي سازد.
    با انتخاب لوگو به رياست جمهوري پاراگوآ، بيشتر کشورهاي آمريكاي لاتين داراي دولت چپگرا و سوسياليت شدند.
     پاراگوآ كه از مستعمرات اسپانيا بود و ميان برزيل، آرژانتين و بوليوي واقع شده و پايتخت آن شهر 500 هزارنفري آسانسيون است در 1811 استقلال يافت.
    دوره رياست جمهوري فرناندو لوگو بايد تا 15 آگوست 2013 ادامه مي يافت که برخورد پليس با گروهي کشاورز در ژوئن 2012 که منجر به مرگ 15 تَن شد عُمر رياست جمهوري اورا کوتاه کرد. برخورد پليس با کشاورزان هنگامي روي داد که پليس رفته بود کشاورزاني را که حاضر نبودند اراضي تصاحب کرده را تخليه کنند اخراج کند. پارلمان پاراگوآ حمايت فرناندو لوگو از کشاورزان را باعث تصاحب اراضي (مالِ غير) و اين زد و خورد اعلام و راي به محاکمه پارلماني (Impeachment) او داد. سناي پاراگوا 21 ژوئن 2012 لوگو را محاکمه، محکوم و عزل از مقام کرد و فدريکو فرانکو Federico Franco معاون او برجايش نشست تا دوره رياست جمهوري را بپايان ببرد. فدريکو (متولد 1962) يک ليبرالِ راديکال است. دولت هاي همسايه پارگوا اقدام پارلمان را يک کودتاي پارلماني اعلام کردند ولي لوگو به رغم حمايت اکثريت مردم پراگوآ، اعتراض به اقدام پارلمان را دنبال نکرد.

محکومیّت رئیس جمهوری پیشین آرژانتین به 25 سال زندان ـ درس عبرت برای کسانی که گمان می کنند بدی ها و تخلّف با گذشت زمان فراموش می شود

یک دادگاه کیفری آرژانتین 21 اپریل 2010 ژنرال رینالدو بیگنون Reynaldo Bignone رئیس پیشین این کشور در دوران حکومت نظامی ها را به جرم 56 مورد شکنجه، بازداشتِ غیر قانونی و تخلفات دیگر از این دست به 25 سال زندان محکوم کرد. وی که متولد 1928 است دو سال (سالهای 1982 و 1983) بر آرژانتین حکومت کرده بود. پنج افسر بازنشسته دیگر (زیردستان وقت ژنرال بیگنون) به همین جرائم به 17 تا 25 سال زندان محکوم شدند. [جرائم ديکتاتوري مربوط به سالهای 1976 تا 1978 ارتباط به اين محکوميت ندارد. در آن سالها ژنرال بیگنون فرمانده یک پایگاه نظامی بود و متهمان سیاسی را پس از دستگیری و جهت بازجویی به آنجا منتقل می کردند.].
     بیگنون که از سالها پیش از محاکمه در بازداشت خانگی بود گفته بود که اگر عملی خلاف قانون صورت گرفته مربوط به زیردستان اوست، وضعیت روز چنان سختگیری هایی را ایجاب می کرد، ما درگیر عمليات نظامي با انگلستان بر سر جزایر فالکلند بودیم.
     دادگاه با توجه به اینکه بیگنون بعدا مانع از تجدید حیات دمکراسی در آرژانتین نشده بود و نیز کهولت، با رعایت تخفیف اورا به 25 سال زندان محکوم کرد.
    جمعیت مدافعان حقوق بشر یکی از شاکیان این شش نظامی سابق بود.
    روزنامه ها عکس کنونی و عکس زمان اقتدار ژنرال بیگنون را به صورت زیر در کنار هم قرار داده و نوشته بودند که محکومیت بیگنون باید درس عبرت برای کسانی باشد که گمان می کنند قدرتِ دائمی دارند و وضعیت لایتغیّر است. جهانيان آگاه و پیشرفته امروز مانع از آن می شوند که بدی ها و خوبی ها ـ تخلّف و خدمت ـ فراموش شود و اهل تقصیر آسوده بخوابند:

تاريخ از نگاهي به تصوير

پس از گذشت دهها سال، سلاح شیمیایی «اِيجنِت اورِنج» همچنان در ويتنام قرباني مي گيرد

    ارتش آمريكا در دهه 1960 نوعي عامل شيميايي معروف به «ايجنت اورنج» در جنوب ويتنام و به ويژه در جنگلهاي مناطق مرتفع (نزديك مرز ويتنام با كامبوج) كه به صورت كمينگاه ويت كنگ درآمده بود بکار برده بود.
    با اينكه از زمان بكارگيري اين سلاح شيميايي بيش از پنج دهه گذشته و جنگ ويتنام در 1975 پايان يافته است، اين مواد همچنان در ويتنام قرباني مي گيرند. اين مواد در دهه 1960، به هر دو طرف جنگ آسيب وارد آورد و شماري از نظاميان آمريکا ـ حاضر در صحنه ـ نيز آسيب ديده اند.
    عكس هاي بالا كه از نسل تازه قربانيان آن مواد در جنوب ويتنام گرفته شده است در اپريل 2008 در يك رسانه آمريكايي انتشار يافته بود كه ادغام شده اند.
    تصاوير نشان مي دهند كه عامل شيميايي مورد بحث، روي استخوانهاي نسل دوم و سوم ساكنان محل تاثير سوء داشته است. اصطلاح «ايجنت اورنج» به اين لحاظ رايج شده است كه اين مواد در بشكه هاي نارنجي رنگ از آمريكا به ويتنام حمل شده بود.

