Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

5 دسامبر

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لينک به اين صفحه

ايران

خريد گندم از آمريكا از دسامبر 1960، براي نخستين بار ـ وضعيت ضعيف مالي ايران و دريافت وام 35 ميليون دلاري براي خريد گندم!

براي نخستين بار، خريد گندم از آمريكا پنجم دسامبر 1960 (14 آذر 1339) آغاز شد. قرارداد مربوط، اوايل نوامبر بر پايه خريد دويست و پنجاه هزار تُن گندم امضاء و اجراي آن موکول به دريافت وام خارجی شده بود که چند روز پس از آن، صندوق بين المللي پول با دادن وامي به مبلغ 35 ميليون دلار به ايران موافقت کرد. ايران در همان ايام (دوره اول نخست وزيري جعفر شريف امامي) براي نخستين بار داراي بانك مركزي (ناشر اسکناس) شده و تنظيم و نظارت سياست پولي کشور به آن محول گرديده بود.
درآمد ايران از نفت در آن زمان به دليل ارزان بودن بهاي بين المللي نفت خام، کمي مصرف جهاني آن، و اندک بودن ميزان صدور به آمريکا که خود داراي نفت کافي بود و نيز پرداخت غرامت به انگلستان و همچنين در کنترل کنسرسيوم بودن نفت ايران مبلغ قابل ملاحظه اي نبود، و به همين سبب هم کمتر فردي پيدا مي شد که زير بار مقام بالاي دولتي برود و مقامات تراز اول و نمايندگان پارلمان ايران همچنان از خانواده هاي اعيان بودند که درآمد ملکي (زراعي) و تجاري داشتند و نيازي چندان به دريافت دستمزد از دولت نداشتند. نفت ايران در آن زمان در دست کنسرسيومي مرکب از کمپاني هاي نفتي غرب بود که سهمي از فروش آن را به ايران مي داد.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

هرگونه اصلاحات در ايران بايد به صورت نوعي انقلاب باشد ـ انقلاب از دیدگاه دکتر علی امینی؛ انقلاب به دست دولت، نَه تظاهرکنندگان خياباني

Ali Amini

پنجم دسامبر 1961 (1340 هجري و در آن سال مصادف با 14 آذرماه) دكتر علي اميني نخست وزير وقت در اجتماع معلمان تهران در نطقي كه مهم و تأمل برانگیز توصيف شده بود گفت كه براي انجام هرگونه اصلاحات در ايران، راهي جز نوعي انقلاب نيست و او ناگزير است كه براي اجراي برنامه هاي اصلاحي خود به نوعي انقلاب متوسل شود. او بر روانشناسي هموطنان وقوف دارد.
     دکتر اميني در اين نطق ضمن مروري بر تجربه هاي ايران در قرون 19 و 20 (تاريخ 150 ساله) و نیز تاریخ جهانی انقلابات ثابت کرد که انقلاب باید توسط دولت انجام شود تا نتیجه معکوس ندهد. انقلاب ناراضیان و هر طبقه دیگر که به صورت تظاهرات، اعتصاب و زد و خورد و تخریب آغاز می شود ساختارها و ضوابط و فرهنگ اداری را تخریب و زیر و رو می کند و طبقه ای روی کار می آید که تنها به فکر خویش است، فساد به تدريج گسترش می یابد و پیشرفتی صورت نمی گیرد و انقلاب از این دست به انقلابات و کودتاهای پی در پی و سرانجام استبداد می انجامد و منظور او از انقلاب، اقدام ضربتی و خارج از روال عادی دولت است. ما باید مالكيت اراضي مزروعي (روستاها) را محدود و مشروط کنیم تا فئودالیسم از میان برود، با تشكيل شوراهاي شهر و استان امور را از دست «فرد» خارج سازیم، ضوابط اداري ــ استخدامي را برپایه علم مدیریت و مطابق آنچه که در کشورهای پیشرفته صورت مي گيرد اصلاح کنیم، بانوان را در امور سیاسی ـ اداری و کارگران را در سود کارخانه ها و کارگاهها شریک کنیم. به علاوه، تجديد نظر در سازمان تشكيلات فرهنگي و آموزش و پرورش امری ضروری است. مدارس عالي ما نبايد پشت ميزنشين توليد کنند.
    وي براي تسهيل اجراي برنامه هاي خود كه مورد حمايت مفسران مطبوعات اروپاي غربي و آمريكا قرار گرفته بود دوره بيستم تقنينيه را منحل كرده بود و گروهي از سياستمداران را كه به زمزمه مخالفت پرداخته بودند از جمله فتح الله فرود و ابوالحسن ابتهاج را به اتهامات اداري مربوط به كارهاي گذشته شان بازداشت كرده بود و از شوراي دانشگاه تهران خواسته بود كه به دانشجويان اخطار كند كه دانشگاه جاي درس خواندن است، نه تظاهرات سياسي به تحريك اين و آن.
     شهرت دارد علی امینی که به دمکراتهای آمریکا نزدیک بود تحت تاثیر افکار لیبرالیستی جان اف. کندی خواهان انجام اصلاحات اساسی در ایران بود.
    گفته شده است که شاه با الهام از اين نطق علي اميني، برنامه اصلاحات را به حساب خود گذارد و آن را «انقلاب سفيد» ناميد.

ريزش سقفِ «سالن استقبال و بدرقه» فرودگاه مهرآباد و مرگ 17 تَن در آذرماه 1353

ابوالحسن ابتهاج

پنجم دسامبر سال 1974 (14 آذرماه 1353) سقف سالن استقبال و بدرقه ترمينال فرودگاه مهرآباد (تهران) كه در زمان مدير عاملي ابوالحسن ابتهاج، توسط سازمان برنامه ساخته شده بود بر سر مسافران و بدرقه كنندگان ايشان فرود آمد و باعث مرگ دست كم 17 تن و جرح دهها نفر ديگر شد و بر اتهامات قبلي ابتهاج يك پرونده ديگر اضافه كرد.
گفته شد كه نشستن برف سنگين و ضعف مقاومت ساختمان و مصالحِ آن باعث ريزش سقف شده بود!.

پاییز 1979 که آمریکا و ایران در آستانه برخورد نظامی بودند، ایران غرب را تهدید به تحریم نفتی می کرد، ولی در سالهاي 2012 و 2018 بالعکس

معارضه آمریکا و جمهوری اسلامی ایران که از نیمه یکم نوامبر 1979 آغاز شده بود از دسامبر این سال ابعاد تازه ای به خود گرفته بود. تشدید معارضه، در پی نشست فوق العاده کاخ سفید با حضور مقامات نظامی و اعلامیه پایانی این نشست و اظهارات جیمی کارتر شدت یافته بود. در اعلامیه کاخ سفید آمده بود که آمریکا برای رهانیدن اتباع به گروگان گرفته شده خود وسائلی در اختیار دارد که بکار خواهد بُرد و کارتر شخصا و همان روز اخطار کرده بود که اگر دولت تهران بیش از این به آمریکا فشار آورد با اقدام نظامی رو به رو خواهد شد. اسرائیل نیز اعلام کرده بود که از هرگونه اقدام آمریکا در این زمینه حمایت خواهد کرد.
     متعاقب اخطارهای آمریکا، ناو هواپیمابر «میدویUSS Midway» و ناوهای اسکورت آن در تنگه هرمز مستقر شدند و به ناو هواپیمابر «کیتی هاک USS Kitty hawk» که در فیلیپین بود دستور داده شده بود که با اسکورت خود عازم خلیج فارس شود. همچنین لشکر 82 هوابُرد آمریکا مستقر در کارولینای شمالی به حالت آماده باش درآمده بود و نیز برخی واحدهای سپاه تفنگداران.
     در واکنش به این تحولات، تهران اخطار کرد که جریان نفت را به روی دنیا قطع خواهد کرد (همین حرفی را که حسن روحانی رئیس جمهور از سپتامبر 2018 تا به امروز ـ پنجم دسامبر 2018 چند بار تکرار کرده است). تهران در همان زمان تاکید کرده بود که اگر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس با مساعی نظامی آمریکا برضد جمهوری اسلامی مساعدت کنند نتایج آن را باید بپذیرند. همزمان، علی اکبر معین فر وزیر وقت نفت در نشست کاراکاس اعلام کرد که ایران صدور نفت خودرا به هرکشوری که روش خصمانه در پیش گیرد تحریم خواهد کرد.
    همزمان همچنین به ارتش ایران دستور آماده باش داده شد و پرواز هواپیماها برفراز شهر قم ممنوع شد و دریادار مدنی کرمانی فرمانده وقت نیروی دریایی در ناو سرفرماندهی مستقر شد و این ناو و ناوهای دیگر ایران در خلیج فارس از پنجم دسامبر (15 آذرماه 1358) در برابر گروه «میدوی» آرایش رزمی به خود گرفتند. آیت الله خمینی در نطقی که متن آن درشماره 16008 روزنامه اطلاعات چاپ شد گفت که ما عقب نشینی نمی کنیم، طَبل کارتر میان تهی است که مارا از تعرّض نظامی و تحریم اقتصادی می ترساند، ما نفت داریم و دنیا نفت می خواهد و ....
     از آنجاکه به قول هگلHegel، ایران از مصادیق فلسفه تاریخ The Philosophy of History است، از سال 2012 معارضه سال 1979 و ظاهرا بر سر فعالیت های اتمی جمهوری اسلامی تکرار شده بود و این بار میان همه غرب و تهران و برعکس 1979، در 2012 این غرب بود که نفت ایران و معاملات مالی با این کشوررا تحریم کرده بود که با سازش معروف به «بَرجام» تا حدّی برطرف شد که دولت آمریکا پس از صدور اعلامیهِ بازگرداندن تحریم ها در بهار 2018، از نوامبر این سال نفت و معاملات مالی ایران را تحریم کرده است که تهران نیز همان تهدید پاییز 1979 را (اشاره غیر مستقیم به بستن تنگه هرمز با این عبارت که اگر ما نتوانیم نفت صادر کنیم دیگران هم نخواهند توانست) تکرار کرده است و به باور تفسیرنگاران، بستن تنگه هرمز ممکن است که جنگ در پی داشته باشد.
    چهارم دسامبر 2018 گزارشی انتشار یافت که نشان می داد دولت آمریکا ناو هواپیمابر جان ستنیس را با اسکورتش روانه خلیج فارس کرده است.

