Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

25 اوت

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

مجسمه شاپور یکم در تنگ چوگان و دستور سردار عرب به فروافکندن آن!

در جریان افتادن منطقه ای از ایران که اینک استان فارس است به دست عرب، 25 آگوست 643 میلادی یک سردار عرب به نام نصر ابن سیّار در تنگ چوگان وارد غاری شد که یک مجسمه بزرگ سنگی از شاپور یکم در آنجا قرارداده شده بود و غار پُر از آثار تاریخی و هنری ایرانیانِ [آن دوران] بود.
     نصر دستور افکندن مجسمه شاپور را از جایگاهش داد و آثار دیگر هم از آسیب در امان نماند. نصر پیشنهاد مردم محل را که در برابر دریافت مقداری زَر از آنان، اجازه دهد که مجسمه را به حالت اول بازگردانند ردّ کرد. وزن این مجسمه شاپور یکم 25 تُن گزارش شده است.
    مورخان اروپایی آثار باقیمانده در تنگ چوگان را محرّک غرور ملّی ایرانیان و سند تمدن این ملت نوشته اند.

نقش شاپور يکم در يک حکّاکي که از گزند باقی مانده است و برای ایرانیان غرورآفرین است

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

... و بالاخره تعرّض نظامی انگلستان و شوروی به ایران، به رغم اعلام بی طرفی آغاز شد

رضاشاه به توان دفاعی ارتش اطمینان داشت و باور نمی كرد كه در میان نظامیان كسانی پیدا شوند كه در لحظه دفاع، نیروها را مرخص كنند!!!

با این كه 26 ژوئن 1941 (پنجم تیر 1320)، پنج روز پس از آغاز تعرض آلمان به خاك شوروی، دولت ایران بی طرفی كامل خود را در جنگ میان آن دو كشور به دولت شوروی اعلام داشته بود و دولت مسكو از این اقدام ایران سپاسگزاری كرده بود و رضا شاه دستور خروج آلمانی هایی را كه وجودشان در ایران لازم نبود داده بود، بامداد روزی چون امروز ـ 25 اآگوست درسال 1941 میلادی برابر با سوم شهریور ماه 1320 ـ نیروهای شوروی و انگلستان تعرّض خود را آغاز کردند و از چند نقطه وارد ایران شدند. انگلستان مدت ها بود كه مقدمات این كار را آماده می كرد و برای این منظور از هند به عراق یکان نظامی فرستاده بود و گروهی نظامی را هم به مرزهای جنوب شرقی ایران گسیل داشته بود و مطبوعات لندن به انتقاد از رضاشاه دست زده بودند.
     اندكی پس از عبور نیروهای انگلستان و شوروی از مرزها و ورود به خاك ایران، نمایندگان سیاسی دو كشور در تهران، در یادداشتی كه تسلیم علی منصور نخست وزیر وقت كردند جریان این لشكركشی را به او اطلاع دادند.
     برای رسیدگی به این واقعه پیش از ظهر سوم شهریور جلسه شورای وزیران در حضور رضاشاه تشكیل شد. رضاشاه كه به توان ارتش اطمینان داشت تصمیم به مقاومت گرفت، ستاد جنگ به ریاست سرلشکر ضرغامی در باشگاه افسران برپا شد و سربازان احتیاط چهار دوره به زیر پرچم احضار شدند تا شمار نیروها به سیصد هزار تَن بالغ شود. دستور داده شد که دو لشكر پایتخت در اطراف تهران موضع دفاعی بگیرند و جریان به اطلاع مجلس نیز رسید.
    در همین روز رضاشاه در مورد تجاوز نظامی بی دلیل انگلستان و شوروی، با ارسال تلگرام به روزولت رئیس جمهوری وقت آمریكا نسبت به اقدام آن دو دولت اعتراض كرد كه خبر رسید انگلیسی ها با تمهیداتی، ناوگان ایران را كه از دیرزمان چشم دیدن آن را نداشتند منهدم كرده ، تعدادی از كشتی ها را نیز تصاحب كرده و شماری از افسران نیروی دریایی از جمله دریادار بایندر فرمانده این نیرو کشته شده اند. تا پایان وقت ااین روز هنوز از خیانت ژنرال ها و مرخص كردن پادگانها خبری نبود.
    چرا انگلستان نقشه اشغال نظامی ایران را در سر می پروراند؟

علي منصور نخست وزير وقت

رضاشاه با این كه با حمایت ادولت لندن به عُمر سلطنت قاجارها پایان داده بود، در سالهای نیمه دوم دهه 1320 متمایل به آلمان و ایتالیا شده بود و انگلستان از آن بیم داشت كه گسترش نفوذ آلمان در ایران منجر به خروج ایران از حوزه نفوذ آن کشور شود و نه تنها هند و سرزمین های عربی به مخاطره افتند بلکه ماشین جنگی انگلستان بدون سوخت بماند و آلمان با كمك ایران بر كشورهای عربی مسلط شود و هند از دست آن دولت خارج گردد؛ به علاوه، ارسال كمك از مسیر ایران به شوروی كه زیر ضربات ارتش هیتلر قرار داشت آسانتر و اطمینان بخش تر بود. زیرا كه نیروی دریایی آلمان در آبهای اقیانوس هند فعالیتی نداشت. لذا، با تبانی قبلی به دولت ایران اخطار شد كه آلمانی ها را اخراج كند. ارتش ایران با توجه به وضعیت و تسلیحات وقت توان دفاع داشت بنابراین انگلستان در صدد تطمیع چند ژنرال ایرانی برآمد و در حالی كه رضاشاه برای جنگ آماده می شد و فرمان احضار به خدمتِ افراد ذخیره داده شده بود، دو ژنرال وی دستور مرخص شدن سربازان پادگانها را صادر كردند!. ایران اشغال نظامی و رضاشاه مجبور به كناره گیری شد و از ایران تبعید گردید و تا پایان عُمر زندانی انگلستان بود. بعدا سران انگلستان، آمریكا و شوروی محرمانه تصمیم گرفتند كه پس از پایان جنگ دوم، ایران تا مدت ها زیر نظر سه دولت باشد، و بعدا به این سبب با سلطنت محمدرضا پهلوی موافقت كردند كه اطمینان یافته بودند وی مانند پدرش نیست و عنصری ضعیف است كه بعدا آن قرار محرمانه، از بیم كنترل ایران توسط استالین بر هم خورد (جزئیات بر حسب تاریخ وقوع در این آنلاین آمده است). مورخان بی طرف در این كه در شهریور 1320 ایرانیان این فرصت را به دست نیاوردند تا با نثار جان از وطن خود دفاع كنند متفق القول هستند. جنگهای میهنی (دفاعی) باعث تقویت احساسات ملّی و پیشرفت های بعدی و سرافرازی ملت ها بوده است، حتی اگر شكست خورند.

سرلشكر ضرغامي رئيس
ستاد جنگ (دفاع) شد، ولي...

انگلستان در شهریور 1320، با کمتر از پنج هزار نظامی به ایران حمله كرد سه هزار و پانصد نفر از طریق عراق وارد ایران شدند و حدود هزار و پانصد سرباز هم از مرزهای جنوب شرقی به كرمان وارد شدند. تازه همین عده هم از بیم لشكر كرمان كه با وجود دریافت دستور مرخص کردن سربازان وظیفه، منسجم باقی مانده بود چندین روز در جلگه «راین Rayen» اردو زده بودند و جرأت پیش رفتن نداشتند.
در برخی نوشته ها آمده است که پس از اشغال نظامی ایران، مردم از خود می پرسیدند : چه شدند آن ژنرال هایی که ما گرسنگی خوردیم و به آنان حقوق گزاف پرداختیم که در چنین روزی بی دفاع نباشیم؟. یک نظامی شاید در طول عُمر سپاهی گری خود تنها یک زمان لازم باشد عمل کند و اگر این یک زمان را هم از انجام وظیفه شانه خالی کند ، چه حاصل؟ .

اخطار آیزنهاور و بی اعتنایی مصدق نسبت به آن در اَمُرداد 1332

ششم آگوست 1953 (15 اَمُرداد 1332 و 13 روز پیش از براندازی) و ده روز پس از اعلام آتش بس در شبه جزیره کره و نزدیک شدن دولت مسکو به ایران و فرستادن یک دیپلمات مشهور به نام لاورِنتیوف به عنوان سفیر به ایران و انعکاس اظهارات دوستانه مالِنکُف رهبر وقت شوروی نسبت به ایران (دولت مصدق) و اشاره به آمادگی اش برای استرداد طلاهای ایران، آیزنهاور رئیس جمهوری آمریکا اظهارداشت که اگر منافع و مواد خام آسیا از دست برود امنیت آمریکا به خطر خواهد افتاد و آمریکا مصمم است که راه را بر کمونیسم و دولت مسکو در ایران ببندد. آیزنهاور در این زمینه یک نامه رسمی برای مصدق فرستاده بود که به زعم برخی، نوعی اخطار ملایم بود.
    با اینکه روزنامه های تهران اظهارات آیزنهاور را تیتر صفحات اول خود کرده بودند، این بار مصدق آن را جدّی نگرفت و .... مصدق در مصاحبه با یک روزنامه نگار هندی که از او درباره اظهارات و نامه آیزنهاور پرسش کرده بود و خطر مداخله آمریکا را مطرح ساخته بود گفته بود که لازم نیست جوابی به آیزنهاور داده شود. ملل آسیائی می توانند با خرید نفت به مبارزه ایران کمک کنند. ما چند بار به گفته های مقامات آمریکایی توجه کردیم ولی فایده بخش نبود.
    روزنامه های وقت تهران همان روزِ مخابره مصاحبه مصدق با روزنامه نگار هندی، عین همین جملات دکتر مصدق را در صفحات اول خود درج کرده بودند که یک نمونه آن و از صفحه اول روزنامه اطلاعات در زیر کُپی شده است:

کپی تیتر این مصاحبه مصدق در صفحه اول شماره 22 اَمُرداد 1332 روزنامه روزنامه اطلاعات

