Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

18 ژانويه

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

پيش از تولّد شاه شد و تازیان (عرب) را به انتقام مهاجرت و تصرف بحرين به ريسمان كشيد

باقیمانده تصویر شاپور دوم بر سنگ

هجدهم ژانويه سال 311 ميلادي بحراني كه بر سر مسئله رياست كشور، در ايران پديد آمده بود و كار تصميم گيري هاي دولتي را مختل كرده بود رفع شد. در اين روز بزرگان ايران پس از چند جلسه مذاكره سرانجام تصميم گرفتند كه فرزند به دنيا نيامده شاه متوفا را به شاهي برگزينند، زيرا كه يك موبد (روحاني زرتشتي) كه پزشكي هم مي دانست پس از مصاحبه با بانوی شاه متوفا نظر داده بود كه به احتمال زياد، «نوزاد» پسر خواهد بود. پس از اين تصميم که با حضور بانویِ شاهِ متوفا گرفته شد؛ نايب السلطنه هم در همان جلسه تعيين گرديد. به اين ترتيب شاپور دوم (ذوالاكتاف) كه از هفده سالگي، خود زمام امور را به دست گرفت تنها پادشاهي است كه دوران سلطنت او بيش از طول عُمرش به حساب آمده است.
     يکي از مسائل دوره «بحران ناشي از امروز و فردا کردن بزرگان بر سر تعيين شاه تازه» آهنگ مهاجرت يك قبيله عرب از صحرای جزیرة العرب به بحرين و تصرف آنجا از سوي افراد اين قبیله بود که لزوم تعيين هرچه زودتر رئيس كشور را ايجاب مي كرد. تازیان (عرب) در آن زمان، مناطق واقع در ساحل غربی خلیج فارس و همچنین جزیره بحرین را تماما «بحرین» می خواندند.
     شاپور دوم كه از كودكي كينه عرب مهاجر را به دل گرفته بود بعدا به سخت ترين وجهي آنان را سركوب كرد و با سوراخ كردن شانه هاي اسيران عرب، آنان را به ريسمان كشيد و عرب به همين لحاظ وي را «ذوالاکتاف» خوانده اند.
    مورخان روميِ وقت نظر دیگری داده و نوشته اند که اين لقب به اين دليل بوده که شاپور دوم شانه هاي پهن داشته (اصطلاحا، چهار شانه) بود.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

سالی که ایران چایکار شد و نوشیدن چای محصول خودرا آغاز کرد ـ نگاهی کوتاه به آن

در این روز در سال 1283 (ژانویه 1905) بسته ای از نخستین محصول چای ایران، در کاخ سلطنتی تهران به شاه وقت (احمدشاه قاجار) داده شد.
    تخم درختچه چای (Camellia sinensis) در فروردین 1283 از هندوستان به ایران آورده و در شمال کشور (مناطق ساحلی دریای مازندران) کِشت شده بود.
    کاشف السلطنه که چای محصول ایران را به احمدشاه داده بود گفته بود که مناطق ساحلی شمال کشور به قدری مستعد چایکاری است که نه تنها در آینده، نیاز داخلی را برطرف خواهد کرد بلکه می توانیم مازاد آن را به روسیه صادر کنیم که روس ها چایخور هستند و واژه سماور و استکان از زبان روسی است. بوته چای همیشه سبز است.
    نقل کرده اند که کاشف السلطنه به احمدشاه گفته بود که چای ایران از نوع «دارجیلینگ» است که پیش از هند، در منطقه ای آن سوی کوههای شمال شرقی هند [نپال] کشت و برداشت می شد ولی اصل آن از چین است که پرتغالی ها آن را حدود 300 سال پیش به اروپا معرفی کرده اند. چینی های جنوبی آن را «چا» تلفّظ می کنند و چینی های شمال غربی «تِه» و در کشور ما این ماده دَمکردنی ِ نوشیدنی را «چای». [واژه ایرانی «چای» همه جا متداول شده است و عرب که حرف «چ» ندارد آن را «شای» می گوید.].
    در دوران حکومت مصدق که ایران از سوی دولت لندن تحریم و محاصره اقتصادی شده بود، مصرف چایِ محصول لاهیجان عمیقا تشویق می شد و در آن سال ها، جای چای محصول هند را در بسیاری از منازل گرفته بود.

... و به این ترتیب از ژانویه 1918 (بهمن 1296) سرهنگ رضاخان پهلوی گام به میدان قدرت گذارد

سرهنگ رضاخان در 40 سالگی

نام رضاشاه پهلوی از دیماه و بهمن ماه 1296 (ژانویه 1918) وارد محافل قدرت شد. وی در آن زمان یک سرهنگ 40 ساله به نام رضاخان و معروف به رضاخان سوادکوهی و یک فرمانده قزّاق ایران بود. واحدهای قزّاق ایران در آن زمان توسط افسران روس اداره می شدند. روسیه از اکتبر 1917 (3 ماه پیش از آن) بدست بلشویک ها افتاده بود و لنین پس از پیروزی انقلاب بلشویکی، سازشنامه روسیه و انگلیس به میانجیگری فرانسه و منعقده در سن پترزبورگ (تقسیم ایران به دو منطقه نفوذ آن دو دولت و نیز دادن تبّت و مناطق غربی و شمال غربی آن به چین) را بی اعتبار اعلام کرده بود. افسران قزّاق عمدتا تمایل سلطنتی داشتند و عملا دو دسته شده بود ازجمله در ایران. [کوزاکCossack ـ در ایران؛ قزّاق که ارتباط به کزاخستان ندارد، مردمانی اسلاو نژاد هستند که در جنوب روسیه و جنوب شرقی اوکراین در منطقه رودهای دُن و دنی ِپِر زندگی می کنند و از قدیم الایام روحیه نظامی گری و آزادمنشی داشته اند و تزارها در جنگ های خود ازجمله جنگ هایشان با ایران آنان را بکار می گرفتند و نیز به صورت مستشار نظامی به کشورهای دیگر و نیز ایران می فرستادند.].
    در پی امضای توافق نامه سن پترزبورگ (در 1907)، انگلیسی ها در منطقهِ سهم خود در ایران (جنوب و شرق کشور) یک نیروی نظامی به نام اختصاری آن «اس. پی. آر» ایجاد کردند و دولتی در دولت شدند و روس ها که از قبل واحد قزّاق برای ایران ساخته بودند نه تنها بیش از پیش کنترل این تشکیلات نظامی را به دست گرفتند بلکه واحدهای نظامی خودرا هم وارد برخی مناطق بویژه در آذربایجان و خراسان کردند.
    جنگ جهانی اول که از سال 1914 آغاز شد، انگلیسی ها و روس ها را متحد و در برابر عثمانی (متحد آلمان) قرار داد و غرب ایران صحنه جنگ طرفین بود.
    پس از اینکه انقلاب لنین پیروز شد و وی سازشنامه تقسیم ایران به دو منطقه نفوذ را اِبطال کرد، افسران روس مستقر در ایران به دو دسته رقیب قسمت شدند؛ طرفدار دولت تازه و مخالف آن و انگلیسی ها یکه تاز میدان ایران و درگیر اجرای طرح تحت الحمایه کردن ایران.
    سلطان احمدشاه قاجار که در صدد استفاده بردن از فرصت بدست آمده از تغییر نظام حکومتی روسیه بود از اواخر دیماه 1296 تصمیم به برکنارکردن سرهنگ گلرژه (روس) فرمانده قزّاقخانه تهران گرفت و چون در تهران، نیروی نظامی قابل ملاحظه نداشت، برای انجام این کار از سرهنگ فیلارتُف فرمانده قزّاقخانه همدان کمک خواست و این سرهنگ روس با کمک سرهنگ رضاخان سوادکوهی (پهلوی) فرمانده یک واحد قزّاقِ ایران بیست و هشتم بهمن 1296 با نیروهای تحت فرمان خود قزّاقخانه تهران را تصرف و سرهنگ گلرژه را مجبور به کناری گیری کرد. از این زمان (3 سال پیش از کودتا و 8 سال قبل از شاه شدن) بود که نام رضاخان مطرح و وارد میدان قدرت شد.

زنگ خطري كه دانسته و يا ندانسته به آن توجه نشد ـ اشتباه رضاشاه و بازی کردن او با همان مُهره های آنگلوفیل

رضاشاه پهلوی

تصميم دولت انگلستان مبني بر دادن آماده باش به سه واحد نظامي در هند براي عزيمت به خليج فارس به بهانه مراقبت از منابع نفتي كه 18 ژانويه 1940 به روزنامه هاي اروپا و آمريكا درز كرده بود و یک زنگ خطر برای ایران بود به اطلاع رضاشاه پهلوی رسانده نشد و یا اینکه اورا از تفسیر و تفهیم خبر آگاه نساختند تا متوجه خطر شود و ارتش و امکانات دفاعی کشوررا آماده مقابله با هر پيشامد احتمالي كند. اين نيروهای انگلیسی كه بعدا از هند به خليج فارس اعزام شدند، همانهايي هستند كه اواخر آگوست سال بعد (سوم شهریور 1320) از طريق خاك عراق وارد ايران شدند و با اينكه شمار آنان به سه در صد نظامیان ايران هم نمي رسيد به سبب مرخص شدن سربازان وظیفه از پادگانهاي ايران [خیانت چند افسر ارشد و دولتمرد]، ميهن ما را اشغال نظامی كردند. اطلاعاتي كه در دهه هاي بعد در گوشه و كنار منتشر شد حكايت از آن مي كرد كه مقامات مربوط وقت، اخبار همه تحولات جهاني را به دلايلي! به اطلاع رضاشاه نمي رسانيدند و يا گزارش مبهم و خلاف واقع مي دادند ـ گزارشهایی که شاه را نگران نکند. طبق نوشته ها، پس از آغاز جنگ جهانی دوم از سال 1939 (1318) در پاسخ به پرسش های رضاشاه که پا به سن گذارده بود می گفتند: "خاطر مبارک آسوده باشد" که بعدا شده است ضرب المثل.[همین ضعف ها که در کتابهای درسی رشته «علم حکومت» و نیز آکادمی های نظامی مندرج است سبب شده است که از دهه 1950 در جوار دفتر هر رئیس دولت، اطاق تفسیر رویدادهای روز و استعلام نظر آگاهان درباره هر رویداد جهت «فرصت یابی» تاسیس شود و ماحصل و راه استفاده ملّی از هر رویداد به اطلاع وی برسد.].
درست است كه در آغاز كار، سياست انگلستان به عنوان نيروي مسلط بر خاورميانه که نگران گسترش سوسیالیسم مارکسیستی روسیه در آسیای غربی و جنوبی بود اقتضا مي كرد كه رضاشاه برسر كار آيد زیراکه معتقد بود تنها ناسیونالیسم است که در برابر جهان وطنی قرار می گیرد و گسترش آن را سد می کند و به باور مورخان، در ميهندوستي رضاشاه كه از ميان مردم عادي برخاسته بود ترديد مشاهده نشده است. عيب كار او اين بود كه ميهندوستي را آن طور كه بايد، به صورت يك جنبش همگاني در نياورد كه شكست ناپذير شود. همچنین اشتباه او این بود که پس از بدست گرفتن قدرت، با همان مُهره هاي قديمي و عمدتا آنگلوفیل به بازي كردن پرداخت كه در وفاداريشان ترديد بود. شايد که او در طول کار متوجه این مُهره ها و وابستگی آنان شده بود و احتمالا بگير و ببندهاي او به همين سبب بود، ولی این بگیر و ببندها به ریشه کن کردن مُهره ها نینجامید و دیدیم که همین مُهره ها ریشه اورا کَندند و پس از تبعید او به دست انگلیسی ها به قدرت بازگشتند..