اعلام حمایت شوروی از ایران در صفحه اول شماره 16013 روزنامه اطلاعات ـ در آن زمان چون تیراژ روزنامه های بزرگ تهران نزديک به یک میلیون نسخه در روز بود برای دچار نشدن با کمبود کاغذ در 12 صفحه منتشر می شدند. قبلا روزنامه اطلاعات گاهی در 80 صفحه منتشر می شد

اخطار نفتی ایران در صفحه اول شماره 16012 روزنامه اطلاعات

    - - - - - - - - - - - - - - -

و تیترهای روزنامه های آذرماه 1397 ـ تداوم یک مسئله دهها ساله

گزارش حسن روحاني درباره تورّم پول، استقراض، واردات بیش از حد، درآمد ارزی 750 میلیارد دلاریِ دولتِ قبلی و فرصت‌هایِ شغلی، امّا برای چینی‌ها!

«گزارشِ صد روز اول» ریاست دولتِ حسن روحانی که وی آن را در یک مصاحبه طولانی با تلویزیون دولتی بیان داشت و خبرگزاری های داخلی پنجم آذر 1392 منتشر ساختند، مسائل اقتصادی وقت ایران را بازتاب می دهد، در تاریخ خواهد ماند و مورد بحث و تفسیر و استناد قرار خواهد گرفت. وی مسائل وقت اقتصادی را به گردن دولت پیش از خود (دولت های نهم و دهم) انداخت که گویا باعث رنجش دوستان محمود احمدی نژاد شد بگونه ای که شخص احمدی نژاد او را به مناظره دعوت کرد. ولي سخنگوي دولت روحاني گفت که جامعه در حال حاضر نياز به آرامش دارد، نه مناظره.
    حسن روحانی در آن مصاحبه تلويزيوني گفته بود: تصور من این بود زمانی که دولت یازدهم بر سر کار آید بین سه تا چهار ماه کالاهای اساسی در کشور وجود خواهد داشت، اما در آغاز کار دولت معلوم شد که ایران از لحاظ کالاهای اساسی از جمله گندم دچار مشکل است مثلا در سیلوهای یک شهرستان تنها برای سه روز گندم وجود داشت. مسئله دوم که با آن روبرو شدیم «خالی بودن خزانه» بود. می‌دانید که خزانه کشور آن جایی است که درآمدهای دولت به آن واریز و هزینه ها برداشت می‌شود. در امُردادماه 1392 [ماهی که حسن روحانی زمام امور دولت را به دست گرفت] ما برای پرداخت حقوق کارمندان باید 7 هزار و 500 میلیارد تومان موجودی در خزانه می‌داشتیم، یعنی درآمد. حال آنکه کُلِ موجودی، 2 هزار و 800 میلیارد تومان بود و بنابراین، ما برای پرداخت حقوق کارمندان نیاز به استقراض 4 هزار و 600 میلیارد تومان (از بانک مرکزی) داشتیم [یعنی چاپ اسکناس برابر این مبلغ]. ما در شرایط رکود تورّمی بودیم. در سال 1374 [زمان ریاست هاشمی رفسنجانی بر قوه مجریه] هم توّرم [تورّم پول ـ پول درجریان، نقدینگی ـ پول در دست مردم] بسیار بالا و حدود 49درصد بود اما رشد اقتصادی نیز 3 درصد بود و نَه تورّم بالای 40درصد و رشد اقتصادی منفی یعنی «رکود» در زمان تحویل گرفتن دولت، و در چنین شرایطی ما دولت را تحویل گرفتیم. چنین شرایطی و تا این حد رکود و تورّم در ایران، در 50 ساله گذشته [پیش از نیمهِ سال 1392] بی‌سابقه بود.
    روحانی دلیل این افزایش تورّم را، رشد بی‌حساب نقدینگی [اسکناس چاپ شده و در دست مردم] بیان داشت و گفت: کشور در سال 1384 (سال روی کار آمدن محمود احمدی نژاد) 68 هزار میلیارد تومان نقدینگی داشت و در پایان دولت دهم (امُرداد 1392) 470 هزار میلیارد، یعنی که نقدینگی (اسکناس درجریان) در طول هشت سال گذشته (تا امرداد 1392) هفت برابر شده است! [شده بود]. وقتی که اسکناس [پول کاغذی] از بانک مرکزی استقراض می‌شود و نقدینگی افزایش می‌یابد، عملی مشکل‌زا خواهد بود.
    روحانی گفته بود که این آمار و ارقام نشان می‌دهد که کشور در چه شرایطی از دولت دهم (دولت احمدی نژاد) به دولت یازدهم به ارث رسیده است که ما باید با مشکلات آن دست و پنجه نرم کنیم. ما [دولت یازدهم] در ماه‌های امُرداد و شهریور تورّم نقطه به نقطه 43درصد داشتیم اما تا پایان مهرماه این میزان تورم را به 36درصد کاهش دادیم و تلاش ما این است که تا پایان سال 1393 [16 ماه بعد]، تورم پول به 25 درصد کاهش یابد. این را هم بگویم که دولت ‌های نهم و دهم [دولت احمدی نژاد] پولدارترین دولت از نظر درآمدهای ارزی نفتی و غیرنفتی بودند. در طول هشت سال گذشته درآمدهای نفتی و گاز طبیعی جمهوری اسلامی ایران 600 میلیارد دلار و کُل آن (جمع همه درآمدهای ارزی) 750 میلیارد دلار بود که در نوع خود بی‌سابقه است. باوجود این، دولتی که پولدارترین دولت های ایران در طول تاریخ معاصر بود بدهکارترین دولت نیز بوده است.
    رئیس دولت یازدهم در ادامه، با اشاره به برخی بدهی‌های به جای مانده از دولت گذشته گفته بود:‌ بدهی دولتِ قبل (دولت احمدی نژاد) به سیستم بانکی در روز تحویل دولت در اَمُرداد 1392 هفتاد و چهارهزار میلیارد تومان بود و بدهی آن دولت به صندوق تأمین اجتماعی و صندوق بازنشستگی 60 هزار میلیارد تومان!. آمار و ارقامی که از سوی بخش‌های مختلف می‌رسد حاکی از بدهی‌های دیگرآن دولت است [که برای دولت یازدهم به ارث رسیده است] و به عنوان مثال بدهی آن دولت به پیمانکاران و بخش خصوصی چیزی حدود 55 هزار میلیارد تومان است و بدهی‌های صندوق‌های بازنشستگی ِ نیروهای مسلح نیز رقم‌های سنگینی را نشان می دهد. به این ترتیب؛ رقم بدهی‌ها چیزی بالاتر از 200 هزار میلیارد تومان است. تعهداتِ مالی ـ سفرهای استانی دولت های نهم و دهم درطول هشت سال گذشته 211 هزار میلیارد تومان بوده است که از این تعهدات تنها 32 درصد محقّق شده و 68 درصد برای دولت ما باقی مانده است که اجرای این تعهدات ـ با همان پول و درآمد کشور در هشت سال گذشته ـ 16 سال طول خواهد کشید!. همچنین پروژه‌های عمرانی دولت قبل 400 هزار میلیارد تومان تعهّد ایجاد کرده است.
    رئیس دولت یازدهم با اشاره به طرح مسکن مِهرگفته بود که این طرح برای خانه دار شدن افراد کم‌درآمد تهیه شد ولی باید پرسید که مسکن بسازیم ولی چگونه، با چه حجم، در کجا و با چه پولی؟. برای مسکن مِهر 43 هزار میلیارد تومان پول از بانک مرکزی استقراض شده است. کُلّ ِ پایهِ پولی کشور صد هزار میلیارد تومان بوده که 43 هزار میلیارد از این نقدینگی و پایهِ پولی به مسکن مِهر اختصاص داده شده است!. یعنی که بخش بزرگ تورّم پولی ما [که نتیجه اش گرانی ها است] از اینجا نشأت می‌گیرد چون اسکناس وارد چرخه شده و حدود 5 برابر. به عبارت دیگر؛ بخش بزرگی از تورّمی که امروز مردم مارا تحت فشار قرار داده به دلیل مسکن مِهر است و من از مسئولان اقتصادی خواسته ام که اعلام کنند این 43 هزار میلیارد تومان چه مقدار تورّم خلق کرده است. تورّم یعنی مالیات فقرا؛ آیا اجازه گرفته بودیم که از جیب تهی ـ دستان برای عده‌ای مسکن درست کنیم؟. مسکن مِهر درعین حال مشکلات متعدد به لحاظ تسهیلات، حمل و نقل و نیز مسائل جنبی دارد. دولت برای ادامه پرداخت یارانه نقدی (پرداخت پول به هریک از اتباع، هرماه 45 هزار تومان) باید هر ماه سه هزار میلیارد تومان پرداخت کند!.
    روحانی گفته بود: ما امسال (سال 1392) ناچار هستیم که 7.2 میلیون تُن گندم از خارج وارد کنیم. از سال 1379 تا سال 1383، هر سال خرید گندم از کشاورز داخلی یک میلیون تُن اضافه می شد و در نتیجه خرید ما از خارج یک میلیون تُن کاهش می یافت تا سال 1383 که کشور در تولید گندم داخلی به خودکفایی رسید و در این سال بیش از 11میلیون تُن گندم از کشاورزان خرید کرده بودیم، ولی از سال 1384 (سال روی کار آمدن دولت احمدی نژاد) به این طرف، سالانه خرید داخلی گندم از کشاورزان یک میلیون تُن کاهش و واردات گندم از خارج کشور به همین نسبت افزایش یافته است، بگونه ای که امسال ناچار به واردات 7.2 میلیون تُن گندم از خارج. در مورد کل واردات؛ در سال‌های قبل از 1384، واردات ما حدود 38 میلیارد تومان بود و این رقم در سال 1390 به 75 میلیارد تومان رسید. باید بدانیم زمانی که در برابر خارجی ایستادگی داریم، باید به خودمان و توان داخله تکیه داشته باشیم، با شعار که نمی‌شود ایستادگی کرد. باید بدون ترس، تدبیر کنیم و ایستادگی، و اولین راه ایستادگی این است که به خودمان متکی باشیم؛ دارای اقتصاد مقاومتی و خود کفاء. متأسفانه عمل ما با شعار ما سازگار نبود. ما در سال‌های گذشته فرصت‌های شغلی تازه ایجاد کردیم، ولی برای چینی‌ها، کره‌‌ جنوبی‌ها و دیگران ـ اما، نَه برای ایرانیان که مواجه با مشکل اشتغال هستند.