نقش شریف امامی از 1332 تا 1357 در تغییرات حکومتی ایران

سی و یکم اَمُرداد 1332 (در آن سال؛ شنبه) و سه روز پس از براندازی 28 اَمُرداد، روزنامه های تهران کار انتشار خودرا از سر گرفتند. در صفحه اول روزنامه اطلاعات، این عکس (عکس بالا) درج شده بود که جعفر شریف امامی را در کنار ژنرال فضل الله زاهدی (رئیس دولت کودتا) نشان می داد. از منظره تصویر چنین بر می آید که این دو تَن روابط نزدیک با یکدیگر داشتند. زاهدی دفتر کار خودرا در باشگاه افسران (واقع در خیابان قوام السلطنه) مستقر کرده بود. همان زمان، مفسّران چپگرا که شمار آنان هم کم نبود، با دیدن عکس گفته بودند از آنجا که شریف امامی یک فراماسون و نزدیک به دولت لندن است، این دولت طرّاح نقشه براندازی بوده و نقش اصلی را ایفاء کرده و دولت واشنگتن پس از روی کار آمدن آیزنهاور (از حزب جمهوریخواه) به آن پیوسته است.
چند سال بعد که شریف امامی وزیر صنایع و معادن شد باز زمزمه ها ازسر گرفته شد که انتصاب او کار دولت لندن بوده و چند سال بعد پس از نخست وزیر شدنش این زمزمه ها بیشتر و بلندتر شد و وقتی که در بهار سال 1340، معلمان تهران به تشویق غیرمستقیم مقامات دولتی آمریکا (دولت جان اف. کِنِدی) و رهبری تَنی چند ازجمله محمد درخشش دست به تظاهرات و راهپیمایی چند روزه زدند که منجر به کنار رفتن شریف امامی از نخست وزیری شد و دکتر علی امینی برجایش نشست، گفته شد که آمریکا در جریان رقابت با دولت لندن بر سر نفوذ در ایران پیروز شده است و امینی ـ فردی است نزدیک به دولت آمریکا. 17 سال بعد (اوایل شهریور 1357) که شاه (پهلوی دوم) در اوج انقلاب، شریف امامی را نخست وزیر کرد، اصحاب نظر گفتند که بازهم دولت لندن پیروز شده و کار ِ «تغییر» جدّی است و شاه این اظهارنظرها را نادیده انگاشت و شریف امامی با لغو تغییر تقویم و سال ایرانی و ... و مجبور کردن شاه که ژنرال اویسی فرماندار نظامی تهران را مجبور به کناره گیری کند و ... نظام حکومتی وقت را در مسیر سقوط قرار داد. شریف امامی پس از تغییر نظام حکومتی ایران، بی سر و صدا در خارج زندگی کرد تا چراغ عُمر وی خاموش شد.

رویدادهای سوم شهریور 1332 ازجمله ملاقات آیت الله بهبهانی با شاه

سوم شهریور 1332، شش روز پس از براندازی 28 اَمُرداد، بازگرداندن افسران و مقاماتی را كه دكتر مصدق بازنشسته كرده بود بكار، توزیع مقامات كشوری و لشكری میان دوستان ژنرال زاهدی، دستگیری هواداران دكتر مصدق و بگیر و ببندهای دیگر ادامه داشت.
     در این روز دکتر سعید حکمت رئیس وقت پزشکی قانونی اعلام داشت که در درگیری های 28 اَمُرداد، 41 تَن کشته و 75 نفر به سختی مجروح شدند که در بیمارستان هستند و صدها تن دیگر مجروح سطحی. ژنرال زاهدی نخست وزیر دولت کودتا از دولت های دوست خواست که کمک اقتصادی کنند و خرید نفت. تایمز لندن در تفسیری نوشت که ذخایر ارزی ایران تمام شده بود و بسیاری از ایرانیان بیش از آن تاب تحمّل مشکلات اقتصادی را ندارند (نداشتند). کمیسیون ارز تشکیل شد و ژنرال زاهدی برای آن یک رئیس تعیین کرد و این رئیس قول داد که ارزش برابری ارزها را پایین بیاورد. طبق گزارش روزنامه ها، سکه طلا در این روز 90 تومان معامله می شد.
    در این روز (سوم شهریور 1332) آیت الله سید محمد بهبهانی برای دیدار شاه به کاخ سعد آباد رفت. شاه (پهلوی دوم) شنبه 31 اَمُرداد از طریق بغداد و در حالی که 13 هواپیمای نظامی عراق تا تهران هواپیمای حامل اورا اسکورت می کردند به تهران بازگشته بود. یکی از خلبانان عراقی گفته بود که سلطان عراق بیم داشت که نیروی هوایی ایران و یا نیروی دفاع ضد هوایی به سوی هواپیمای حامل شاه تیراندازی کند.
    سوم شهریور 1332 همچنین روزنامه نگاران خارجی با آیت الله کاشانی مصاحبه کردند و وی در این مصاحبه گفت که با بی احترامی کردن نسبت به مصدق مخالف است. وی درباره کمونیسم گفته بود که اسلام با کمونیسم موافقتی ندارد و یک نفر نمی تواند که هم کمونیست باشد و هم تکالیف مذهبی را انجام دهد. یکی از اشتباه های مصدق این بود که در جریان رفراندم انحلال آن دوره مجلس، کمک کمونیست ها را رد نکرد.
    در این روز عباس مسعودی مدیر مؤسسه اطلاعات پس از یک اقامت یک ماهه در اروپا به تهران بازگشت، جعفر شریف امامی (معروف به فراماسون و انگلوفیل) رئیس سازمان برنامه و بودجه شد، زاهدی نشان تاج گرفت و عمیدی نوری ناشر روزنامه «داد» كه در طول حكومت دكتر مصدق منتقد كارهای او بود پاداش این عمل خود را گرفت و معاون نخست وزیر و سخنگوی دولت (رئیس تبلیغات) شد و صحبت از این بود كه روز بعد به نظامیان یك درجه ترفیع داده می شود.
     در این روز بازجوئی از سرهنگ ممتاز و سروان داورپناه و سروان فشاركی كه 25 اَمُرداد كودتای سرهنگ نصیری را خنثی كرده بودند ادامه یافت، و روزنامه های تهران ـ جز روزنامه اطلاعات در سرمقاله خود ـ به سالگرد اشغال نظامی ایران در شهریور 1320 كه از رویدادهای تاریخی مهم كشور است اشاره ای نكرده بودند!.
     اصحاب نظر در این روز گفته بودند كه پایین كشیدن مجسمه های شاه و پدرش در میدان های تهران و شهرهای دیگر در سه روز منتهی به 28 اَمُرداد کار حزب توده بود.

يكي از مجسمه هايي كه 26 اَمُرداد 1332 در تهران پايين كشيده شد

عکس بالا و زیرعکس آن، در شماره سوم شهریور 1332 روزنامه اطلاعات درج شده بود و نشان می داد که مجسمه های پایین کشیده شده جایگزین می شوند

سرانجامِ مردی كه بر قرارداد تقسیم ایران (میان انگلستان و روسیه) امضاء گذارد

Stolypin

بیست و پنجم آگوست 1906 در اقامتگاه «پیوتر آركادویچ ستولی پین Pyotr Stolypin» نخست وزیر وقت روسیه در سن پترزبورگ یک انفجار عَمدی شدید روی داد كه ضمن آن 28 تن از جمله دختر وی كشته شدند.
    در این انفجار كه یك توطئه به منظور قتل «ستولی پین» بود 33 تن از جمله خود او نیز مجروح شدند. وی که از 1906تا سال 1911 نخست وزیر روسیه بود و 31 آگوست سال 1907 در پترزبورگ با دولت انگلستان قرارداد تقسیم ایران را كه قدمت آن از هر دو كشور بیشتر بوده است امضاء كرد كه شرم آور ترین قرارداد قرن 20 عنوان داده شده است. این قرارداد با واسطه گری فرانسه آماده شده بود تا با رفع اختلافات استعماری، راه برای ایجاد سازش مثلث (در برابر آلمان و متحدانش) آماده شود.
     «ستولی پین» در حساسترین سالهای تاریخ روسیه، نخست وزیر آن بود. وی با تشكیل مجلس روسیه (دوما) و سپس بستن آن و نیز دادن اراضی كشاورزی به سِرف های سابق (كشاورزان آزاد شده)، ولی بعدا خودداری از دادن اسناد این زمین ها، برای خود دشمنان فراوان ساخته بود به گونه ای كه بالاخره تزار نیكلای دوم هم شكیبابی اش را از كارهای ضد و نقیض او از دست داد.
     ستولی پین در سال 1911 در اپرای «كی اف» در اوكراین در حضور تزار با دو گلوله ترور شد و قاتل او یك عامل پلیس روسیه بود. نوشته اند كه تزار، از قبل از توطئه قتل نخست وزیر 49 ساله اش آگاه بود!.

یك كلام مشابه از زبان مصدق، ناپلئون و پوتین در ماه آگوست 1803، 1952 و 2007 درباره اهمیت تدریس تاریخ و کتاب های درسی مربوط

مصدق (1952) - پوتين(2007)

    در آگوست 1952 (امُرداد 1331)، دكتر مصدق رئیس وقت دولت ایران ضمن انتقاد از چگونگی تالیف كتاب هایِ درسی تاریخ دوره دوم دبیرستانهای کشور و استعماری خواندن آنها گفت: چرا باید در این كتاب ها عكسی بزرگ از تجمع ناوگان انگلستان چاپ می شد که نوجوانان ما با دیدن آن، از دولت لندن احساس واهمه می کردند. این عكس و زیرنویس آن (بخشی از كشتی های جنگی انگلستان!)؛ به خواست، فشار و رشوه خارجی چاپ شده بود. این ناوگان برای یك بار و آن هم برای انجام مانور اجتماع كرده بود و «عكس»، مربوط به آن بوده است، نه موضوع درس. آیا بزرگ كردن استعمارگر خیانت نیست؟. 149 سال پیش از اظهارات مصدق و در همان ماه (22 آگوست 1803) ناپلئون بناپارت و 55 سال پس از اظهارات مصدق و باز در همان ماه (آگوست سال 2007) ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه همین نظر را ـ البته به صورتی دیگر تكرار كرده و گفته بود كه منفی نشان دادن چهره روسیه در دوران شوروی [حکومت حزب کمونیست و در دو دهه آخر کار ـ دهه های 1970 و 1980 که به دست ندانمکارها، مقام پرستان و خودخواهان افتاده بود] در كتاب های درسی تاریخ، در مدارس روسیه و در سالهای پس از فروپاشی، به خواست قدرت های رقیب صورت گرفته و مؤلفان به خاطر این كار از كمك مالی آن قدرت ها برخوردار بودند!. [مشروح اظهارات پوتین در نشریه انگلیسی «ایندیپندنت» آمده بود].
    مصدق و پوتین هر دو دستور تجدید نظر در متون ا كتاب های را دادند ولی در ایران، پس از براندازی 28 اَمُرداد 1332، كتاب های درسی تاریخ با همان عكس (ناوگان انگلستان) دوباره چاپ شد و تا دهه 1340 توزیع و تدریس می شد!.