حادثه يا تعمد؟ ـ سقوط هواپيماي انگليسي حامل افسران ايران و کشته شدن آنان

دراين روز، 28 دي ماه در سال 1321 (18 ژانويه 1943) یک هواپيماي انگليسي حامل افسران ايراني از جمله يك سرتيپ و دو سرهنگ كه به دعوت دولت انگلستان براي بازديد از محل وقوع جنگهاي شمال آفريقا عازم مصر شده بودند در منطقه خرقان ـ نزديك قزوين سرنگون شد و همه سرنشينان آن كشته شدند. درباره این رویداد، یکبار گفته بودند که علت، نقص فنی هواپیما بود و بار دیگر اظهارکرده بودند که بدی هوا باعث سقوط شده بود.
اين هواپيما كه درباره سقوط آن شايعه هاي متعدد در افواه هم وجود داشت كمتر از يك ساعت پس از برخاستن از فرودگاه نظامي «قلعه مرغي» تهران سرنگون شده بود. این افسران ازجمله سرتیپ ابراهیم ارفع، سرهنگ غلامحسین شیبانی، سرهنگ شرف الدین قهرمانی و سرگرد افخمی به دعوت دولت لندن برای دیدار میدان های جنگ شمال آفریقا عازم منطقه بودند. دولت لندن این جنگ (با آلمان و ایتالیا) را با کمک نظامیان هندی برنده شد.
افسران ایرانی مقتول در این رویداد در مقبره ظهیرالدله مدفون شده اند.

مذاکرات شاه با فورد و سادات در اَسوان و همزمان، گفتگوهاي آيت الله خميني با سران جبهه ملّي در فرانسه

29 ديماه 1357 (و در آن سال؛ جمعه) كه انقلاب دراوج خود بود؛ در فرانسه دكتر علي شايگان، دكتر نصرالله سيف پور فاطمي (برادر دكتر حسين فاطمي) و تني چند از ياران قديم دكتر مصدق با آيت الله خميني ديدار و مذاكره كردند و در پي همين ديدار گفته شد كه نظام آتي ايران جمهوري خواهد بود، رئيس جمهوری توسط نمايندگان انتخابی مردم (الِكتورها) و نخست وزير از سوي مجلس انتخاب خواهد شد (دولت پارلمانی) تا هيچيك قدرت زياد نداشته باشد که فرضا زورگويي كند و آزادي فعاليت هاي اقتصادي و سياسي (ایجاد حزب) و نشر روزنامه و كتاب تأمين خواهد بود. به اين ترتيب، قرار بود كه انتخابات رياست جمهوري دو مرحله اي باشد (مردم الكتور ها و آنان رئيس جمهوری را از ميان نامزدها برگزينند) . ضمنا گفته شد که رَمسي کلارک (دادستان پيشين آمريکا) براي مذاکره با آيت الله خميني به پاريس مي رود.
    همزمان در اَسوان (جنوب مصر)، جرالد فورد رئيس جمهوري پيشين و جمهوريخواه آمريكا (که در سال 2006 درگذشت) با شاه و انورسادات يك مذاكره طولاني سه جانبه داشت و در پي آن، فورد بدون ذكر نام جيمي كارتر گفت كه دولت كنوني حزب دمكرات به دليل ناپختگي در امور بين الملل، در دو سالي که از عُمر آن گذشته مسائل متعدد روي دست آمريكا گذارده كه مهمترين آنها برهم خوردن نظامات در ايران و افغانستان است و همين طور در آمريكاي لاتين (نيکاراگوئه) و در آفريقا (اتيوپي و ...).
    در همين روز در تهران، شاپور بختيار نخست وزير وقت گفته بود که بر سر دوراهي قرار گرفته است؛ اگر بخواهد مقاومت کند مردم کشته مي شوند و اگر کناره گيري کند ارتش دست به کودتا خواهد زد. وي افزوده بود که مشکل ديگرش اين است که اگر مجلس را هم منحل کند، ديگر نمي توان وزيران سابق را که در بازداشت هستند محاکمه کرد زيراکه طبق قانون جاري، مجلس بايد با محاکمه وزيران موافقت کند.

    - - - - -
    صفحات اول شماره های 27 و 28 دیماه 1357 (پس از رفتن شاه از کشور در نیمروز 26 دیماه 1357) ـ تیترهای این صفحات وضعیت وقت را منعکس می کند:

روزه سياسي نمايندگان رد صلاحيت شده دوره ششم مجلس شوراي اسلامي براي انتخابات دوره بعد!

    نمايندگان رَدّ صلاحيت شده دوره ششم مجلس شوراي اسلامي يک هفته پس از بَست نشيني در عمارت مجلس (ساختمان سناي سابق) به همان گونه که گفته بودند از 17 ژانويه 2004 (27 دي ماه 1382) روزه سياسي هم گرفتند. [از گزارش هاي منتشره در رسانه ها چنين برمي آمد که روزه سياسي آنان، اعتصاب غذا به صورت کامل نبود و ظاهرا مي توانستنند از غروب آفتاب تا سپيده دم بخورند و بياشامند!]. اين بَست نشيني و روزه به علامت اعتراض به رَد صلاحيت شماری بسيار از داوطلبان نامزدی انتخابات نمايندگي دوره هفتم صورت گرفته بود.
    شوراي نگهبان که بدون حضور آن، قانونگزاري امکان پذير نيست 83 نماينده از اعضاي دوره ششم تقنينيه را هريک به دليلي (مثلا ترديد در وفاداريشان به قانون اساسي جمهوري اسلامي و عمل به واجبات اسلامي و نيز سوءظن به رفتارشان و موارد ديگر) رد کرده بود و استدلال برخي از اين «رد صلاحيت شدگان» اين بود که از خانواده روحانيون بوده و يا در جنگ با عراق و يا در انقلاب سال 1357 (سالهاي 1978 و 1979) شرکت کرده بودند و ... و نبايد ردّ صلاحيت (براي نامزدي در انتخابات دوره بعد) مي شدند.
    گفته شده است انتشار عكسي از آنان بر سر يك ميز افطار كه بسيار مفصل چيده شده بود [سفره اي رنگين بود] از تاثير اين اعتصاب غذا در افكار عمومي كاسته بود.
    عکسي را که در بالا مي بينيد در همان زمان در صفحه آخر روزنامه شرق چاپ تهران انتشار يافته بود و منظره نخستين روز «روزه گيري» اين نمايندگان را نشان مي داد. کنار نويسي عکس نيز از همين روزنامه است و به همين صورت انتشار يافته بود.

اظهارات حجت الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور وقت در نشست مطبوعاتی 28 دیماه 1395 و مصادف با سالگرد اجرای برجام

    حجت الاسلام «حسن روحانی» رئیس جمهور [رئیس جمهور وقت] سه شنبه 28 دیماه 1395 و در نخستین سالگرد اجرای توافق نامه هسته ای، معروف به «برجام» در یک نشست مطبوعاتی عمومی گفت: همه تحریم های هسته ای پس از اجرایی شدن برجام در 27 دی ماه 1395 برداشته شده است. با این توافق به دنیا گفتیم که ایران نظامی نیست که با آن رفتار امنیتی شود. ما امروز در نفت و گاز، حمل و نقل و بیمه، تحریمی نداریم و در مسایل بانکی با دولت ها و بانک های بزرگ دنیا رابطهِ ما عادی است، ولی بانک هایی که دارای سهام خصوصی هستند گاهی بیش از حد احتیاط نشان می دهند. البته برخی از کشورهای بزرگ و بوی‍ژه آمریکا در اجرای برجام سنگ اندازی هایی کرده اند.
    از ابتدا هم توقع ما نسبت به آمریکا این چنین بود. وقتی دولتی، دولت خصم است پیداست که از همه توانش برای اجرای یک توافق استفاده نکند. «آیسا» تحریم جدید نیست و اجرا هم نشده است، تمدید یک تحریم قبلی است. البته از نظر ما همین تمدید نیز نقض برجام است. ممکن است در آینده باز هم بدعهدی هایی را شاهد باشیم. به نظر من، تحریم ها برداشته شده است. در زمینه بانکی هنوز باید تلاش کنیم. آمریکایی بَد قلِق اند و بَدعَهدی کردند و ممکن است بازهم بَدعَهدی کنند. از نظر ما هیچ مذاکره ای نسبت به برجام در کار نخواهد بود ـ مذاکره مجدد اصلا معنا ندارد. در توافقات جهانی حتی توافق با یک کشور هم که باشد در اجرا ممکن است اشکالاتی پیش بیاید و مسایلی داشته باشیم و در بعضی از موارد کار به دلخواه پیش نرود، اما ما نباید حوصله مان را از دست بدهیم، باید منافع ملّی مان را مَد نظر قرار دهیم. ما باید برای شرایط مختلف خود را آماده کنیم. من نسبت به آینده امیدوار هستم.
    اگر برجام در 27 دیماه 1394 اجرایی نمی شد امسال کٌلّ درآمد نفتی ما، بیش از 32 ـ 33 هزار میلیارد تومان نبود.
    ما امسال (تا پایان سال) با اجرا شدن برجام چیزی نزدیک به 70 هزار میلیارد تومان درآمد نفتی خواهیم داشت. اگر این درآمد نبود، ما این پول را از کجا می خواستیم کَم کنیم؟، چه کار باید می کردیم؟. ما امروز شاهد رُشد بیش از 5 درصد هستیم. امروزه حدود 5 میلیون دانشجو داریم که هر سال 700 ـ 800 هزار تَن از آنان فارغ التحصیل می شوند که باید برایشان شغل ایجاد کنیم. در زمینه اقتصادی، اگر مشکلاتی باقی مانده است، آن مشکلات را باید حل و فصل کنیم. برجام یک سرمایه گذار و تولیدگر نیست، برجام فضا را آماده و موانع را برمی دارد. ساده نیست که تولید نفت ما از دو میلیون بشکه در روز بشود سه میلیون و صادرات نفت از یک میلیون و صد هزار بشکه، به بالای دو میلیون بشکه برسد. بعضی ها می گویند خرید هواپیما برای مردم چه خاصیتی دارد؟. خرید هواپیما، صنعت گردشگری ما را به حرکت در می آورد.
    برخی مثل اینکه مشکل دارند و می گویند در هواپیمای کهنه هم می شود سوار شد. شما بروید هواپیمای کهنه سوار شوید، کهنه هم هست.
    روحانی در خصوص تولید خودرو گفت: جهش‌های خوبی در ماه‌های اخیر در این حوزه صورت گرفته است، ازجمله ساخت مشترک داخل و خارج که در پایان اسفند امسال آغاز می‌شود. در زمینه رشد اقتصادی، تلاش‌مان بر این بود که از رکود خارج شویم، که خارج شده‌ایم. البته این بدان معنا نیست که در تمام بخش‌ها از رکود خارج شده‌ایم. ما در کلیّت اقتصاد از رکود خارج شده‌ایم ـ در بعضی از بخش‌ها هنوز دچار مشکل هستیم به عنوان مثال در حوزه مسکن و ساختمان مشکلات داریم، بخش مسکن راکد است و باید تحولاتی در این حوزه اتفاق بیافتد.
     رئیس جمهور در پاسخ به این پرسش یک خبرنگار که زمزمه هایی مبنی بر احتمال رَدّ صلاحیّت شما در انتخابات آتی شنیده می شود، گفت: ما را با شورای نگهبان دعوا نیاندازید. روابط ما و شواری نگهبان همیشه خوب بوده است. این موارد، شایعات است و نباید به شایعات، زیاد توجه کرد. انتخابات به هرحال همیشه یک فرآیندی دارد و هنوز به انتخابات خیلی مانده و در سال آینده است [چهارماه دیگر].
     یک خبرنگار دیگر سوال کرد: اگر ترامپ رییس جمهوری منتخب آمریکا [که از نیمروز بیستم ژانویه 2017 در کاخ سفید مستقر می شود] تصمیم بگیرد در مورد برجام، مذاکرات تجدید شود، شما در این مورد چه تدابیری اندیشیده اید و همچنین آمدن ترامپ به کاخ سفید چه تاثیری بر تصمیم شما برای شرکت در انتخابات سال آینده می گذارد و آیا شما تایید می کنید که در سال آینده برای انتخابات نامزد شوید؟.
    روحانی در پاسخ گفت: به جز قسمت آخر سؤال که سخت است، قسمت اول را جواب می دهم و چنین
    ادامه داد: آقای ترامپ تا کنون اظهاراتی درمورد برجام داشته از این قرار که از آن خوشحال نیست، یا این توافق خوبی نیست، یا بدترین توافق است، و تعبیرات دیگر درباره این توافق نامه.
    این صحبت ها بیشتر شعار است و من بعید می دانم در مقام عمل، اتفاقی بیافتد. به دلیل این که این توافق یک توافق دوجانبه نیست که ایشان بگوید من خوشم می آید یا بدم می آید. به هر حال، مذاکره مجدد اصلا معنا ندارد.
    ـ ـ ـ ـ ـ
    ظهر چهارشنبه 29 دیماه 1395، یک مخاطب این تاریخ آنلاین با ارسال یک تِکست مسیج نوشته است که گزارش مصاحبه مطبوعاتی 28 دیماه حسن روحانی را که نهمین مصاحبه او از آغاز ریاست بر قوه مجریه کشور بود در وبسایت های خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) و خبرگزاری فارس مطالعه کرده و کُپی گرفته است که در این اظهارات پاسخ به پرسش های 12 گانه روزنامه کیهان وابسته به دفتر رهبری جمهوری اسلامی ایران، دیده نشد*. تنها اشاره هایی به وضعیت اشتغال، مسکن و اقتصاد و صادرات نفت داشت.