انتقاد تند و تأمل برانگیز رئیس وقت گمرکات جمهوری اسلامي از گمرک فرودگاه امام، از جعل سند بانکی در بوشهر، از ورود اتومبیل های لوکس و ...

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مسعود کرباسیان رئیس کل گمرک جمهوری اسلامی ایران [رئیس وقت] 12 آذرماه 1392 در نخستین نشست خبری خود گفته بود: چندی پیش بازدیدی از گمرک فرودگاه بین المللی امام خمینی داشتم و دیدم که آنجا مردم را دو بار می‌گشتند. چرا باید این طور باشد؟، در مواردی حتی یکبار هم زیاد است. او با انتقاد شدید از عملکرد یکی از کارمندان گمرک در فرودگاه امام به دلیل برخورد نادرست با مسافران ورودی گفت: من با آن کارمند برخورد خواهم کرد. باید بگونه ای با این فرد برخورد کنم تا کارمندان دیگر جرأت تخلف و خروج از وظایف نداشته باشند. این که کارمند گمرک از مسافر ورودی به کشور بپرسد: آنجا چقدر حقوق می گیری ـ به دلار و یا یورو ـ به آن کارمند چه ربطی دارد؟!. [به اظهار مسافرانی که از آذرماه 1392 تا کنون از طریق فرودگاه امام از کشور خارج و یا به کشور داخل شده اند سختگیری گمرکی مشاهده نشده است و برخی از این مسافران گفته اند که از لحاظ ورود و خروج، فرودگاه بین المللی امام در سراسر جهان بی نظیر است و مشکلی وجود ندارد.].
    کرباسیان در ادامه از یک مورد ازتخلفات بزرگ گمرکی در هشت سال گذشته خبر داده و گفته بود: چطور ممکن است که شش سال مداوم در بوشهر اقدام به جعل سند بانکی کنند و پول را در جیب خودشان بگذارند و بگویند که کار تسویه شده است!. این یک خیانت به مردم است. عده‌ای با کمترین درآمد در آن مناطق مشغول بکار هستند و شماری این چنین به کشور خیانت می‌کنند.
    یک مورد دیگر اینکه اتوبوس را با آن همه مسافر برای بازرسی «احتمال قاچاق سوخت» متوقف می سازند اما بعضا کانتینرهای بزرگ قاچاقِ سوخت به راحتی تردّد می‌کنند ـ اتوبوس را به این بهانه متوقف می کنند، اما 144 دستگاه خودروی لوکس قاچاق به راحتی شماره گذاری شده و وارد کشور شده و فروخته و بعدا خبر آن منتشر می‌شود. بدون وجود دستگاه‌های «ایکس ری» بازرسی مناسب در گمرک غیر ممکن است. برای مثال: چندی پیش سه کامیون ال.پی.جی پُر از مشروب! در گمرک شرق کشور کشف شد که بدون دستگاه ایکس ری این کشف غیر ممکن بود.
    کرباسیان همچنین از فسادساز بودن برخی مقررات وضع شده خبر داد ه و گفته بود: به عنوان مثال، قرار دادن برخی کالاها در اولویت 10 مشکل ساز شده، مثلا کالایی را که طبق این مقررات ورود آن ممنوع شده است به صورت قطعه ـ قطعه وارد و در داخل کشور سر هم کرده و وارد بازار می‌کنند. این، علاوه بر ضربه زدن به اقتصاد کشور، درآمدهای گمرکی را کاهش می دهد. ما نمی‌توانیم بعد از ورود کالا به کشور، سراغ واردکننده رفته و حق دولت را مطالبه کنیم. وی در توضیح مسئله گفته بود: مثلا برخی یک قطعه یخچال را از یک سمت و قطعه دوم را از سمت دیگر وارد کشور و در اینجا سر هم کرده و عرضه بازار می‌کنند. باید مشکلات قانونی در این رابطه حل شود. باید تلاش کنیم ابهامات موجود در تعرفه‌های واردات نیز برطرف شود و تعرفه‌ها شفّاف شود.
    او همچنین گفته بود: در قانون بودجه امسال (سال 1392) برای گمرکات، یک درآمد 86 هزار میلیارد ریالی پیش بینی شده که در هشت ماهه سال حدود 35 هزار میلیارد ریال از این رقم محقّق شد که بعید است تا پایان سال کل رقم تحقّق یابد.
    وی در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا درباره میزان کالاهای انباشتی درگمرک پس انتصاب به مقام ریاست گمرکات در اوایل دولت یازدهم گفت: آن زمان حدود سه میلیون تُن کالای اساسی و دارو در گمرکات انباشت شده بود که رقم نگران‌کننده‌ای بود و ما تلاش کردیم که طی 100 روز گذشته زمینه ترخیص این کالا را فراهم کنیم. این زیبنده نیست که خودروی «مازراتی» راحت ترخیص شود اما داروی مورد نیاز مردم در گمرک بماند!. اگر بخواهیم به سازمان جهانی تجارت بپیوندیم باید در حوزه گمرک شفافیت کامل برقرار کنیم. وارد‌کننده باید به طریق الکترونیک اسناد و اظهار‌نامه خود را به گمرک ارائه دهد و حتی نیاز نداشته باشد یک بار هم به گمرک مراجعه حضوری کند. با الکترونیک‌کردن فرآیند‌های گمرکی می توان راههای فساد را هم بَست و يا به حداقل رسانید.

زمينخواري گسترده در پنج استان جمهوری اسلامی ایران

روزنامه خراسان سیزدهم آذرماه 1392 در شماره 18567 خود به نقل از ایسنا گزارش داده یود که رئيس کميسيون اصل 90 مجلس شورای اسلامی [کمیسیون عرایض] از وجود یک رشته زمينخواري گسترده در پنج استان تهران، گيلان، مازندران، سمنان و البرز [کرج] خبر داده و گفته است که اين کميسيون در حال بررسي پرونده اين زمينخواري ها است.
    محمدعلي پورمختار در گفت وگو با ايسنا (خبرگزاری دانشجویان) گفته بود که گزارشِ گروه کارشناسي پس از بررسي موضوع زمينخواري نشان دهنده اين است که وسعت زمينخواري کم نيست.
    به گفته وي، در اين زمينخواري ها نه تنها اشخاص بلکه تعاوني ها هم دخيل بوده اند. زمینخواران برای فروش اراضی غَصب و تصاحب کرده، از طريق پيامک زدن (ارسال پیام با سِلفون) و آگهي، وانمود کرده بودند که زمين ها داراي سند مالکیّت است.
    رئيس کميسيون اصل 90 پيش از اين، از دستگيري برخی زمينخواران در استان تهران خبر داده و اشاره کرده بود که در رابطه با این پرونده (زمینخواری)، قرار است تنی چند از شخصيت هاي دولتي نيز جهت تحقيق احضار شوند.

