Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

2 سپتامبر

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

يک آتني 240 کيلومتر دويد تا اسپارتي ها را از لشکر کشي ايرانيان آگاه سازد - داستان نامگذاري دويِ «ماراتُن»

يك ميهندوست آتني به نام فيليپيدس Pheidippides = Philippidess پس از اطلاع از تصرف جزيره «اوبوآEuboea» توسط نيروي دريابُرد ايران و پياده شدنِ طليعه اين نيرو در «آتيكا» و دشت ماراتنMarathon، دويست و چهل کيلومتر فاصله آتن تا اسپارت را در دو شبانه روز دويد تا از سران اسپارت بخواهد كه نیروی کمکی به آتن بفرستند تا به دست ايرانيان نيافتد. وي دوم سپتامبر سال 490 پيش از ميلاد به اسپارت رسيد و درخواست خود را مطرح ساخت. فيليپيدس از جانب کسي ماموريت نداشت و حس ميهندوستي اورا به دويدن 240 کيلو متري وادار کرده بود و همين امر ـ در تاريخ ـ بر اهميت عمل او افزوده است. (برخي از مورخان نوشته اند که او يک پيام رسان = نامه بَر حرفه اي بود).
    به نوشته هرودوت erodothus (کتاب ششم ـ تاريخ جنگهاي پارسيان)، فيليپيدس پس از بازگشت به آتن از اسپارت، به ميدان جنگ رفت و هنگامي که مشاهده کرد ايرانيان به کشتي هايشان باز می گردند تا از منطقه خارج شوند مسافت ساحل تا شهر آتن (عرض ناحيه ماراتن Marathon) را که حدود 40 کيلومتر بود دويد تا مردم آتن را که در نگراني بسر مي بردند از اين بازگشت آگاه سازد که پس از دادن خبر به شوراي شهر، در همانجا و در برابر اعضاي شورا بر زمين افتاد و درگذشت. پلوتارک نيز جريان را در فصل ماراتن کتاب خود توصيف کرده و لوسيان بر آن تفسير نوشته است. به همين جهت و با هدف جاويدان ساختن فداکاري فيليپيدس، بارون پير دو کوبرتين Baron Pierre de Coubertin احياء کننده مسابقه هاي پهلواني المپيک، مسابقه دو طولاني المپيک را «ماراتن» نام نهاده که 42 کيلومتر است.
    لشکرکشي به آتن به دستور داريوش بزرگ صورت گرفته بود زيراکه آتني ها اتباع يوناني زبان ايران در آناتولي غربي (معروف به ايوني که واژه يونان از آن گرفته شده و اينک واقع در ترکيه) را تحريک به نافرماني مي کردند و يک بار نيز به شهر سارد = سارديس (سارت) آسيب زده بودند.
    در لشکرکشي به آتن حدود سي هزار پياده و يک هزار سوار ايراني شرکت داشتند که ششصد کشتي آنان را به آتيکا که حدود 400 کيلومتر دور بود منتقل کردند. فرمانده نيروهاي ايراني، آرتافرن بود و فرماندهي کشتي ها را درياسالار کُرد (ماد) داتيس (داتوس) بر عهده داشت. اين لشکرکشي، بزرگترين Amphibious Warfare (لشکرکشي دريايي ـ زميني تاريخ جهان تا قرن بيستم ميلادي) بشمار مي رود. اين نيرو در سر راه خود چند منطقه ازجمله جزيره بزرگ Euboea و شهر Eriteria واقع در آن و ناکسوس را تصرف و در Attica پياده شد. اشتباه در اين بود که پيادهِ دریابُرد ايراني وارد يک منطقه باتلاقي شده بود و يونانيان در تپه هاي مشرف بر دشت و در جنوب غربي آبادي ماراتون مستقر شده بودند.
    فرمانده نيروهاي ايراني 12 سپتامبر 490 پيش از ميلاد به افراد خود دستور بازگشت داد و فيليپيدس اين خبر را به آتن رسانيد و با گفتن اين جمله؛ "شاد باشيد، ما برنده شديم" بر زمين افتاد و جان سپرد.

دولت فرانسه با هدف بزرگداشت فيليپيدِس اين تمبر پستي را منتشر کرده است

گوشه اي از محل مقابله دو نيرو در ماراتُن، يونانيان روي تپه ها و ايرانيان در زمين باتلاقي ساحلي

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

روزي که به رضاشاه اطلاع داده بودند که سربازانِ مُرَخَص شده در خيابانها و جاده ها گرسنه مانده و با پاي پياده به زادگاههاي خود باز مي گردند و ...

دوم سپتامبر 1941 (11 شهريور 1320) رضاشاه پهلوي از طريق نزديكان خود اطلاع يافت كه آن دسته از سربازِان وظيفه که از شهرهاي دور افتاده و روستا ها بودند و خائنانه و بدون اطلاع او مرخص شده بودند، از هشتم شهريور كه آنان را از پادگانها بيرون كرده اند در خيابانها و جاده ها گرسنه مانده و با پاي پياده به زادگاههاي خود باز مي گردند و همچنين قسمتي از سلاحهاي سبك و مقدار زيادي فشنگ از انبارهاي اسلحه خارج شده و به اشرار فروخته مي شود!.
     رضاشاه كه هنوز نمي دانست انگلستان و شوروي بركناري، تبعيد و اسارت او را از شرايط تغييرناپذير براي تَرك مخاصمه مطرح كرده بودند با دريافت خبر آوارگي سربازان از اطرافيانش، بار ديگر خشمگين شد و غافل از اين كه آوارگي خود او، بسان سربازان، مطرح است عصا بر زمين مي زد و تاكيد برتسريع تشكيل دادگاه نظامي زمان جنگ (معروف به محكمه حَرب) با حضور شخص خود داشت تا مقامات نظامي كه سربازان پادگانها را مرخص كرده بودند محاكمه و اعدام شوند. تنها خبر رسمي را كه در اين روز به رضاشاه دادند تا اعصابش را خرابتر كنند و جرأت را از او بگيرند ادامه بمباران شهرهاي شمالي توسط هواپيماهاي شوروي و پيشروي واحدهاي نظامي انگلستان از دو سَمت ـ جنوب شرقي و جنوب غربي ـ به داخل كشور بود. رضاشاه هنوز نمي دانست كه لشكر 7 پياده كرمان حاضر به تَرك پادگان نشده و خودرا براي نبرد با يك تيپ انگليسي ـ هندي كه تا حدود 100 كيلومتري جنوب اين شهر پيش آمده بود آماده كرده و اين تيپ از بيم مقابله، در جلگه «راين Rayen» و نه چندان دور از كوه هزار دست به سنگربندي زده است؛ لشكر خوزستان نيز بدون توجه به بخشنامه «نخجوان ـ رياضي» با نيروهاي متجاوز انگليسي که از طريق عراق وارد شده بودند درگير شده و زد و خورد ادامه دارد؛ لشكر تبريز هم به دو قسمت شده؛ بخشي از آن با توپخانه لشكر از بيراهه براي دفاع از تهران روانه پايتخت شده و قسمت ديگر ترجيح داده كه به جاي تسليم شدن به نيروهاي شوروي، به تركيهِ «بي طرف» عقب نشيني كند و در کرمانشاه، یک واحد نیروی زمینی آماده مقابله شده است. رضاشاه حتي خبر نداشت كه زير گوش او، در تهران، خلبانان پايگاهِ نیروی هواییِ قلعه مرغي كه بر ضد فرمانده خود كه به آنان دستور رفتن به منازلشان را داده بود شورش كرده بودند، شماري از حلبانان دست به مقابله با هواپيماهاي شوروي زده بودند و شماري ديگر با شنيدن اين خبر که خائنان به يک يکان باقيمانده نيروي زميني دستور تصرف پايگاه هوايي را داده بودند تعدادي از هواپيماها را از قلعه مرغي خارج و در «يافت آباد» فرود آورده و زير درختها استتار كرده بودند تا به موقع از آنها استفاده دفاعي كنند. ولي، اين خبر را كه براي هر ايراني تاسف آوراست به رضاشاه داده بودند كه در پي مرخص شدن سربازان لشكر فارس، بعضي از عشاير منطقه در اين لحظات حساس، ميهندوستي را رها ساخته، اسلحه برداشته و درصدد حمله به شهرها و روستاها و كاروانها بر آمده اند ولي برايش تحليل نكرده بودند كه اين عمل به تحريك عوامل خارجي (انگلستان) صورت گرفته كه سران ايل ها را تطميع كرده بودند. رضاشاه با همه تلاشي که کرده بود موفق نشده بود ريشه ايلخان بازي را در عشاير كه يك مسئله عمومي ايران از زمان مغول ها بود كاملا قطع كند.
    در اين ميان دو فرستنده راديويي متعلق به انگستان (راديوهاي لندن و دهلي) رضاشاه را زير شديدترين انتقادها قرار داده و سعي در بدنام كردن او داشتند تا به اين ترتيب نظر آن گروه از مقامات ايراني را كه هنوز هواخواه وي بودند تغيير دهند و راه را براي اسارتش هموار سازند.
     كارشناسان نظامي بي طرف و نگارندگان تاريخ هاي نظامي به صراحت نوشته اند كه اگر خيانت اواخر آگوست در ايران صورت نگرفته بود، در آن زمان شوروي و انگلستان آن نيروي اضافي را نداشتند كه بتوانند از عهده ارتش ايران كه با انضباط سخت آموزش ديده بود برآيند، زيرا كه شوروي در برابر آلمان حالت دفاعي توأم با عقب نشيني در پيش گرفته، لنينگراد به محاصره آلماني ها افتاده و انگلستان در شمال آفريقا و اروپا با آلمان و در خاور دور با ژاپن درگير بود و تكنولوژي نظامي تا آن حد پيشرفته نبود كه ايران فاقد آن باشد و در آن زمان حتي ايران اگر مي خواست مي توانست به سرزمين هاي مجاور خود كه جز تركيه و افغانستان، زير سلطه قدرت هاي اروپايي بودند تعرض كند. چرچيل در خاطرات خود اعتراف كرده است كه براي حمله به ايران، با زحمت بسيار توانسته بود 3500 تا 5000 نظامي عمدتا هندي جمع آوري كند!.