    ... و سابقه توجه به تدریس تاریخ ملّی:

    ناپلئون بناپارت 22 آگوست سال 1803 (پیش از آنكه به رای سنا، امپراتور فرانسه شود) در ملاقاتی كه با مدرّسان درس تاریخ در مدارس فرانسه ترتیب داده بود از آنان خواست كه تاریخِ فرانسه را به گونه ای تدریس كنند كه احساس غرور و میهندوستی در نوجوانان و جوانان فرانسوی تقویت شود و این آرزو تحقق نخواهد یافت مگر این كه برجستگی ها، كارهای مهم و فداكاری های فرانسویان در طول تاریخ (گذشت زمان)، در ذهن آنان نقش بندد.
     ناپلئون به مدرّسان درس تاریخ گفته بود كه این كار، تنها از دست آنان ساخته است و خواسته بود كه ضمن گفتن حقایق، بكوشند عوامل و علل هر قسمت منفی تاریخ فرانسه را بیابند و این عوامل را كه عمدتا یك فرد و یا افراد معدود هستند و کوتاهی و قصور و یا اشتباه آنان به عنوان «مرتكب» را معرفی كنند؛ نه یك ملت را، و علت و یا علل ارتكاب تقصیر و یا اشتباه را تشریح كنند تا تکرار نشود. ناپلئون در آن دیدار گفته بود مدرّس تاریخ باید نوجوانان و جوانان را طوری بارآورد که پس از رسیدن به كمال، نه تنها مرتكب اشتباه نشود بلكه بتواند اشتباه گذشتگان را هم ترمیم و جبران كند و نیز مانع اشتباه کردن مقامات دولتی شود و ....
     این اندرز ناپلئون كه به اجرا درآمد نه تنها باعث کاهش اشتباهات دولتی بلکه آغازی برای افزایش غرور فرانسویان نسبت به فرانسه و فرانسوی شد.
     مطالعه «تاریخ» نشان می دهد كه «بیسمارك» همین فكر ناپلئون را از دهه 1860 در آلمان به اجرا درآورد و موفق شد كه آلمانی ها را قرن ها پس از زیستن در ایالت های مستقل و نیمه مستقل و زیر سلطه دیگران بودن، یكپارچه كند. می دانیم كه چینی ها قرن ها پیش از ناپلئون و بیسمارك دست به این كار زده بودند و مغولان به اقتباس از آنان بود كه علاقه مندی ویژه ای به تاریخ خود داشتند. همچنین نباید فراموش كرد كه تاریخ نگاری در نشریات ایتالیا در نیمه قرن نوزدهم ـ به تشویق «كاوور» ـ كمك بزرگی به تامین وحدت این كشور پس از 13 قرن فروپاشیدگی كرده بود.
     ژاپنی ها در قرن بیستم (پیش از ورود به جنگ جهانی دوم) با هدف تقویت احساسات میهندوستانه و تبدیل هر نوجوان ژاپنی به یك «سرباز وطن» ساعات هفتگی تدریس تاریخ در مدارس متوسطه را چند برابر و كتب درسی تاریخ را دوباره نویسی كرده و تألیف آنها را زیر نظر دولت قرار داده بودند و ... و مصدق پس از پیروزی بر شاه در بپاخیزی سی ام تیرماه 1331 و افزودن وزارت جنگ بر وظایف خود و تبدیل نام این وزارت به وزارت دفاع ملی تصمیم گرفته بود که در سربازخانه ها، روزها به سربارانِ وظیفه فنون سپاهیگری و شبها تاریخ ایران تدریس شود تا بدانند که چرا باید جان برکف نهند و از تمامیّت وطن و فرهنگ و تمدن آن تا آخرین قطره خون دفاع کنند.

لیندن جانسون با اندرزهای واشنگتن در تهران

لیندن جانسون

سوم شهریور ماه 1341 و چند هفته پس از کناره گیری علی امینی از نخست وزیری به علت تداوم اختلاف نظر با شاه، لیندن جانسون معاون جان اف. كِنِدی رئیس جمهوری (لیبرال) وقت آمریكا (و رئیس بعدی این فدراسیون پس از کِنِدی) وارد تهران شد و با شاه و مقامات ایران مذاكره كرد.
     گزارش شده بود که «کندی» در پیامی که توسط جانسون برای شاه فرستاده بود خواسته بود که در پیگیری و انجام اصلاحات که دکتر امینی آغازگر آن بود درنگ نکند. برنامه اصلاحات را علی امینی قبلا آغاز کرده بود.
    شش ماه بعد از دیدار جانسون از ایران، طرح های شش گانه معروف به انقلاب سفید به رفراندوم گذارده شد و اعلام گردید كه به تصویب رسیده است. بانوان نیز برای نخستین بار در این رفراندوم كه ششم بهمن ماه سال 1341 (ژانویه 1963) برگزار شد شركت كردند.
    انقلاب سفید كه به اندرز دولت وقت واشنگتن در ایران به اجرا درآمد از جمله شامل اصلاحات ارضی، مشاركت كارگران در سود كارخانه ها، مشاركت بانوان درانتخابات و احراز مقام های دولتی بود. دولت واشنگتن در باطن می خواست كه ایران در همسایگی شوروی، در اجرای الگوی دیگری موفق شود.

بازگشایی سفارت انگلستان 4 روز پس از سالروز براندازی مصدق، 8 روز مانده به سالروز تقسیم ایران، 2 روز مانده به سالروز اشغال نظامی و ... و سؤال ها

سفارت دولت انگلستان در تهران یکشنبه ـ یکم شهریورماه 1394 و پس از چهار سال بسته بودن بازگشایی شد. این سفارت در آذرماه 1390 و در پی تظاهرات و حمله هشتم آذرماه دانشجویان به آن، تعطیل شده بود. پس از انتخابات تابستان 1392 بازگشایی آن قابل پیش بینی بود.
    سفارت انگلستان در تهران چهار روز پس از سالروز براندازی دولت ملّی مصدق که طرح آن را دولت لندن تهیه و با کمک آمریکا و عوامل داخلی به اجرا در آورده و مسیر تاریخ ایران را تغییر داده بود بازگشائی شد!!.
     این بازگشایی همچنین 8 روز مانده به سالروز تقسیم ایران میان انگلستان و روسیه (طبق قرارداد 31 آگوست 1907 سن پترزبورگ)، دو هفته پس از سالروز امضای قرارداد دولت لندن با وثوق الدوله معروف به قولنامه فروش ایران به انگلستان، دو ماه مانده به سالروز اعلان جنگ دولت لندن به ایران در سال 1856 که (پس از 24 قرن) هرات و شرق افغانستان باید از بدنه ایران جدا شود و سپس تصرف بوشهر و خرمشهر و خارک در ژانویه 1857 و وادار کردن ایران به تسلیم هرات، دو روز پیش از سالروز تعرّض نیروهای انگلیسی از شرق و غرب به ایران در سال 1320 (سوم شهریور) و اشغال نظامی ایران به مدت 4 سال، 50 روز پس از سالروز سازش لندن و مسکو (به ابتکار لندن) بر سر تعیین آمودریا (رود جیحون) به عنوان مرز متصرفات دو کشور و کوتاه کردن دست ایران پس از 24 قرن از فرارود با تجزیه خراسان بزرگتر در سال 1887، شش ماه پیش از سالروز امضای قرارداد ترکمان چای ـ دیکته شده نماینده دولت لندن و از دست رفتن تمامی قفقاز در 22 فوریه 1828، 113 سال پس از امضای واگذاری تاسیس بانک و نشر اسکناس در ایران به رویتر، شش ماه پیش از سالروز کودتای انگلیسی سوم اسفند 1299 در اجرای برنامه لندن با اندرزها و تشویق های ژنرال آیرونساید و ... و بالاخره در سی و هفتمین سالروز نخست وزیر شدن جعفر شریف امامی فراماسیونر و معروف به عامل دولت لندن به نخست وزیری (در سال انقلاب) بازگشایی شد. سفارتخانه ای بازگشایی شد که بارها محل تحصّن ایرانیان! درگیر با دولت های وقت ایران بودند و از این رهگذر وارد کردن فشار و انواع مداخلات. تاریخ نگاران همه بدبختی ها و تجزیه ایران از سال 1800 را که پای سِر جان ملکم به خاک ایران گذاشته شد نتیجه سیاست های دولت لندن دانسته اند.
     داود گودرزی مسئول سازمان بسیج دانشجویی به خبرگزاری فارس [که یکم شهریور 1394 در وبسایت این خبرگزاری قرار گرفت] پیرامون بازگشایی سفارت انگلیس در ایران گفته بود: "ما باید به گذشته بازگردیم و ببینیم بسته شدن سفارت انگلیس در ایران چه علتی داشته و چه شد که در آن زمان خشم بدنه دانشجویی کشور برانگیخته شد.".
    وی گفته بود: "اسناد فتنه‌گری‌های انگلیس از طریق سفارتخانه‌اش در جریانات سال 1388 موجود است و اسناد تاریخی گواه جنایت‌های انگلیسی‌ها در ایران بوده و قابل کتمان نیست مگر اینکه برخی از مشاوران رئیس جمهور مبنای تعریف خود را از خباثت و دشمنی تغییر داده باشند که بگویند ما با انگلیس مشکلی نداریم و دشمنی‌ در کار نیست. هر کسی تاریخ ایران را نگاه کند دشمنی‌ها و خباثت‌های انگلیسی‌ها را مشاهده خواهد کرد و خواهد دید که انگلیسی‌ها هرجایی که توانسته‌اند، علیه ایران اقدام کرده‌اند و همواره به فکر منافع خود بوده‌اند. انگلیس بعد از انقلاب اسلامی همیشه پادوی آمریکا بوده و همیشه مکّاری و حیله‌گری خود را حفظ کرده است و ما هیچ جایی از تاریخ پیدا نمی‌کنیم که یک خاطره خوب از انگلیسی‌ها باقی مانده باشد، وقتی به حافظه تاریخی ملت مان هم نگاه می‌کنیم خیلی بعید است کسی را پیدا کنیم که یک خاطره مثبت از انگلیس داشته باشد. انگلیس همواره رفتار خصمانه، حیله‌گرانه و استعمارگرانه‌ای داشته‌است تا جایی که جنبش دانشجویی از این رفتار به خشم آمد و نهایتا ماجرای بسته شدن سفارت انگلیس رخ داد و البته مجلس هم ورود خوبی به موضوع داشت.".
    گودرزی همچنین گفته بود: "دولت باید به سؤالاتی که پیرامون بازگشایی سفارت انگلیس وجود دارد پاسخ دهد. سؤال اصلی ما این است که چه اتفاقی افتاده که می‌خواهند سفارت انگلیس را در ایران باز کنند. کدام معذرت‌خواهی توسط انگلیسی‌ها صورت گرفته‌است؟. نگاه ملت ایران به انگلیس همواره با تنفّر همراه بوده است و ما خبیث‌ترین دولت را دولت انگلیس می‌دانیم. هدف انگلیسی‌ها از بازگشایی سفارت در ایران چیست؟. آیا قرار است یک لانه جاسوسی دیگر در ایران باز شود؟. آیا قرار است انگلیس با بازگشایی‌ سفارتش در ایران مجددا علیه امنیت ملّی ما اقدام کند؟. اینها سئوالاتی است که باید هم توسط انگلیس و هم دولت ایران پاسخ داده شود.".
    یک روز پیش از بازگشایی سفارت دولت لندن در تهران (31 امُرداد 1394)، حسین نقوی حسینی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی به خبرگزاری تسنیم گفت که دولت باید مراقب نفوذ اجانب از ناحیه بازگشایی سفارت انگلیس باشد. وی گفته بود که دولت انگلیس همیشه به دنبال بروز اختلاف داخلی در ایران بوده است.