در قلمرو انديشه

جفرسونيَن دمكراسي Jeffersonian Democracy و سوسياليسم جفرسوني Jeffersonian Socialism

Thomas Jefferson

توماس جفرسون انديشمند و دولتمرد آمريكايي پنجم دسامبر سال 1804 ميلادي براي دومين بار به رياست جمهوري ايالات متحده انتخاب شد. به اين مناسبت نگاهي كوتاه به فرضيه او درباره دمكراسي، موسوم به «جفرسونين دمكراسي Jeffersonian Democracy» يا مردمسالاري جفرسوني و بعضي از عقايد ديگر او مي افكنيم.
    توماس جفرسون كه اعلاميه استقلال ايالات متحده به قلم اوست و هشت سال بر فدراسيون آمريكا رياست کرد فرضيه دمكراسي خود را با توجه به جمهوري افلاتون، ليبراليسم لاك، مسئوليت اجتماعي راي دهندگان در قبال انتخاب خود (فرضيه باروخ اسپينوزا)، انديشه هاي روشنگران قرون 16، 17، و 18 اروپا و اخلاق مسيحيت تنظيم و بيان داشته است.
    او حقوق سياسي ـ اجتماعي برابر مردم، ليبراسم، و مشاركت كامل در دمكراسي را سه عامل اصلي مردمسالاري اعلام داشته است.
    جفرسون كه از شاهدان عيني انقلاب فرانسه بود در مورد منتخبان (نماينگان براي هر سطح) تاكيد بر شرايط فرد داشته از جمله تحصيلات و تجربيات، شناخت او از مديريت ها و جامعه، شناخت منافع عمومي و علاقمندي كامل ـ تا حد فداکاري ـ به حفظ و تامين آنها، ترس از اشتباه و خطا كردن در امور عمومي، و بالاخره عزم جزم به خدمت داشتن.
    جفرسون بشر را طبيعتا مشتاق به آزاد بودن، استقلال فعاليت داشتن، و برخورداري از شأن و حيثت برابر مي داند كه دشواري هاي يك جامعه با نقض اين عوامل بروز مي كند.
     جفرسون ـ دولتمرد فيلسوف ـ تاكيد دارد كه انسان حق زندگاني عادي كردن؛ آزاد بودن؛ پيشرفت داشتن و تملك دارد كه نمي شود سه حق اول و دوم و سوم اورا نقض كرد كه عصيانهاي فردي و اجتماعي نتيجه آن است. در مورد حق چهارم (مالكيت)، جفرسون آن را تا حد نياز ضروري و متعادل مجاز مي داند و مي گويد که مالکيت و ثروت بيش از نياز مشروط بايد باشد و از اين لحاظ است كه مفسران عقايد جفرسون اورا متمايل به نوعي سوسياليسم ملايم مي پندارند و به اين نظام «سوسياليسم جفرسونيJeffersonian Socialism» عنوان داده اند، زيرا كه وي دولتها را مسئول تامين رفاه عمومي مردم مي دانست كه در اين قسمت افكار او با كاپيتاليسم خالص متفاوت است. كاپيتاليسم تامين رفاه يك فردرا كه قادر به فعاليت است برعهده خود او گذارده است، نه دولت. وي همچنين آموزش وپرورش مساوي و رايگان و نيز برخورداري مردم از امنيت كامل را حق اساسي آنان دانسته كه از نظر او امنيت قضايي و اقتصادي افراد از اين قبيل است.
    جفرسون همانند ارسطو تاكيد بر اخلاق سياسي داشت. وي كه موسس دانشگاه دولتي ويرجينيا است گفته است كه رشد و تكامل هر جامعه نسبت مستقيم با برخورداري مردم آن جامعه از آموزش و پرورش دارد و هر قدر كه سطح آگاهي هاي مردم بالا برود قانون شكني و تعدّي كمتر مي شود. جفرسون نشريات (رسانه ها)، كتاب ها و سخرانيهاي عمومي را بمانند مدارس از ستونهاي اصلي آموزش و پرورش مردم دانسته است.
    وي مي گويد كشوري را مي توان مستقل حقيقي خواند كه از لحاظ اقتصادي خود كفا باشد. نقل كرده اند كه جفرسون گفته است: يك دولت (شهر، ايالت و يا كشور) كه نتواند ماليات واقعي وضع و آن را جمع آوري كند از مردم خود واهمه دارد.

در قلمرو رسانه‌ها

آموزش ترجمه و تنظيم اخبار خارجی در ايران از آژانس ها (خبرگزاری های بزرگ و کوچک خارجی) ـ ریشه اين تحول که کاری مفید و لازم خوانده شده است

دسامبر 1960 (آذرماه 1339) سازمان خبرگزاري پارس (ايرناي امروز) يك دوره آموزش روش ترجمه خبر و تنظيم اخبار ترجمه شده از آژانس هاي خبررساني معروف به «بيگ فور Big - 4» و چند آژانس كوچكتر را براي دبيران خبر و مترجمان خود تشكيل داده بود كه اين دوره از چهاردهم آذرماه آن سال آغاز بكار كرده بود.
    هدفِ اعلام شده از تشکیل این دوره آموزشی اين بود كه عوامل خبرگزاري دولت (و در آن زمام تنها خبرگزاری ایران) ابزار روابط عمومي دولت هاي ديگر نشوند و تبليغات آنهارا به مخاطبان خود انتقال ندهند. در آن زمان آژانس پارس (تاسيس در 1313 هجري خورشيدي) تنها خبرگزاري ايران بود و راديو دولتی، تلويزيون غير دولتي وقت و روزنامه ها را تغذيه مي كرد و براي مقامات بالاي كشور هم بولتن «اخبار ويژه» معروف بولتن اخبار غیر منتشره و نیز بولتن حاوی اخبار رادیوهای عرب و بخش پارسی رادیوهای خارجی را تهيه مي كرد و مي فرستاد و بنابراين، بخش ها = دپارتمان هاي تخصصي متعدد داشت و براي مثال؛ دپارتمان تنظيم براي راديو، دپارتمان تنظيم براي تلويزيون، براي نشريات و بولتن هاي ويژه و سرويس عکس و فيچر.
    در اين دوره آموزشي ضمن تشريح تاريخچه هر خبرگزاريِ اصطلاحا جهاني و منابع درآمد و وابستگي هاي آن، شركت كنندگان در كلاس را روشن مي ساختند كه چگونه تبليغ را از خبر تشخيص دهند، مطالب اضافي خبر را كشف كنند، تفسير و اِعمال نظرهايش را بيابند و سپس به صورت خبر مطلق دوباره نويسي كنند و براي استفاده بفرستند و براي اين كار توصيه مي شد كه مترجم خبر، هر رويداد را از همه آژانس هايي كه آن خبر را داده بودند ترجمه كند و دبير خبر پس از سنجش متون آنها باهم و با گزارش دفتر نمايندگي آژانس پارس در كشور مربوط (اگر در آن كشور دفتري وجود داشت و گزارش ارسال شده بود)؛ اضافي ها، نظرها ها و تبليغ را بيرون ريزد و اطلاعات قطعي (مطلق) آن را كه همانا عناصر ششگانه خبر هستند يادداشت كند و سپس متن خبر را از راديو رسمي كشور صاحب خبر كه در «آژانس پارس» مانيتور مي شد به دست آورد، مقايسه كند و آنگاه خودرا در جاي خبرنگار قراردهد و از مجموع اين اطلاعات، خبري را تهيه و تنظيم كند كه براي مخاطب ارزش داشته باشد زيرا كه دستمزد او را ملت ايران مي داد نه خبرگزاري خارجي.
     از آن پس، براي اخبار بين الملل (دريافتي از خبرگزاري هاي خارجي) يك بازبين خبر گمارده بودند که يک مترجم دو زبانه ـ انگليسي و فرانسه ـ بود تا ببيند كه در تنظيم خبر، «دبير مربوط» از اين مشي خارج نشده باشد و اپراتورهای تلکس های خبرگزاری (تله پرينترها) مکلّف شده بودند که کاپی (کُپي) بگذارند و اخبار آژانس های خارجی را در دو نسخه دریافت کنند که یک نسخه به بازبین ها داده شود. چون همه كاركنان خبرگزاري و راديو وقت «اصطلاحا؛ استخدامِ جلسه اي» بودند و روزانه پس از پايان كار، مزد مقرّر را دريافت مي داشتند، اگر كوچكترين غفلتي كرده بودند موقتا و يا به طور دائم از كار بركنار و يا تغيير شغل داده مي شدند.
     همزمان با این تحول، ناشران روزنامه ها دبیران اخبار بین الملل نشریه خودرا از استفاده از اخبار بولتن های سفارتخانه ها و نیز ترجمه های کسانی که روزنامه نگار نبودند و با روزنامه رابطه استخدامی (قراردادی و حق التحریر) نداشتند ممنوع اکید کردند و مقرر داشتند که قبل از ارسال مطالب به حروف چینی، ترجمه مترجم با اصل خبر (خبر دریافتی از تلکس خبرگزاری خارجی) مطابقت داده شود و مترجمی که اقدام به تحریف خبر کرده باشد مواخذه و یا برکنار شود. در آن زمان سفارتخانه های برخی از کشورهای از جمله آمریکا و انگلستان بولتن روزانه خبر (برحسب منافع خود) تهیه و به مطبوعات می فرستادند و ارسال ترجمه از سوی افراد غیر روزنامه نگار (!) به روزنامه ها امری عادی بود که قرار شد از آن پس، ترجمه دريافتي (چنانچه با چاپ شدنش موافقت شود) به صورت «مطلب وارده» در صفحه نامه به سردبیر انتشار یابد.
    تحولات بعدی نشان داد که دستگاههای اطلاعاتی دولت وقت متوجه شده بودند که تحریف خبرهای بین الملل و فعالیت مترجمان خارج از حرفه روزنامه نگاری به خواست خارجی (دو ـ سه دولت معیّن) صورت می گرفت که اتفاقا همه آنها از دوستان و متحدان دولت تهران بودند!. روال دقّت در ترجمه و تنظیم اخبار بین الملل که کاری مفید، موّجه و لازم خوانده شده است تا سال 1350 هجری (1971) که سازمان رادیو ـ تلویزیون ملی از ادغام این دو موسسه به وجود آمد و دارای یک خبرگزاری مستقل شد به همان صورت ادامه یافته بود و از سال انقلاب (1357 = 1978) ظاهرا دیگر دنبال نشد.