    * پرسش های 12گانه کیهان عینا و به صورت مطلبي جداگانه، در زیر این مطلب نقل شده است تا مخاطبان گرامی، در صورت مطالعه تِکست مِسِیج واصله ـ مندرج در بالا ـ سئوالات منتشره در کیهان را ـ اگر بخواهند ـ مشاهده کنند.

تیترها و عکس های صفحات اول شماری از روزنامه های تهران از مصاحبه 28 دیماه 95 حجت الاسلام حسن روحانی

پرسش های 12 گانه مخاطبان روزنامه کیهان وابسته به دفتر رهبری جمهوری اسلامی از حسن روحانی ـ دیماه 1395

    کیهان ـ روزنامه وابسته به دفتر رهبری جمهوری اسلامی ایران در شماره 28 دیماه 1395 خود نوشته بود:
    بعد از ظهر امروز [سه شنبه 28 دیماه 1395] رئیس‌جمهور محترم [حسن روحانی] با اصحاب رسانه، نشست خبری دارد و قرار است به پرسش‌های آنان [روزنامه نگاران] پاسخ بدهد. کیهان به منظور کمک به رئیس‌جمهور محترم و رساندن بدون واسطه صدای مردم به وی و برطرف کردن مشکلاتی مثل محدودیت وقت و ... که باعث عدم طرح سؤالات می‌شود، 12 پرسش از بین ده‌ها و صدها سؤالی که در زمان‌های مختلف از سوی آنان (مردم) با ما در میان گذاشته شده را مطرح می‌کند، به امید آنکه پاسخ درخور و البته دقیق و بی‌حاشیه‌ای برای آنها ارائه شود.

    پرسش های 12 گانه:

    1 ـ شما در تبلیغات انتخاباتی وعده داده بودید که در صورت برگزیده شدن به ریاست جمهور، ارزش را به پول ملّی ایران [ریال] باز می‌گردانید. بعدا این وعده بارها تکرار شد. آیا موفق به عمل به این وعده شده‌اید؟. جهت یادآوری، یک دلار آمریکا هنگام انتقال دولت در مُرداد 1392 به 2478 تومان معامله می‌شد. این مبلغ در دوران دولت شما رُشد کرد و سال قبل در روز اجرای برجام به 3017 تومان رسید. با اجرایی شدن برجام، امید به معکوس شدن این روند در دل مردم قوّت گرفت و حتی عده‌ای از طرفداران شما در خیابان، یک دلار را با اسکناس پانصد تومانی در دست گرفتند و رقصیدند که معنای آن معلوم است [دلار آمریکا پانصد تومان]. اکنون هر دلار آمریکا حدود 4000 تومان [نزدیک به این مَبلغ] معامله می‌شود. آیا در این باره توضیحی دارید؟.
    2 ـ در حاشیه نخستین سفر خود به آمریکا، باراک اوباما رئیس‌جمهوری این کشور را فردی باهوش و مؤدب توصیف کردید، آیا همچنان بر این نظر هستید؟. جهت کمک به شما یادآوری می‌شود که وی در طول مذاکرات [مذاکرات هسته ای] و نیز ایّام پسابرجام، بیش از ده بار کشورمان را تهدید، همه تحریم‌هایی که رؤسای جمهوری پیشین آمریکا وضع کرده بودند تمدید و تحریم‌های تازه علیه ایران وضع کرد و در واپسین روزهای ریاستش، افزون بر عدم وتوی تمدید تحریم‌های موسوم به آیسا، وضعیت فوق‌العاده علیه کشورمان را هم تمدید کرد!. آیا به نظر شما، او هنوز هم فردی مؤدب است؟.
     3 ـ شما در ایام تبلیغات انتخاباتی، اعلام کرده بودید که مردم، اصلی‌ترین ستون حاکمیّت هستند و مَحرَم و پشتیبان دولت شما خواهند بود. آیا هنوز هم بر آن نظر هستید و مردم را امین و امانتدار و صاحب مملکت می‌دانید؟، آیا این را در طول دوره ریاست خود عملی کرده‌اید؟. جهت یادآوری، ذکر این نکته ضروری است که در دولت شما، دهها قرارداد و سند محرمانه منعقد شد که خلاف تمامی وعده‌ها بود. قراردادِ آی. ‌پی. ‌سی. مهم‌ترین آنها بود و مردم نفهمیدند که متن آن چیست. قرارداد اف. ‌ای. ‌تی. ‌اف. را وزیر اقتصاد شما بر خلاف قانون و دور از چشم مردم و اصحاب رسانه و نمایندگان نوشت و اگر پایمردی رسانه‌ای همچون کیهان نبود، هرگز کسی از محتوای آن آگاه نمی‌شد. حتی قرارداد همکاری با رنو و پژو فرانسه و نحوه دریافت یا پرداخت غرامت به پژو محرمانه اعلام شد!. قرارداد خرید ایرباس هم محرمانه شد!. باز هم نمونه های دیگری هست و نمی‌خواهیم با تکرار و یادآوری همه محرمانه‌های دولت شما، باعث تکدّر خاطر گردیم. فقط آیا هنوز مردم را مَحرَم می‌دانید؟.
    4 ـ شما در برنامه‌های تبلیغات انتخاباتی، از بالا بردن ارزش پاسپورت ایرانی گفتید و وعده آن را به مردم دادید. آیا این وعده را به یاد دارید؟. اکنون قریب چهار سال از آن وعده گذشته است. رتبه جهانی پاسپورت ایرانی با چند پله نزول، در زمره آخرین‌هاست. شما حتی نتوانستید نماینده شخص مورد نظر خودتان را برای تصدّی سمت نمایندگی کشورمان در سازمان ملل به آمریکا بفرستید!. آیا توضیحی در این باره ندارید؟.
    5 ـ شما در تبلیغات انتخاباتی با طعنه به واردات کالا از چین، از ایجاد اشتغال برای جوانان چینی سخن گفتید و گفتید که برایتان سخت است که جوان ایرانی را بیکار ببینید. جهت یادآوری عرض می‌شود که حتی نرخ بیکاری رسمی ـ نه واقعی که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند ـ از سال قبل تا کنون، رشد نگران‌کننده‌ای داشته و از 11 درصد به 13 و نیم درصد رسیده است!. در برخی استان‌ها بیکاری جوانان بیش از 50 درصد است. آیا در این‌باره پاسخی دارید؟.
    6 ـ آيا به خاطر دارید در ایام تبلیغات انتخاباتی درباره درآمد مردم و یارانه چه گفتید؟. در آن ایّام گفتید آنچنان مردم را از درآمد سرشار می‌کنم که اصلا این 45 هزار تومان یارانه به چشم آنان نیاید!. نزدیک به 4 سال پس از آن وعده، آمارها حکایت از آن دارد که مردم وضع معیشتی خوبی ندارند.
    7 ـ از جمله وعده‌های فراموش‌نشدنی شما، رونق چشمگیر اقتصادی و چرخیدن چرخ زندگی مردم همزمان با چرخش سانتریفیوژها بود. آیا الان چرخ زندگی‌ مردم به خوبی می‌چرخد؟. کارخانه ارج، آزمایش، اریرانا، ریس‌باف و صدها مثل اینها تعطیل شده‌اند. کارخانه‌های معروف و عظیم مثل هپکو و ... نمی‌توانند پول کارگرانشان را بدهند!.
     8 ـ خوب است به موضوع صنعت هسته‌ای هم توجه ای بفرمایید. در آغاز کار شما قریب 20 هزار سانتریفیوژ در کشور کار می‌کرد که حالا حدود 5 هزار تا بیشتر نیست!. آن روز اورانیوم را تا 20 درصد غنی می‌کردیم و حالا حدود 3 درصد!. آن روز قریب ده تُن اورانیوم غنی‌سازی شده داشتیم و حالا 300 کیلو (که گویا توافق شده 200 کیلو بشود!). آن روز سی تُن آب سنگین داشتیم و امروز ...؟!. آن روز رِآکتور اراک داشتیم و امروز یک حفره پُر از بتُن!.
    9 ـ جناب رئیس‌جمهور! آیا از وضع مسکن مردم و به‌خصوص جوانان خبری دارید؟. آقای رئیس‌جمهور! آیا شما هیچ برنامه عملی و حتی اسمی و روی کاغذ برای مسکن مردم دارید؟. آیا خبر دارید که هزاران معدن سنگ و کارخانه تولید مصالح ساختمانی تعطیل و کارگران آنها بیکار شده‌اند؟.
    10ـ یکی از مهم‌ترین وعده‌های شما، شفافیت با مردم و قانون‌گرایی بود. چرا دو وزیر شما با اینکه عُمر دولت رو‌ به اتمام است، هنوز هم بر خلاف قانون اساسی، فهرست اموال خود را ارائه نکرده‌اند و ظاهرا قصد ارائه ندارند!. آیا این صحّت دارد که شما مانع رسیدگی به پرونده اتهامات وارده به برادرتان هستید؟.
    11 ـ شما در یک مصاحبه انتخاباتی اعلام کردید که بیست درصد مشکلات کشور ناشی از تحریم‌هاست و مابقی به سوء‌مدیریت دولت دهم برمی‌گردد. اکنون که به گفته شما، هم تحریم‌ها برطرف شده و هم قریب 4 سال است مدیران نخبه دولت شما زمام امور را در دست دارند، چه اتفاقی جدیدی افتاده که با وجود رفع دو مشکل اصلی تحریم و سوءمدیریت، باز هم مردم در دریای مشکلات دست و پا می‌زنند؟.
    12 ـ جناب رئیس‌جمهور شما در آخرین برنامه تلویزیونی از افزایش چشمگیر فروش نفت به عنوان دستاورد مهم دیپلماسی دولت یازدهم نام بردید و آن را سند مؤثر و موفق بودن برجام دانستید. فرض هم بر این است که اساسا خام‌فروشی اشکالی ندارد و همه باید از اینکه بعد از صد سال از کشف نفت در ایران، باز هم نفت خام می‌فروشیم خوشحال باشیم. ولی، این پرسش مطرح است که چرا بر اساس اعلام منابع بانکی کشور، درآمد ما از محل فروش نفت 18 درصد کاهش پیدا کرده است؟ ـ آن هم در شرایطی که قیمت نفت خام [در بازارهای جهانی] بالاتر رفته است.