به تصمیم رئیس دولت کودتا (دولت ژنرال ژاهدی)، برخي از افسران مصدقي پليس در اختيار وزارت کار! گذارده شدند

يازدهم شهريور 1332 سازمان شهربانيِ دولت زاهدي (معروف به دولت كودتا) تصميم گرفت كه آن دسته از افسران اين سازمان را كه از دكتر مصدق و نهضت ملي هواداري كرده بودند و شهرت ناسيوناليستي داشتند، ولي دليل محكمي براي زنداني كردنشان وجود نداشت اخراج و يا در اختيار وزارت كار قرار دهد كه چنين شد.
     هفت سال بعد، همين شهرباني (پليس كشور) مجبور شد كه براي اصلاح كلانتري ها، قطع رشوه گيري و فساد، همان افسران را كه غيرنظامي شده بودند با همان درجه هايي كه در اواخر حكومت دكتر مصدق داشتند به خدمت پليس بازگرداند و بسياري از آنان که در دوران بيکاري، از دانشکده حقوق دانشگاه فارغ التحصيل شده بودند در راس كلانتريهاي تهران ظاهر شدند و دفعتا روساي كلانتري هاي پايتخت كه قبلا سرهنگها بودند، سروانها و ستوانها (عقب افتاده از ترفيع) شدند و شهر را اصلاح كردند و به عربده كشي ها، جاهل بازي ها و باج خوري ها كه پس از براندازي 28 امُرداد (به دليل شركت اين قبيل افراد در كار براندازي) شدت يافته و به صورت امري عادي درآمده بود پايان دادند.
     همين افسران پس از انقلاب، در زمان دولت موقت، مقامات تراز اول شهرباني كشوررا بر عهده گرفتند و پليسِ ازهم پاشيده را احياء کردند.

ايزدپناه، زماني که سرهنگ بود

يكي از آنان، افسري كِرماني به نام«احمد ايزدپناه زرندي» بود كه در اواخر دهه 1330 در طول رياست بر كلانتري منطقه دروازه قزوين، باج خورها و سردسته هاي محله بدنام تهران را كه پس از براندازي 28 امُرداد قدرت گرفته بودند و به خريد و فروش زنان و انواع جرائم ديگر مبادرت مي كردند، از طُرُقي كه دولت مانع نشود شديدا سركوب كرد و وارد ساختن زنان تازه را به اين محله (شهر نو) ممنوع ساخت. وي در طول رياست بركلانتري هاي ديگر تهران، زمين خوارها را برانداخت. با اين خدمات، مجله اميد ايران در دهه 1340 ايزدپناه را «مرد سال» خود كرد كه خشم شاه را برانگيخت كه به تعقيب امنيتي دست اندرکاران مجله منجر شد. پس از انقلاب سال 1357، ايزدپناه معاون پليس تهران و سپس رئيس سازمان آگاهي و معاون شهرباني کل شد، به درجه سرتيپي ارتقاء يافت و به نوسازي اين سازمان همت گمارد. وي که اخيرا فوت شد يکي از معروفترين افسران پليس ايران است.

ديدار هوا گوفنگ رئيس وقت دولت چين با شاه (درجريان انقلاب سال 1978)

"هوا گوفنگ" در حال مذاکره با شاه

دوم سپتامبر 1978 (در آن سال مصادف با 11 شهريور 1357 و سال انقلاب) كه تظاهرات در بسياري از نقاط ايران ادامه داشت، «هوا گوفنگ» صدر كميته مركزي حزب كمونيست و رئيس شوراي وزيران وقت چين (رئيس دولت) كه به ايران آمده بود با شاه (پهلوي دوم) ديدار و گفتگو کرد كه برخي از مورخان، آن را يك اشتباه ديپلماتيک رهبر وقت چين (جانشين مائو) نوشته اند.
    «هوا Hua Guofeng» در نطقي در تهران گفته بود كه چين دوران انقلاب را پشت سر نهاده و گام به دوران سازندگي گذارده و نياز به صلح و مسالمت دارد تا خودرا بسازد. «هوا» ضمن ستايش از خدمات ايران باستان به تمدن جهان و اشاره به گذشته با عظمت ايرانزمين گفته بود كه از اين پس و يا در آينده اي نزديک، تعرض قدرت هاي بزرگ به كشورهاي كوچك و ضعيف، مانند گذشته به سود بزرگها نخواهد بود زيرا كه مقاومت ملت ها در برابر آنها بيشتر مي شود.
     بعدا به اين ديدار «هوا» كه احتمال بهره برداري شاه به سود خود از آن مي رفت ايراد گرفته شد كه «هوا» پاسخ داده بود كه ترتيب ديدار پيش از گسترش انقلاب داده شده بود، تشريفاتي بود و او قصد مداخله در انقلاب را نداشت.

Hua Guofeng در سال 2007

هوا گوفنگ Hua Guofeng که در نيمه آگوست 2008 در هشتاد و هفت سالگي درگذشت پس از بازگشت از ايران، ديري نپاييد که سمت هاي حزبي و دولتي خود را يکي پس از ديگري ازدست داد و قدرت، عملا به دنگ شيائو منتقل شد که معمار تحولات اقتصادي چين (کاپيتاليستي کردن اقتصاد اين کشور با کمک کمپاني هاي آمريکايي) عنوان گرفته است. «هوا» آخرين سمت حزبي اش را در سال 1981 از دست داده و از آن پس عملا خانه نشين شده بود. وي از 15 سالگي به انقلاب کمونيستي چين پيوسته بود. دولت چين بيستم آگوست 2008 اعلاميه درگذشت «هوا» را منتشر ساخت.

اعلام هدف هاي جبهه ملي ايران ـ چه کساني نمي توانستند وارد اين جبهه شوند ـ خواستهاي اين سازمان سياسي

يازدهم شهريور 1357 (يکم سپتامبر 1978) و در جريان انقلاب، جبهه ملي ايران كه حيات تازه يافته بود اعلام كرد كه يك حزب نيست بلكه سازماني سياسي و فراگير است كه فعلا احزاب ايران، ملت ايران، جامعه سوسياليست هاي ايران و ... هسته مركزي اش را تشكيل مي دهند و خواهان تحقق آرزوهاي ملي ايرانيان از جمله تامين آزادي، دمكراسي، عدالت اجتماعي و رفاه عمومي است.
در اين اعلاميه تاکيد شده بود که تنها افراد و احزابي مي توانند در اين جبهه فعاليت كنند كه سابقه ضديت با نهضت ملي و افكار دكتر مصدق را نداشته، مرتکب جرائم اداري ـ اقتصادي نشده باشند، دلسوز وطن بوده و صادقانه آماده خدمت به ميهن و هموطنان باشند.
جبهه ملی با صدور دومين اعلامیه «خواستار آزاد شدن تشکیل احزاب، سندیکاها و انتشار نشریات، انحلال اتحادیه های اصناف که رخنه گاه بازاریان آزمند و کانون اجحاف شده بودند، لغو اختیارات دادرسی ارتش در مورد تعقیب قضایی غیر نظامیان، بازگرداندن «خود ـ تبعیدها» از خارج، برگزاری انتخابات آزاد و بالاخره سلطنت کردن نَه حکومت کردن شاه» وارد میدان شد.

نظرات اقتصادي آيت الله بهشتي ـ دادگاههاي انقلاب بايد به دارايي افراد كه از راه حرام به دست آمده است رسيدگي كنند

آيت الله دكتر بهشتي در مصاحبه اختصاصي با روزنامه اطلاعات كه در شماره دهم شهريور 1359 آن روزنامه منعكس شده است گفته بود كه دادگاههاي انقلاب بايد هرچه زودتر به دارايي افراد كه از راه حرام به دست آمده است رسيدگي كنند (لحن كلام بگونه اي است كه توصيه بر تداوم اين كنترل قضايي دارد).
     وي در اين مصاحبه نظرات خود را که عمدتا زمينه اقتصادي دارند اعلام داشته بود كه خلاصه برخي نكات آن از اين قرار است:
     ــ صنايع مادر و بازرگاني خارجي بايد دولتي باشند (تا هیچ مقامی متهم به واگذاری خارج از ضوابط نشود).
    ــ کارخانه ها و موسسات بزرگ را (که خارج از مقوله صنایع مادر هستند) مي توان به صورت تعاوني اداره کرد. اگر تعاوني ها تقويت شوند بخش خصوصي (سرمايه داران انفرادي) فرصت و زمينه بادکردن (بزرگتر شدن) به دست نمي آورند.
    ــ نيمي از اموال كساني كه ماليات نداده اند متعلق به دولت است.
    ــ اموال رباخواران بايد مصادره شود (به جامعه و نماينده آن دولت داده شود).
    ــ اموال كساني كه از راه بند و بست با مقامات دولتي صاحب كارخانه و ... شده اند مال خودشان نيست و متعلق به بيت المال است.
    ــ كساني كه از راه فروش اراضي موات (بلا استفاده) صاحب ثروت شده اند اين ثروتشان حرام است.
    ــ عموم مردم بايد امكان كار و فعاليت داشته باشند و ....