    ـ ـ ـ ـ ـ

    از دهه دوم قرن 21 اخبار خبرگزاری ها و آنلاین های خبررسانی را با بکاربردن وسیلهِ ترجمه گوگِل، سریعا به هر زبان مورد نظر ترجمه می کنند و نیاز چندان به مترجم نیست، ولی دبیر (اِدیتور) برای تنظیم عبارات و غلط گیری لازم است. از مترجم عمدتا برای ترجمه نشریات (رسانه های چاپی ـ کاغذی) استفاده می شود.

نگاهي به هفتمین برنامه مستقیم پرسش مردم از ولادیمیر پوتين - روش نادرست تنظيم خبر از اين گفت و شنيد

پوتين در جريان پرسش و پاسخ تلويزيوني دسامبر 2008

چهارم دسامبر 2008، ولاديمير پوتين طبق يك برنامه كه از سال 2001 اجرا مي شود ظرف سه ساعت به 72 پرسش مستقيم مردم اين كشور كه تلفني بود، و يا اينکه با اي ميل و فاكس ارسال مي شد پاسخ گفت و چون از شبكه هاي راديو ـ تلويزيوني اين كشور پخش مي شد مخاطبان اين رسانه ها آن را شنيدند. متن اين گفت و شنيد عينا در سايت كرملين قرار گرفت و تا چندين روز باقي ماند و سپس در آرشيو سايت قرارگرفت. در پايان ساعت سوم، پوتين وعده داده بود كه باقيمانده پرسش ها را با اي ميل خود پاسخ دهد كه اين پرسش و پاسخ ها هم در وب سايت او و وبسايت کرملين قرار گرفت و هركس در هر گوشه دنيا که خواست اين پرسش و پاسخ هارا ديد.
     پاسخ هاي پوتين بصورت خبر از سوي خبرگزاري ها براي مشتريانشان ارسال شده بود. خبر ارسالي خبرگزاري هاي اصطلاحا جهاني درباره اين موضوع متفاوت تنظيم شده بود. اگر اين خبرها را در كنار هم قرار مي دادند مي ديدند كه كاملا متفاوت و هركدام از «ظن» خود و طبق سياست خاص و نظر دولتشان و ... آن را تنظيم، كم و زياد كرده و نظرات و سوابقي را كه بعضا نقض غرض اند وارد آن ساخته بودند كه چيزي را عايد مخاطب نمي کرد و منظور پوتين را نمي رساند. در عصر اينترنت، اين است يكي از دلايل كاهش مخاطبان روزنامه ها که مطالب را از خبرگزاري ها دريافت و عينا منتشر مي کنند. مخاطب امروز اصل و واقعیت مطلب را آن طور که بوده به شیوه نگارش ژورنالیستی (به زبان ساده و دارای همه عناصر خبر که تحریف نشده باشد و برایش جای سئوال باقی نگذارد) مي خواهد نه اعمال سياست ها و لفاظي ها بر خبر را. با افزودن سلیقه و لفاظي، «خبر» مي شود نوعی فِیک و یا نوعی «اِعمال نظر».
    مهمترين پاسخ پوتين درباره بحران مالي جهانی وقت بود كه گفته بود اين بحران اقتصاد كشورها را (بمانند ميكرب) آلوده كرده است و تا منشاء آلودگي برطرف نشود كاري نمي شود كرد ولي روسيه با 450 ميليارد دلار ذخيره ارزي، آسيب چندانی نديده است و وجود 3 ميليون خارجي که در روسيه بكار سرگرمند نشانه اين است که اين کشور بحران مالي ندارد.
     وي در پاسخ به پرسشي ديگر گفته بود كه فرستادن ناوگان به ونزوئلا و عبور دادن يك ناوشكن از آبراه پاناما كه در هفت دهه گذشته سابقه نداشت به اين معنا نيست كه روسيه درصدد يافتن پايگاه دريايي براي خود دركوبا و يا ونزوئلا است. بسياري از كشورها كشتي هاي نظامي روسيه را دعوت به ديدار از بنادر خود مي کنند و روسيه مي خواهد كه با همه كشورها مناسبات دوستانه سياسي و حتي نظامي داشته باشد.
    پوتين در پاسخ به سئوالي ديگر تاييد كرده بود كه سرگرم تقويت بنيه دفاعي روسيه و نوسازي زيردريايي ها، موشكها و كلاهكهاست. پوتین در پاسخ به پرسش يك روس بازنشسته وعده داده بود كه در سال 2009 (كه 54 روز بعد آغاز مي شد) مستمري روس هاي بازنشسته را 34 درصد افزايش دهد. آخرين پرسش از او اين بود كه نزد او «عزيزترين عناصر» كدام است و او پاسخ داده بود: روسيه.
    برخي از خبرگزاري ها يكي از پرسشها را كه يك بيوه روس از پوتين براي گور شوهرش «سنگ قبر» خواسته بود بزرگ كرده بودند و آن را فقر برخی طبقات خوانده بودند که در دوران شوروی (نظام سوسیالیستی) مشاهده نشده بود و ....

ساير ملل

اشتباه بزرگ کرملين که سران آن دوراندیش نبودند - تبديل امپراتوری روسیه به جمهوری هاي مستقل به جای ایالات فدرال ـ درد سر امروز مسکو

پنجم دسامبر 1936 كزاخستان، قرقيزستان، گرجستان، آذربايجان و ارمنستان در چارچوب اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی عنوان «جمهوري» یافتند که تفسیر شده بود اقدامی صوری است و اتحاد شوروی تا ابدیت فروپاشی نخواهد شد که این جمهوری ها از مسکو جدا شوند!. پيش از انقلاب بلشويكي اکتبر 1917، اين سرزمينها مناطقي از امپراتوري روسيه بشمار مي رفتند كه بخشی از انها را روسيه با تعرض و جنگ، از ايران گرفته بود. استقلال جمهوري هاي شوروي تا آغاز آخرین دهه قرن 20 اسمي و تنها روي کاغذ بود. هدف سران وقت کرملين از ايجاد اين جمهوري ها، تبديل جهان به يک اتحاديه از اين دست بود که ديديم نتيجه معکوس داشت و نه تنها امید سران شوروی بلکه مساعی تزارهای روسیه در طول چند قرن هم از ميان رفت و اینک برخی از همین جمهوری هایِ تا سال 1991 اسمی معارض دولت مسکو شده اند. کرملين در اواخر دهه 1980 بدون اینکه آینده کشورهای اروپای شرقی و مرکزی [که 45 سال از اقماردولت مسکو بودند] درنظر آورد که چه خواهند شد و تضمین هايي با ضمانت اجرایی (نَه قول شفاهی و یا اعلامیه مطبوعاتی) بگيرد که این کشورها بی طرف بمانند و پایگاه نظامی قدرت رقیب برضد مسکو نشوند، با انحلال پيمان ورشو موافقت کرد. شوروی در طول جنگ جهانی دوم دهها میلیون (حدود 30 میلیون) کشته تلفات داد تا ارتش هیتلر را از اروپای شرقی و مرکزی بیرون راند و برلین را تصرف کرد و پيمان ورشو برايش يک تضمين بود که بار ديگر مورد تعرض نظامي و ... قرار نگيرد.
مقاله نگاران ضمن تفسیر اظهارات گورباچف در نشست با رئيس جمهوري آمريکا در جزيره مالت (سوم دسامبر 1989) نوشته بودند که گورباچف که به نظر می رسد از تحولات گذشته (تاريخ) بی خبر است و آینده را هم نمی تواند پیش بینی کند با این کوتاه آمدن و اعلام پایان جنگ سرد، میراث پُر درد سری برای دولت مسکو باقی خواهد گذارد. گذشت زمان درستی این تفسیرها را ثابت کرد و اقمار وقت دولت مسکو پس از الغاء پیمان ورشو، یکی پس ازدیگری به اتحادیه نظامی «ناتو» و اتحادیه اروپا پیوستند و اجازه استقرار پایگاه دفاع موشکی در خاک خود دادند که در نوامبر 2011 مدودیف رئیس وقت روسیه فدراتيو اخطار کرد که آن دولت برای مقابله، موشکِ اسکندر و رادارهایی که می توانند تمامی اروپا از جمله انگلستان را بپایند در کالینینگراد مستقر خوادهد ساخت.
اتحاد شوروي مركب از 15 جمهوري در آخرين روز سال 1991 به گونه اي كه هنوز روشن نيست منحل شد و بسياري هستند كه انحلال آن را به آن صورت (بدون انجام یک رفراندم سراسری) مطابق عرف قانون نمي دانند. دومای روسیه هم بعدا ضمن مصوبه ای ـ مصوبه ای که یلتسین رئیس جمهوري وقت آن را امضاء نکرد ـ این فروپاشی را غیر قانونی اعلام کرد. بارها پوتین این فروپاشی را یک مصیبت بزرگ خوانده است. برای بازگرداندن این جمهوری ها و دست کم برخی از آنها به اتحاد (نوعی کنفدراسیون) با مسکو که خواست اکثریت شهروندان است تا فوریه 2021 عملا اقدامی نشده بود.