این عکس که در رسانه های آلمان انتشار یافته، صحنه ای از تظاهرات خشونت آمیز دانشجویان تهران در هشتم آذرماه 1390 و حمله به ساختمان سفارت دولت لندن را نشان می دهد که منجر به تعطیل شدن این سفارت شد

کُپی گوشه ای از صفحه اول شماره یکم شهریورماه 1394 روزنامه کیهان وابسته به دفتر رهبری و تیتر مطلبی درباره بازگشایی سفارت دولت لندن در تهران

مطلب روزنامه کیهان پس از بازگشایی سفارت دولت لندن و اشاره ای به رفتار این دولت و یادآوری هایی به دولتیان که باید در «تاریخ» بماند

روزنامه حکومتی کیهان وابسته به دفنر رهبری جمهوری اسلامی و انقلاب تیتر اول شماره دوشنبه [دوم شهریور 1394 و در آستانه سالروز تعرّض نظامی دولت لندن به ایران در سوم شهریور 1320، اشغال نظامی 4 ساله، تغییر دولت و بر سر کار آوردن عوامل خویش و تبعید کردن رئیس وقت کشور و در اسارت خود قراردادن او تا پایان عُمر] خودرا با این عنوان: «دیپلماسی وارونه در بازگشایی سفارت انگلیس» به مطلبی در این باره و رفتار دولت لندن اختصاص داده است که ضرورت دارد در «تاریخ ایرانیان» بماند و سند قرار گیرد.
    کیهان مطلب خودرا با این پاراگراف آغاز کرده است:
    "هنوز یک هفته از بیانات راهبردی رهبر معظم انقلاب درباره سیاست‌های خصمانه آمریکا و استاد آن؛ انگلیس نگذشته بود که جاسوس‌خانه روباهِ پیر علیرغم میل باطنی دلسوزان انقلاب و اکثریت مردم و بدون توجه به قانون مصوّب مجلس شورای اسلامی گشایش یافت!.".
    سطور بالا، پاراگرافِ لید مطلب کیهان [آمیزه ای از خبر و نظر] در باره بازگشایی سفارت دولت لندن در تهران بود. این روزنامه حکومتی که قاعدتا باید نظر دفتر رهبری جمهوری اسلامی و انقلاب را منعکس کند در متن مطلب خود که خبر اول این روزنامه بود نوشته است:
    از ساعاتی قبل از این مراسم، نیروهای امنیتی و انتظامی به منظور جلوگیری از اعتراضات احتمالی دانشجویان و مردمی که نسبت به بازگشت مقامات دیپلماتیک انگلیس به ایران معترض بودند، در اطراف سفارت حضور داشتند و همین امر سبب ایجاد ترافیک گسترده در خیابان‌های منتهی به سفارت بود.
    رانندگان عبوری از خیابان فردوسی بعد از مشاهده کاروان روباه پیر با خشم و انزجار نسبت به انگلیسی‌ها صدای بوق اعتراضی وسائط نقلیه خود را به راه انداختند تا ثابت کنند از انگلیسی‌هایی که همیشه نسبت به ایران دشمنی و دسیسه داشته‌اند بیزارند.
    کیهان اضافه کرده است:
    "رهبر معظم انقلاب در 26 مردادماه 1394 و در دیدار علما، صاحبنظران و ... انگلیسی‌ها را متخصّص اختلاف‌افکنی و آمریکایی‌ها را شاگرد آنها خواندند و ... و سپس به عنوان نمونه‌ای از فتنه‌انگیزی انگلیسی‌ها فرمودند: رادیو انگلیس ادعا می‌کند که ما بی‌طرف هستیم، دروغ می‌گوید؛ درست در میدان سیاست‌های استکبار و استعمار حرکت می‌کند.".
    کیهان نوشته است:
    "اما تنها پس از گذشت 72 ساعت از بیانات راهبردی رهبر معظم انقلاب [که وسیعا انعکاس یافت]، رسانه ها خبر از سفر فیلیپ هاموند وزیر امور خارجه انگلیس به تهران دادند!. این سفر در حالی است که می دانیم انگلیس مبتکر و پایه ‌گذار تحریم‌های بانکی و مالی علیه ملت ما بوده است!.
    دلیلی که 4 سال پیش موجب تعطیلی این جاسوس‌خانه شده بود موضع‌گیری‌ها، خباثت‌ها و تحریم‌های ظالمانه مقامات انگلیسی نسبت به جمهوری اسلامی ایران بود و یکی از اصلی‌ترین دلایل تعطیلی این سفارت‌خانه سیاست‌های خصمانه انگلیسی‌ها نسبت به موضوع هسته‌ای و دانشمندان کشورمان بود.".
    این روزنامه حکومتیِ وابسته به دفتر رهبری جمهوری اسلامی و انقلاب مطلب خودرا چنین ادامه داده است:
    "به موجب ماده واحده‎ای که سال 1390 در مجلس شورای اسلامی تصویب شد، وزارت امور خارجه موظّف است در چارچوب حفظ منافع ملّی و دفاع از حقوق ملّت بزرگ ایران (ظرف دوهفته)، روابط سیاسی را با دولت انگلیس به سطح کاردار تنزل دهد و روابط اقتصادی و بازرگانی را نیز به حداقل ممکن برساند.
    براساس تبصره 1 این مادهِ واحده، در صورت تغییر سیاست‌های خصمانه کشور مزبور، وزارت امور خارجه می‌تواند سطح روابط را ارتقاء دهد.
    همچنین تبصره 2 تصریح دارد؛ وزارت امور خارجه موظّف است در مورد سایر کشورهایی که رفتاری مشابه انگلیس داشته باشند، گزارشی جهت اخذ تصمیم مناسب به مجلس شورای اسلامی بدهد.
    با این تصمیم مجلس و اظهار نظرات کارشناسان، مشخّص شده است که دلسوزان کشور و اکثریت نمایندگان مردم هم از بازگشایی آن سفارت ناراضی و از وجود جاسوس‌خانه در کشورشان ناراحت اند.".
    کیهان نوشته است:
    "به نظر می‌رسد با بازگشایی سفارت انگلیس در تهران باید منتظر وقایع مختلفی در آینده باشیم چرا که سیاست انگلیس در جهت تداوم زندگی آرام و مسالمت‌آمیز نیست و رویکرد آنها همچنان همان سیاست شوم تفرقه بیانداز و حکومت کُن است که آن را نسبت به همه مَد نظر دارد.
    در این 4 سال که سفارت انگلیس قفل بود کمتر فتنه‌ای را در کشورمان شاهد بودیم، اما اینک و در آستانه انتخابات اسفند 1394 که حسّاسیّت بسیار برای کشور دارد باید بیش از پیش مراقب جاسوس‌خانه و رفت و آمد‌هایش باشیم، فراموش نمی‌کنیم که در فتنه 88 [سال 1388] برخی نقشه‌های شوم توسط عوامل مستقیم یا پادوهای این سفارت در جامعه ما عملیاتی می‌شد.".
    کیهان نوشته است:
    "جای تردید وجود ندارد که مقامات انگلیسی در زمره منفورترین افراد عالم نزد ملت ما هستند. سوابق سیاه و ننگین سالیان طولانی گذشته وقتی با جنایات سال‌های اخیرشان پیوند می‌خورد، دل هر انسان وطن‌دوستی را به درد می‌آورد. از نقش محوری و اساسی آنها در جداسازی بحرین از ایران یا ده‌ها و صدها جنایت قدیمی‌تر آنها که بگذریم، ترور دانشمندان هسته‌ای با دستور و فرمان مستقیم جان ساورز ـ رئیس MI6 در همکاری اطلاعاتی و امنیتی با اسرائیل غاصب در این پروژه شوم، برگ سیاه دیگری در کارنامه آنهاست. اما در موضوع تحریم‌ها؛ آنها نخستین کشوری بوده اند که تحریم‌های گسترده بانکی را با هدف ضربه زدن به گردش مالی و در نتیجه تعطیل کردن معاملات خارجی کشورمان آغاز کردند. در اثر این اقدام خباثت‌آمیز انگلیس، میلیاردها دلار خسارت به کشورمان وارد شد و مشکلات فراوان در زمینه معاملات خارجی ما. گذشته از این، انگلیس با اِعمال تحریم در حوزه بیمه نفتکش‌ها و کشتی‌های تجاری هم کوشید صدمات سنگین مالی به ایران وارد کند. خباثت و حقارت آنها تا آنجا پیش رفت که حتی حاضر نشدند مدارک علمی دانشجویان شرکت‌کننده در آزمون زبان انگلیسی را تایید کنند و آنها را در این مسیر دچار مشکلات جدی کردند!.
    با این همه و با این سابقه تیره و شوم، مسئولان کشورمان بی‌توجه به نفرت عمومی و بدون در نظر گرفتن محدودیت قانونی که دولت را تنها در صورت تغییر رفتار انگلیس، مجاز به برقراری رابطه می‌سازد، فرش قرمز پیش پای وزیر امور خارجه روباه پیر پهن کرده و بازار ارزشمند ایران ـ کشور 80 میلیونی را به روی آنها گشوده است!. جای تردید وجود ندارد که انگلیس بدنبال کسب منفعت از بازار ماست و البته اگر به همین بسنده می‌کرد مشکلی نبود، بلکه به یقین می‌توان دخالت‌ها، کارشکنی‌ها و شکار افراد ساده‌لوح و وطن‌فروش را از هم‌اکنون در داخل کشور و توسط سفارت آنها پیش‌بینی کرد. باید از مقامات دولت و از رئیس‌جمهور [حجت الاسلام حسن روحانی] پرسید که آیا سابقه رفتار تحقیر‌آمیز آنها با خودتان را فراموش کرده‌اید؟!. هاموند وزیر امور خارجه انگلیس پس از توافق هسته‌ای در اظهاراتی مداخله جویانه گفته بود: بعد از امضای توافق‌ هسته‌ای، به شرط آنکه ایران به تعهداتی که در توافق نامه برعهده گرفته است پایبند بماند، از دخالتش در امور دیگر کشورهای منطقه خلیج‌فارس دست بردارد(!) و ... امکان اینکه جامعه بین‌الملل در مسائل دیگر با ایران ارتباط بگیرد وجود دارد(!). ما باید درباره ایران واقع‌نگر باشیم. این کشور ـ نظامی با یک صدا نیست، صداهای مختلفی از آن شنیده می‌شود؛ افراطی‌ها و اصلاح‌طلبان ـ اصلاح‌طلبانی که می‌خواهند ایران نقش مثبت‌تری در دنیا ایفا کنند، البته این کار یک شبه اتفاق نمی‌افتد، ما باید امیدوار باشیم.".
    کیهان مطلب خودرا چنین به پایان برده است:
     "به نظر می‌رسد دولتمردان کشورمان،سراب روابط اقتصادی مثبت با انگلیس را باور کرده و در دام آن افتاده‌اند.".
    کُپی تیتر این مطلب در صفحه اول کیهان در زیر درج شده است:

    رسالت ـ روزنامه دیگر تهران، خبر بازگشایی سفارت انگلستان را به صفحه اول خود برده بود. کُپی این صفحه:

معمّای بازگشت شتاب‌زده انگلیسی‌ها به تهران از دیدگاه خبرگزاری فارس؛ پیشبرد پروژه اصلاحات نرم از درون ـ تفسیری تأمل برانگیز

تهران ـ سوم شهریورماه 1394 ـ خبرگزاری فارس (مطلب شماره 13940602001550): پنجشنبه [29 اَمُرداد] بود که ابتدا یک رسانه قطری [العربی] در خبری اختصاصی و غیر منتظره اعلام کرد که فیلیپ هاموند (هَمِند) وزیر امور خارجه انگلستان به تهران می‌رود تا یکشنبه (یکم شهریور1394) سفارت این کشور را که از سال 2011 در پی موج ضدانگلیسی و اعتراضات در ایران، بسته شده بود، بازگشایی کند.
    آنطور که العربیِ قطر نوشته بود، این تصمیم از مدتی قبل اتخاذ شده و چندین دولت از جمله دولت ایران از آن اطلاع داشته‌ بودند، اما قرار بر این بود که خبر رسمی بازگشایی سفارت، تنها یک روز پیش از سفر هاموند به ایران منتشر شود ـ احتمالا برای جلوگیری از شکل‌گیری اعتراضات.
    فارغ از اینکه دلیل خودداری از اعلام رسمی این تصمیم چه بود، مسئله‌ای که نمود بیشتری دارد، عجله لندن برای بازگشایی سفارت در تهران بود.
    سال 2013 و روی کار آمدن دولت حسن روحانی در ایران، یک «نقطه عطف» بود برای آنکه لندن بار دیگر به فکر بازگشت به ایران بیافتد. بر همین اساس هم بود که دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس در این مدت دو بار تلفنی با روحانی گفت‌وگو و حتی سال گذشته در نیویورک با وی دیدار کرد تا اولین نخست‌وزیر انگلیسی باشد که یک رئیس‌جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی را ملاقات می‌کند.
    اینکه چرا لندن «روی کار آمدن دولت جدید را» فرصتی برای بازگشت به ایران دانسته می‌توان به سیاست کلی کشورهای غربی در دستکم دو دهه گذشته در قبال ایران جست‌وجو کرد. موضع اعلامی و اعمالی آمریکا، انگلیس و دیگر کشورهای غربی در این مدت همواره تقویت جناح‌هایی است که آن‌ها را «میانه‌رو» یا همسو می‌خوانند و حضور در تهران و گسترش تعاملات دوجانبه سیاسی و اقتصادی از جمله اهرم‌ها برای تقویت این گروه‌هاست. به عنوان نمونه؛ 13 خرداد 92 (3 ژوئن 2013) گزارشی در وبسایت پارلمان انگلیس در مورد نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری ایران منتشر و در آن به بررسی تغییرات احتمالی پس از انتخابات پرداخته شده بود.
    در گزارش «متیو ماکوفسکی» محقّق وقت مجلس عوام انگلیس که در برنامه‌های شبکه بی‌بی‌سی نیز به عنوان تحلیلگر حاضر می‌شود، از «محمدرضا عارف» و «حسن روحانی» به عنوان دو نامزدی که «جناحِ بیشترمیانه‌رو» را نمایندگی می‌کنند، یاد شده و در مورد روحانی آمده بود: "هرچند روحانی به ایدئولوژی حامی اصلاح گرایش دارد، اما باید او را سیاستمداری میانه، دسته‌بندی کرد. وی به عنوان فردی که مسئول پرونده هسته‌ای بود، در تصمیم ایران برای امضای پروتکل الحاقی که اجازه بازرسی‌های به مراتب گسترده‌تر از برنامه هسته‌ای ایران پس از سال 2003 را داد، نقش مهمی ایفا کرد.".
    این گزارش با اشاره به شعار انتخاباتی «تدبیر و امید» و تعامل با جهان، چنین ادامه داده بود: "ریاست‌ وی بر دولت، با وجود محدودیت‌هایی که در زمینه تصمیم‌گیری برای رفع بحران هسته‌ای وجود دارد، احتمالا تغییری را در فُرم و لحن مذاکرات ایران و 1+5 پدید خواهد آورد.".
    پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات سال 1392، با وجود نشانه‌های متعددی که از عزم انگلیس برای بازگشت به ایران وجود داشت، اما لندن در تمام این مدت تلاش کرد تا حضورش در تهران را به عنوان یک امتیاز به ایران بفروشد و در این مسیر شرط‌هایی هم تعیین کرد. پرداخت غرامت [آسیب دیدن ساختمان سفارت و تأسیسات آن]، وارد کردن تجهیزات جدید ارتباطی برای جایگزین کردن دستگاه هایی که انگلیسی‌ها به هنگام تَرک تهران نابود کرده بودند و حل کردن مسئله ویزای کسانی که اعتبار روادیدشان در انگلیس پایان یافته، از جمله شرایط بازگشایی سفارت در تهران بود.
    اما با حصول توافق هسته‌ای، به ناگاه لندن به بازگشایی سفارت بدون آنکه این مشکلات برطرف شود، رضایت داد. انگلیس بدون دریافت غرامت نقد، بدون تعمیر و جایگزین کردن تجهیزات سفارت و پیش از اعلام حل اختلاف نظر در مورد ویزا، تصمیم گرفت سفارت خود را در تهران بازگشایی کند!.
    خبرگزاری فارس پس از اشاره به اظهارات 15 جولای 2015 (24 تیرماه) فیلیپ هاموند (هَمِند) در پارلمان انگلستان نوشته بود:
    بررسی مواضع دولت انگلیس و دیگر کشورهای غربی نشان می‌دهد که از دید آنها، نه توافق و نه مراودات تجاری پس از آن، به خودی خود دارای اصالت نیستند، مگر از این باب که به گسترش ارتباط با نهادهای مدنی، تقویت جناح همسو و تغییر رفتار منطقه‌ای ایران منجر شود ـ موضوعاتی که از آن‌ها تحت عنوان «پیامدهای مثبت توافق» یاد می‌شود.
    و از همین رو است که هاموند در نشست خبری خود در تهران از انتخاب دولت کنونی ایران [حسن روحانی] و پس از آن حصول توافق هسته‌ای به عنوان دو نقطه عطف یاد کرد.
    او [پس از حصول توافق وین] در پارلمان انگلستان (مجلس عوام) هم مراودات اقتصادی با ایران را دریچه‌ای برای «تعامل ایران با جهان» و ارتباط مستقیم با مردم این کشور بیان کرده و گفته بود: "این توافق، تنها بر برنامه هسته‌ای متمرکز است، اما این جمع‌بندی می‌تواند «پیامدهای مثبت وسیع‌تری» داشته باشد. با مهیا کردن ابزارهای لازم از طریق رفع تحریم‌ها برای تعامل اقتصادی مجدد ایران با جهان، مردم ایران مزایای ملموس «همکاری بین‌المللی» را احساس خواهند کرد.".
    او با بیان اینکه توافق امکان «تغییر رویکرد ایران در حمایت از تلاش‌های بین‌المللی» را ایجاد می‌کند، به سخنان خود چنین ادامه داده بود: "با تحقق این تعامل مجدد اقتصادی، ما هم قطعا برای کمک به تجار انگلستان برای منتفع شدن از فرصت پیش‌آمده، تلاش خواهیم کرد. قطعا این کمک، با داشتن یک سفارت فعاّل در تهران، تقویت خواهد شد. ما متعهد به بازگشایی سفارت‌ مان هستیم و این کار را انجام خواهیم داد.".
    24 تیر 1394، همزمان با نشست مجلس عوام، مجلس اعیان انگلیس هم جلسه‌ای درباره ایران داشت. در آن نشست «جویس آنلی» معاون وزیر امور خارجه این کشور مطالب مشابهی مطرح کرد و در مورد ازسرگیری فعالیّت سفارت در تهران گفت: "این توافق [توافق وین] ما را از سخن گفتن در مورد نقض حقوق بشر در ایران بازنمی‌دارد، اما واقعیت این است که ما نهایتا ـ زمانی که سفارتمان را در تهران بازگشایی کنیم، یک پایگاه در آنجا خواهیم داشت، فرصت بهتری برای تعامل با مردم ایران و کسب اطمینان از اینکه اطلاعات، بیشتر در دسترس ما قرار خواهد گرفت.
    فارس در این مطلب تفسیرگونه خود نوشته است:
    به نظر می‌رسد آنچه بیش از هر چیز لندن را به بازگشایی سریع سفارت در تهران ترغیب کرد، نزدیک بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان باشد که اندیشکده‌ها و تحلیلگران غربی حساب ویژه‌ای روی آن باز کرده‌اند. اجرای موفق توافق هسته‌ای و بهبود وضعیت اقتصادی از دید آنها به تقویت قدرت جریان‌های همسو و تغییر در سیاست‌های ایران «در میان‌مدت» منجر خواهد شد.
    بازگشایی سفارت علاوه بر این، همانطور که جویس آنلی هم به آن اشاره کرده بود، امکان دسترسی به اطلاعات بیشتر را نیز فراهم می‌کند.
    فارس نوشته بود:
    هاموند در بخش دیگری از اظهاراتش در پارلمان گفته بود: "اگر در 10 یا 20 سال آینده، ما باز هم اینجا بنشینیم و در مورد حرکت ایران به سمت بمب [بمب اتمی] صحبت کنیم، آنوقت یعنی ما در استفاده از فرصت‌هایی که این توافق [توافق وین] ایجاد می‌کند، ناکام خواهیم ماند. فکر می‌کنم که ما باید در تلاش برای اطمینان از اینکه ایران را به جامعه بین‌المللی بازخواهیم گردانید و دست میانه‌روها را در ایران تقویت خواهیم کرد و به «نتایجی مثبت» برای منطقه و جهان خواهیم رسید، وارد اجرای توافق [توافق وین]شویم.".
    فارس در کانکلوژن (نتیجه گیری) مطلب خود چنین نوشته بود:
    از همین روست که شاید بتوان بازگشایی سفارت انگلیس در تهران و علاوه بر این، سفرهای مداوم مقامات غربی به ایران را از جهاتی با اقداماتی چون راه‌اندازی بخش فارسی شبکه بی‌بی‌سی ـ اندکی پیش از انتخابات ریاست‌جمهور در سال 1388 مقایسه کرد و آن را سرآغاز یک پروژه بزرگتر، پیش از انتخابات [پارلمانی و خبرگان] امسال در نظر آورد؛ پروژه پیشبُرد اصلاحات نرم از درون.