ضرورت رعایت دقیق «قانون اساسی جمهوری اسلامی» و توجه به غیر قانونی بودن قرارداد «ان پی تی» از دیدگاه دکتر هوشنگ طالع

دکتر هوشنگ طالع ـ پژوهشگر، نویسنده و ناسیونالیست بنام در یادداشت شماره 460 خود که این یادداشت ها به شماری ازجمله دبیرخانه تاریخ آنلاین برای ایرانیان «ای ـ میل» می شود ضمن آوردن جملاتی از اظهارات حجت الاسلام حسن روحانی رئیس قوه مجریه جمهوری اسلامی در نشست مطبوعاتی اش در هفتم شهریور 1394 نوشته است:
    سخنان رئیس جمهور محترم در این باره که «برجام» نیاز به تصویب مجلس شورای اسلامی ندارد بسیار شگفتی ساز بود،‌ زیرا که از او به عنوان «حقوق دان» نام می برند. این روزها به سبب تکرار پی در پی اصول 77 و 125 قانون اساسی در رسانه ها، همگان بر این دو اصل واقف هستند و اشاره مکرّر بویژه از زبان نمایندگان مجلس، بسیاری از گرامی ایرانیان را بر آن داشته که بروند و اصول قانون اساسی را مرور کنند که عملی لازم، مفید و مؤثر برای میهن است. به نظر من [دکتر طالع] آن چه را که اینک در زمینه فعالیت های دانش هسته ای وطن انجام می‌گیرد در واقع به استناد معاهده ای است [معاهده ان پی تی] که ایران قبلا آن را پذیرفته بود.
     باید بگویم و رئیس جمهور محترم هم قطعا می دانند که قرارداد «ان پی تی»، سالهاست که دارای وجاهت قانونی نیست. در رژیم پیشین، از روی نادانی و یا به عللی و تحت فشارهایی! این قرارداد پذیرفته شد و پس از تصویب مجلس (مجلس شورای ملّی) به صورت یک مصوّبه قانونی درآمد. این قرارداد دارای قید زمانی بود که در دوران ریاست آیت الله هاشمی رفسنجانی بر قوّه مجریه، بدون تصویب مجلس شورای اسلامی، از سوی وی تمدید گشت که لازم بود مجلس که قید زمانی قبلی را تایید کرده بود تمدیدیه را هم تصویب کند تا لازم الرعایه شود. در نتیجه مدت اعتبار قراردادِ ان پی تی، چندین سال پیش پایان یافته است و آن‌چه در این زمینه و به استناد به آن صورت می‌گیرد، وجاهت قانونی ندارد.
    همچنین حجت الاسلام حسن روحانی نیک می‌داند که شورای عالی امنیت‌ملّی به ریاست رییس‌جمهور، در واقع یک نهاد دولتی است و نمی‌تواند جای‌گزین مجلس شورای اسلامی گردد که قوه ای است جداگانه و مُنفَک از دو قوه دیگر [در هر دمکراسی]. درست است که مصوّبات شورای عالی امنیت‌ملّی پس از تأیید مقام رهبری قابل اجراست (اصل 176 قانون اساسی) اما این مراحل، دَورزدن اصول 77 و 125 قانون اساسی نمی تواند باشد. به علاوه، از قَبل نمی توان تأییدِ مصوّبه شورای امنیت ملی از سوی مقام رهبری را «قطعی» پیش بینی کرد، ممکن است که با توجه به تحوّلات آخرین لحظه، نظر ایشان تغییر کند. در هر حال ـ و به نظر من [دکتر طالع] مصوّبات مراجع دیگر نمی‌تواند جای‌گزین «قانون مصوّب» مجلس (قوه مقنّنه و مجمع وکلای ملّت) گردد. وضع قانون مراحل و تشریفات معیّن دارد و همچنین لغو قانون.
    در این میان، این پرسش در ذهن بسیاری پدیدآمده است که چه تعهّد و هدف هایی در پسِ پرده‌ نهفته است که قرار است به هر بها و ترتیب که شده «مُهر تأیید» به پای «برجام» گذارده شود؟!، اتفاقا در واشنگتن، باراک اوباما نیز به رغم مخالفت هایی، همین اصرار را دارد!.
    ـ ـ ـ ـ ـ
    این یادداشت (اظهار نظر دکتر هوشنگ طالع) یک‌شنبه هشتم شهریورماه 1394 (در هفتاد و چهارمین سالروز جانبازی نیروی هوایی میهن در جریان تعرّض نظامی مشترک دولت های لندن و مسکو و اشغال ایران به مدت چهار سال و اَندی) نوشته و ارسال شده بود. [دکتر طالع در طول نمایندگی مجلس شورای ملی، در برابر آن اقدامات شاه و دولت او که در جهت حقوق و منافع ملّی نبود ایستادگی سخت می کرد. وی بود که طرح استیضاح امیرعباس هویدا را پیش کشید که با تجزیه ایران و از دست رفتن بحرین موافقت کرده بود و طرح استیضاح به قلم او بود.].

اظهارات تأمل برانگیز دهم شهریور 1397 رئیس بانک مرکزی و شورای پول درباره رشد نقدینگی، نظام بانکداری، ارز و جنگ اقتصادی

عبدالناصر همّتی رئیس بانک مرکزی و رئیس ‌شورای پول و اعتبار شنبه دهم شهریور 1397 در یک نشست بانکداری تاکید کرد: وظیفه خود در این بانک را حفظ منابع ارزی، کنترل تورّم، اصلاح ناترازیِ ترازنامه بانک ها و کنترل نقدینگی کشور می دانم و در این راه تلاش می کنم. حفظ منابع ارزی و جلوگیری از اتلاف منابع، اولوّیت بانک مرکزی است و با جدیّت سیاست جدید ارزی را ادامه خواهیم داد. تلاش می کنیم امکانات ارزی کشور را بیشتر و متنوّع تر کنیم و سیاست ما این است که حتی الامکان با منابع غیر بانک مرکزی، بازار ارز را کنترل کنیم و منابع ارزی بانک مرکزی را به تأمین کالاهای ضروری و اساسی و تجهیزات نفتی اختصاص دهیم.
     رئیس کل بانک مرکزی «بازار ثانویه ارز» را بازاری در حال تعمیق برشمرد و اظهار کرد: بانک مرکزی در این بازار نظارت و کنترل مستمر دارد و حتی در مواقع ضروری در عرضه و تقاضا نیز دخالت خواهد کرد. در حال حاضر 97 درصد بازار ارزی کشور در بازار ثانویه شکل گرفته است و تنها 3 درصد از بازار به صورت اسکناس، در صرافی هاست. بنابراین نرخ اعلامی در سنا (وبسایت) که حاصل میانگین موزون این دو نرخ است به سمت بازار ثانویه متمایل است.
     وی گفت: همچنین روند کنونی بانکداری کشور همراه با بی‌برنامگی سیاست‌های پولی، در این زمینه منجر به بروز معضلات شده است. دخالت سهامدار در اداره بانک ـ چه در بانک دولتی و چه در بانک غیردولتی باید به حداقل برسد و بانک باید توسط مدیریّت حرفه‌ای اداره شود. همه افراد چه در داخل نظام بانکی و چه خارج از آن به وضعیت فعلیِ اِعمال حاکمیّت شرکتی در بانک‌ها معترض هستند.
    همّتی، افزایش نقدینگی را سرچشمه مشکلات اقتصادی کشور خواند و افزود: بانک ها و ناترازیِ ترازنامه آنها منشاء عمده افزایش نقدینگی در کشور است و اولوّیت ما باید حل این مشکل در شبکه بانکی باشد، هرچند کسری بودجه دولت و اثر سیاست های مالی دولت در گذشته نیز باعث رشد نقدینگی شده است و ادامه این روند قابل قبول نیست و باید این معضل اقتصادی را حل کنیم.
    همتی گفت: باور عمیق من این است که اتفاقی که در بازار ارز افتاد، محصول ناترازی سیستم بانکی و رشد وحشتناک نقدینگی و اصرار! به تداوم نقدینگی بوده است. هیچ اراده‌ای نمی‌بینم که بخواهد رشد نقدینگی را کُند کند یا فکری برای جمع‌آوری آن [پول های اضافی] داشته باشد؛ تا زمانی که رشد نقدینگی با این روند ادامه داشته باشد و برای مهار آن اقدامی نشود، این فشار به بازار ارز و سایر بازارهای موازی برای حفظ ارزش پول و دارایی های افراد وجود خواهد داشت.
    همّتی که اخیرا به ریاست بانک مرکزی منصوب شده است عنوان کرد: دولت آمریکا برای محروم کردن ایران از درآمدهای نفتی خود تلاش‌ فراوان می‌کند و همزمان می‌خواهد انتقال دارایی‌های ایران را سخت و محدود کند و به همین دلیل دفاع از نرخ واحد برای ارز امکان‌پذیر نبود و نباید خود را در تله سیاست‌های آمریکا قرار می‌دادیم. در این شرایط که تلاش های دولت آمریکا برای محروم کردن ایران از درآمدهای نفتی و نقل و انتقالات پولی ادامه دارد، دفاع از سیاست یکسان سازی ارزی قابل قبول نبود و بر همین مبنا، سیاست جدید ارزی تدوین و اجرایی شد و شاهد ثثبیت تدریجی در بازار ارز هستیم.
    همتی گفت: با هماهنگی سران سه قوه بسته جدید سیاست ارزی را اجرا کرده ایم و شاهد تثبیت در بازار ارز بوده ایم و امیدوارم به تدریج نتایج این سیاست در بازار ارز را ببینیم.
    همتی به سخنان خود، چنین ادامه داد: نکته بعدی که بسیار مهم است، بانک‌ها و ناترازی صورت‌های مالی بانک‌ها است، که بیشتر مشکلات ما در اقتصاد کشور از همین جا نشأت می‌گیرد. تلاش یک ماه اول حضور من در بانک مرکزی به حل مشکلات ارزی اختصاص یافت. رشد سریع «شبه پول» در تعیین نرخ سود و اضافه برداشت‌های بی‌قانون و قاعده از سوی برخی بانک‌ها قابل قبول نیست و با بانک‌هایی که این روش را در پیش بگیرند برخورد خواهد شد. همّتی با اشاره به رشد 18.2 درصدی پایه پولی در تیرماه 1397 در مقایسه با تیرماه 1396 تصریح کرد: بدهی بانک ها به بانک مرکزی در 4 ماهه ابتدای امسال 15 هزار میلیارد تومان افزایش یافته است که با احتساب ضریب فزاینده، این رقم منجر به افزایش بیش از 100 هزار میلیارد تومانی نقدینگی شده است. بانک هایی که با ادامه این روند به سمت اضافه برداشت از بانک مرکزی می روند و مسائل و مشکلات خود را به بانک مرکزی تحمیل می کنند، از این پس امکان ادامه این روند را نخواهند یافت.
    رئیس کل بانک مرکزی با اشاره به اهمیت استفاده از ابزارها و سیاست های جدید برای تغییر شرایط گفت: براساس روش های گذشته نمی توان تورم، بازار پول و ارز و ... را کنترل کرد و باید به سمت استفاده از ابزارهای جدید حرکت کنیم و در این مسیر از تمامی نظرات و مشورت های صاحب نظران استقبال می کنیم.
    وی اضافه کرد: همان طور که مقام معظم رهبری نیز تاکید کردند، اگر بخواهیم که اقتصاد کشور درست باشد، باید بانک‌ها منظم باشند و باید جسارت جرّاحی را داشته باشیم زیرا که ادامه این روند، کُلِ سیستم بانکی را نابود خواهد کرد. عالی‌ترین مقامِ کشور (آیت الله خامنه ای) به بانک مرکزی تاکید کردند که موظف هستید جلوی بنگاهداری و بی‌نظمی بانک‌ها را بگیرید.
    وی گفت: باور کنید که کشور در چارچوب یک جنگ اقتصادی از سوی دولتی قرار گرفته که هر روز با سیاست‌های جِدّی فشار بیشتری ایجاد می‌کند و ما باید یک سری سختی‌ها را قبول کنیم و نباید مانند برخی بچه پولدارها زندگی کنیم تا بتوانیم از این بازهِ فشار عبور کنیم. کشور در شرایط سخت و جنگ اقتصادی قرار دارد و باید تمام منابع، ابزارها و مشورت ها را به کار گیریم تا از این شرایط عبور کنیم و در این مسیر به حمایت و همراهی مدیران نظام بانکی در کنار نظارت حرفه ای بانک مرکزی نیاز داریم.