«نِه وين»، يك انقلابي بود كه ديكتاتور شد ـ شکست در اجراي برنامه ها ازجمله قطع فساد اداري، وي را ديکتاتور کرد

Ne - win

«نه وين Ne - win» انقلابي و بعدا ديكتاتورِ كشور ميانمار (برمه) پنجم دسامبر 2002 در 91 سالگي در حالي كه در خانه اش تحت نظر بود درگذشت.
    وي در جواني در آن روزگار كه ميانمار از مستعمرات انگلستان بود يك انقلابي چپگرا بشمار مي رفت كه آرزو داشت بتواند به استقلال ميهنش و سوسياليست كردن آن كمك كند.
    وي براي تحقق آرزوي خود به ژاپن كه دشمن انگلستان بود رفت و با فنون نطامي و انقلاب مسلحانه آشنا شد. اشغال نظامي ميانمار (برمه) از سوي ژاپن و بيرون رانده شدن انگليسي ها از اين كشور برنج خيز به «نه وين» كمك كرد كه تجربه نظامي و شهرت و نفوذ سياسي خودرا افزايش دهد و پس از جنگ جهاني دوم با انگليسي ها كه دوباره به برمه باز گشته بودند وارد مبارزه مسلحانه شود و ظرف سه سال (در سال 1948) با كمك ديگران استقلال برمه را به دست آورد و درجه ژنرالي بگيرد. «نه وين» تحت عنوان نجات وطن از فساد اداري و بوروكراسي بد در سال 1958 برضد دولت وقت كودتا كرد و دولت ديگري روي كار آمد. وي درسال 1962 برضد اين دولت هم كودتا كرد و اين بار خود زمام امور كشور را به دست گرفت و به مردم وعده بر قراري سوسياليسم و تامين رفاه عمومي و عدالت اقتصادي داد و به ملي كردن منابع توليد دست زد.
    «نه وين» در اجراي برنامه هايش، به تدريج با مخالفت هايي كه با او شد و كار شكني هاي ديگر و نيز شكست برخي از برنامه هايش، متوسل به زور شد و به صورت يك ديكتاتور در آمد و تا سال 1988 به مدت 26 سال به همين صورت بر برمه حكومت كرد و دراين سال ظاهرا خود را باز نشسته كرد ولي در پشت پرده همچنان قدرت با او بود كه اين نفود به تدريج افول كرد به گونه اي كه بعدا، دولت نظامي ميانمار پس از كشف توطئه بستگان «نِه وين»، وي را در خانه اش تحت نظر قرار داده بود.
    «نه وين» كه در 14 ماه می سال 1914 به دنيا آمده بود در خاطرات خود، كارشكني خارجيان و عوامل انها و ضديت استعمارگران سابق و نيز اصحاب منافع داخلي را مانع موفقيت طرح هاي داخلي اش به دست داده است.

جمعيت يهوديان جهان ـ تل اويو، نيويورک، لس آنجلس، پاریس و لندن از شهرهاي يهودي نشين جهان

آماري كه پنجم دسامبر 2002 انتشار يافته بود شمار يهوديان جهان را در آن زمان 13 ميليون و 428 هزار تَن نشان مي داد [آمار سال 2018 چهارده ميليون و 600 هزار]. طبق آمار سال 2002 پنج ميليون و 275 هزار يهودي در فدراسيون آمريکا، پنج ميليون و 703 هزار در اسرائيل و بقيه در نقاط ديگر جهان زندگي مي کردند. آمار سال 2018، شمار یهودیان اسرائیل را شش میلیون و 900 هزار و فدراسیون آمریکا (یونایتد استیتز) را 5 میلیون و 700 هزار نفر نشان می دهد. در سال 2018، آمار کل یهودیان جهان به علاوه آنان که گفته اند از پدر و یا مادرِ یهودی متولد شده اند 20 میلیون و 170 هزار و نیز آنانکه گفته اند مذهباً یهودی هستند 23 میلیون و پانصد هزار نفر اعلام شده بود.
     طبق آمار سال 2002، در این سال 484 هزار يهودي ـ مذهباً و نژاداً در فرانسه [اين شمار در آمار سال 2010 ششصد و شش هزار تن ذکر شده بود.]، درکانادا 375 هزار (در سال 2018 سیصد و 90 هزار)، در انگلستان 292 هزار، در روسيه 205 هزار، در آرژانتين 182 هزار، در آلمان 119 هزار، در استراليا 107 هزار (در سال 2018 یکصد و 13 هزار)، در برزيل 105 هزار، در اوکراين 71 هزار، در فدراسیون آفريقاي جنوبي 70 هزار، در مجارستان 48 هزار، در مکزيک 40 هزار، در بلژيک و هلند و مولدوا و ايتاليا هرکشور حدود 30 هزار، در شيلي و ترکيه و سويس و بلاروس و اوروگوئه و ازبکستان و ايران و سوئد و ونزوئلا و هند و نيجريه و اتيوپی هرکدام 15 تا 25 هزار، در مراکش 5 هزار و مابقي در ساير کشورها پراکنده اند.
    در ميان شهرهاي جهان در سال 2002؛ تل اويو 2 ميليون و 500 هزار (در سال 2019 سه میلیون و 540 هزار)، نيويورک يک ميليون و نهصد هزار (در سل 2018 دو میلیون و 151 هزار و 9 درصد کل جمعیت استیت نیویورک)، حيفا 655 هزار، لس آنجلس 612 هزار (در سال 2018 ششصد و 32 هزار)، اورشليم در سال 2018 پانصد و 95 هزار(همه جمعیت شهر919 هزار)، جنوب فلوريداي آمريکا 514 هزار، پاریس 310 هزار، فيلادلفيا 276 هزار، شيکاگو 261 هزار، بوستون 227 هزار، سانفرانسيسکو 210 هزار، لندن 195 هزار، تورانتو 175 هزار، شهر واشنگتن و حومه مجاور 165 هزار، مسکو 108 هزار، بالتيمور و ديترويت و بوئنوس آيرس هرکدام 95 تا 100 هزار جمعيت يهودي دارند.
    طبق اين آمار از هر 457 نفر نفوس جهان يک نفرشان يهودي است. آمار سال 2010 تغيير زيادي در جا به جايي نداده است. از آخرين آمار چنين برمي آيد که جمعيت يهوديان کشورهاي اروپای شرقی از جمله روماني و بلغارستان رو به کاهش است. در میان استیت های فدراسیون آمریکا، درصد جمعیت یهودی استیت های نیویورک، کالیفرنیا، فلوریدا، ماساچوست، نیوجرسی، مریلند، کانِتیکت، ایلی نوی، اُهایو، تِکزاس، پِنسیلوانیا و آریزونا بیشتر از ایالت های دیگر است و استیت اُکلاهُما کمترین درصد را دارد.

نمونه اي از فساد در خصوصی سازی متعلقات دولتی در روسيه: فروش موسسه يک ميليارد دلاري دولتي به 210 هزار دلار!

بازپرس مامور رسيدگي به پرونده «خودوركوفسكي» ميلياردر يکشبه روسيه چهارم دسامبر 2003 اعلام كرد يكي از مواردي كه او رسيدگي مي كند كشف سوء استفاده در حرّاج يك موسسه يك ميليارد دلاري شوروي سابق است كه «خودوركوفسكي» آن را به 210 هزار دلار خريداري كرده يعني به يك پنجهزارم بهاي آن!. اين موسسه با گرسنگي دادن هفتاد ساله روسها كه نتيجه اش مرگ زودرس آنان بود ساخته شده و در حقيقت شيشه خون آنان است.
«خودوركوفسكي» كه بزرگترين كمپاني نفت روسيه را هم در حراج اموال عمومي شوروي سابق خريداري كرده به زندان محکوم شده است.
ولاديمير پوتين در طول حکومت خود تا حدي موفق به پايان دادن به اين نوع سوءاستفاده ها شده و بسياري از اين اوليگارش ها را به غرب و عمدتا اسرائيل فراري داده است. با وجود اين، هنوز رسانه ها گزارش از فساد اداري ـ اقتصادي روسيه مي دهند.

يک نمونه تازه از ضعف قضايي ايتاليا

چهارم دسامبر 2003، دو سال و هشت ماه پس از تظاهرات صدها هزار نفري بر ضد جهاني سازي اقتصاد كه در بندر «جنوا» در ايتاليا روي داد، قاضي تحقيق رسيدگي به پرونده كه در نخستين روز پس از تظاهرات، 300 بازداشتي داشت اعلام كرد كه براي 25 تن از دستگير شدگان كيفرخواست صادر شده است! و بعدا محاکمه خواهند شد.
در اين تظاهرات يك معترض به جهاني شدن اقتصاد كه نوعي استثمار مردم فقير تلقي شده است به دست پليس ايتاليا كشته شد و دولت وقت ايتاليا عمل پليس را كه خشونت غير ضروري اعمال كرده بود محكوم كرد، ولي چند روز بعد قاضي پرونده براي مامور پليس (متهم به قتل) قرار منع تعقيب صادر کرد!.