انتشار نظرِ استادِ دانشگاه تهران در دیماه 1395 درباره برجام و رفتار ترامپ در قبال آن ـ تردید استاد ابراهیم مُتّقی به آینده برجام

استاد مُتّقی

ابراهیم مُتّقی استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران در یک گفت و شنود طولانی با خبرگزاری فارس که 29 دیماه 1395 در وبسایت این خبرگزاری قرار گرفت در پاسخ به پرسش خبرنگار این خبرگزاری گفته بود:
    من نگاهم این است که توافق نامه «برجام» آینده‌ای ندارد. به این دلیل که نوع توافق به گونه‌ای تنظیم شده که بین تعهدات ما و تعهدات آمریکایی‌ها توازن زمانی وجود ندارد. در ضمیمه برجام، وقتی که بحث‌های مربوط به برداشته شدن تحریم‌ها، انعطاف جهان غرب و همکاری‌های مادی مطرح می‌شود عموما از واژه‌های اما، اگر، شاید، تلاش می‌شود و ... استفاده شده است. اینها نمی‌تواند فضای اجبارآمیز و الزام‌آور برای آمریکایی‌ها ایجاد کند. اگر فرض را بر این بگذاریم که در مفاد برجام صراحت وجود دارد که آمریکا باید تعهداتی را در رابطه با ایران انجام دهد. حال اگر قرار باشد کسی این تعهدات را اجرا کند، این فرد «اوباما» است نه ترامپ. به نظر می رسد که ترامپ انگیزه چندانی ندارد درباره برجام صحبت کند یا آن را تبدیل کند به یک سوژه دیپلماتیک. ترامپ در سخنان خود ادبیاتی به کار می‌گیرد که می‌گذارد کنگره اقداماتی را علیه برجام و علیه ایران انجام دهد و آنگاه او اجراکننده مصوبات و سیاست‌های کنگره خواهد شد. در نظر بگیرید که «آیسا» با چه اکثریت آرایی در کنگره آمریکا تصویب شد؛ 418 رای موافق در برابر یک رای مخالف در مجلس نمایندگان و با 99 رای موافق در برابر صفر در سنا. این زیرساخت تفکر آمریکایی است. الگوی رفتاری که ترامپ در رابطه با موضوعات برجام خواهد داشت این خواهد بود که نسبت به طرز گفتار جان کری، صراحت بیشتری به کار خواهد گرفت. مبنای تفکر آمریکایی این است که طرف اگر قدرت داشته باشد و ببیند که این قدرت در استراتژی آمریکا چه کاربردی دارد با آن مذاکره می‌کند. اگر این قدرت در استراتژی آمریکا باید تقویت شود، وارد مذاکره می‌ شود که آن را تقویت کند و اگر قدرتی که طرف دارد، باید در استراتژی آمریکا تضعیف شود بازهم گفتگو می‌کند برای اینکه این قدرت را تضعیف کند. به استنباط من، در جریان مذاکرات هسته ای، هدف ما این بود که به نتیجه مورد نظر خود که پایان داده شدن تحریم‌ها بود برسیم و نظر غربی‌ها پایان دادن به قابلیت‌هایی بود که ما داشتیم. به نظر من، شاید دشوار باشد که بتوانیم در مدتی کوتاه به لحاظ قابلیت‌های هسته‌ای در دو حوزه چرخه سوخت و رآکتورها به وضعیت سال 1392 برسیم. در صورت نقض برجام از جانب طرف های دیگر، کارهایی که ایران می‌تواند انجام دهد این است که سانتریفیوژهای نسل 2، 6 و 8 را نصب کند. غنی‌سازی 20 درصد را انجام دهد که نصب آنها حدودا 8 ماه طول می‌کشد.
    فارس: آیا این موضوع باعث نمی‌شود که بین ایران و آمریکا منازعه‌ای شکل‌ بگیرد؟.
    مُتّقی: گمان نکنم. بویژه که اروپا و آمریکا با هم در رابطه با برخی از موضوعات منطقه‌ای از جمله در رابطه با برجام اختلاف‌نظر دارند. ترامپ هنوز (ديماه 1395) ادبیات تندی علیه ایران به کار نگرفته است. به نظر من، آمریکا نمی‌خواهد با ایران در خلیج‌فارس درگیر شود، اما این درگیر نشدن به معنای این نیست که آمریکا از «سیاست پرستیژ» استفاده نکند. سیاست عمومی ایران و آمریکا اجتناب از درگیری نظامی ناخواسته است.

خبرهای روز، تیتر صفحات اول روزنامه های تهران، شماره های 29 دیماه 1399

در قلمرو دموکراسي

دمکراسي ايتاليايي: «برلوسکني» اتهام ارتشاء و 3 بار نخست وزير شدن! ـ 2 اتهام تازه سِکس و انتشار مکالمه تلفني رقيب و باز تلاش براي کسب قدرت

Berlusconi پس از اصابت مجسمه به صورتش

ديوان عالي ايتاليا 16 ژانويه 2004 يك مصوّبه پارلمان اين كشور را رد كرد كه اگر پابرجا مي ماند نمي شد رئيس دولت ايتاليا را تا زماني كه اين سمت را داشته باشد تعقيب قضايي كرد. این مصوبه برای جلوگیری از محاکمه سیلویو برلوسکونی Silivio Berlusconi متولد 29 سپتامبر 1936 و نخست وزیر وقت ایتالیا، میلیاردر این کشور و مالک یک امپراتوری رسانه ای بود که دارای پرونده کیفری در دستگاه قضایی میلان بود.
     ديوان عالي ايتاليا اين مصوبه را مغاير اصول قانون اساسي، موازين ديگر و عقل سليم خواند و به اين ترتيب راه بر ادامه محاكمه «سيلويو برلوسكني» نخست وزير وقت باز شد كه متهم به ارتشاء و تقلّب در پرداخت مالیات و سوء استفاده در معاملات دولتي شده بود. اين اتهامات مربوط به سالهاي پيش از نخست وزيرشدن او بود. با وجود این، یک دادگاه میلان 15 ژانویه 2010 محاکمه اورا به تعوین انداخت!. این اقدام دادگاه یک ضعف دستگاه قضایی و نفوذ دستگاه اجرایی (سیاست) در تصمیمات آن تلقی شده است. اصحاب نظر در این باره گفته بودند که به احتمال زیاد هدف این تعویق؛ خرید وقت برای «برلوسکونی» است تا پارلمان را که در آن اکثریت دارد مجبور به تصویب مجدد طرحی (با عبارات تازه) مبنی بر تعلیق محاکمه رئیس دولت تا زمانی که در این سمت است کند (بازگشت به مصوبه ای که در ژانویه 2004 مردود شد!).
    با اینکه اتهامات برلوسکني، قبلا وسيعا در رسانه ها منعکس و زن بارگی او و ... بازتاب کامل داده شده بود ايتاليايي ها از 1994 سه بار اکثریت پارلمانی اورا تامین کردند تا نخست وزیر (رئیس دولت) شود! (از 1994 تا 1995، از 2001 تا 2006 و از 2008 تا نوامبر 2011). وی به رغم داشتن 3 پرونده کیفری می کوشید تا ائتلاف راستگرایان ایتالیا اورا در انتخابات 24 و 25 فوریه 2013 بار دیگربه قدرت برسانند.
     یکی از پرونده های کیفری برلوسکونی مربوط به تقلب در دادن مالیات است که دادگاه میلان اورا به چهار سال زندان محکوم کرده بود که حُکم در دادگاه تجدید نظر تأیید شد. پروند کیفری دیگر او، سِکس با یک دختر نرسیده به سن قانونی (18 سال تمام) در برابر پرداخت پول به این دختر است (که چون پول در کار بود عرفا فحشاء ـ تَنفروشی ـ تلقی می شود). نخستین جلسه رسیدگی قضایی به این پرونده (هیرینگ Hearing) برای چهارم فوریه 2013 تعیین شده بود. سومین پرونده کیفری برلوسکنی؛ دادن نوار ضبط مکالمات تلفنی رقیب چپگرای انتخاباتی اش در سال 2005 به روزنامه متعلق به برادرش است تا با انتشار آن، رقیب رای کافی نیاورَد. مکالمه درباره خرید یک بانک توسط یک شرکت بیمه بود و نامزد چپگرایان و رقیب برلوسکنی که ایتالیایی ها تصور می کردند یک چپگرا تمایل پولپرستی و حرص مال نباید داشته باشد در این مکالمه حرف هایی زده بود که نشان می داد از شرکاء معامله است. افشاء این مکالمه که قاعدتا ممنوع الانتشار بود ضمن اینکه باعث شکست انتخاباتی رقیب شد، یک پرونده اتهامی هم بر پرونده های برلوسکنی اضافه کرد که قاضی مربوط تاریخ نخستین هیرینگ (شنیدن حرف های طرفین پرونده) را برای هفتم مارس 2013 (پس از انجام انتخابات) تعیین کرد.
    در سال 2009 در میلان مردی بر صورت برلوسکونی یک مجسمه کوچک سیمانی کوبید و اورا مجروح ساخت و به بیمارستان فرستاد. این رویداد باعث شد که رسانه ها در گوشه و کنار جهان سابقه کارهای اورا بر گزارش مجروح شدنش بیافزایند و منعکس سازند و باردیگر تردید به دمکراسی ایتالیایی که پس از جنگ جهانی دوم در چند مورد، دولت سوسیالیست داشته موضوع روز شود و ایتالیایی ها به بی توجهی به تکلیف مهم و حسّاس رای دادن متهم شوند. گزارش های مربوط به برلوسکونی در رسانه ها همراه با عکس هایش با زنان زیبا منتشر می شود.
    موضوع دیگر که بر تعجب جهانیان افزوده و خبر رسانه ها شده بود انتشار خبر نامزدی برلوسکنی متولد سپتامبر 1936 با یک دختر 26 ساله به نام فرانچسکا بود که تفسیر شده بود: ازدواج به خاطر ثروت و بردن ارث. فرانچسکا یک گوینده رادیو بود. برلوسکنی علاوه بر داشتن شهرت زن بارگی، به رغم کاتولیک بودن قبلا دو بار ازدواج کرده بود.
    برلوسکونی که تا سال 2011 جمعا 9 سال و در 4 دولت، نخست وزیر ایتالیا بود از سال 2019 عضو پارلمان اروپا و از سال 2022 عضو سنای ایتالیا (سناتور) شده است. او که در دادگاه به 4 سال زندان محکوم شده بود به سبب 76 ساله بودن (در زمان قطعیت یافتن حُکم)، زندان او تبدیل به خدمت رایگان برای جامعه شد. برلوسکونی که قبلا دو بار ازدواج کرده و هر دو زن را طلاق داده و سپس دوست دختر داشت، از سال 2020 با یک دختر 30 ساله (54 سال جوانتر) دوست شده و باهم زندگی می کنند.
    اصحاب نظر پیروزی ائتلاف برلوسکنی میلیاردر در چند دوره انتخابات را نتیجه نفوذ کمپانی رسانه ای او (که مالک رادیوتلویزیون و نشریه است) و تاثیر تبلیغات این کمپانی در افکار عمومی به دست داده اند که اصطلاحا «میدیا کراسی» خوانده می شود، به علاوه ضعف تمرین دمکراسی در ایتالیا و اینکه ایتالیایی ها به مسائل روز توجه بیشتری دارند تا دورنگری و آینده خود. این وضعیت که در کشورهای متعدد دیده شده است اندیشمندان و استادان علم حکومت را نسبت به اصالت روشهاي موجود در تمرین دمکراسي (انتخابات) دچار شک و ترديد کرده و به دادن فرضیه های تازه اقدام کرده اند تا تمرین دمکراسی به اصالت آن نزدیک شود.