گزارش یکم شهریورماه 1398 خبرگزاری تَسنیم درباره مشکلات کار تبدیل کارت ملی به کارت هوشمند

به گزارش یکم شهریورماه 1398 خبرگزاری تسنیم، تبدیل کارت های ملی صادره قبلی برای شهروندان به کارت‌های ملّی هوشمند ـ موضوعی است که از سال گذشته [سال 1397] مطرح شده و قرار بر این شده است که با توجه به تحریم‌های صورت گرفته، چاپخانه دولتی مسئولیت صدور کارت های تازهِ مورد نیاز ثبت احوال را بر عهده بگیرد. همچنین قرار بر این شد که پس از تأیید چگونگی از سوی سازمان ثبت احوال، صدور این کارت‌ها به صورت انبوه آغاز شود. اما، با گذشت حدود یکسال [تا روز انتشار این گزارش خبرگزاری تسنیم] از توافق صورت گرفته، روند صدور کارت‌های ملی هوشمند به کُندی انجام می‌شود و این، در حالی است که بسیاری از افراد متقاضی و ثبت‌نام کننده برای دریافت کارت ملّی هوشمندِ خود با مشکل روبه رو شده‌اند.
در این گزارش تسنیم آمده است که به رغم تلاش مسئولان، متاسفانه به دلیل بدقولی چاپخانه دولتی در ارتباط با صدور کارت خام مورد نیاز ثبت احوال، بسیاری از افراد بیش از 7 ماه است [در زمان تنظیم گزارش خبرگزاری] که نتواسته‌اند کارت خود را دریافت کنند و این، در حالیست که مسئولان مربوط قبلا گفته بودند که صدور کارت ملی هوشمند از زمان ثبت‌نام تا زمان تحویل، حداکتر دو هفته طول می‌کشد و بر همین اساس، سازمان ثبت احوال کشور اعلام کرده بود که کارت‌های ملی پیشین (قبلا صادرشده) فاقد اعتبار شده‌اند!.
تسنیم در گزارش یکم شهریور 1398 خود نوشته است که در زمینه تأخیر صدور کارت ملی هوشمند، بسیاری از مخاطبان خبرگزاری [خبرگزاری تسنیم] طی تماس، گلایه و شکایت خود را درباره عدم صدور کارت ملّی هوشمند ـ طبق قولی که داده بودند ـ اعلام کرده اند که ضروری است مسئولان مربوط اقدام به رفع موانع موجود کنند. برای انجام امور اداری و ...، ارائه کارت ملی که اعلام شده است باید از نوع هوشمند باشد ضروری است و افراد فاقد آن به دلیل تأخیر طولانی دچار مشکل ـ مشکل روزانه ـ می شوند.

در قلمرو اندیشه

روزی که «نیچه» مؤلف «چنین گفت زرتشت» درگذشت

نیچه (Nietzsche)

«فردریك ویلهلم نیچه Nietzsche » بیست و پنجم آگوست 1900 در 56 سالگی درگذشت. «نیچه» فیلسوف آلمانی و نویسنده كتابهای«تولّد تراژدی»، «چنین گفت زرتشت» و «آن سوی خوب و بد» تمدن بورژوازی غرب را رد كرد و آن را منحط خواند.
وی كه یك مورالیست بود فرضیه انسان های توانا (سوپرمَن) را مطرح ساخت كه بعدا مورد توجه نازی های آلمان قرار گرفت و به آن استناد می كردند. این عقیده با جزیی تفاوت اخیرا هواداران فراوان به دست آورده و هر «جوان» می كوشد كه راهی انتخاب کند که نابغه و از معاریف و مشاهیر شود.

در قلمرو ادبیات

سالگرد درگذشت نویسنده داستان «صبحانه در تیفانی»

کاپت

ترومن كاپت Truman Capote داستان نویس پُركار آمریكایی 25 آگوست سال 1984 در خانه اش در لس آنجلس در گذشت. وی در نیوارلئان ـ ااستیتِ لوئیزیانا، به دنیا آمده بود و نخستین داستان خود را كه باعث شهرت او شد تحت عنوان «صداهای دیگر» در 23 سالگی منتشر ساخت كه در آن خواسته است بگوید كه باید به حرف جوانان و نوجوانان هم گوش كرد. شهرت این داستان به قدری است كه در پی انتشار آن، بسیاری از روزنامه ها و مجله ها ستون های نامه ها و نظرهای نوجوانان را تحت همین عنوان و یا عنوان مترادف آن «صداهای تازه» دایر كرده اند.
داستانهای معروف دیگر ترومن كاپت عبارتند از: صبحانه در تیفانی كه به صورت فیلم سینمایی هم درآمده است، قتل (in cold blood)، بی گناهان، خانه گلها، رنگ محلی و ... و همچنین چندین مجموعه داستان كوتاه و چند سفرنامه با زمینهِ آموزشی ـ انتقادی.

در قلمرو رسانه‌ها

قدردانی از مؤلف این تاریخ آنلاین به مناسبتِ سالروز آغاز کار روزنامه نگاری اش ـ گلایه یک مخاطب از بی اعتنایی رسانه های کشور و انجمن پیشکسوتان

در پی درج مطلبِ گام نهادن مؤلفِ «این تاریخ آنلاین برای ایرانیان» به شصت و هشتمین سالِ کار روزنامه نگاری و تاریخ نویسی اش در نخستین روز شهریور 1403، بمانند سال های پیش از آن، در دو ـ سه روز اول شهریور ماه این سال (سال 1403)، دهها پیام قدردانی از زحماتِ بدون انتظارِ دستمزد او در راستای ارتقاء معلومات عمومی ایرانیان به دبیرخانه این تاریخ آنلاین واصل شد. در برخی از این پیام ها خواسته شده بود که آن مطلب، با عکس های بیشتری در اینجا هم بازنشر شود که چنین شده و در زیر و به صورت جداگانه آمده است. همچنین در زیر یکی از پیامها که قبلا دریافت شده بود درج شده است:
    در دوم شهریورماه 1399 یک مخاطب که از تهران پیام فاکسی فرستاده و خودرا روزنامه نگار سابق معرفی کرده نوشته بود: "انتظار بود رسانه هایی که در نوشتهِ یکم شهریور از آنها نام برده شده بود (روزنامه های اطلاعات، همشهری، ایران، اعتماد، شرق و ...) که دکتر نوشیروان کیهانی زاده در آنجا سالها قلم زده بود، ورود وی به شصت و ششمین سال بدون وقفه حرفه روزنامه نگاری را در چند سطر نوشته باشند که مشاهده نشد. این، یک خبر روز بود. چهار سال پیش در یک گزارشِ انجمن جهانی روزنامه نگاران به زبان انگلیسی، خواندم که شمار روزنامه نگاران جهانِ امروز [جهانِ سال 1395] را که هنوز در قید حیات و همچنان فعّال که کار روزنامه نگاری را بیش از 60 سال بدون حتی رفتن به مرخصی سالانه ادامه داده اند [داده بودند] منتشر کرده بود. در این گزارش تنها نام پنج روزنامه نگار ایرانی ذکر شده بود؛ دکتر کیهانی زاده، محمد بلوری، ر. اعتمادی، احمد احرار و یک نفر دیگر که نامش را فراموش کرده ام و همان وقت از دوستان درباره این فرد پرسیدم گفتند که درست است ولی اخیرا بیشتر در بخش آگهی ها کار می کند [محسن میرزایی] و ر. اعتمادی از یکی ـ دو سال پس از انقلاب به این سوی، داستان نویس شده است، ولی برای یک مجله چاپ لس آنجلس مطلب و پاورق می نویسد و بنابراین حرفه روزنامه نگاری را ترک نکرده است. [اعتمادی، احرار و محسن میرزایی در سال های پس از انتشار آن گزارش فوت شدند]. حسین انتظامی در طول معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد تلاش بسیار کرد که انجمن روزنامه نگاران پیشکسوت ایجاد شود و دکتر کیهانی زاده در این باره مطالب متعدد و با تصویر در این تاریخ آنلاین، وبسایت روزنامک و مجله روزنامک درج کرد، ولی ندیدم که این انجمن هم به 66 ساله شدن روزنامه نگاری او اشاره کند. انتظار بود که سخنگوی انجمن، در این باره اطلاعیهِ مختصری به رسانه ها می داد. شصت و شش سال مداوم، کار روزنامه نگاری و تحمّلِ آن همه دردسر و مشکلات، کم سابقه است. من به سهم خود سپاسگزارِ او هستم و دکتر کیهانی زاده را استاد خود می دانم و پیشنهاد دارم که یک جلد از کتاب در شرف چاپ شدنِ خاطرات روزنامه نگاری شان به رایگان به هریک از روزنامه نگارانِ جوانتر کشور داده شود تا درس بگیرند و اندوخته ای برای ایشان شود.".