تیتر روزنامه های تهران از اظهارات دهم شهریور 1397 رئیس بانک مرکزی درباره نقدینگی، ارز و وضعیت بانک ها

اديان و روحانيون

آيت الله خميني: آنان که با اسلام مخالفند اختلاف شيعه و سني را عنوان مي کنند

آيت الله خميني در اجتماع نمايندگان مردم عجبشير و جوانرود که به ديدار او شتافته بودند ضمن بيانات مبسوطي كه در شماره 15942 روزنامه اطلاعات (شهريور 1358) منعكس است گفته بود كه اختلافي ميان شيعه و سني نيست و آنها كه با اسلام مخالفند، اختلاف بين شيعه و سني را عنوان مي كنند. اهل تسنن هم داراي چهار مذهبد.
وي افزوده بود كه همه مسلمانان تابع احكام قران هستند و در اسلام گروه و نژاد مطرح نيست.

تعمد در گسترش اختلافات مذهبي در عراق ـ تعصبات مذهبي عراقي ها ريشه دار است

محمد باقر حكيم

تفسير هاي اول و دوم سپتامبر 2003 روزنامه ها در گوشه و كنار جهان درباره قتل آيت الله محمدباقر حکيم و اوضاع عراق بود. برخي از مفسران نوشته بودند كه اين روزها روش تهيه و انتشار اخبار مربوط به رويدادهاي عراق به گونه اي است كه نشان مي دهد؛ هدف، گسترش اختلافات مذهبي ـ نژادي در عراق است.
اين مفسران در اين موضوع متفق القول بودند كه اگر اختلافات مذهبي مردم عراق شدت يابد نه تنها برقراري امنيت در آن كشور به اين زودي و آساني امكان پذير نمي شود، بلكه دامنه اين اختلافات به كشورهاي همسايه و سراسر منطقه گسترش خواهد يافت.
اين دسته از مفسران در عين حال ابراز نظر كرده بودند كه ناسيوناليست ها و چپهاي عراقي در طول 45 سال حكومت بر اين کشور نتوانستند تعصبات مذهبي ريشه دار را در اين سرزمين به گونه اي چشمگير كاهش دهند که انتظار آن مي رفت.

دنياي ورزش

سالمرگ «کوبرتين» که مسابقه هاي پهلواني المپيک را زنده کرد

بارون دو كوبرتين

بارون پير دو کوبرتين Baron Pierre de Coubertin احياء کننده مسابقه هاي پهلواني المپيک دوم سپتامبر سال 1937 در 74 سالگي درگذشت. وي که متعلق به يک خانواده از اشراف فرانسوي بود در نطقي که در 1892 در دانشگاه سوربن ايراد کرد پيشنهاد کرد که مسابقه هاي المپيک که بيش از 14 قرن پيش از آن به تصميم يک امپراتور مذهبي روم ممنوع شده اند از سر گرفته شوند، زيرا که وزرش عامل تندرستي است و مسابقه هاي جهاني ورزشي باعث نزديک شدن ملت ها به يکديگر و ايجاد يک محيط مسلمت آميز در جهان خواهد شد. وي سپس به ذکر تاريخچه و هدف يونانيان پاستان از ابداع اين بازي ها پرداخت.
انتشار اظهارات بارون دو کوپرتين در جرايد سبب شد که هواداران احياي اين بازيها به مساعي او به پيوندند و بر اثر فشار و تبليغ اين گروه، نمايندگان 9 کشور در سال 1894در پاريس گرد آيند و در اين زمينه مذاکره کنند. احياي مسابقه هاي جهاني المپيک در اجلاس دوم که در سال 1896 برگزارشد به تصويب رسيد.
پس از احياي المپيک، بارون دو کوبرتين از سال 1896 تا 1925 به مدت 29 سال رئيس کميته برگزار کننده اين مسابقات بود.

در قلمرو رسانه‌ها

تالیف چهار جلدی تاریخ رسانه ها: ایران، تنها کشور جهان که نظامنامه روزنامه نگاری ندارد!

دوم سپتامبر 2004 چاپ دوم و ترجمه اسپانیایی تالیف چهار جلدیِ تاریخ رسانه ها به توزیع داده شد. از مندرجات این کتاب چنین بر می آمد که (تا آن زمان) ایران تنها کشور جهان بود که «نظامنامه روزنامه نگاری» نداشت.
    نظام روزنامه نگاری متفاوت از قانون مطبوعات است و نیازی به تصویب آن در پارلمان نیست. کارشناسان این پیشه آن را برپایه اصول ژورنالیسم تدوین و پس از تایید صنف، جهت تصویب به شورای عالی فرهنگ و یا هیات وزیران می دهند.
     ایران معاصر از سال 1215 هجری خورشیدی دارای روزنامه به نام «کاغذ اخبار» و از 1229 روزنامه وقایع اتفاقیه را داشته است. وطن ما در عهد باستان هم پس از امپراتوری روم، دومین کشوری بود که روزنامه داشت ـ حاوی کارهای انجام شده و تصمیمات وقت و نسخه های کارنامک = روزنامکِ اردشیر پاپکان سند تاریخ نویسی است. در دوران حکومت ساسانیان و بویژه در عصر خسروانوشیروان، کارها و تصمیمات دولت رونویس می شد و بر پوست و تخته درج و در مراکز عمومی نصب می شد.
    «نظامنامه روزنامه نگاری» هر رسانه عمومی (مَس میدیا) را تعریف می کند و در مورد رسانه های نوشت افزاری (چاپ شدگی) خصوصیات سه نوع روزنامه ـ حزبی (اختصاصی)، تخصّصی و جامع = حرفه ای را بیان می دارد.
    «نظام روزنامه نگاری»، سازمان و برنامه روزنامه را به دست می دهد از جمله چه کسی را می توان «روزنامه نگار ـ ژورنالیست» خواند و شرايط احراز اين عنوان چه بايد باشد. چه فردی را با چه پیش شرایطی می توان برای ورود به حرفه روزنامه نگاری استخدام کرد. طول ماندن در هر سمت تحریریه (اتاق خبر) و چگونگی ارتقاء از خبرگيري به خبرنگاری و سپس به دبیری میز و آنگاه معاونت سردبیر اجرایی و بالاخره سردبیر اجرایی. تعریف روزنامه نگارِ فری لنس (حق التحریریِ)، حداقل مزد، کمیسیون صنف برای رسیدگی به شکایات و تخلفات و نیز تایید و یا رّد صلاحیت روزنامه نگاربودن افراد جهت معرفی به هیات ویژه (در ایران هیات نظارت) برای دریافت پروانه نشر. نبود همین قاعده بوده که در ایران، غیر روزنامه نگار هم پروانه نشر دریافت داشته است.
    رشد مطبوعات یک کشور نسبت مستقیم با نظامنامه روزنامه نگاری آن کشور دارد که روزنامه نگار حرفه ای را تعریف و «خبر» از «تبلیغ» را مشخص و راهکارهای متعدد به دست می دهد ازجمله تفاوت خبرِ مطلق از تفسیر و اِعمال نظر، و روش و اسلوب نقل و یا ترجمه خبر از آژانس ها.
    کارمند روزنامه و یا عضو شورای یک رسانه بودن دلیل نمی شود که فرد را «روزنامه نگار» بخوانند. باید ادوارِ خبرگیری، خبرنگاری، دبیری، مقاله نویسی و ... را طی کرده باشد. به صرف نوشتن چند مقاله (نظر) نمي توان يک فردرا روزنامه نگار خطاب کرد. تعیین حد اقل دستمزد و اینکه روزنامه نگار می تواند همزمان از چند موسسه بازنشسته شود (قانون آمریکا) سبب شده بود که در دهه های 1340 و 1350 ناشران روزنامه های وقت مانع از تدوین نظامنامه روزنامه نگاری ایران شوند.
    شماری از کشورها دارای قانون مطبوعات نیستند از جمله آمریکا و هرکس (تبعه و خارجی) می تواند هر آن که اراده کند نشریه بدهد ولی همین کشورها دارای «نظامنامه روزنامه نگاری» هستند زیرا که بدون آن، رسانه ها رشد نخواهند داشت و ....