در قلمرو ادبيات

سوفوكلِس پدر درام نويسي که اندرزِ مشابهِ این بیت؛ «تو که می کنی اختر خویش را بَد؛ مدار از فلک چشم نیک اختری را» از او است

Sophocles

بيشتر مولفان تاريخ عمومي ادبيات (ادبيات ملل) زادروز سوفوكلس Sophocles را كه به پدر درام نويسي در جهان شهرت يافته است 18 ژانويه سال 495 پيش از ميلاد به دست داده اند. بنابراين، سوفوکلس هنگام تصرف آتن به دست ارتش ايران 15 ساله بود. وي در تراژدي نويسي نيز شهرتي بيش از «آشيلوس» و «اوريپيدس» دارد.
     اين نويسندهِ يونان باستان بيش از يكصد نمايشنامه نوشت كه هفت نمايشنامه آن به صورت كامل تا به امروز باقي مانده است. نوشته هاي او محكم، روان و سير منطقي دارند، و طبيعت انسان را به خوبي منعكس مي كنند. نثر همه آنها شيوا، ارتباط و به هم پيوستگي مطالب استادانه است. نگارش سوفوكلس بگونه ای است كه به بازي صورت واقعيت مي دهد.
     سوفوكلس بود كه با درام نويسي ثابت مي كرد كه سرنوشت و سرانجام يك فرد، نتيجه رفتار و اَعمال خود اوست که اگر غفلت و اشتباه کند شکست و بدبختی خواهد داشت كه اندرز هميشه تازه اي براي انسانها است تا مراقب کار و رفتار خود باشند و پيش از انجام هركار، اندیشه و مشورت کنند و نتيجه اقدام را برآورد و در ذهن مجسّم سازند. این بیت فارسی مشابهت فراوان به اندرز سوفوکلس دارد: تو که می کنی اختر خویش را بد ـ مدار از فلک چشم نیک اختری را.
     سوفوكلس كه در حومه شهر آتن به دنيا آمده بود مانند همه آتني هاي آن زمان به سياست وارد شد، در ارتش خدمت كرد و حتي به درجه ژنرالي رسيد. وي اواخر عمر اعتكاف اختيار كرده بود و پسرش به نوشتن نمايشنامه پرداخته بود كه دست پرورده پدر بود. سوفوكلس 89 سال عمر كرد و در سال 406 پيش از ميلاد درگذشت.

در قلمرو رسانه‌ها

راه افتادن بخش فارسی تلویزیون بی بی سی ـ گزارش انتقادي کیهان

برخي از مقامات جمهوري اسلامي ایران ضمن اعتراض به برنامه فارسی تلویزیون بی بی سی که از 14 ژانویه 2009 (25 دیماه 1387) آغاز بکار کرده است خواسته بودند که دولت مانع مشاهده برنامه هاي آن در ايران شود و ملت را از توطئه لندن از این طریق آگاه سازد. اين اعتراض از ژوئن 2009 که بي بي سي با سه وسيله (راديو، تلويزيون و وبسايت) به انتشار جزئيات برخي رويدادهاي ايران (به انتخاب و طبق سياست دولت لندن) پرداخت شديدتر شده است.
    روزنامه کیهان در شماره هجدهم ژانویه (29 دیماه 1387) خود ضمن نقل قسمتی از یک گزارش روزنامه تایمز درباره فعاليت بي بي سي چنين نوشته بود:
    "برخی همکاران فراری نشریات زنجیره ای (نظیر قاضی زاده) و همچنین یک مقام وزارت ارشاد دولت سابق ـ رمضان پور ـ به همراه برخی عناصر ضد انقلاب هم اکنون به استخدام تلویزیون فارسی بی بی سی درآمده اند تا طراحی های انجام گرفته در وزارت امور خارجه و سازمان جاسوسی انگلیس (ام. آی ـ 6) را به اجرا درآورند.".
    کیهان اضافه کرده بود:
    "به نوشته تایمز که یکی از روزنامه های بنگاه رسانه ای «روپرت مورداک» است، سرویس فارسی که دولت انگلستان بیش از 15 میلیون پوند برای آن هزینه کرده زیرکنترل وزارت امور خارجه این کشور است و تامین هزینه هایش در اولویت قراردارد.".
    تایمز (طبق نوشته کیهان) افزوده بود: ... در این زمان که «اوباما» در آمریکا کار خودرا آغاز می کند و با وجود تمایل وی به مذاکره با ایران برسر برنامه های اتمی، امکان رویارویی های تازه وجود دارد، گسترش فعالیت های منطقه ای ایران و نیز نزدیک بودن انتخابات ریاست جمهوری این کشور (درخردادماه آینده) که در جریان آن احتمال برخورد شدید میان واقع گرایان و تندروها وجود خواهد داشت، برنامه فارسی تلویزیون بی بی سی می تواند بر آن وضعیات تاثیرگذار باشد و این کار را خواهد کرد. به علاوه، بی بی سی دنبال شکستن انحصار ایران در پخش برنامه های تلویزیونی است.
    تایمز (به نوشته کيهان) اذعان کرده بود که «بسیاری از ایرانیان تردیدهای عمیقی در مورد برنامه فارسی تلوزیون بی بی سی دارند و آن را ادامه توطئه های بریتانیا می پندارند و به چشم مشکوک به آن می نگرند.
    کیهان افزوده بود: "به اعتراف مطبوعات انگلستان، نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 1384 خلاف پیش بینی های سفارت آن دولت در تهران از آب درآمد و برای وزارت امور خارجه دولت لندن غافلگیرکننده بود.".

ساير ملل

اتحاد چپهاي اسپانيا براي دفاع از نظام جمهوري

چپهاي اسپانيا از زن و مرد تفنگ برگرفتند تا از نظام جمهوري دفاع كنند

در اين روز در ژانويه سال 1936 پس از آن كه رئيس دولت وقت جمهوري اسپانيا اعلام كرد كه تصميم به گام گذاردن در راه سوسياليسم و ملي كردن تدريجي ابزارهاي توليد و در صدر آنها اراضي زراعي را دارد و ارتش به تحريك صاحبان صنايع و مزارع و سلطنت طلبان به مخالفت برخاست چپهاي اسپانيا ؛ ازكمونيست و سوسياليست براي دفاع از جمهوري با هم متحد شدند و مسلحانه به خيابانها ريختند(عکسِ مجاور).
يارگيري از سوي دو گروه متخاصم، نزديك به شش ماه طول كشيد و اواخر جولای 1936 جنگ داخلي خونين و پُرتلفات اسپانيا آغاز شد. ژنرال فرانكو با نيروهاي اسپانيايي مقيم مراكش، با كمك آلمان نازی و ايتاليایِ موسولینی وارد اسپانيا گرديد. صاحبان ثروت، اربابان و سلطنت طلبان به كمك او شتافتند. مسكو و چپها از گوشه و كنار جهان و از جمله از آمریکا نیز به كمك جمهوريخواهان رفتند و بر طول جنگ و سختي و پيچيدگي آن افزودند و به علت همسايگي اسپانيا به ايتاليا و كمكهاي بي دريغ موسوليني به فرانكو، سرانجام چپها شكست خوردند.
جنگ داخلي خونين اسپانيا در عين حال آزمايشگاه سلاحهاي تازه آلمان و شوروي بود. ژنرال فرانكو پس از پيروزي، نظام جمهوري را ملغي ساخت و دهها سال با ديكتاتوري كامل بر اسپانيا حكومت كرد و اواخر عُمر، رياست كشور را به پادشاه سپرد و به تدريج اسپانيا به راه دمكراسي بازگشت.

مبارزه تبليغاتي آلمان بر ضد استعمار انگلستان و فرانسه پس از به قدرت رسیدن هیتلر

سه سال پس از به قدرت رسيدن هيتلر در آلمان، مبارزه اين دولت با سياست استعماري انگلستان و فرانسه و سلطه طولاني اين دو دولت بر كشورهاي دور دست؛ در خاورميانه، آسیای جنوبی و شرقی، آفريقا و بخش هایی از آمریکای لاتین آغاز شد، و يك روز پس از نطق گوبلز وزير تبليغات هيتلر در اجتماع اعضاي حزب حاكم سوسياليست ملي (نازي) كه شديدا به سياست هاي استثماري انگلستان و فرانسه حمله كرد، (18 ژانويه 1936) اين كاريكاتور در روزنامه هاي آلمان به چاپ رسيد كه نشان مي دهد دو دولت استعمارگر (انگلستان و فرانسه) با كشتن افريقائيان، كرسي سلطه خود را بر ستوني از كله هاي آنان (مردم افريقا) قرار داده اند و به زمين و زمان فخر و افاده مي كنند.

انتقال جانيان، زندانيان و بدكاره های انگلستان (مرد و زن) به استراليا براي ايجاد مهاجر نشين! و یک کلنی تازه ...

نخستين دسته مهاجران انگليسي، عمدتا جانيان زنداني و بدكاره ها (مرد و زن) 18 ژانويه 1787 وارد استراليا شدند. اینان و مهاجران انگلیسی بعدي با ازميان بردن بسياري از بوميان استرالیا جاي آنان را گرفتند [همان کاری که قبلا انگلیسی ها در آمریکای شمالی کرده بودند] و استراليا را به صورت يك مهاجرنشين انگليسي در آوردند. استراليا كه از اوايل قرن 20 يك دومينيون مشترك المنافع انگلستان شده است پادشاه اين كشوررا ـ بمانند کانادا ـ همچنان رئيس استراليا مي داند.
جغرافيون غرب در همان زمان با هدف كاهش اعتراض آسيايي ها به مهاجرت انگليسي ها به استراليا و نيوزيلند، اين دو سرزمين و جزاير متصرفه پيرامون آنهارا، قاره «اقيانوسيه» ناميدند تا ماهيّتي جدا از آسيا داشته باشد که این عنوان همچنان باقي مانده است. باوجود اين، اعتراض پايان نيافته است و خطر «سياسي ـ نظامي» در درازمدت در اين منطقه وجود خواهد داشت. امپراتوری ژاپن که انگلیسی شدن استرالیارا ردّ کرده بود در جریان جنگ جهانی دوم و باهدف اروپایی زدایی از مشرق زمین، استرالیا را مورد حملات هوایی متعدد قرارداد. علاوه بر ژاپن، اينک چند قدرت در آسيا در حال طلوع هستند.

زمانِ زورگويي تمام عيار ژاپن به چين، و انگلستان به ایران

دولت ژاپن 18 ژانويه 1915 يك فهرست بلند بالا مركب از 21 دستور به دولت وقت چين داد كه بي شباهت به خواستهاي چند سال بعد دولت انگلستان از ايران نبود كه در قرارداد به تصويب نرسيده سال 1919 معروف به قرارداد وثوق الدوله منعكس است. اگر فهرست دولت ژاپن مورد موافقت چين كه تازه جمهوري شده بود قرار مي گرفت و خواستهای لندن از تهران به تصویب مجلس می رسید چین تحت الحمايه ژاپن و ایران تحت الحمایه انگلستان می شدند.
طبق اين دو فهرست مشابه، چين و ایران بايد امتيازهايي را كه به دولتهای دیگر داده بودند لغو می کردند، چین از آن پس با نظر ژاپن به خريد اسلحه و ساخت آن اقدام مي كرد و مستشاران نظامي چين بايد تنها افسران ژاپني می بودند. به همینگونه ایران باید به خرید اسلحه پس از تصویب ناظر انگلیسی ارتش و آن هم از انگلستان اقدام می کرد، امور مالی و آموزش رزمی ارتش ایران باید زیر نظر افسران انگلیسی قرارمی گرفت و .... به علاوه، محافظت از بنادر چين مشتركا توسط ژاپن و چين صورت می گرفت.
مورخان در تفسیر فهرست دولت ژاپن نوشته اند که هدف از لغو امتیازهای خارجی چین مندرج در فهرست، عمدتا ابطال امتیازهایی بود که چین به آلمان داده بود. ژاپن در آن زمان (دوران جنگ جهاني اول) متمايل به دولت لندن بود که با آلمان درحال جنگ. ژاپن از اواخر دهه 1930 و پس از روي کارآمدن هيتلر، متحد آلمان شد.