برخي ديگر از رويدادهاي 22 آوريل

1529: پيمان ساراگوسار Saragossar جاي قرارداد توردسيلاس (Tordesillas) را ميان اسپانيا و پرتغال گرفت كه در سال 1494 تنظيم شده بود. اين دو قرارداد وضعيت مالكيت سرزمين هايي را كه دريانوردان دو كشور در قاره هاي دوردست (غير از اروپا) به آنجا مي رسيدند روشن مي ساخت.

1870: امروز (22 اپريل) و طبق تقويم ميلادي گريگوري زادروز لنين صاحب فرضيه لنينيسم، رهبر انقلاب بلشويكي سال 1917 و بنيادگذار روسيه شوروي است كه نظام سوسياليستي او 74 سال در امپراتوري سابق روسيه دوام آورد. زادروز لنين طبق تقويم قديم دهم اپريل است. (مشروح اين مطلب در سايت روز 23 اپريل آمده است)

1945: تاريخنگاران از قول نزديکان هيتلر نوشته اند كه او در 22 اپريل اين سال پس از افتادن «Eberswalde» به دست ارتش دولت مسکو، در پناهگاه زيرزميني خود خطاب به همکارانش اعتراف به شكست كرد و گفت كه براي او راه ديگري جز خودكشي نمانده است. هيتلر چند روز بعد در همان پناهگاه خودكشي كرد.
Eberswalde شهري جنگلي در 50 کيلومتري شمال شرقي برلين است.

2010: رئیس جمهوری وقت فرانسه ضمن اعلام تصمیم خود مبنی بر منع پوشیدن برقع (نقاب) در آن کشور، از وزیر مربوط در کابینه فرانسه خواست که لایحه منع برقع را تنظیم کند تا در ماه ژوئیه (جولای) به پارلمان داده شود که در صورت تصویب، قانون شود. در فرانسه بیش از پنج میلیون مسلمان زندگی می کنند.

2010: در اين روز وزارت خزانه داری آمریکا ضمن دادن تصوير نمونه اسکناس های صد دلاری تازه (عکس زير) به رسانه ها، اعلام کرد که این اسکناس ها از فوریه 2011 میان بانک ها توزیع خواهد شد.
در اعلاميه اين وزارت آمده بود که هدف تعویض اسکناس های صد دلاری جلوگیری از جعل آن بوده است. جعل صد دلاری های تازه که با تکنولوژی پیشرفته (HIGH - tech) چاپ مي شوند بسیار دشوار است.
وزارت خزانه داري آمريکا بعدا تاريخ به جريان گذاردن صددلاري هاي تازه را به تعويق انداخت و در اپريل 2013 اعلام کرد که از اکتبر اين سال، صد دلاري هاي تازه به جريان گذارده خواهند شد (که توزيع شدند). قبلا در اسکناس هاي 5 دلاري و 20 دلاري تغييراتي داده شده بود.

نامه به مولف

تعجب یک اقتصاددان ایرانی از تصمیم مدیران بانک های ایران به کاهش سود سپرده تا 50 درصد نرخ تورّم! ـ توضیحات این اقتصاددان

این نامه اندرزگونه و دلسوزانه، آخر وقت دیروز (دوم اردیبهشت 1399 = 21 اپریل 2020) به دبیرخانه این تاریخ آنلاین واصل شد که به لحاظ رعایت اصل آزادی بیان و نظر، و پس از حذف تعارفات مرسوم در نامه نگاری، درج می شود و برای قضاوت تاریخ، در اینجا خواهد ماند:

    "در خبرهای داخلی وطن، خبری دیدم بر این مظنون که مدیران عامل بانک‌ها توافق کردند نرخ سود سپرده‌های یک‌ساله؛ 15 درصد (حدودا 3 درصد کمتر از نرخ فعلی) باشد و نرخ سود سپرده‌های کوتاه‌مدت؛ 8 درصد (دو درصد کاهش). عمیقا تعجب کردم زیرا که در همین ردیف خبرها [منظور: اخبار اقتصادی] و در همان روز، از تورم 32 درصدی در فروردین ماه 1399 خبر داده بودند و چند روز پیش هم خبری خوانده بودم که دولت به قوه قضاء اطلاع داده بود که تورم در سال 1398 حدود 41 درصد بود تا دستگاه قضایی مهریه خانم هایی را که برای وصول، آن را به اجرا می گذارند، بر این مبنا محاسبه کند. با خود حساب کردم که اگر این تصمیم به اجرا در آید، سپرده گذار به جای سود بردن، ضرر هم خواهد داد چراکه 15 درصد سود می گیرد و بر پایه نرخ تورم که گزارش شده بود حدودا دو برابر آن است از ارزش [قدرت خرید] پولش کم می شود. کمتر کسی است که عامدانه وارد معامله زیان دهنده و یا بدون سود شود. تصمیم به کاهش نرخ سود تا نصف نرخ تورم، از سوی مدیران بانک ها (یکطرفه) گرفته شده و نمایندگان سپرده گذاران و در اینجا نمایندگان مجلس باید حضور می داشتند و دفاع می کردند تا تصمیم گیری بر اساس واقعیات روز باشد. به نظر من، زمان این تصمیم گیری ـ تداوم تحریم، کاهش مصرف جهانی نفت و شیوع بیماری ویروس کرونا نیز درست نبود.
    می دانیم که کاهش ارزش پول و به عبارت ساده تر افزایش «حجم پول کاغذی در جریان» از عوامل تورم است و هرچه مبلغ بیشتری پول در جامعه پخش شود، از قدرت خرید آن کم می شود. نمی خواهم در اینجا به ذکر فرمول ها و اصول علم اقتصاد در این مبحث و نظرات دانشمندان این علم بپردازم تا مطلب، طولانی شود. از زمان ایجاد بانک و پول کاغذی، رسم (قاعده محاسباتی) بر این قرار گرفت که نرخ بهره سپرده ها، کمی بیش از نرخ تورم تعیین و اعلام شود تا سپرده گذار زیان نبیند و به زبان دیگر؛ احساس زیان نکند تا پول خود را در راههای دیگر از قبیل خرید طلا، زمین [مستغلات]، جواهرات بکار اندازد و در این سال ها [دوران معاصر] خرید انبوه کالا و احتکار آنها با هدف گران شدن که مسئله ساز خواهند بود و افزایش فشار بر طبقه کم درآمد که اکثریت هر جامعه را تشکیل می دهند. با این حساب، دولت ها که کلید پول کشورشان در دستشان است مخصوصا پس از خروج اکثر کشورها از استاندارد طلا [چاپ اسکناس برابر ذخیره طلا که در صورت مراجعه دارنده پول کاغذی به بانک و مطالبه طلا، طلای معادل آن را دریافت کند] و باز شدن دستشان برای انتشار پول کاغذی باید در زمینه سپرده گذاری بانکی دقت کامل و همه جانبه داشته باشند. بهای سکه طلا (قدرت خرید آن) که قبلا پول رایج کشورها بود کاهش نمی یافت و در کشورهای اسلامی بهره نداشت. در حال حاضر هم طلا، در اصل کاهش قیمت ندارد و اگر یک روز به عللی بهای آن را مصنوعا کاهش دهند دو روز بعد افزایش می یابد و یا به بهای قبل از تنزل باز می گردد.
    در جایی که نرخ تورم 30 و یا 40 درصدی باشد نمی آیند سود سپرده گذاری را به کمتر از نصف این تورم کاهش دهند تا افراد اهل محاسبه از سپرده گذاری منصرف شوند و سراغ درآمد دیگری بروند. هجوم به خرید سکه طلا و ارز که بعضی اوقات در سال های اخیر در ایران دیده شده به همین سبب بوده است. سکه 84 تومانی سال های پیش از انقلاب، شده است 6 میلیون و 200 هزار تومان و دلار هفت تومانی 15 هزار و 200 تومان. بیشتر سپرده گذاران بانک ها، پول زیاد ندارند که بروند زمین و خانه بخرند ولی می توانند چند تا سکه و چند صد و یا چند هزار دلار بخرند و یا اجناسی مثلا یخچال و انبار کنند تا گرانتر بفروشند [اصل عرضه و تقاضا].
    بنا بر این، دولت که کنترل بانک مرکزی را در دست دارد در مورد نرخ سود سپرده گذاری باید سیاستی در پیش گیرد که مردم تشویق به سپرده گذاری بانکی شوند و با این سیاست؛ اولا بانک ها دارای پول بیشتری می شوند و ثانیا قیمت کالا، زمین و خانه، طلا و ... کنترل می شود. در همه کشورها تا آنجا که اطلاع دارم، نرخ سود سپرده های بانکی را بیشتر از نرخ تورم تعیین می کنند ـ از نیم درصد تا 5 درصد بیشتر از تورم.".

    فرستنده این نامه نوشته است که در دانشگاههای ایران، انگلیس و آمریکا در رشته اقتصاد تحصیل کرده و 20 سال است که در آمریکا کار و زندگی می کند.

    -----------------------------------------------------------------------------------------

کپی تیترهای چند روزنامه درباره تصمیم مدیران بانک ها به کاهش سودِ سپرده به کمتر از درصد تورّم

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com