تحوّلی تازه در توزیع نشریات ـ استاندارد شدن کار توزیع برای نخستین بار ـ اهمیت توزیع ـ تلاش مدیر «نشرآوران»

11 شهریور (دوم سپتامبر) زادروز محمدرضا احمدی است که بسال 1339 (1960 میلادی) به دنیا آمده و مدیریت موسسه مطبوعاتی نشرآوران را برعهده دارد. هدف از تاسیس این موسسه؛ کمک به گسترش فرهنگ از طریق تسهیل رسانیدن و در دسترس قراردادنِ هرچه آسانتر نشریات داخلی و خارجی بوده است. موسسه نشرآوران کار واردات نشریات خارجی ازجمله مجله تایم، اکونومیست و ... را بر عهده دارد و در ایران به صورت حرفه ای توزیع می کند و در فروشگاه و نمایشگاه قرار می دهد که فروشگاه مرکزی این نشریات در کوی یوسف آباد (خیابان مستوفی سابق ـ منشعب از خیابان ولیِ عصر) قرار دارد.
موسسه نشرآوران با سازمان وسیع خود، همچنین به تشکیل نمایشگاههای رسانه ای، همایش های مربوط و هرگونه ابتکار برای ارتقاء توزیع کمک می کند. محمدرضا احمدی، در امر توزیع نشریات (Circulation) که خدمت فرهنگی بزرگی است نظرات مشابهی با استادان روزنامه نگاری و اصحاب نظر در این حرفه دارد که در حرفهِ ژورنالیسم چاپی، امر توزیع (Circulation) حرف اول را می زند و «محتوا» پس از آن، و این محتوا باید به موازات ارتقاء سطح سواد و آگاهی ها و نیاز مخاطبان، دائما اصلاح و تطبیق یابد که در دوران اینترنت کاری آسان نیست. نشریه با بهترین محتوا، اگر توزیع درست نداشته باشد ـ مخاطب نخواهد داشت، موجب دلسردی ناشر و نویسندگان آن خواهد شد و محتوا اُفت خواهد کرد که زیانی است فرهنگی به همه جامعه.

محمدرضا احمدي مدير «نشرآوران»

روزنامه نگاری ایران در عُمر 160 ساله خود، توزیع علمی و مطابق اصول نداشته است. پیش از سال 1371 (1992 میلادی)، توزیع هر نشریه به ابتکار ناشر آن بود که مطابق استاندارد جهانی نبود. از سال 1371 و عمدتا 1372 معلوم نیست که طبق چه برنامه و سیاستی، ایجاد کیوسک که شهردار سالهای 1331 و 1332 تهران (زمان حکومت دکتر مصدق) با توسل به نیروهای مسلح آنهارا از خیابانها برچید از سرگرفته شده است و در این کیوسک ها که فروشگاههای کوچکی برای عرضه انواع کالا و خدمات از فروش سیگار و شکلات تا آب و سفته و سلفون و ... هستند و در زمین دولت ایجاد شده اند روزنامه ها بر روی تخته و زمین در کنار هم قرار می گیرند که این روش توزیع در هیچ نفطه از جهان مشاهده نمی شود و کمک به افزایش مخاطب نمی کند. اگر فروشی هم مشاهده شود مربوط به آگهی های کوچک معروف به نیازمندی ها است، نه مطالب روزنامه. این نوع آگهی که مبتکر آن در ایران، در دهه 1330 سناتور عباس مسعودی مؤسس روزنامه اطلاعات بود در سایر کشورها جداگانه چاپ و به رایگان توزیع می شود. در برخی کشورها نیز، ناشر این نوع آگهی ها (به نام شاپر) شماری از آنها (پری پرینت) را برحسب تیراژ هر روزنامه به آنها می دهد تا به ضمیمه خود توزیع کنند. مقامات فرهنگی مشوّق این نوع توزیع هستند تا مخاطبان برای خرید نشریه، به محتوا توجه داشته باشند که هدف هر دولت از گسترش آموزش عمومی است.
    توزیع مجله که معمولا شمار آنها در هر شهر بیش از روزنامه و هفته نامه (روزنامه هفتگی) است در کیوسک و به شکلی که در ایران دیده می شود صورت نمی گیرد. مجله به همانگونه که از نام آن پیدا است، مخزن معلومات و مطالب بسیار مهم و عالی است [دانشکده قابل حمل] و به همین دلیل هم بوده است که مخزن مهمّات را مگازین (مجله) گفته اند. مجله ها عمدتا پُستی ارسال می شوند و یا در کتابفروشی ها، فروشگاههای بزرگ، ایستگاههای مترو و دراگ استورها. کتابخانه های عمومی مکّلف به خرید مجلات علمی، ادبی، فرهنگی و معلوهات عمومی هستند ـ البته به بهای تمام شده (نصفه بها)، دفاتر وکلاء، دفاتر پزشگان و ... و هر جا که اطاق انتظار باشد جاي قراردادن مجلات هستند و همچنین در هواپیماها (پروازها) و مجلّات در هواپیماها توسط مهماندار توزیع و جمع آوری می شود. یعنی که مسافر نمی تواند بمانند روزنامه آنهارا با خود ببرَد، مگر اینکه شماره تازه مجله وارد شده باشد. مجلات ویژه هر رشته و یا حاوی معلومات عمومی معمولا برای استادان همان رشته به رایگان ارسال می شود و دولت هزینه ارسال (پُست) را برعهده می گیرد. هر گروه دانشگاهی یک «میدیا سِنتِر» در جوار خود دارد که مجلاّت و کتاب های رفرنس مربوط در نسخه های متعدد در آنجا قرار داده می شوند. مجلات به هزینه دولت به «میدیا سنتر» دبیرستانها نیز ارسال می شوند. پارلمان ها و شوراهای شهر، بوردهای آموزش و پرورش و ... پیشخوان برای مجلاّت دارند تا اعضای خود برحسب سلیقه و نیاز مجله مورد علاقه را برای خواندن و بُردن به خانه انتخاب کنند. [در این زمینه، مجلس شورای اسلامی به همان صورت عمل می کند و دارای پیشخوان است ـ مطابق پارلمان های دیگر. ارسال مجلات به پارلمان ها به رایگان صورت می گیرد، خدمت به جامعه است و پولی به ناشر پرداخت نمی شود. در قانون مطبوعات ایران چنین الزامی وجود دارد، ولی تنها دو نسخه، حال آنکه باید نزدیک به 300 نسخه باشد.]. در سایر کشورها، مجلاّت برای دفاتر قضات نیز ارسال می شود، نه برای مچگیری بلکه در جریان تحولات فرهنگی بودن. ارسال الزامی یک و یا دو نسخه برای دادستان شهر مربوط برای بررسی قضایی است.
    پس از یک قرن و نیم دَرجا زدن، اخيرا در ایران، تحرّک چشمگیری برای اصلاح روش توزیع نشریات و استاندارد ساختن آن به چشم می خورد که حسین انتظامی ـ روزنامه نگار حرفه ای با تجربه بیش از دو دهه روزنامه نگاری و سردبیری سه روزنامه بزرگ، محمدرضا احمدی مدیر موسسه نشرآوران، اکبر ملکی معاون اجرایی اداره کل مطبوعات داخلی و محمد بهرامی مدیر کل منطقه 15 پُستی (پُست جمهوری اسلامی) محور آن هستند. علاقه مندان به یک نشریه می توانند با این وبسایت تماس بگیرند: www.eshterak.ir و ضمن به دست آوردن اطلاعات لازم، مشترک نشریه مورد علاقه خود شوند. آنطور که گفته شده، دولت هزینه پُست را بر عهده می گیرد و بهای اشتراک به مراتب کمتر از قیمت پشت جلد است. ناشر می تواند از افراد مورد نظر خود این پول را هم دریافت نکند و رایگان باشد، زیرا وقتی که شمار مخاطبان افزایش یابد، آگهی بیشتر می شود و درآمد ناشی از آگهی هزینه های نشریه را تأمین می کند.
    محمدرضا احمدی مدیر نشرآوران که سالها تجربه در کار توزیع و رساندن رسانه به مخاطب دارد برنامه های متعدد ازجمله رساندن نشریات به «میدیا سنتر» مدارس دوره های عالی و متوسطه، مدرّسان مربوط، شوراها، کتابخانه ها، کتابفروشی ها، پروازها و ... دارد و می خواهد که به صنف کتابفروش توصیه اختصاص دادن محلی برای قراردادن مجلات کند و نیز فروشگاههای بزرگ. وی طرح هایی هم برای «هُم دلیوری» نشریات دارد.
    تلفن هاي محمدرضا احمدی 88723227، اکبر ملکی 88540847 و محمد بهرامی 88743815 است.

ساير ملل

بانو «ستامیرا» جان خودرا به خاطر نجات همشهریانش از گرسنگی فدا کرد و قهرمان ملی ایتالیائیان و تاریخساز شد و مورد احترام جهانیان

تصویری از ستامیرای قهرمان

یکم سپتامبر 1173 (طبق تقویم گریگوری)، یک بانوی جوان به نام ستامیرا Stamira برای دفاع از شهرِ زادگاه و نجات همشهریان از گرسنگی، جان خود را فدا کرد، تاریخساز و قهرمان میهندوستی ایتالیایی ها (رومیان) شد و شخصیتی مورد احترام جهانیان.
     شهر بندری Ancona (به معنای آرنجِ دست) واقع در ساحل دریای آدریاتیک و به فاصله 280 کیلومتری از شهر رُم و مرکز یک ایالت ایتالیا به همان نام، در قرون پس از فروپاشی امپراتوری روم اعلام استقلال کرده بود و با نواحی اطراف، جمهوری آنکونا خوانده می شد و رقیب تجاری و بندریِ «ونیز» بود. فردریک یکم (معروف به بارباروسا = ریش قرمز) قیصر آلمان، بورگوندی (شرق و مرکز فرانسه) و مناطق متعدد در ایتالیا و مورد حمایت پاپ در سال 1173 تصمیم گرفت که جمهوری آنکونا را تصرف و ضمیمه قلمرو خود کند و طبق برخی نوشته ها؛ به تحریک دولتِ ونیز.
    لشکریان قیصر ماهها شهر آنکونا حاکم نشین جمهوری آنکونا (جمهوری وقت) را محاصره کردند ولی مردم به رغم کمبود خوار و بار به دفاع ادامه می دادند و به نوبت، در برج های باروی شهر کشیک می دادند. راه خروج از شهر برای انتقال خواربار از طریق راههای آبی اطراف آن که به صورت آرنج دست (اِلبو ـ Elbow) در داخل آب قرار گرفته است راهی نبود جز ایجاد انفجار در میان دسته ای از محاصره کنندگان. در آن زمان از مخلوط قیر و صَمغ و ... ماده منفجره می ساختند ولی باید این ماده با شعله آتش (پرتاب جسمی شعله ور به آن) منفجر می شد.
    مدافعان شهر، سرانجام روز یکم سپتامبر از بالا برج یک بشکه حاوی این مواد منفجره را به میان محاصره کنندگان افکندند ولی موفق به رساندن جسم شعله ور به آن نمی شدند که بانو ستامیرا ـ جوان، زیبا ولی بیوه ـ داوطلب شد و از باروی شهر پایین آمد و پس از رسیدن به بشکه آن را آتش زد و خود و شماری از محاصره کنندگان کشته شدند و فرصت کوتاهی برای انتقال خوار و بار به شهر بدست آمد.
    در جریان تلاش برای تأمین وحدت ایتالیا بود که نام «ستامیرا» دوباره مطرح شد و عمل او شعار وحدت طلبان قرار گرفت و قهرمان ملی شد و مورد ستایش و احترام جهانیان.