نفت آنگولا و عبور از سقف يک ميليون بشکه در روز، در ژانویه 2004

توليد نفت كشور آفريقايي آنگولا 15 ژانويه 2004 از مرز يك ميليون بشكه در روز تجاوز كرد و اعلام شد كه سريعا افزايش خواهد يافت. وجود همين نفت و معادن الماس بود كه يك جنگ 27 ساله داخلي را به آنگولا تحميل کرد. از نظر توليد نفت در آفريقاي سياه پوست نشين، آنگولا پس از فدراسيون نيجريه قرار دارد.
13 ژانويه 2004 اعلام شده بود که بين سالهاي 1997 و 2002 معادل چهار ميليارد دلار از پولي که از راه فروش نفت آنگولا حاصل شده بود ناپديد شده است!.

ریاست جمهوری شیلی در قرن 21: از راستگرا به سوسیالیست و از سوسیالیست به راستگرا و ادامه آن به همین ترتیب

Michelle Bachelet

16 ژانويه 2006 نتايج دور دوم انتخابات رياست جمهوري شيلي اعلام شد كه برنده آن پزشك سوسياليست، Dr. Michelle Bachelet دكتر ميشل (میچل) باچلت بود. وي 53 و نيم درصد آراء را از آن خود كرده بود. انتخاب ميشل به اين سمت از اين جهت تعجب برانگيز شده بود كه رقيبش به مردم گفته بود كه ميشل نسبت به ثبت نكاح بي اعتنا است و بيان چنين مطلبي در يك كشور شديدا مذهبي مانند شيلي مساوي است با شكست طرف، ولي مردم اعتناء نكرده بودند.

اجتماع هواداران دكتر ميچلت در طول مبارزات انتخاباتي چشمگير بود (عكس بالا).
     ميشل ـ مادر سه فرزند كه يك سوسياليست است و زماني به چريك هاي چپگرا كمك مي كرد در عين حال يك عارف است و ساده زيستن را ترجيح مي دهد، خودش خريد و آشپزي مي كند، لباس ها را مي شويد و بچه هايش را به مدرسه مي برساند. پدر دكتر باچلت، يك ژنرال نيروي هوايي شيلي و مشاور نظامي سالوادور آلنده بود كه پس از كودتاي ژنرال پينوشه به زندان افكنده شده و در اينجا بر اثر شكنجه جان سپرد. عوامل پينوشه (پينوچت) ميشل و مادر او را زنداني كرده بودند تا پدرش را مرعوب كنند و از او اعتراف بگيرند كه چه روابطي آلنده با مسکو و كوبا داشته بود.
    ميشل و مادرش پس از رهايي از زندان، از شيلي گريختند و از طريق استراليا به آلمان شرقي [در آن زمان كمونيست] رفتند و ميشل در آنجا به تحصيلات پزشكي ادامه داد و دكتر شد. وي كه علاوه بر اسپانيايي، بر انگليسي و آلماني مسلط است، در رشته تاريخ نظامي (استراتژي و پاليسي) هم تحصيل كرده است. [پينوشه كه در 90 سالگي بايد جواب مرگ 3 هزار تن را مي داد و تحت تعقيب قضايي بود اواخر سال 2006 درگذشت].

Pinera

ميشل [متولّد 1951] از يازدهم مارس 2006 كار خود را در سمت رياشت جمهوري شيلي آغاز کرد که تا مارس 2010 ادامه يافت. با انتخاب او، جز مكزيك، كلمبيا و يکي دو كشور كوچك، بقيه آمريكاي لاتين در دست سوسياليست ها و چپگراها قرار گرفت که مکزیک و کلمبیا هم دارای رئیس جمهور چپگرا شده اند و رئیس جمهوری کلمبیا قبلا یک چریک چپگرا بود.
    در انتخابات دور دوم رياست جمهوري شيلي، رقيب اصلي دكتر باچلت، سباستيان پيانرا (عكس مقابل) بود که يك ميلياردر شيليايي و از راستگرايان اين کشور و صاحب يک شبکه تلويزيوني و سهامدار يک شرکت هواپيمايي و نيز يک باشگاه فوتبال است که پيشرفت خودرا نتيجه شرکت در معاملات سهام و ارائه کرديت کارت به شيليايي ها مي داند. با وجود شکست در انتخابات ژانويه 2006، سباستيان پيانرا [60 ساله در 2010] دست از تلاش خود براي احراز مقام رياست جمهوري برنداشت و در انتخابات سال 2010 شيلي که به دور دوم کشانيده شد و در آن دکتر باچلت نامزد نبود برنده شد و کار خودرا از 11 مارس آغاز کرد. طبق قانون اساسی شیلی، یک فرد نمی تواند دو دوره متوالی رئیس جمهوری باشد ولی به صورت متناوب، بله.
    با پيروزي پيانرا [گرچه با اکثريتي ناچيز] بار دیگر رياست بر شيلي به دست راستگرايان افتاد، ولي نَه پارلمان اين کشور.
    میشل (میچل) باچلت در انتخابات زمستان 2013 خودرا نامزد کرد و با 62 و 3 دهم درصد به ریاست جمهوری انتخاب شد. وي کار خودرا در این سمت از 11 مارس 2014 آغاز کرد که در مارس 2018 پایان يافت. تعجب در این است که جانشین او باردیگر همان سباستيان پيانرا شد که در انتخابات ژانویه 2018 برنده شده بود. دكتر ميشل (میچل) باچلت از تابستان 2018 مسئول کميسيون حقوق بشر United Nations High Commissioner for Human Rights شده بود که سمتي انتخابي است و سال 2022 از این سمت کنار رفت.
    در پایان دوره ریاست جمهوری سباستيان پيانرای راستگرا، مردم شیلی دوباره یک سوسیالیست را به ریاست کشور انتخاب کردند. وی ـ Gabriel Boric Font از 11 مارس 2022 و از 36 سالگی کار خود را در سمت ریاست جمهوری شیلی آغاز کرده است. شیلی Republic of Chile یک کشور 756 هزازکیلومتریِ 19 میلیون نفری است.

مصاحبه ژانویه 2006 وزير امورخارجه وقت دولت سعودي درباره اتمي شدن ايران

سعود الفيصل

شانزدهم ژانويه 2006 در حالي كه دولت هاي پنجگانه عضو دائمي شوراي امنيت به علاوه آلمان در لندن در پشت درهاي بسته درباره برنامه پژوهشهاي اتمي ايران سرگرم مذاكره بودند و وزير امور خارجه وقت آمريكا با تاكيد خاصي از آنان خواسته بود كه با احاله قضيه ايران به شوراي امنيت موافقت كنند، سعود الفيصل وزير امور خارجه وقت دولت سعودي نيز در مصاحبه اي با شبكه «بي بي سي» گفت كه مخالف هرگونه تلاش ايران براي دستيابي به سلاح اتمي است.
وي گفت كه غرب را در اين تلاش ايران مقصر مي داند زيرا كه از اتمي شدن اسرائيل جلوگيري نکرد و اتمي شدن اسرائيل سبب شده است كه ايران درصدد اتمي كردن خود برآيد.
سعود الفيصل گفت كه كوتاه آمدن غرب در برابر اتمي شدن اسرائيل بود که جهان را با افزايش کشورهاي اتمي روبرو ساخته است.

نگراني اسرائيل از ادامه بررسي روسيه در ژانویه 2005 براي کشف کمک احتمالي اسرائيل به انقلاب مخملي اوکراين و ....

كانال 2 تلويزيون اسرائيل (غير دولتي) در ژانويه 2005 از اختلاف تازه اين دولت با دولت روسيه پرده برداشت و گفت مقامات دولت روسيه اتهامي را كه اخيرا پوتين وارد ساخته و گفته است كه منابع اسرائيلي به انتخاب يوشچنكو در اوكراين كمك مالي كرده اند همچنان دنبال مي كنند و همچنين سرگرم اين رسيدگي هستند تا ببينند كه كمك اسرائيل به مخالفان داخلي پوتين از چه نوع و تا چه ميزان بوده است.
پوتين از سال 2003 با سرمايه داران يهودي روسيه كه در حرّاج دهه 1990 بسياري از كمپاني هاي دولتي اين كشور را صاحب شده اند درگير شده و تاكنون تني چند از آنان را بازداشت كرده و يا فراري داده است. به باور پوتين، سرمايه اوليه اين يهوديان روس از خارج تامين شده بود.
مقامات روسيه گفته اند كه مداركي در دست دارند كه نشان مي دهد اسرائيلي ها پول هنگفت بابت پيروزي يوشچكنو در اوكراين خرج کردند. يهوديان از قرنها پيش نسبت به اوكراين حساسيت داشته اند. در ژانويه 2005 بيم اسرائيل از اين بود كه دولت روسيه كشفيات خود در آن زمينه ها را اعلام دارد و باعث تحريك روس ها برضد يهوديان شود و جريان ضد يهود سال 1953 از گور درآيد.

محکوم شدن يک متهم به شكنجه در بازداشتگاه «ابو غريب» عراق

Charles Graner

شبكه هاي تلويزيوني آمريكا در بخش مشروح اخبار 16 ژانويه 2005 خود «چارلز گرانر» درجه دار آمريكايي را كه به عنوان متهم رديف يك (رينگ ليدر) پرونده شكنجه زندانيان در بازداشتگاه ابوغريب عراق به ده سال زندان محكوم شده بود در حالي كه دستبند به دست و پابند به پا داشت نشان دادند كه به زندان منتقل مي شد. دوربين اين شبكه ها روي دستبند و پابند تمركز كرده بود.
وي با پاي خود و بدون اين كه بازداشت باشد و با لباس نظامي (يونيفورم) به جلسه دادگاه نظامي رفته بود كه با دستبند و پابند از آنجا خارج شد. وي از حکم صادره تقاضاي تجديد نظر كرده بود.
شبکه هاي تلويزيوني اظهارات پدر و مادر چارلز را نيز منعكس كرده بودند كه گفته بودند اگر اتهام وارد باشد، وي مامور بود و طبق دستور مقامات بالاتر دست به اين اقدام زده بود.

حملات هوايي آمریکا و تظاهرات پاکستاني ها در ژانویه 2006

در اعتراض به بمباران يك دهكده پاكستاني در ژانويه 2006، پانزدهم اين ماه تظاهرات سراسر شهرهاي پاكستان را فرا گرفته بود. دولت پاكستان نيز به اين حمله كه به غيرنظاميان تلفات وارد ساخته بود اعتراض كرده و اعلام داشته بود كه اجازه تعقيب نظامي القاعده تا خاك پاكستان به كسي داده نشده بود.
دهكده مورد حمله در مرز شمال غربي قرار دارد كه ساكنان آن منطقه پشتون (پاتان) هستند و احساسات افغاندوستانه دارند. رسانه هاي آمريكا نوشته بودند كه حمله هوايي با هدف نابود كردن مرد شماره 2 القاعده صورت گرفته بود كه گزارش رسيده بود در آنجا بود. حملات هوايي ـ موشکي آمريکا از داخل افغانستان به مناطق پشتون نشين پاکستان از جمله منطقه وزيرستان از سال 2006 به بعد هم ادامه داشته و متعاقب هر حمله برپايي يک تظاهرات گزارش شده بود.

اعدام يك 76 سالهِ كور و كَر!، 25 سال پس از ارتکاب جرم!