کولن پاول در سال 2003 وقوع انقلابات سالهاي 2010، 2011 و 2012 خاور ميانه و خاور نزديک را پيش بيني کرده بود

ژنرال کولن پاول وزير امورخارجه وقت امريكا ضمن ديدارهايش از تونس و الجزاير كه در چهار روز اول دسامبر 2003 انجام شد مكررا اعلام مي داشت كه دولت آمريكا در اجراي سياست تازه خود مبني بر كمك به استقرار دمكراسي واقعي در خاورميانه و شمال آفريقا و حمايت از جنبش هاي مربوط كه منطقا در افكار عمومي جهان نمي تواند مخالف و معارض داشته باشد جدّي و پابرجاست زيرا كه جز با استقرار دمكراسي نمي توان انتظار داشت كه مسائل اين مناطق حل شود.
وي گفته بود كه در اين راه، آمريكا از انجام هر كمكي كه از دستش بر آيد دريغ نخواهد ورزيد. پاول ـ ژنرال بازنشسته سياهپوست ـ وجود نپوتيسم (مساعدت به بستگان و خودي ها) و رانت (ويژه خواري) در برخي کشورهاي مناطق خاور ميانه و خاور نزديک را زاينده مسائل و از عوامل ناراضي شدن مردم خوانده بود که اگر ابعاد بيشتري به خود بگيرند به عصيان و انقلاب خواهند انجاميد [پیش بینی ضمنی وقوع انقلابات سالهاي 2010، 2011 و 2012 خاور ميانه و خاور نزدیک] و گفته بود که نتيجه يک انقلاب که با یک جرقه آغاز می شود قابل پيش بيني نيست. [پاول در پاییز 2021 درگذشت].

آلماني آدمخوار!

محاكمه يك آدمخوار آلماني در دادگاه جنايي «كاسل» خبر اول سوم و چهارم دسامبر 2003 رسانه ها در سراسر جهان بود.
«ارمين مايوز» 42 ساله تعميرگر رايانه اعتراف کرد كه به خواست «برند ژورگن» 43 ساله مهندس كامپيوتر ساكن برلين وي را در خانه خود كشته و گوشتش را در طول چند هفته پخته و خورده بود!.

برد ژورگن براندس كه خورده شد

ارمين مايوز ( آدمخوار )

اعتيادي به نام «عمل جنسي ناسالم» ـ به جرم تجاوز به عنف 23 سال در زندان بود و پس از آزادن شدن دختري را ربود و ...

Dru (دختري كه ربوده شد)

روانشناسان از ديرزمان تاييد كرده اند كه تكرار هرگونه عمل جنسي ناسالم ـ از خودفروشي، تجاوز به عنف تا همجنس بازي و خيانت به همسر ـ عادت مي شود، عادتي نظير اعتياد به سيگار و مواد مخدر كه درمان آن نياز به اندرز پيگير، شركت در كلاسهاي ويژه و احيانا جداسازي موقت فرد از جامعه دارد.
اين تجربه روانشناسي در پي دستگيري «آلفونسو رودريگز A. Rodriguez» متولد 1953 (در زمان ارتکاب جرم 50 ساله) بار ديگر موضوع روز شده بود. «آلفونسو» يکم دسامبر 2003 در ايالت مينه سوتاي آمريكا به اتهام ربودن و قتل يك دختر دانشجو دستگير شد. وي اين دختر را 22 نوامبر آن سال در يک پارکينگ اتومبيل در «گرند فورک» ربوده و پس از تجاوز با ضربات چاقو کشته بود.

A. Rodriguez

آلفونسو كه قبلا به جرم تجاوز به عنف 23 سال از عمر خود را در زندان گذرانيده بود پس از رهايي از زندان به ايالت داكوتاي شمالي (همسايه ديوار به ديوار ايالت مينه سوتا) رفت و آن دختررا ربود و .... دختر ربوده شده يک دانشجوي 22 ساله دانشگاه به نام «درو ژودين Dru Katrina Sjodin» و نروژي تبار بود و ....
مشکل در اين بود که هيچيک از آن دو ايالت مجازات اعدام ندارد و براي حل قضيه، يک قانون به نام «قانون Dru» تدوين و رودريگز به اعدام محکوم شده است ولي مراحل پژوهش و تميز حکم به پايان نرسيده است تا به اجر در آيد.

برخي ديگر از رويدادهاي 5 دسامبر

1456: یک زلزلهِ شديد در ناپلِ ايتاليا، بيش از 35 هزار تن را كشت.

1492: کریستوفر کلمبوس و همراهان چهارم دسامبر این سال در منطقه کارائیب و میان کوبا و پورتو ریکو به جزیره ای بزرگ رسیدند و نام آن را هیسپانیولا (جزیره اسپانیایی) گذاردند که در سفر بعدی مقرّ حکومت اسپانیا بر قاره غربی (آمریکا) شد. این جزیره که بعدا فرانسه بخش غربی آن را متصرف شد به دو کشور دومینیکن و هایتی تقسیم شده است که مردم هایتی به زبان فرانسه و مردم جمهوری دومینیکن به اسپانیایی تکلم می کنند.

1848:

Polk

پنجم دسامبر 1848 جیمز پولک J. Polk رئیس جمهوری وقت آمریکا گزارشی جامع از کشف و استخراج طلا در کالیفرنیا به کنگره (قوه مقننه) این فدراسیون داد که با اعلام این مطلب و انتشار آن میان مردم، هجوم از مناطق شرقی و مرکزی این فدراسیون و مهاجرین تازه وارد به سوی کالیفرنیا آغاز شد که به گُلد رش Gold Rush معروف است. ظاهرا هدف این بود که نفوس غیر مکزیکی کالیفرنیا افزایش یابد و …. طلا 24 ژانویه 1848 توسط جیمز مارشال مهاجر سویسی در دره ساکرامنتو کشف شده بود و این مهاجر بر این محل نام «سویس نوین» گذارده بود. در این زمان جنگ دولت واشنگتن و دولت مکزیک بر سر مناطق جنوبی و جنوب غربی ازجمله کالیفرنیا که بخش هایی از مکزیک بودند پایان یافته بود. این مناطق دوم فوریه 1848 با امضای قرارداد معروف به «گوادالوپ ـ هیدالکو» به دولت واشنگتن واگذار شدند. جنگ آمریکا با مکزیک در زمان ریاست «جیمز پولک» بر فدراسیون آمریکا روی داد که دولت واشنگتن پیروز این جنگ بود و کالیفرنیا، آریزونا، کلرادو، نوادا، یوتا، ویومینگ و نیومکزیکو را بر قلمرو خود افزود.
    پولک یازدهمین رئیس فدراسیون آمریکا که در 1795 به دنیا آمده بود در 1849 درگذشت.

1870:

در این روز الكساندر دوما Alexandre Dumas داستان نويس شهير فرانسه در 68 سالگي درگذشت. وی ـ فرزند یک ژنرال ـ چهل سال کتاب نوشت؛ داستانی و غیر داستانی. کتاب های او به بیش از 48 زبان ترجمه شده و انتشار یافته اند. در قرن بیستم، کتاب های الکساندر دوما سوژه حدود 200 فیلم سینمایی شدند. معروف ترین داستانهای او؛ سه تفنگدار، لاله سیاه، 20 سال بعد، مردی با ماسک (نقاب) آهنی و ... هستند. تألیفات غیر داستانی دوما ـ بیش از ده کتاب، عمدتا شرح مشاهدات و مسافرت های او هستند ازجمله، کتاب از پاریس تا هشترخان (استراخان شهری در روسیه)، سفر قفقاز و .... از آنجا که که پسر دوما هم یک نویسنده بود و هَمنام پدر، الکساندر دوما را «دوما ـ پدر» می نویسند.

1881: چهارم دسامبر 1881 نخستین شماره روزنامه لس آنجلس تایمز انتشار یافت (و در این روز در سال 2021 یکصد و چهل ساله شد). در آن زمان؛ ناتان کول و توماس گاردینر ناشران این روزنامه بودند.

1918: وودرو ویلسون رئیس جمهوری وقت آمریکا عازم اروپا شد تا در نشست های پایان جنگ جهانی اول شرکت کند. وی نخستین رئیس جمهوری آمریکا بود که در این سمت به اروپا می رفت. با همین سفر و شرکت او در نشست های تعیین سرنوشت جهانِ پس از جنگ جهانی اول، آمریکا وارد باشگاه قدرت ها شد. جنگ جهانی اول نقشه های جغرافیایی بویژه در خاورمیانه را تغییر داد، دو امپراتوری عثمانی و اتریش را از میان بُرد و روسیه تزاری (روسیه بزرگتر) را سوسیالیستی کرد و ....

1930: یی ـ فو توان Yi-Fu Tuan جغرافیدان بنام چینی ـ آمریکایی در چین بدنیا آمد (و در سال 2021 نود و یک ساله شد). تألیفات متعدد وی عمدتا در زمینه جغرافیای انسانی و فرهنگ، خوی و خلق هر ملت است.

1942:

ژوکوف

مارشال ژوکوف سردار روس ضد حمله معروف خود برای عقب راندن دو میلیون نظامی آلمانی را آغاز کرد که به صورت گازانبری به مسکو نزدیک شده و عزم تصرف این شهر را داشتند. ژوکف با تمرکز آتش توپ و بکار گرفتن 3 هزار و 300 تانک و 900 هواپیما ضد حمله خودرا آغاز کرده بود که این ضد حمله آغاز پایان کار هیتلر بود. آلمانی ها در این جبهه یکهزار و 700 تانک داشتند. ژوکوف غیرنظامیان منطقه را مامور کندن سنگر توپ و تانک کرده بود و از تحمل تلفات سنگین نهراسیده بود. استدلال او این بود که اگر آلمانی ها فاتح شوند، تلفات وارده به روس ها خیلی بیشتر خواهد بود. در نبرد مسکو 500 هزار روس و 400 هزار آلمانی کشته شدند.