    دبیرخانه تاریخ آنلاین برای ایرانیان

درباره نوشیروان کیهانی زاده به مناسبت سالروز آغاز روزنامه نگاری و تاریخ نویسی او

نوشیروان کیهانی زاده در 1956 و 2016

نوشیروان کیهانی زاده مؤلف این تاریخ آنلاین (کرونیکل ژورنالیستی) برای ایرانیان، یکم شهریور 1335 (22 آگوست 1956) و 5 ماه مانده به 20 ساله شدن، پس از گذراندن «نخستین دوره آموزش روزنامه نگاری ایران به روش نوین و حرفه ای» پیشه روزنامه نگاری را از خبرنگاریِ میزِ اقتصادیِ تحریریه روزنامه اطلاعات آغاز کرده است.
    وی ـ یک کرمانی، كه یكم بهمن 1315 (21 ژانویه 1937 میلادی) به دنیا آمده است در رشته روزنامه نگاری، از دانشگاه دولتی «ان.اس.یو» آمریكا دارای لیسانس و فوق لیسانس است و از دانشگاه دولتی مریلند آمریكا نیز در علوم كتاب فوق لیسانس دارد. این تحصیلات جدا از لیسانس، فوق لیسانس و دكترای تاریخ است كه وی طی كرده است. كیهانی زاده 22 سال نیز به تدریس تاریخ مشغول بود. او دو دوره عضو انتخابی شورای آموزش و پرورش تهران بود. تهرانی ها که با نام و نوشته های رسانه ای او آشنا بوده اند در انتخابات مهرماه 1351 شوراهای شهری (شورای شهر، شورای آموزش و پرورش و ...) 456 هزار و 751 رای به او دادند. در آن زمان، تهران شهری حدودا سه میلیونی بود. عضویت در شورای آموزش و پرورش بدون دریافت دستمزد و خدمتی رایگان بود. بپاس این خدمات، در دهه 1350 (شهریور 1353) نام او را بر یک دبستان در کوی وحیدیه تهران (ناحیه 9 آموزش و پرورش وقت) گذارده بودند ـ دبستان نوشیروان کیهانی زاده.
     حدود 11 سال از 24 سال و چند ماه کار او در روزنامه اطلاعات، پوشش حوادث شهر تهران و اخبار قضایی بود ـ در سمت خبرنگار و دبیر میز این اخبار. پس از آن، او سال ها دبیر میزهای مختلف تحریریه این روزنامه ازجمله دبیر مطالب فرهنگی و دبیر اخبار بین الملل و نویسنده فیچر و نظر تا معاونت سردبیر آن بود و در این روزنامه قدیمیِ ایران، همچنین ستونِ تفسیر [تفسیر رویدادهای سایر کشورها و امور بین الملل] و ستونِ «امروز در تاریخ» داشت. او 11 ماه در میز اخبار اقتصادی روزنامه اطلاعات، خبرنگار بود. کیهانی زاده در دهه 1350، یک سال هم گزارشگر روزنامه اطلاعات در آمریکا بود.
    کیهانی زاده به موازات کار در روزنامه اطلاعات، از آنجا که دلبستگی ویژه به ژورنالیسم دارد و یک لحظه نمی تواند آن را تَرک کند، از پائیز 1348 در خبرگزاری پارس (ایرنا) دبیر و مفسر اخبار بین الملل، ویژه پخش از رادیو سراسری ایران بود و حدود دو دهه اخبار بامدادی رادیو ایران و چندی، آخرین بخش اخبار تلویزیون را نوشت. ابتکار و ایجاد «برنامه رادیویی در گوشه و کنار شهر» و اجرای روزانه آن از رادیو سراسری ایران از یکم شهریور 1341، یکی از درخشان ترین كار ژورنالیستی نوشیروان کیهانی زاده است که این برنامه چند سال و هر روز در ساعت 4 و 30 بعد از ظهر پخش می شد. برای تهیه مطالب این برنامهِ بسیار پُرمخاطب و آموزنده، گزارشگر هر روز (بدون تعطیل) به انتخاب و به هدایت کیهانی زاده به كلانتری های پلیس، پاسگاههای ژاندارمری، بیمارستانها، دادسراهای نواحی تهران و دادگاهها می رفت و مصاحبه با طرفین ماجرا انجام می شد و هر مطلب با دادن اندرز و ذكر ضوابط و قانون پخش می شد.
    در دهه های 1370 و 1380 تا نیمه دهه 1390 کیهانی زاده سالها در روزنامه های همشهری، ایران و چند نشریه دیگر ازجمله اعتماد و شرق دارای ستون مستقل بود و از سال 1393 مجله خود ـ روزنامک
    www.rooznamak-magazine.com
    را منتشر می کند و به تنهایی همه مطالب آن را می نویسد.
     مؤلف این تاریخ دارای تالیفات متعدد است ازجمله همین تاریخ ایرانیان به صورت روزشمار «آنلاین» از اوست كه از 23 سال و چند ماه پیش آغاز به انتشار کرده و هر روز نیز بامطالب تازه و روز تكمیل، و عكس، نظر مخاطبان و تاریخ جاری بر آن اضافه و به پرسش مخاطبان هم در آن پاسخ داده می شود. دستچینی از این تاریخ آنلاین به صورت سه کتاب رفرنس در دست تهیه برای چاپ است (کروننیکل تاریخ ایران، تاریخ سایر کشورها و تاریخ عقاید و اصحاب نظر). کیهانی زاده این روزشمار ژورنالیستی تاریخ را که بزرگترین آنلاین به زبان فارسی است (و به خواست مخاطب سریعا قابل تبدیل به هر زبان مورد درخواست) یک خدمت میهنی و آموزش معلومات عمومی می داند و برای انجام آن کمک مالی دریافت نکرده و نخواهد کرد، حتی برای این آنلاین، آگهی تجاری هم نخواهد پذیرفت. رسانه های درون مرز و برون مرز [عمدتا با ذکر مأخذ و رعایت کاپی رایت ـ حقوق مؤلف] از «تاریخ ایرانیان» نقل کرده اند. وی دستچینی از رویدادها و اخبار گذشته و روز را تواَم با تفسیر و تحلیل خود در وبسایت «روزنامك
    www.rooznamak.com
    به فارسی منتشر می سازد. به خواست پارسی زبانان منطقه فرارود، بخشی از مطالب تاریخ آنلاین به هزینه مؤلف به حروف سیریلیک درآمده است. تفسیر رویدادهای گذشته و جاری از دیدگاه تاریخ نگار ـ کیهانی زاده در وبسایتِ به آدرس زیر درج خواهد شد:
    www.historian-nushiravan.com
    و نیز شرح مشاهدات و تفسیر اخبار و تحولات ژورنالیسم از دیدگاه او ـ یک ژورنالیستِ با تجربه در وبسایت:
    www.journalist-nushiravan.com
    از آنجا که خاطرات و تجربیات یک ژورنالیست در طول بیش از هشت دهه بودنِ در این پیشه و قرارداشتن در جریان تحولات و تداوم آن تا آخرین روز حیات، نه تنها جالب و آموزنده است، بلکه گوشه هایی از حقایق را آشگار خواهد کرد که سرنخ برای تاریخ نگاران خواهند بود و نیز درس هایی برای همه بویژه روزنامه نگاران و فعالان در کار مدیریت ها و امور سیاسی، کیهانی زاده که برخی از خاطرات او در دهه های اخیر در رسانه ها و نیز این تاریخ آنلاین درج شده است از سال 1403 (2024) یک آنلاین اختصاص به انتشار این خاطرات که برحسب مورد دسته بندی شده اند به این آدرس دایر کرده است:
    Journalistic-memoirs.com
    که مطالب آن با یک کلیک در بالای سایت به زبان دلخواه تبدیل می شود. مطالب این سایت بعدا در دو جلد کتاب انتشار خواهد یافت و نسخه هایی از آن به روزنامه نگاران و کتابخانه های عمومی هدیه خواهد شد.
     كیهانی زاده بود كه از بهمن ماه سال 1350 (ژانویه 1971) تاریخ نگاری با روش کرونیکلِ ژورنالیستی را در رسانه های ایران راه اندازی كرد تا به ارتقاء معلومات عمومی ایرانیان و فارسی زبانان از تجربه گذشتگان كمك كند. [مطالبی از او مشابه همین تاریخ آنلاین از بهمن 1350 در تلویزیون دولتی ایران و رادیو در پایان اخبار مشروح ـ در تلویزیون، کانال 2 در پایان اخبار شب و در رادیو در پایان اخبار بامداد ـ پخش می شد، در روزنامه اطلاعات در صفحه ششم و در روزنامه های دیگر به صورت ستون مستقل. ضمنا، خلاصه این مطالب یک سال تمام ـ سال 1353 ـ به صورت روزانه در بولتن خبرگزاری پارس درج شد که در دسترس است.]. کیهانی زاده از آغاز سال 1393 یک مجله به نام روزنامک ـ چاپی و آنلاین منتشر می کند که این مجله نیز غیر انتفاعی است:
    www.rooznamak-magazine.com
    این مجله فرهنگی ـ آموزشی از زمان همه گیرشدن کرونا و بعدا مشکلات کاعذ، موقتا آنلاینی شده است. باید توجه داشت که آنلاین خوانی مرذم در سراسر جهان روزافزون است.
    او با فروش خانه ای که در محله تهران شرق داشت در آذرماه 1394 که زمین آن را در سال 1347 خریده بود، بودجه ریالی و ارزی ادامه کار پُرهزینه این «تاریخ آنلاین برای ایرانیان» را دست کم برای بیش از ده سال دیگر آماده کرده بود که تورّم جاری (غیر قابل پیش بینی از قبل) و افزایش حجم نقدینگی بیش از حد و درنتیجه کاهش قدرت خرید ریال، او را نسبت به بقای این آنلاین مأیوس کرده است. به علاوه، هنوز فردی واجد شرط که کار او را پس از ازکارافتادگی و فوت دنبال کند نیافته است. پول حاصل از فروش خانه، در تهران در بانک سپرده گذاری شده و کاهش قدرت خرید ریال بویژه از نیمه سال 2018 (1397 ه. ش.) او را نگران ساخته که شاید نتواند به آرزویش که ادامه کار این تاریخ آنلاین است برسد.
     وی آن ساختمانِ تهراق شرق را برای انتشار روزنامه سپیده دَم ساخته بود که این روزنامه هم، اولا با آغاز جنگ 8 ساله و ثانیا موافقت نشدن با تجدید پروانه آن انتشار نیافت.

کارت دبیری مطالب فرهنگی به امضای سناتور مسعودی ناشر روزنامه اطلاعات که در خردادماه 1353 فوت شد

کارت صادره برای کیهانی زاده در 1339 (1960 میلادی)

کارت صادره در دهه 1350 (دهه 1970)

     دبیرخانه تاریخ آنلاین برای ایرانیان

سایر ملل

زادروز تزار یکم

25 آگوست 1530 ایوان چهارم (معروف به ایوان مخوف) كه روسیه را یكپارچه و خود را تزار آن خواند به دنیا آمد.
نخستین تزار روسیه 54 سال عُمر كرد. مورخان ایوان چهارم را «تزار یکم» می نویسند.
پیش از او بسیاری از نقاط روسیه امروز در كنترل مغول ها و تاتارها بود و وحدت نداشت.

بمباران 24 ساعته لندن توسط لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان)

بمباران لندن توسط نیروی هوایی آلمان (لوفت وافه) از 25 آگوست 1940، بیست و چهار ساعته شد. تا مدت ها، هواپیما های آلمان یكه تاز آسمان انگلستان بودند و آسیب های فراوان به لندن و شهرهای دیگر وارد ساختند.
این حملات هوایی «بلیتز» نامیده شده اند.