Clarence Allen

در نخستين ساعت بامداد 16 ژانويه 2006 در زندان «سن كوانتين» كاليفرنيا واقع در منطقه خليج سانفرانسيسكو يك مرد 76 ساله كَر و كور كه از سالها پيش مبتلا به بيماري مزمن قند بود و چند ماه پيش هم دچار حمله قلبي شده بود اعدام شد!.
    وي که کلارنس الن Clarence Allen نام داشت از سال 1980 (25 سال پيش از آن) در زندان بسر مي برد.
    كلارنس در آن سال در شهر «فرزنو» به اتهام قتل دستگير شده بود كه چندي بعد متهم شد از داخل زندان دستور قتل سه شاهد پرونده را داده بود.
    كلارنس در سال 1982 به اعدام محكوم شده بود و پرونده اش تا قطعيت يافتن حُكم، مراحل قضايي را طي مي كرد. پس از اين كه ديوان عالي آمريكا حاضر نشد پرونده را بررسي كند، حُكم قطعي شد و چون آرنولد شوراتزنگر فرماندار وقت كاليفرنيا حاضر به دادن تخفيف و تبديل حكم نشد، اعدام گرديد.
    شوراتزنگر متولّد اتريش و بازيگر سابق فيلمهاي بزن ـ بزن، چند هفته پيش از آن نيز با تخفيف حكم يك اعدامي ديگر موافقت نكرده بود كه اين محكوم كه در زندان، اندرزگوي جوانان شده و چند كتاب نوشته بود اعدام شد.
     اعدام كلارنس آلن 76 ساله باعث انتقاد محافل مختلف شده و برخي از اين محافل اعدام او را در اين سن و با اين وضعيت مزاجي و گذشت 25 سال از جرم، عملي ظالمانه خوانده بودند. كلارنس 23 سال در صف اعدامي ها قرار داشت كه خود نوعي مجازات سخت است.
     عكس بالا چند دقيقه پيش از تزريق زهر از كلارنس گرفته شده و او به علت ناشنوا و نابینا بودن، به درستي متوجه قضيه (اعدام) نشده و لبخند بر لب دارد!. گويا پزشك مربوط هم وضعيت مزاجي او را براي اعدام شدن مناسب ندانسته بود.

خودكشي هاي نوع تازه (قرن بيست و يکمي)

خودكشي پس از نزاع با دوست دختر و يا قتل دوست پسر و يا دوست دختر و احيانا بستگان آنان و سپس خودكشي، از آغاز قرن 21 در کشورهاي صنعتي رو به افزايش است. روانشناساني كه اين نوع خودكشي ها را بررسي كرده اند ريشه آنهارا در بالارفتن «درصد» زندگي مشترك بدون ازدواج مرد و زن تشخيص داده اند كه در كشورهاي صنعتي در حال گسترش است.
    اين روانشناسان گفته اند كه چون جداشدن يكي از دو طرف در اين نوع زندگي آسان و يكدقيقه اي است طرف ديگر به خشم مي آيد و يا تحت تاثير حسادت شديد قرار مي گيرد و دست به قتل و يا خودكشي و جرائم ديگر مي زند. در اين کشورها طلاق در ازدواج رسمي عملي فوري نيست و در طول مراحل قضايي و وساطت مشاور خانواده خشم فرو كش مي كند. در زندگي مشترك بدون امضاي قرار داد نكاح، طرفين آزاد هستند و قيدي ميان آنان نيست و هر آن يكي از آندو مي تواند بدون ملاحظات عاطفي و عكس العمل طرف ديگر جدا شود و راه خود درپيش گيرد كه خطر قتل و خودكشي هم در آن وجود دارد.
    عكس بالا كه 16 ژانويه 2003 در رسانه هاي آمريكا انتشار يافته از همين دست خودكشي ها بود. اين عكس از هلي كوپتر برداشته شده است. ماجرا از اين قرار بود:
    لوئيس راجرز 24 ساله با زني در طبقه بيست و سوم اين مجتمع مسكوني در يك محله اعيان نشين شهر فيلادلفيا زندگي مي كرد و اين دو خودرا دوست پسر و دختر معرفي مي كردند. روز حادثه، درپي يك مشاجره كوتاه، دوست دختر كه اجاره نامه آپارتمان به نام او بود به لوئيس دو ساعت مهلت داد تا جامه دانش را ببندد و آنجا را تَرك كند و سپس از خانه بيرون رفت. راجرز آپارتمان تَرك ولي دوباره به آنجا باز مي گردد و آپارتمان را به آتش مي كشد كه پليس با مشاهده دود متوجه قضيه مي شود، وارد آپارتمان مي گردد و درست لحظه اي كه لوئيس آماده پرتاب كردن خود از بالکن بود به وي مي رسد و موفق مي شود آستين او را بگيرد. همان طور كه در عكس ديده مي شود گرفتن آستين براي نجات لوئيس كافي نبود و او پس از سقوط از ارتفاع هفتاد و چهار متري جان سپرد.

در کشور سوسياليستيِ خلق چين يک 39 سالهِ ترکِ تحصيل کرده با 6 ميليارد و 300 ميليون دلار ثروت تا سال 2008! ـ تفکر ثروتمند شدن در نظام کمونيستي!

Huang Guangyu

خبر بازداشت «هوانگ گوانگیو Huang Guangyu» میلیاردر چيني متولد 1969 در نوامبر 2008 که تا چند سال پیش از آن آه دربساط نداشت بمانند بمب در جهان ترکيد و انفجار ايجاد کرد. وي هنگام دستگير شدن 39 ساله بود. هوانگ بعدا به جرم انواع تقلّب و دادن رشوه به مقامات مربوط به 14 سال زندان محکوم شد. اخبار مربوط به دستگيري و محکوميت او باعث طرح پرسش های متعدد در سراسر جهان در رسانه ها شده بود که در جمهوری خلق چین با نظام سوسياليستي و حاکمیت حزب کمونیست، این فرد چگونه و از چه راهی صاحب شش میلیارد و سیصد میلیون دلار ثروت شده است؟. اين رقم را مجله اقتصادي فوربس در سال 2007 به دست داده بود و نوشته بود که ثروت هوانگ در سال 2005 (دو سال پيش از آن) يک ميليارد و هفتصد ميليون دلار بود. هوانگ که در 16 سالگي تَرک تحصيل کرده و بعدا کارمند بانک شده بود در سال 1996 با یک همکار خود در بانک ازدواج کرده است. تفسيرنگاران و مخاطبان روزنامه ها با شگفتي پرسيده بودند که هوانگِ زمانی «يک لا قبا» چگونه و به چه ترتیب توانست یک امپراتوری توزیع وسائل خانگی داشته باشد، هر روز يک فروشگاه تازه از اين دست باز کند و در نظام کمونيستي از جيب مردم (توده ها) ميلياردر شود. مگر معناي سوسياليسم که تامين برابري مردم است و محدودیت ثروت تغيير يافته است؟. تفکر ثروتمند شدن ـ آن هم با تجارت و فروشندگي يعني از جيب مردم و بعضا تنگدستان. اين تفکر اگر ادامه یابد به کشورهای غیر کاپیتالیستی انتقال خواهد يافت.
این پرسش سخت تر از سایر پرسش ها بود که این میلیاردر در کشوری که طبق قانون، هر خانواده تنها می تواند [در آن زمان] دارای یک فرزند باشد، چگونه توانسته است که سه فرزند داشته باشد؟!. مطالب رسانه ها در این زمینه در ژانویه 2009 همچنان ادامه داشت. جرائم هوانگ؛ مانی لاندری، تقلّب در پرداخت مالیات و دادن رشوه به مقامات دولتی اعلام شده بود.

«قلم ـ کوب» شدن وزیر خزانه داری دولت اوباما توسط «Maureen Dowd» روزنامه نگار

Tim Geithner

بانو «مورین داود Maureen Dowd» روزنامه نگار آمریکایی متولد 1952 در مقالهِ خود که هفدهم ژانویه 2009 در روزنامه های این کشور انتشار یافت از عمل «تیموتی گیتنرTim Geithner» رئیس بانک مرکزی مستقر در نیویورک که «اوباما» او را سمت وزارت خزانه داري (دارایی و ...) داده بود به سختی انتقاد و از اینکه اصحاب پول و مقام تا به این حد کوته نظر هستند که درآمد خودرا از چشم دولت پنهان و قوانین را زیر پای می گذارند ابراز تعجب کرده بود.
     گیتنر که قبلا علاوه بر شغل اصلی، در ساعات فراغت برای صندوق جهانی پول کارهایی انجام می داد و دستمزد می گرفت بخشی از این دستمزد را به اداره مالیات بردرآمد آمریکا گزارش نکرده بود و فُرم مربوط را بدون ذکر این رقم، امضاء و ارسال کرده بود. به علاوه، یک مهاجر غیر قانونی را به عنوان کُلفَت (خدمتکار) خانه اش استخدام کرده بود که با این عمل، قانون مهاجرت را نقض کرده بود. وی در نوامبر 2008 پس از آنکه اطمینان یافت که به عنوان وزیر خزانه داری معرفی خواهد شد به اداره مالیات بردرآمد اطلاع داد که هنگام پُرکردن فُرم درآمد سالانه خود مرتکب اشتباه شده که حاضر است مالیات و بهره و جریمه مربوط را که جمعا 43 هزار دلار است بپردازد!.
    پدر گیتنر و مادر «اوباما» قبلا در رابطه با اندونزی همکار بودند و آشنایی دو طرف به آن زمان باز می گردد و گیتنر نیز بمانند «اوباما» سالهای نوجوانی را در اندونزی و نيز چند کشور دیگر آسیای جنوب شرقی گذرانیده بود.
    اوايل ژانويه 2013 اعلام شده بود که «تیموتی گیتنرTim Geithner» در دور دوم رياست جمهوري اوباما، در کابينه او عضويت نخواهد داشت. «تیموتی گیتنرTim Geithner» يک بار نيز گزارش يک روزنامه که او را يک يهودي نوشته بود تکذيب کرده بود.

ماجرای هدیه گرفتن شهردار بالتیمور

Sheila Ann Dixon

نهم ژانویه 2009 در آمریکا یک گراند ژوری (هیات منصفه فدرال) بانو شیلا دیکسون Sheila Dixon شهردار شهر بزرگ بالتیمور (نه چندان به دور از واشنگتن) را مجرم شناخت و پرونده را جهت تعیین مجازات به قاضی سپرد.
بانو «شیلا» که در نوامبر 2007 با رای اکثریت، شهردار بالتیمور شده بود در آغاز طرح اتهام گفته بود که کناره گیری نخواهد کرد. وی متهم به قبول هدیه ازجمله پالتو پوست، استفاده شخصی از «گیفت کارتهای ویژه خرید برای تنگدستان شهر و ...» و نیز دروغ گفتن به بازپرس در جریان تحقیق بود.
يکم دسامبر 2009 دادگاه راي به مجرميت او داد و بانو شيلا ـ در اين زمان 56 ساله ـ نهم ژانويه 2010 اعلام کناره گیری از سمت شهردار از چهارم فوريه (ماه بعد) کرد. وي پيش از شهردارشدن رئيس شوراي شهر و قبل از آن عضو اين شورا بود. شيلا از مبلّغان «اوباما» در جريان کمپين انتخاباتي سال 2008 آمريکا بود.

برخي ديگر از رويدادهاي 18 ژانويه

1586: در این روز یک زلزله شدید در مناطق مرکزی ژاپن روی داد و در تِنشو حدود ده هزار ساختمان را خراب کرد و بیش از هشت هزار تن را کُشت. این زلزله که در دریا ایجاد سونامی هم کرده بود در زمانی رخ داد که ژاپن درگیر مشکلات داخلی بود.

1677: 18 ژانویه این سال Janvan Riebeeck مهاجر هلندی که شهر کِیپ تاون (اینک شهری 4 میلیونی و پایتخت پارلمانی فدراسیون آفریقای جنوبی) را بنانهاد در 58 سالگی درگذشت. کیپ تاون در حاشیه غربی دماغه امیدِ نیک (جنوبی ترین منطقه قاره آفریقا) قرار گرفته است. یابندگانِ پرتغالی راه دریایی از اروپا به هندوستان، اولین اروپاییانی بودند که به دماغه جنوبی قاره آفریقا رسیدند و آن «دماغهِ امید نیک» خواندند که بعدا هلندی ها به آنجا مهاجرت کردند و ساکن شده اند.