1945: يك اسكادران از هواپيماهاي نظامي آمريكا هنگام پرواز بر فراز مثلث برمودا (واقع در شرق فلوريدا) ناپديد شد كه واقعيت اين رويداد كه عنوان «اسكادران گمشده» يافته هنوز در پرده اسرار است.

1952: دود و آلودگي هواي لندن ظرف چند ساعت باعث مرگ بيش از 4000 تن شد.

1977: كشورهاي عربي و مصر مناسبات سياسي با يكديگر به دليل ديدار انور سادات از اسراييل و... را قطع كردند.

1978: میان دولت افغانستان (دولت نظام کمونیستی) و دولت شوروی یک پیمان دوستی و همکاری متقابل امضاء شد. برپایه همین پیمان بود که دولت مسکو نیروی نظامی به افغانستان فرستاد. 36 سال بعد میان افغانستان و آمریکا یک پیمان امنیت و دفاع مشترک امضاء شده است ـ مشابه پیمانی که آمریکا در سال 1959 با ایران امضا کرده بود که شورای انقلاب ایران در نوامبر 1979 آن را یکجانبه لغو کرد. چنین پیمانی میان عراق و آمریکا نیز امضاء شده است و بنابراین، عراق و افغانستان در رابطه با آمریکا جای ایران دوران نظام سلطنتی را گرفتند. دولت آمریکا با ژاپن هم چنین معاهده ای را امضاء کرده و نیز متعهد به دفاع از تایوان در صورت تعرض از خارج شده است. دولت آمریکا با ترکیه و پاکستان نیز اتحاد نظامی دارد.

1994: الن گرین سپَن رئیس وقت شورای پول و خزانه داری آمریکا نظر داد که اگر مطابقِ درصد تورّم، نرخ سود سپرده بانک ها افزایش نیابد، بر مشکلات اقتصادی کشور مربوط افزوده می شود و افراد با خارج کردن پول خود از بانک ها دست به خرید خواهند زد و گرانی ناشی از تورم را بیشتر خواهند کرد.

کارنامک نوشيروان (خاطره ای از مولف)

ماجرای گزاردن نام لئوپلد پادشاه بلژیک بر پایتخت کنگو، زمانی که این کشور پهناور ملک شخصی آن پادشاه بود!

Henry Morton Stanley

آخرین روز سپتامیر 1960 (مهرماه 1339) بود و مسئله کنگو (دومین کشور بزرگ قاره آفریقا به لحاظ وسعت ـ 2 میلیون و 345 هزار کیلومتر مربع و بزرگترین کشور فرانسوی زبان جهان) درگیر اختلافات داخلی و همچنان خبر اول جهان که خبر از تظاهرات تازه در پایتخت آن رسید که باید نام «لئوپلدویل» از روی آن شهر [اینک شهری چند میلیونی] برداشته شود و در خبرهای مربوط به صورت مبهم آمده بود که این نام را در سال 1881 یک انگلیسی به نام هِنری ستانلی بر این شهر گذارده است.
     توجه به اخبار کنگو از ماه می 1960 (اردیبهشت 1339) و آغاز انقلاب استقلال به رهبری پاتریس لومومبا آغاز شده بود و در بسیاری از روزها خبر اول روزنامه ها بود، زیراکه انقلاب مخالفان داخلی یافته و ایالت کاتانگا اعلام تجزیه کرده بود و کشور در آستانه جنگ داخلی. کنگو که قبلا یک کشور سلطنتی بود از سال 1877 طبق توافق های اروپاییان به لئوپلد دوم پادشاه بلژیک داده شده بود و این پادشاه آن را ملک شخصی خود اعلام کرده بود و Henry Morton Stanley گردشگر انگلیسی که بسیاری از مناطق مرکزی آفریقا را دیدار و رصد کرده بود محدوده کنگو را برای پادشاه بلژیک تعیین و ترسیم کرده بود و با هدف جلب رضایت او [خوشامد] یک آبادی بزرگ را به نام او «لئوپلدویل = شهر لئوپلد» گذارده بود که کارکنان لئوپلد دوم از این شهر بر سراسر سرزمین الماس دار و حاصلخیز کنگو [و در سال 2020 یکصد و 8 میلیونی] نظارت می کردند و ده سال طول کشید تا شهر لئوپلدویل [که از 1966 به کینشازا تغییر نام داده است] یک شهر واقعی شود. لئوپولد دوم در سال 1908 کنگو را به دولت بلژیک واگذار کرد و یک مستعمره بلژیک شد و سران قدرت های اروپایی در نشست برلین، مستعمرهِ بلژیک بودنِ کنگو را تأیید کردند. انقلاب استقلال کنگو در ژوئن 1960 پیروز شد و سی ام این ماه با استقلال آن موافقت گردید و نام «جمهوری کنگو» بر آن گذارده شد [اینک جمهوری دمکراتیک کنگو] و کاسا ووبو رئیس جمهور و لومومبا رئیس دولت آن، ولی جنگ داخلی ادامه داشت و سرانجام به قتل لومومبا انجامید.

    و اما خاطره: در خبرگزاری پارس تنظیم اخبار برای تلویزیون غیر دولتیِ وقت برعهده یک روزنامه نگار با تجربه گذارده شده بود که صبح ها در روزنامه کیهان کار می کرد و عصرها و شب ها در خبرگزاری پارس (ایرنا). تلویزیون غیر دولتی گاهی هم عکس های اخبار را مطالبه می کرد که ارسال می شد. آن شب از تلویزیون تماس گرفتند که نه تنها عکس «هِنری ستانلی» را می خواهند بلکه توضیحاتی درباره او. دبیر تنطیم خبر برای تلویزیون [که تحصیلات حقوق داشت و اینک در لُس آنجلس رئیس کانون وکلای قضایی اختلافات خانوادگی است] در پایان کار، رفته بود و کلید آرشیو که کتاب های رفرنس نیز در آنجا نگهداری می شد سریعا یافت نشد تا درباره «ستانلی» تحقیق شود و تلویزیون همچنان اصرار به عکس و شرح قضیه داشت که مدیرعامل خبرگزاری از من که یکی از دبیران وقت اخبار بین الملل (تنظیم برای پخش از رادیو) بودم خواست که به روزنامه اطلاعات بروم و در آرشیو آنجا شاید بتوانم مطلب را بیابم که رفتم و یافتم [و همانست که مضمون آن در دو پارگراف اول این مطلب آمده است] و تلفنی به خبرگزاری دادم. عکس پیدا شد، ولی به موقع به محل فرستنده تلویزیون (تپه های بالای خیابان گاندی) نرسید و روز بعد آن را به اضافه دنباله خبر پخش کردند. مسافت خبرگزاری پارس از درِ خروجی خیابان خیام تا ساختمان روزنامه اطلاعات چندصد متر بود و با اتومبیل، دو ـ سه دقیقه.

پيام‌هاي تازه

اظهار نظر سه مخاطب این تاریخ آنلاین درباره مصوّبه ممنوع شدن پشت نویسی چک تضمینی

در سه روز منتهی به 14 آذرماه 1397 سه مخاطب این تاریخ آنلاین در باره مصوّبه دهم آذرماه 1397 شورای هماهنگی سران قوا که از آن پس بانک ها چک‌های تضمینی را تنها به نام گیرنده آنها صادر خواهند کرد و پشت نویسی این چک ها ممنوع است اظهارنظر فرستاده بودند.
     ـ به نظر یکی از این سه مخاطب، در این تورّم نقدینگی کم سابقه که هر روز ارزش پول پایین می آید، آدم عاقل نمی رود پولش را از بانک که سود سپرده می دهد به صورت چک تضمینی بگیرد و در جیب بگذارد. احتمال گم شدن یک قطعه چک که بیشتر از چند دسته اسکناس و یا «چک بانک» است. این تصمیم به نظر این مخاطب یک کار تبلیغاتی بوده، چرا؟، خدا داند.
    ـ مخاطب دیگر نوشته است: چه فرقی است میان چک تضمینی و «چک بانک» صدهزارتومانی. فرد به جای چک تضمیمی می رود و از بانک و از حساب خود صد، هزار و ده هزار چک صدهزارتومانی می گیرد. من نفهمیدم که چرا این تصمیم را گرفتند. اگر بگویند که مثلا با چک تضمینی تریاک معامله می کنند باید گفت که چرا باید تریاک وارد کشور شود؟.
    ـ یک مخاطب دیگر نوشته است که قرآن و قانون اساسی جمهوری اسلامی، مردم را مسلّط بر جان و اموال خود کرده اند. بر این اساس، یک فرد می خواهد برود پول خود ـ موجود در بانک را به چک تضمینی تبدیل کند. چرا که نکند؟، آزاد است. می گویند می رود چک را می دهد طلا و یا ارز و ... می گیرد و فروشندگان، آن را به جای سپردن به بانک بین خودشان معامله می کنند. مگر خرید و فروش طلا و ارز باید جرم باشد. آنها هم کالا هستند. به من بگویند که چرا 18 تا 21 میلیارد دلار را هر دلار 4200 تومان به افراد و شرکت های مشخص دادند تا کالای ارزان وارد کنند که چیزی هم ارزان نشد و پس از آن ارز و کالا سه ـ چهار برابر شد.

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com