روابط چین و هند از نگرانی نهرو در 1959 تا دوستی دهه های دوم و سوم قرن 21

طبق گزارش های رسانه ای 25 آگوست 1959، نهرو نخست وزیر وقت هند نگرانی خود از اختلاف ارضی در مرز شمال غربی با چین را با ژنرال ها و کارشناسان سیاسی ـ نظامی هند درمیان گذاشت تا نظر دهند و آماده باشند.
    طبق همین گزارش ها، به رغم آن اختلاف ارضی ـ دولت چین كه نمی خواست در صورت وقوع یک درگیری، هند به آمریكا نزدیك شود، آمادگی خود را برای مذاكره اعلام كرد.
    مرور زمان نشان داد که مسئله به حل قطعی نیانجامید و در بیستم اكتبر 3 سال بعد (سال 1962) خبر رسید که نظامیان هندی در منطقه لاداخ دست به عملیات زده اند كه چین شش روز بعد با استفاده از فرصتی كه بحران موشكی كوبا برایش فراهم آورده بود و معارضه آمریكا با شوروی در منطقه کارائیب و درگیر بودن آمریکا با این مسئله که جهان را تا یک قدمی جنگ اتمی پیش برده بود، دست به حمله متقابل زد و نظامیان هندی را عقب راند و جای آنها را گرفت. این سریع ترین نبرد در مناطق كوهستانی در دو قرن اخیر به شمار آورده شده است. معمولا نبردهای کوهستانی طولانی بوده اند.
     این اختلاف ارضی دو كشور پرجمعیت و اتمی جهان (موضوع لاداخ) هنوز کم و بیش ادامه دارد، گو این كه در سالهای اخیر مناسبات دو كشور دوستانه شده است و سران دولت های چین و هند از پایتخت های یکدیگر دیدار کرده و به گفتگو نشسته و در سازمانهای متعدد ازجمله بریکس BRICS مرکّب از کشورهای Brazil, Russia, India, China and South Africa، سازمان تعاون شانگهای Shanghai Cooperation Organisation و فعالیت های اوراسیایی در کنار هم مشارکت دارند و روسیه در تلاش است که دوستی چین و هند را به اتحادی با مشارکت خود تبدیل کند.

روزی که رهبر حزب نازی آمریكا ترور شد

    25 آگوست 1967 در شهر آرلینگتون ویرجینیا (دیوار به دیوار شهر واشنگتن) جورج لینكلن راكول George Lincoln Rockwell رهبر حزب نازی آمریکا American Nazi Party معروف به حزب ناسیونال سوسیالیست آمریکا ترور شد. او که شخصا لباس هایش را در لباس شویی سکه ای می شست و خشک می کرد، هنگام خروج از یک لباسشویی هدف دو گلوله قرار گرفت و کشته شد. راکوِل که 49 ساله بود دو ماه پیش از آن هم هدف گلوله شخص دیگری قرار گرفته و جان به در برده بود ولی احتیاط نکرده بود.
    این حزب با این نام در سال 1960 تاسیس شده بود. حزب ناسیونال سوسیالیست آمریکا مخالف وجود کمپانی های بزرگ، بورس بازی، قمار و استثمار بود و از شرایط عضویت در آن «سفیدپوست بودن، میهندوستی و معتقد بودن به سوسیالیسم ملی» بود.
    جان پاتلر John Patler قاتل راکوِل ـ یک یونانی تبار متولّد شهر نیویورک عضو پیشین حزب بود كه به دلیل داشتن عقایدی متفاوت و افراطی اخراج شده بود. این فرد عقیده به سوسیالیسم مارکسیستی داشت ولی برای کشور خود (مارکسیسم ملّی)، نه جهان وطنی. راکوِل مخالف عقاید پاتلر بود و می گفت که نباید انگیزه را از افراد گرفت تا جامعه پیشرفت کند و ارتقاء یابد. نباید یک جامعه وِلفِر گرا (چشم به دست دولت داشتن و رایانه و سوبسیدی) به وجود آورد و تنبل ساز شد.
    پس از قتل راکوِل، مَت کهل Koehl پیشوا (رهبر) حزب شد که دفتر آن همچنان در شهر آرلینگتون بود. عقاید این حزب همچنان دارای پیروان متعدد در جامعه آمریکا است.
    حزب نازی آمریکا در آن زمان به سبک حزب نازی آلمان، دورانِ پیشوایی هیتلر (حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان) دارای میلیشیای مسلح و مرکزی برای آموزش میلیشیا بود.
    جان پاتلر قاتل راکوِل که دستگیر شده بود در دادگاه محکوم شد ولی تنها 14 سال در زندان بود و مشمول آزادی مشروط قرار گرفت. وی متولد سال 1938 است.

عکس دیگری از راکوِل

ماجرای تأمل برانگیز دختر ایزدیِ حرّاج شده توسط داعش

اَشوق

هفتهِ منتهی به 19 آگوست 2018، خبر رسانه ای تأمل برانگیزی جلب توجه کرد. این خبر درباره یک بانوی 19 سالهِ کُرد ایزدی (غیر مسلمان و پیرو باورهای ایرانیان عهد باستان) به نام اَشوَق بود که در 15 سالگی همانند بسیاری از زنان و دختران ایزدی در منطقه سَنجارِ کُردستان عراق به اسارت داعشی ها درآمده بود و این داعشی ها اورا در حرّاج این زنان، به مردی به نام اَبوهُمام به صد دلار فروخته بودند.
    اَشوَق سه ماه در خانه این مرد بود و مورد تجاوز قرار می گرفت تا اینکه خودرا به بیماری زد و به بیمارستان منتقل شد و در آنجا، سازمان مللی ها وارد شدند و او درخواست پناهندگی کرد و به آلمان منتقل شد و در پی او تَنی چند از ایزدی های دیگر.
     در آلمان سرگرم یاد گرفتن زبان آلمانی و فنون آرایش شد تا در این کشور آرایشگر شود که در تابستان 2018 در شهرکی در منطقه اشتوتگارت هنگامی که در یک بازارچه سرگرم خرید بود با ابوهُمام رو به رو شد و تعجب کرد. ابوهُمام اورا به نام صدا کرد که جواب نداد.
     دو روز بعد ابوهمام به سراغ او رفت که اَشَوق جریان را به پلیس خبر داد و گفت باور نمی کرد که یک هوادار داعش بتواند وارد آلمان شود و آزادانه زندگی کند. او به پلیس گفت؛ از این مرد که سه ماه به وی تجاوز کرده شکایت دارد. چون پلیس آلمان کار جدّی در تعقیب و دستگری ابوهُمام انجام نداد، اَشَوق از ماندن در آلمان دلزده شد و به عراق بازگشت و به خانواده اش پیوست.
    اَشوَق به خبرنگاری که با او مصاحبه کرد گفت که از آن پس نسبت به همه چیز مشکوک شده و ناباوری خاصی به او دست داده است.

وضع حَمل در جریان مناسک حج در سال 1397

در جریان مناسک حج (سال 1397 =سال 2018) در روز عَرَفه یک بانوی حامله اردنی ـ از میان زائرین ـ دچار عوارض زاییمان شد که او را به بیمارستان محل، واقع در جنوب مکّه منتقل کردند که وضع حمل کرد و پسری به دنیا آورد که نامش را Wadah گذاردند.
نهم ماه ذی الحجه روز عَرَفه است. شاید این نخستین بار باشد که چنین حادثه ای رسانه ای شده باشد.

نوزاد (Wadah)

تاریخ از نگاهی به تصویر

گزینشی از تیترهای صفحات اول شماره های سوم شهریورماه 1397 چند روزنامه درباره موضوعات روز ـ سوژه برای تاریخ نگاران

برخی دیگر از رویدادهای 25 اوت

1609: گالیله تلسكوپ خود را به نمایندگان مجلس «وِنیز» ارائه كرد و طرز كار آن را به نمایش گذارد.

1718: صدها مهاجر فرانسوی وارد جنوب لوئیزیانا شدند و شهر بندری «نیواُرلیان» را بناء نهادند. لوئیزیانا كه از نام لوئی 14 پادشاه وقت فرانسه گرفته شده به سراسر مناطق مركزی فدراسیونِ کنونی از شمال تا جنوب اطلاق می شد كه از متصرفات فرانسه بود و قرن بعد ناپلئون آن را به دولت واشنگتن فروخت.

1913: رئیس جمهوری وقت مكزیك دستور اخراج آمریكاییان (اتباع دولت واشینگتن) را از آن كشور صادر كرد و در یك اقدام متقابل، رئیس جمهوری آمریكا هم مكزیك را تحریم اقتصادی كرد.

1914: نیروهای نظامی امپراتوری آلمان شهر بروكسل در بلژیک را تصرف كردند.

1919: نخستین سرویس منظم هوایی میان پاریس و لندن آغاز بكار كرد.

1933: نخستین میثاق بین المللی تنظیم و تثبیت معاملات گندم امضاء شد.

1937: امپراتوری ژاپن بنادر چین را محاصره و رفت و آمد كشتی ها را به آنجا ممنوع ساخت.

1944: شهر پاریس از تصرف نیروهای آلمان خارج شد.

1973: برای نخستین بار در امر پزشكی از «كت اسكن CAT scan» استفاده شد.

1996:

«اگون كرنتس egon krenz» متولّد مارس 1937 و آخرین رهبر جمهوری دمکراتیک آلمان (آلمان شرقی) كه ریاست او بر جمهوری دمکراتیک آلمان در دسامبر 1989 پایان یافت و وحدت آلمان تأمین شد، هفت سال پس از تأمین وحدت به یك جرم دستور دادن تیراندازی به فراریانِ از دیوار برلین در دوران داشتن مقام، به شش سال و ششماه زندان محكوم شد. وی که در جوانی یک روزنامه نگار بود مقامات متعدد در حزب سوسیالیست حاکم داشت و پس از هونِکِر بر جای او نشسته و دبیرکل حزب و رهبر آلمان شرقی شده بود. او در برابر سازش های گورباچف و تأمین وحدت مقاومت چندان نکرد و پس از تحمّل زندان در خانه ای در ساحل بالتیک زندگی می کند و از هواداران پوتین و اقدامات او برای احیاء روسیه پیشین است. کرِنتس مسائل منتهی به فروپاشی بلوک شرق و شوروی و انحلال جمهوری دمکراتیک آلمان را نتیجه ضعف شخصیّت و زودباوری گورباچف و کم سوادی و الکلی بودن یلتسین می داند. جمهوری آلمان شرقی 40 سال بر سر پا بود و بخشی از نیروهای مسلح شوروی در آنجا مستقر بودند. پوتین نیز سال ها مامور اطلاعاتی شوروی در آلمان شرقی (جمهوری دمکراتیک آلمان) بود.

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com