زمانی که بومیان آرژانتین، بدون توپ و تفنگ دژ نظامی اسپانیایی ها ویران ساختند

یکم و دوم سپتامبر 1529 بومیان آرژانتین به رغم نداشتن توپ و تفنگ، نخستین دژ نظامی اسپانیا در آن سرزمین را ویران ساختند. اسپانیایی ها در سال 1502 وارد آرژانتین شده بودند، ولی تا 1516 که خوان دیاز سولیس و همراهان وارد شدند، استقرار در کار نبود. «وسپاسیان کابوت» در 1526 قرارگاه نظامی ساخت و «پدرو مندوزا» بعدا در کنار رودخانه، آبادی «بوئنوس آیرس» را به وجود آورد که جمعیت شهری آن در 2020 از 3 میلیون تن تجاوز کرد و با حومه اش از 14 میلیون. بوئنوس آیرس در لغت به معنای «هوای خوش» است که آن را به عنوان «صبح به خیر» هم بکار می برند.
جمعیت آرژانتین در سال 2019 چهل و پنج میلیون بود که 96 درصد آنان اروپایی (اسپانیایی ـ ایتالیایی) و عمدتا مخلوطی از بومی ـ اروپایی هستند. تنها حدود نیم درصد جمعیت آرژانتین سیاهپوست (آفریقایی) هستند. واژه آرژانتین به مفهوم نقره، ریشه ایتالیایی ـ فرانسوی دارد.
آرژانتین که با انگلیس بر سر جزایر فالکلند اختلاف دارد و درگیری نظامی داشته در سال 1816 استقلال یافت و با حفظ زبان اسپانیایی از اسپانیا جدا شد.

روزي که آلمان اَبَرقدرت جهان شد

دوم سپتامبر سال 1870، يك روز پس از شكست فرانسه از آلمان در جنگ «سدان Sedan»، دولت آلمان ابر قدرت جهان شد. با ارتقاء آلمان، انگلستان دوم و روسيه به رديف سوم پايين رفت و دوران دسته بندي نيروهاي رقيب بر سر بلعيدن سرزمينهاي قاره هاي دوردست آغاز شد كه به آن شکل، تا 1914 ادامه داشت و به جنگ جهاني اول منجرشد.
در سال 1870 نيروهاي فرانسه پس از 44 روز دفاع در برابر سربازان مهاجم آلماني به فرماندهي مارشال مولتكه Moltke در سدان، يکم سپتامبر شكست خوردند و تسليم نيروهاي برتر آلمان شدند. دوم سپتامبر بيسمارك به چادر لويي ناپلئون (پادشاه وقت فرانسه) رفت و اورا با سه ژنرال ارتش فرانسه نزد قيصر برد و لوئي با بر زمين افكندن شمشيرش، تسليم شد. قبلا صد هزار نظامي فرانسوي تسليم شده بودند. با وجود اين، چهار ماه و 16 روز طول كشيد تا نيروهاي آلمان به ورساي فرانسه رسيدند، زيرا گارد ملي (ارتش مردمي) فرانسه، خودرا با شتاب تمام بسيج كرده و بطور غير منظم دست به مقاومت زده بود و نيروهاي آلمان مجبور شده بودند كه نخست با جنگ غير منظم كه برايشان بسيار دشوار بود، آشنا شوند و سپس بجنگند. در ورساي، ويلهلم در اتاق امپراتوران فرانسه ايجاد امپراتوري آلمانيها ـ رايش (رايخ) را اعلام كرد و خودرا قيصر آن ناميد و به اين ترتيب بيسمارك معمار اين امپراتوري به هدف خود رسيد. از سوي ديگر، گروهي از فرانسويان روز چهارم سپتامبر - دو روز پس از تسليم شدن لويي ناپلئون، بار ديگر درپاريس نظام جمهوري برقرار كردند و نظامات انقلاب فرانسه را پس از 80 سال، دوباره به اجرا گذاردند و دست به دستگيري و اعدام و مصادره اموال كساني زدند كه آنان را خائن به وطن و روح انقلاب مي دانستند ولي به نتيجه نرسيدند.

سالروز قتل انگليسي ها در كابل، و ورود عناصر تازه به مسئله افغانستان

Sir Pierre Cavagnari

دوم و طبق بعضي اسناد سوم سپتامبر 1879 يعقوب خان از اميران ضد انگليسي افغان (و بناچار هوادار روسيه) پس از تصرف كابل دست به قتل عام انگليسي هاي مقيم اين شهر زده بود و «سر پير كاواناري Sir Pierre Cavagnari» نماينده تام الاختيار انگلستان در افغانستان يكي از اين مقتولين بود. امير يعقوب خان به تحريك دولت مسكو و دريافت وعده هرگونه كمك از اين دولت پس از يك ماه محاصره، شهر كابل را كه در دست يك خان دست نشانده لندن بود تصرف كرده بود.
     با قتل عام انگليسي ها در کابل، پيمان صلح «گندمكGandomak» ميان دولت لندن و افغانها عملا برهم خورد. سپس يحيي خان پسر امير يعقوب خان دست به محاصره شهر قندهار زد تا پادگان انگليسي آنجا را خلع سلاح كند. سياست انگلستان در آن زمان بر اين مدار بود كه قندهار و كابل تحت يك لوا و حكمران نباشند و همه تلاش خودرا بكار مي برد تا ميان پشتونها تفرقه باشد (جداكردن و تقسيم پشتونها با خط مرزي «دوراند» ميان دو کشور (هندوستان وقت و افغانستان)، در اجراي همين سياست بود كه يك مسئله دائمي ميان پاكستان (جانشين هندوستان غربي) و افغانستان شده است.
     دولت انگلستان هنگامي كه قندهار را در محاصره يحيي خان ديد، سپاهي را به فرماندهي ژنرال «فردريك رابرتز» روانه قندهار كرد. اين سپاه يحيي خان را مجبور به عقب نشيني به كوهستان كرد و عبدالرحمن خان نوه دوستمحمد خان را كه از منافع انگلستان حمايت مي كرد و برضد روسيه بود، در كابل به اميري رساند.
     همين رقابت شديد 90 ساله لندن و مسكو بر سر افغانستان بود كه انگلستان با تهديد نظامي و اعزام ناوگان به بوشهر، خارك و خرمشهر دولت وقت ايران را مجبور به تخليه شهر هرات و مناطق غربي افغانستان كرد و يك قطعه اصلي خاك ميهن ما و يكي از يادگارهاي فرهنگ و ادب ايراني را پس از هزاران سال از آن جدا ساخت. رقابت لندن و مسكو بر سر افغانستان تا سال 1919 كه انگلستان به دليل كمونيست شدن روسيه و قطع رقابت (بطور موقت) و نيز تاسيس جامعه ملل، استقلال افغانستان را برسميت شناخت ادامه داشت و بعدا به صورتي ديگر درآمد. اين بار انگليسي ها دولت واشنگتن را تحريك به مداخله كردند كه به تدريج رنگ «ناتو» به خود گرفته است. با ايجاد سازمان همكاري شانگهاي، تحولات اخير در مسكو ، تشديد زد و خوردهاي افغانستان و وقوع تغييرات دولتي در پاكستان بعيد نيست كه بعدا عناصر تازه اي وارد مسئله افغانستان شود و ....

اظهارات ژنرال مک آرتور در مراسم امضاي اسناد تسليم شدن ژاپن

مک آرتور و قرارداد تسليم ژاپن

با اين كه سه هفته از تسليم شدن ژاپن گذشته بود و نيروهاي آمريكايي اشغال نظامي آن كشوررا عملا آغاز كرده بودند، قرارداد تسليم رسمي ژاپن پيش از ظهر دوم سپتامبر سال 1945 (روزي چون امروز) طي مراسمي در كشتي جنگي آمريكايي «ميسوري» كه در آبهاي خليج توكيو لنگر انداخته بود به امضاي نمايندگان دولت ژاپن رسيد.
در اين مراسم كه بيش از 20 دقيقه طول نكشيد، ژنرال مك آرتور فرمانده نظامي وقت آمريکا در منطقه اقيانوس آرام در نطقي اظهار اميدواري كرده بود كه دنياي آينده بدون جنگ و خونريزي باشد و كشورهاي درگير در جنگ جهاني دوم، اعم از غالب و يا مغلوب، جنگ را پشت سر بگذارند و آن را بفراموشي بسپارند و زندگاني را از سر گيرند. مک آرتور گفته بود که اميد صادقانه او به صلح و رفاه نوع بشر است که از ميان کشتارها و ويرانگري هاي گذشته سر بلند مي کند و دنياي تازه اي مي سازد - دنيايي بدون ترس که در آن شئون انسانها رعايت شود.
در همين مراسم اعلام شد كه امپراتور ژاپن ژنرال مك آرتور را به عنوان سرفرمانده نيروهاي اشغال كننده ژاپن (عملا حکمران اين کشور) پذيرفته است. مک آرتور روز پيش از اين، قدم به خاک ژاپن نهاده بود.