1788: نخستین دسته مجرمین و محکومین انگلیسی مرکب از 736 نفر در یک منطقه ساحلی استرالیا در 13 کیلومتری شهر سیدنی کنونی از کشتی پیاده شدند تا مهاجرنشین انگلیسی استرالیا ایجاد شود. این مجرمین نخستین دسته مهاجران اعزامی به استرالیا بودند که با 11 کشتی بندر پرسموتِ انگلیس را به مقصد استرالیا ترک کرده بودند. انگلیس یک قرن و اندی پیش از این، به همین صورت صدها مجرم زندانی را برای ایجاد مهاجرنشین جورجیا (اینک استیت جورجیای فدراسیون آمریکا) به این محل فرستاده بود. هر دو منطقه، مسکونی بودند و بومیان در آنجا زندگی می کردند. بزرگان انگلیس اراضی بومیان را به مهاجرین اعطا! می کردند. ناحیه ساحلی که نخستین دسته مجرمین انگلیسی اعزامی به استرالیا در آنجا پیاده شدند، بعدا به خلیج بولانی نامگذاری شده است. رئیس کشور انگلیس (اینک الیزابت دوم) همچنین رئیس کشور استرالیا است.

1938: 18 ژانویه 1938 زادروز جامعه شناس بنام انگلستان ـ Anthony Giddens صاحب چند فرضیه ازجمله فرضیه معروف «ساختاربندیStructuration theory» برپایه عملکرد اجتماعی است (در سال 2021 هشتاد و سه ساله). وی کردار و ساختارهای اجتماعی را که در طول زمان و برپایه مکان به وجود می آیند، نَه در زمانی کوتاه و در همه جا؛ یکنواخت، از دیدگاه خود تعریف کرده است. او عنوان جامعه شناس ردیف اول انگلستان بدست آورده است.

Giddens

1871: پس از شکست فرانسه در جنگ از آلمان و تسلیم شدن آن، در این روز ویلهلم یکم پادشاه آلمان در کاخ وِرسای (نزدیک پاریس) حضور یافت و خودرا قیصرِ آلمان (Kaiser Wilhelm) اعلام کرد. جنگ آلمان با فرانسه به ابتکار بیسمارک و با هدف قدرت اروپا کردن آلمان صورت گرفته بود که همین قدرت شدن باعث ورود به جنگ جهانی اول در 1914 و شکست خوردنش شد.

1896: در این روز از نخستین ماشین اشعه ایکس X رونمایی شد.

1915: در این روز دولت ژاپن با استفاده از فرصت درگیری قدرت های اروپایی در جنگ با یکدیگر (جنگ جهانی اول)، یک یادداشت تند و تیز، شامل 21 درخواست به دولت تازه تأسیس جمهوری چین داد تا بر دامنه مناطق نفوذ خود در منطقه منچوری و مغولستان جنوبی بیافزاید. یکی از این مواردِ 21 گانه نیز مداخله مالی ـ اقتصادی بود که اگر پذیرفته می شد اقتصاد چین تا حدی در کنترل ژاپن قرار می گرفت. دولت جمهوری چین جز ردِّ این مورد، در قبال موارد دیگر نظر صریح نداد، ولی ژاپن مداخله کرد که دولت چین به تحریم واردات از ژاپن دست زد. این اختلافات تا دهه 1930 ادامه یافت که ژاپن دست به تعرض نظامی زد و مناطق متعدد را در خاک چین تصرف کرد و دست به کشتارهای دهها هزار نفری زد و ....

1941: تعرض نيروهاي انگلستان به اريتره و سپس سایر متصرفات ایتالیا در مناطق شمالی و شمال شرقی آفریقا آغاز شد. موسولینی پس از بدست گرفتن رهبری ایتالیا درصدد احیاء امپراتوری روم برآمده بود و مناطقی را در حوزه مدیترانه، اتیوپی و شاخ آفریقا تصرف کرده بود.

1962: نظامیان آمريكايي به جنگلهاي جنوب ويتنام از هوا مواد شيميايي پاشيدند كه طبق اعلام خودشان نوعي سم آفت نباتي بود تا كمونيست ها از آنجا خارج شوند!.

1964: در این روز (18 ژانويه 1964 = 28 دي ماه 1342) اعلام شد كه از فرداي آن روز پتروشيمي آبادان آغاز بكار خواهد كرد.

1966: يك روز پس از اعلام موافقت ايران و عراق به مذاكره براي حل اختلاف هاي مرزي دو كشور، كُردهاي عراقي به چند شهر شمالي عراق حمله مسلحانه بردند.

1967: (دیماه 1345) مجلس شوراي ملي قانون منع ازدواج كاركنان وزارت امور خارجه ايران با اتباع بيگانه را تصويب كرد.

1988: یک هواپیمای مسافربر شرکت چین جنوبی در یک پرواز داخلی سرنگون شد و 108 مسافر و سرنشین آن کشته شدند.

1990:

در این روز Marion Barry شهردار وقت شهر واشینگتن (واشینگتن دی. سی.) به اتهام داشتن مواد مخدّر با خود، توسط پلیس فدرال آمریکا دستگیر شد. به رغم این اتهام و انعکاس وسیع خبر آن در رسانه ها، چهار سال بعد وی باردیگر به سمت شهردار واشینگتن انتخاب شد و در پی این دوره 4 ساله، ساکنان شهر او را به عضویت شورای شهر واشینگتن انتخاب کردند که تا آخرین روز عُمر در 23 نوامبر 2014 عضو این شورا بود. علت انتخاب به رغم آن اتهام، این بود که اکثریت ساکنان شهرِ 700 هزار نفری واشینگتن پایتخت فدراسیون 339 میلیونی آمریکا سیاهپوست (آفریقایی ـ آمریکایی) هستند بمانند ماریون بری.

1991: عراق در این روز دو شهر بزرگ اسرائیل ـ تل اویو و حیفا را با موشک اسکاد Scud موشک باران کرد. در این حمله 8 موشک به تل اویو برخورد کرد.

1967:

در این روز Albert Desalvo و سی و شش ساله که متهم شده بود در طول دو سال در شهر بوستون آمریکا (استیت مشترک المنافع ماساچوستس) 13 زن مجرد را خفه کرده بود در دادگاه به حبس ابد محکوم شد. طبق گزارش های رسانه ای، وی با این زنان دوست می شد و رفت و آمد می کرد و در فرصت مناسب و در خانه خودشان، آنها را خفه می کرد. در جسد یکی از این زنان ضربه چاقو هم مشاهده شد. به رغم اینکه، روانپزشک در او تشخیص نوعی بیماری روانی داده بود، البرت برای اینکه اعدام نشود اعتراف کرد و به حبس ابد محکوم شد که چندی بعد از زندان گریخت، ولی سه روز پس از فرار، به وکیل خود تلفن کرد و مخفی گاهش را گفت که دستگیر و به زندان بازگردانده شد. وی در اینجا در سال 1973 به ضرب یک شئی برنده کشته شد و زندانی هم سلولش متهم به این عمل شد. درباره کارهای آلبرت یک فیلم سینمایی ساخته شده است.

کارنامک نوشيروان (خاطره ای از مولف)

نتیجه دو بررسی در کسوت ژورنالیست: ازدواج با چشم بسته و قدرنشناسی ها دو عامل ردیف اول و دوم قصد خودکشی ها در ایرانِ سال 1339 و سال 1347

    اسفند 1339 و در کسوت یک ژورنالیست با 4 سال و 6 ماه تجربه در این حرفه، تصمیم گرفتم که درصدهایِ علل قصد خودکشی ها در تهران را تهیه کنم. در آن زمان، این کار دشوار نبود زیراکه مسمومین تهران، تنها در بخش ضمیمه بیمارستان لقمان الدوله اَدهَم درمان می شدند که در آن سال ها تقریبا هر روز به آنجا می رفتم و با مسمومین مصاحبه می کردم.
     نتیجه این بود که درصدِ علل ردیف اول؛ «ازدواجِ با چشم بسته و بدون آشنایی کامل فردی و خانوادگی پیش از ازدواج، قبول شرایط خارج از حد و توان از جمله مَهریه بسیار سنگین بدون پیش بینی های مربوط، عدم رعایت اصل تناسب ـ تناسب سِن، تناسب شکل، تناسب فرهنگی، روحیه، عادات و رعایت اخلاقیات، تناسب تحصیلات و معلومات و سطح خانواده و محیط پرورش، تناسب دارایی و ...» بود و درصدِ ردیف دوم؛ افسردگی ناشی از قدرنشناسی بستگان، دوستان، همکاران و در مواردی؛ جامعه ازکمک ها، فداکاری ها و جانفشانی های خارج از حد معمول و بیشتر از وظیفه بود. در این بررسی به این نتیجه رسیدم که ازدواج بدون رعایت تناسب و هماهنگی طرفین ازدواج در درازمدت مسئله ساز خواهد بود. تمایل و کشش غریزی زودگذر است و نقشی در بقاء سعادت خانوادگی نخواهد داشت.
     درصد ردیف دوم؛ احساس قدرنشناسی ها بود. افراد در برابر الطاف و خدمات خارج از وظیفه و مسئولیت که برای دیگران ـ فرد و یا جمع ـ انجام می دهند انتظار قدردانی و حتی جبران دارند و اگر این انتظار برآورده نشود دچار افسردگی می شوند، از عمل خود؛ پشیمان و از عُمر خویش بیزار و برخی هم تحت تأثیر این حس پشیمانی، تا مرز خودکشی پیش می روند و شماری نیز قصد خودکشی می کنند.
    نبود مشاور متخصّص و حرفه ای ازجمله برای انتخاب رشته تحصیلی، شغل، خرید خانه، سرمایه گذاری، ازدواج و ... در موارد متعدد باعث شکست و گاهی قصد خودکشی می شود. راه حل؛ آموزش چگونگی انتخاب درست است ـ انتخاب شریک زندگی، شغل، راه پس انداز کردن و محل سکونت در دوران دبیرستان به صورت یک درس مستقل و همچنین آموزشِ برنامه ریزی و درنظر گرفتن و مجسم کردن سال های پیری و از کار افتادگی که در این سالهای بی بازگشت نباید ناشاد، تنها و به لحاظ مالی دست تنگ بود. هر شکست جبران پذیر است جز ناراضی بودن، نگران بودن و کمبودِ داشتن درسال های آخر عُمر. به علاوه، افراد باید یاد بگیرند و به خود تلقین کنند که از کمک و لطف بیش از وظیفه نباید انتظار جبران داشته باشند. کمک و لطف بیش از وظیفه برای ارضاء احساس شخصی و لذت بردن از این حالت است. در بسیاری از کشورها از دیر زمان، حرفه ای به نام «مشاوره» به وجود است و افراد پیش از دست زدن به اقدام ـ در هر رشته به مشاوران متخصص مراجعه و استعلام نظر می کنند.
    درصدهای ردیف های پایین تر عمومیّت نداشت جز اندوه از ورشکستگی و دیدن زیان مالی و بعضا از جعل امضاء و ازدست دادن ملک و یا خسته شدن از رفت و آمدهای بی نتیجه به ادارات دولتی، کاغذبازی ها، بی پاسخ گذاردن ها و به طور خلاصه؛ بوروکراسی و مشکل قضایی. در بیشترِ کشورها، در طبقه اول ساختمان هر اداره و چند قدم پس از ورود به ساختمان، میز و یا میزهای راهمنما قرارداده شده است که افراد تازه وارد، مشکل خود را با این کارمندان که از میان خوش برخوردها و با تجربه ها انتخاب می شوند درمیان می گذارند و راهنمایی می شوند و نارضایتی و رفت و آمدهای متعدد پیش نمی آید.
    8 سال بعد (تابستان سال 1347) این تحقیق را تکرار کردم و تقریبا به همان نتیجه سال 1339 رسیدم.

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com