ناو ميسوري که در سال 1944 کار خودرا آغاز کرده بود پس از شرکت در جنگ اخراج عراق از کويت، در سال 1992 بازنشسته شده است

روز استقلال ويتنام و سالروز درگذشت هو ـ شي مين

دوم سپتامبر 1945 دكتر «هو شي مين» رهبر مردم ويتنام استقلال اين كشوررا اعلام داشت. از آن پس ويتنامي ها اين روز را به عنوان روز ملي خود رعايت مي كنند. «هو» 24 سال بعد در چنين شبي (دوم سپتامبر 1969) در 79 سالگي درگذشت. به اين صورت سالروز اين ضايعه مصادف با سالروز اعلام استقلال ويتنام است كه خود او آن را اعلام داشته بود.
هوشي مين از مردان بزرگ سده بيستم در عين حال يكي از اعضاي موسس حزب كمونيست فرانسه بشمار مي رود. وي همچنين در سال 1925 به روسيه شوروي رفته بود تا به كار پياده كردن نظام سوسياليستي در اين اتحاديه كمك كند و در سال 1930 در زماني كه در چين به سازماندهي كمونيستهاي اين كشور كمك مي كرد حزب كمونيست ويتنام را هم تاسيس كرد. آنگاه به فكر پايان دادن به استعمار فرانسه بر ويتنام، وطن خود، افتاد و سازمان «ويت مين» مركب از كمونيستها و ناسيوناليستهاي ويتنامي را تشكيل داد. نيروهاي هوشي مين سه قدرت وقت ـ ژاپن، فرانسه و آمريكا را يکي بعد از ديگري شكست دادند و به همه هدفهايي كه رهبرشان اعلام كرده بود رسيدند.
(درباره دکتر هو - شي مين در سايت سوم سپتامبر توضيح بيشتري داده شده است)

زادروز احمدشاه مسعود و آرزوي همبستگي پارسيان جهان

احمدشاه مسعود

دوم سپتامبر زادروز پارسي ـ تاجيكِ ـ بزرگ، احمدشاه مسعود است كه در سال 1953 (15 روز پس از براندازي 28 امرداد 1332) به دنيا آمد و نهم سپتامبر 2001 (دو روز پيش از رويدادهاي 11 سپتامبر در آمريكا) با انفجار بمب كه در دوربين عكاسي يك مصاحبه گر رسانه كارگذارده شده بود در ايالت تخار افغانستان كشته شد و ماه بعد نيروي نظامي آمريكا وارد افغانستان شد، به حکومت طالبان پایان داد و ....
احمدشاه مسعود يك مسلمان ناسيوناليست بود كه همانند پدرش سرهنگ دوستمحمدخان آرزو داشت پارسيان بار ديگر يكپارچه شوند ـ دست كم از طريق وحدت فرهنگي. او با مداخله خارجي در افغانستان مخالف بود و آن را عامل سيه روزي مي دانست و برپايه همين اعتقاد با مداخله شوروي در افغانستان مبارزه كرد و پس از خروج شوروي از افغانستان (به تصمیم گورباچِف)، وزير دفاع اين كشور شد و بعد فرمانده ايستادگي مسلحانه در برابر طالبان كه آنان را هم عامل عقب ماندگي مي دانست.
مسعود بارها از تلاش دکتر محمد مصدق به ملي كردن نفت ايران و طرد نفوذ بيگانه تجليل كرده آن را در رديف بپاخيزي پدر خود و تاجيكان در منطقه فرارود در نيمه اول قرن 20 بر ضد شوروي خوانده بود.

تأتیر اظهارات 31 آگوست 1969 یک مارشال شوروی از برنامه شبیخون اتمی آمریکا به شوروی و ...

Nikolai I. Krylov

اظهارات ناگهانی مارشال نیکلای ایوانوویچ کریلوف Nikolai Ivanovich Krylov در 31 آگوست 1969 (9 شهریور 1348) و انتشار مقاله او، در آن روز اخبار سایر رویدادهارا تحت الشعاع قرار داده و سران دولت ها را به تأمل وادار ساخته بود. کریلوف فرمانده وقت واحدهای موشکی استراتژیک شوروی گفته بود که دولت ایالات متحده آمریکا از ده سال پیش [پیش از آن روز] یک برنامه استراتژیک ویژه با هدف حمله اتمی ناگهانی (شبیخون اتمی) به شوروی طرح و وسائل اجرای آن را آماده کرده است ولی ما از همان نخستین روز به آن پی بردیم و خودرا با ایجاد رادارهای دقیق و گسترش واحدهای موشکی مجهز به کلاهک اتمی آماده زدن ضربه متقابل ساخته ایم. این واحدهای ما می توانند هرگونه هدف در هرگوشه از کره زمین را با دقّت تمام بزنند. آن زمان که دولت واشنگتن خودرا در پشت اقیانوس ها و مصون از تعرّض متقابل می دانست با پیدایش موشک های دوربُرد پایان یافته است و این موشک ها فاصله و عرض اقیانوس نمی شناسد، از طریق فضا هم می توان آنها را به سوی هدف فرستاد. آمریکاییان به گوش همه خوانده اند که جنگ اتمی فاتح ندارد و همه نابود خواهند شد که چنین نیست، تلفات کشوری که در خواب باشد و آمادگی نداشته باشد سنگین خواهد بود ولی نابودی در کار نخواهد بود.
کریلوف که در 1972 و در 69 سالگی درگذشت در جریان جنگ جهانی دوم فرمانده ارتش پنجم روسیه بود که تا پروس شرقی (مرز آلمان) بخشی از ارتش هیتلر را عقب راند و از اینجا با واحدهای خود ـ در آخرین ماه جنگ جهانی دوم در جبهه های اروپا ـ به خاور دور منتقل شد تا در عملیات نظامی ضد ژاپن شرکت کند و سهمی از متصرفات ژاپن را نصیب شوروی گردانَد. کریلوف در 1903 در ساراتوف به دنیا آمده بود.

معمّاي فرود هواپيما در قلب مسکو ـ چرا گورباچف اجازه سرنگون کردن هواپيمارا نداد و چرا خواست ضعف شوروي منعکس شود؟!

ماتياس هنگام شنيدن محکوميت خفيف خود

دوم سپتامبر سال 1987 محاکمه يک جوان 19 ساله آلماني به نام ماتياس روست Mathias Rust (متولد یکم ژوئن 1968) که سه ماه و نيم پيش از آن (28 ماه مي 1987) با يک هواپيماي يک موتوره سِسنا از مرز شوروي گذشته و پس از 640 کيلومتر پرواز در آسمان اين جماهيريه در کنار ميدان سرخ مسکو و در مجاورت کاخ کرملين فرود آمده بود در يک دادگاه اين شهر آغاز شد. ماتياس (متولد يکم ماه ژوئن 1968 در شهر ودل Wedel آلمان) اين هواپيماي کوچک را کرايه کرده بود و از هلسينکي پايتخت فنلاند به سوي مسکو به پرواز درآمده بود. ماتياس قصد خود از کرايه کردن هواپيمارا پرواز بر فراز اروپا بيان کرده بود. وي از هامبورگ به منطقه اطلس شمالي و از آنجا به نروژ و از نروژ به فنلاند رفته بود و در فنلاند گفته بود که قصد رفتن به سوئد را دارد.
سيستم دفاع ضد هوايي شوروي متوجه ورود اين هواپيما به آسمان اين جماهيريه شده و از مقامات بالا و ازجمله کرملين کسب تکليف کرده بود که بالاترين مقام کرملين وقت (گورباچِف) با سرنگون کردن هواپيما مخالفت کرده بود!.

«ماتياس» در دادگاه مسكو

پرواز اين هواپيما از مرز تا کنار ديوارهاي کرملين که در ظاهر امر ضعف شوروي را منعکس کرده بود باعث شگفت زدگي جهانيان شده بود که با به يادآوردن موضوع ساقط کردن هواپيماي جاسوسي «يو _ 2» آمريکا و جت مسافربر پرواز 007 کره جنوبي، دفاع شوروي را خلل ناپذير مي پنداشتند. ضعف شوروي در آن روز ناشي از نداشتن وسائل ره گيري و دفاع هوايي نبود، بلکه سوء نظر و «ندانمکاری» مقامات کرملين و ضعف قضاوت مقامات ارشد ديگر بود. جهانيان که از نقشه کار بي اطلاع بودند رسيدن يک هواپيماي کوچک از مرز تا مسکو را حمل بر ضعف نظامي و يا کاهش انگيزه و عدم دلسوزي ملي و يا يک رخوت و سستي عمومي تلقي کرده بودند و ....
    از اين رويداد هرکس بر پايه منافع و ظنّ خود استفاده کرد؛ ازجمله گورباچف رهبر وقت آن را بهانه قرارداد و بسياري از فرماندهان نظامي را که سدّ راه او بودند ازجمله مارشال سرگي سوکولف Sokolov وزير دفاع شوروي، و همچنين فرمانده نيروي دفاع هوايي آن اتحاديه ـ ژنرال کولدونوف Koldunov را که از مخالفان برنامه هايش! بودند برکنار ساخت و «ياسف» از دست پروردگانش را وزير دفاع کرد. با برکنار شدن سوکولف راه بر گورباچف براي اجراي برنامه هاي خود تا فروپاشي شوروي (از درون!) باز شد. با وجود اين، هنوز واقعيت قضيه که چرا اين هواپيما توانسته بود خودرا به مسکو برساند و چرا با فرود آوردن و يا ساقط کردن آن موافقت نشده بود از صورت معمّا خارج نشده است.
    «ماتياس» جوان که سهم چشمگير در فروپاشي يک قدرت جهانی بزرگ دارد پس از محاکمه به جرم نقض حريم شوروي به 4 سال زندان محکوم شد که پس از 14 ماه و 14 روز، مشمول آزادي مشروط! قرار گرفت و رها شد و به وطن بازگشت و اينک تحليلگر يک بانک است. بايد دانست که شنيدن آزادي مشروط يک خارجي محکوم، به ندرت در شوروي به گوش خورده بود.

هواپيماي «ماتياس» در حال فرود آمدن در کنار ميدان سرخ!

هواپيماي سسناي ـ 172 ماتياس در كنار ديوار كرملين و در حاشيه ميدان سرخ و در پايتخت كشوري فرود آمده بود كه چرچيل بر آن نام ترس آور «پشت پرده آهنين» گذارده بود

درگذشت بازمانده جنگ جهاني اول در 107 سالگي

فرانك در 1918

فرانك مك دونالد 107 ساله كه در آگوست 2003 در تاسمانيا (استراليا) درگذشت يكي از چند نظامي بازمانده از جنگ جهاني اول بود كه تا آن تاريخ زنده مانده بودند. در سال 1916 به خواست انگلستان، فرانك با واحد خود و در خاک فرانسه بر برضد آلمان وارد جنگ شده بود و در 1917 ده بار در جبهه بلژيك از مرگ رهايي يافته بود. وي در سال 1918 و در پي عقب نشيني آلماني ها با گردان 40 پياده استراليا وارد خاك آلمان شده بود. در جريان جنگ، غرش توپها به شنوايي فرانک آسيب رسانده بود كه از آن پس درمان نشد.

تاريخ از نگاهي به تصوير

نخستین انتقاد ترامپ از برجام چندی پس از ورود به کاخ سفید و تیترهای صفحات اول چند روزنامه چاپ تهران در آن زمان

اعلام نامزدي در انتخابات در كنار ناو هواپيمابر! ـ شعارهاي نامزدهاي دو حزب در انتخابات 2008 و شعار نامزد جمهوریخواه در کمپین 2016

دوم سپتامبر 2003 سناتور وقت ـ «جان كري» از حزب دمكرات در كنار ناو هواپيمابر «يورك تاون» كه در بندر چارلستون (كاروليناي جنوبي) متوقف بود با شعاري كه در عكس ديده مي شود نامزدي خودرا براي انتخابات سال 2004 رياست جمهوري اين كشور اعلام داشت. قبلا ديده نشده بود كه يك عضو حزب دمكرات آمريكا در كنار يك ماشين جنگي نامزدي اش را براي يك مقام انتخابي اعلام دارد. احتمالا مشاوران روابط عموميِ «جان کري» با توجه به ادامه وضعيت وقت عراق به او چنين توصيه اي را کرده بودند. اين انتخابات چهارده ماه بعد برگزار شد ولي جان کري (اينک وزير امور خارجه آمريکا و در جواني از افسران نيروهاي مسلح آمريکا در جنگ ويتنام. شوهر يک بانوي ثروتمندِ صاحب سهام يک کمپاني سازنده مواد غذايي) در آن انتخابات شکست خورد.
در کمپين انتخابات بعدي، شعار تبليغاتي دو نامزد اصلي براي انتخابات رياست جمهوري آمريکا که هفته اول نوامبر 2008 برگزار شد «تغيير» و «نخست؛ ميهن» بود. «تغيير» شعار باراک اوباما نامزد حزب دمکرات بود که برنده شد، ولي پس از انتخابات و پیروزی حزب دمکرات، از «تغيير» مورد نظر مردم آمريکا خبري نشد و احتمالا به همين سبب در انتخابات پارلماني نوامبر 2010، حزب حاکم (دمکرات) نتوانست اکثريت را در مجلس نمايندگان حفظ کند. شعار نامزد حزب جمهوریخواه در انتخابات نوامبر 2016 قطع فساد در واشنگتن و حذف وضعیتی است (به اظهار خود او؛ استبلیشمنت) که از سه ده پیش برقرار شده و سیاسی کاری ها و بند و بَست بازی ها و میدیاکراسی. هواداران او می گویند که میدیای آمریکا (رسانه ها) که در کنترل اصحاب منافع و کمپانی های بزرگ هستند ـ جز شبکه فاکس نیوز ـ یک طرفه عمل می کنند و تنها از نامزد حزب دمکرات حمایت می کنند که از 16 سال پیش و از زمان پایان دوران ریاست جمهوری شوهرش، انتخاب او مهندسی شده بود یعنی چند سال سناتور شود و 4 سال وزیر امورخارجه و آنگاه از طریق بنیادی که با شوهرش تاسیس کرده از کمپانی ها کمک مالی هنگفت بگیرد و ترتیب نطق هر ده دقیقه 60 هزار دلار از سوی وال استریت برای او داده شود تا هزینه کمپین خودرا تأمین کند و ....

شعار «Change = تغيير» که بر بدنه هواپيماي «اوباما» نامزد وقت حزب دمکرات هم ديده مي شد موثر واقع شد، ولي ...

«نخست؛ ميهن» يعني اولويّت با مسائل داخلي، شعار حزب جمهوريخواه در انتخابات نوامبر 2008 بود که کارساز نشد

برخي ديگر از رويدادهاي 2 سپتامبر

31: برخي از مورخين دوم سپتامبر سال 31 پيش از ميلاد را روز پايان جنگ دريايي «آكتيوم» در مديترانه که ناوگان مشترك كلئوپاترا و ماركوس آنتونيوس از ناوگان اصلي روم شكست خوردند نوشته اند زيرا که پس از فرار کلئوپاترا و در پي او مارکوس از صحنه جنگ، اين نبرد ميان نيروهاي دو طرف ادامه يافته بود. اين، يك جنگ داخلي رومي ها بود. پاره اي از مورخين، تاريخ وقوع آن را سوم سپتامبر نوشته اند.

1649: جنگ دستگاه پاپ با دوکِ (امیرِ) منطقه مرکزی ایتالیا که شهر رُم در آنجا واقع شده است و به ایالت لاتین نیز معروف بوده است، در این روز منجر به نابودی شهر باستانی «کاسترو Castro» شد که در شمال لازیو واقع شده بود. کاسترو دیگر آباد نشده است. دستگاه پاپ که در آن زمان اقتدار حکومتی هم داشت دوکِ منطقه مرکزی ایتالیا را برضد خود می پنداشت.

1666: حريق گسترده لندن موجب سوختن 13 هزار ساختمان در اين شهر شد.

1789: دولت آمریکا 13 سال پس از استقلال، از این روز دارای وزارت خزانه داری شده است. در آن زمان، اعضای فدراسیون آمریکا مهاجرنشیان 13 گانه شرق این سرزمین بودند. وظایف مهمتر وزارت خزانه دارای آمریکا؛ جمع آوری مالیات های سهم دولت فدرال، نظارت بر بدهی های دولت فدرال، صدور پروانه تأسیس بانک، تنظیم سیاست های مالی فدراسیون ازجمله برنامه های «وام و پس انداز S+L»، دادن اندرز به قوه مقنّنه و مقامات دیگر و نظارت بر کنترل نقدینگی است و به همین لحاظ امضای وزیر خزانه داری بر اسکناس ها است.

1792: در جریان انقلاب فرانسه، از این روز گروهی از انقلابیون و عمدتا انقلابیون متفرق و بی کنترل، در آن کشورِ کاتولیک مذهب دست به کشتار کشیش های کلیساها زدند و تا پایان سپتامبر آن سال حدود دویست کشیش را کشتند.

1885: معدن کاران راک سپرینگِ Wyoming آمریکا که از قبل و باهدف افزایش دستمزد و امتیازات کارگری دیگر درصدد ایجاد سندیکا و اتحادیه بودند چون مهاجران چینی همکار خود را که حاضر به کارکردن با مزد کمتر بودند و مطیع اوامر کارفرما، در این روز زیر ضرب و شتم قرار دادند که 28 نفرشان کشته و شماری نیز مجروح و بقیه فراری داده شدند و این عمل که در غرب آمریکا انعکاس یافت به تدریج به جنبش ضد نژاد رزد تبدیل شد و دو دولت آمریکا و کانادا مجبور به محدود کردن ورود و کارکردن زردپوستان (مردم آسیای شرقی) در این دو کشور شدند که سال ها ادامه داشت.

1839: هنري جورج اقتصاددان امريکايي و مولف کتاب «پيشرفت و فقر» که در زمينه اصلاحات ارضي نظر داده است به دنيا آمد.

1898: تصرف مجدد سودان توسط نيروهاي انگليسي در جنگ «ام دورمان». ژنرال كيچنِر در اين جنگ نيروهاي انگليسي را فرماندهي مي كرد.

1935: یک توفان دریایی (هریکن) 400 تَن را در فلوریدای آمریکا کشت.

1958: یک واحد دفاع هوایی شوروی یک هواپیمای نظامی آمریکا را که وارد آسمان ارمنستان شوروی شده بود سرنگون کرد که همه سرنشینان آن جان سپردند. هواپیما از نوع «آرسی ـ 130» بود.

1939: ارتش آلمان در دومین روز حمله به لهستان، همه شهرهای بزرگ این کشور ازجمله ورشو را بمباران کرد و منطقه دانتزیک (گدانسک) را متصرف شد. حمله نظامی تمام عیار آلمان به لهستان به بهانه پس گرفتن مناطقی را که طبق قراردادهای فاتحین جنگ جهانی اول از آلمان جدا کرده و به لهستان داده بودند، جرقه جنگ دوم جهانی خوانده شده است.

1990: منطقه Transnistria از مولدوا (مولداوی ـ از جمهوری های شوروی وقت) جدا شد و در چارچوب اتحاد شوروی اعلام جمهوری تازه ای کرد که گورباچف رهبر وقت شوروی نپذیرفت، ولی جدا از مولدوا باقی مانده و متحد روسیه است و چند واحد ارتش روسیه در آنجا هستند. این جدایی از سوی کشورهای بلوک غرب به رسمیت شناخته نشده است. واحدهای ارتش روسیه که در شرق اوکراین (سابقا؛ روسیه نو) در حال پیشروی هستند به «ترانسنیستریا» نزدیک شده اند و ....

1992: زلزله نیکاراگوئه، 116 تَن از مردم این کشور واقع در آمریکای لاتین را کشت.

1998: هواپیمای سویسی پرواز 111 که از نیویورک عازم ژنو بود در حاشیه شرقی کانادا به اقیانوس اطلس افتاد و 229 سرنشین آن جان باختند.

2008: گوگل وب براوزِر خود Google Chrome را در دسترس همگان قرار داد.

2016: اسلام کریموف نخستین رئیس جمهوری ازبکستان درگذشت. وی در سال 1938 در سمرقند بدنیا آمده بود، پدرش اُزبَک و مادرش تاجیک (پارسی) بود. کریموف که از جوانی وارد حزب کمونیست ازبکستانِ شوروی شده بود سال ها دبیر اول این حزب و حاکم ازبکستان بود. ده روز پس از کودتای ساختگی ضد گورباچف (کودتای آگوست 1991 که شکست خورد) بمانند سران کمونیست چند جمهوری دیگر، اعلام استقلال کرد و رئیس ازبکستان باقی ماند و حزب کمونیست را به حزب دمکراتیک تبدیل کرد، انتخابات ریاست جمهوری برگزار کرد، انتخاب شد و این انتخاب تا پایان عُمر او تجدید شد. وی یک مهندس بود و تحصیلات فنی داشت.

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com