Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

9 مارس

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

زمانی که گشتاسپ به آیین زرتشت گروید

در نیمه مارس (یك هفته به آغاز بهار) گشتاسپ، شاه كیانی، به آیین زرتشت گروید. در آن زمان، هنوز ایران به صورت یك دولت واحد در نیامده بود و قلمرو گشتاسب عبارت بود از: سیستان (ایران و افغانستان)، آریا، و مناطقی كه امروز كرمان و قسمت هایی از فارس، یزد و اصفهان را تشكیل می دهند و پایتختش زابل بود كه رستم و یعقوب لیث هم از همین خطه برخاسته اند.
گشتاسپ پس از نزدیك به دو سال مذاكره و بحث با فرستادگان زرتشت، قانع شد و پذیرفت كه از پیروان آموزشهای او باشد. برخی از مورخان، زمان آن را سال 725 پیش از میلاد نوشته اند كه نمی تواند دقیق باشد. زرتشت تنها پیامبری است كه از میان قوم آرین (ایران و اروپا) برخاست.

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

روزی که کار ساختن طاق کسرا (ایوان مدائن) پایان یافت ـ دیدار خسروانوشىروان با مردم معمولی در این تالار و شنیدن درد دل ها و پیشنهادها

باقيمانده طاق کسرا - تالاري که مردم معمولي هم به آن راه داشتند

نهم مارس (مارچ) سال 551 میلادی كار ساختن تالار تازه در كاخ سلطنتی تیسفون (36 کیلومتری جنوب بغداد وپایتخت ایران به مدت 772 سال) كه بقایای آن هنوز باقیست و به طاق كسرا (ایوان مدائن) شهرت یافته با شتاب به پایان رسانده شد تا برای آیین های نوروزی آن سال آماده باشد. طاق كسری تنها ساختمان مسقّف باستانی جهان است كه به صورت آزاد و بدون تكیه داشتن به عاملی دیگر، برسر پا باقی مانده است. برخی از شاعران پارسی زبان، در اشعار خود از تالار خسروانوشیروان در تیسفون (طاق کسرا) به نام «بارگه داد» یادکرده اند. کار ساختن این تالار كه با فرش معروف «بهارستان» مفروش شده بود از سال 549 میلادی، به تصمیم خسروانوشیروان ـ شاه ساسانی وقت ـ آغاز شده بود. خسروانوشیروان علاقه مند به دیدار مردم (اصطلاحا؛ دادن بار عام) بود و به همین دلیل خواسته بود كه تالاری بزرگ با عمارت ضمیمه آن ساخته شود. وی همزمان دستور داده بود كه در گندی شاپور (خوزستان) یك دانشگاه برای تحقیق و تدریس طب و فلسفه ساخته شود كه ظرف یك سال ساخته و در 552 میلادی آماده فعالیت شد. کار تکمیل کانون دولتی تالیف و ترجمه کتاب نیز که درجهان الگو شده است در همین سال به پایان رسید که برخی از تولیدات این مرکز ازجمله ترجمه کتاب «کلیله و دمنه» از هندی موجود است.
مِهِستان (سنای ایران) از سال 135 پیش از میلاد (2148 سال پیش) و پس از تکمیل شهرسازی تیسفون و انتقال پایتخت ایران به این شهر، جلسات خودرا در اینجا برگزار می کرد. شهر تیسفون در ساحل دجله از سال 135 پیش از میلاد تا سال 637 میلادی به مدت 772 سال پایتخت ایران بود که در این سال و پس از نبرد قادسیه به دست عرب افتاد و رو به ویرانی گذارد. ولی ویرانه کاخ خسروانوشیروان (طاق کسری) همچنان پابرجا مانده است که تاریخ نگاران آن را «کاخ عدل» لقب داده اند زیراکه انوشیروان علاوه بر جلسات همگانی معروف به «بارِ عام»، در آنجا [مستقیما و بدون واسطه] با مردم معمولی دیدارمی کرد و به درد دل آنان گوش فرا می داد. همچنین، وی یک زنجیر متصل به زنگ، در اطاق مجاور دفتر کار خود تعبیه کرده بود که یک سر زنجیر از تیری چوبی در میدان بیرونی کاخ آویزان بود و هرکس که شکایت و یا پیشنهاد داشت، به میدان می رفت و زنجیر را می کشید و زنگ به صدا درمی آمد و خسروانوشیروان به بالکن کاخ می رفت و حرفهای آن فرد را می شنید و اگر لازم می آمد وی را به حضور در دفتر کار خود دعوت می کرد.

اين تصوير در سال 1840 با دست و قلم از طاق کسرا کشيده شده است

... و گزارش نگرانی آور هجدهم اسفند 1397 روزنامه کائنات چاپ تهران درباره طاق کسری!، یکی از نمادهای تمدن و عظمت ایرانیان که در صفحه اول این روزنامه درج شده است:

روزی که جلال الدین خوارزمشاه شهر تفلیس را تصرف کرد ـ نگاهی به خوارزمشاهیان، خوارزم و کارهای جلال الدین

جلال الدین خوارزمشاه که شرق و شمال شرقی ایران بزرگتر را به مغول باخته بود، پس از پایتخت خود کردن شهر تبریز به گرجستان لشکر کشید و نهم مارس (روزی چون امروز) در 1226 شهر تفلیس را تصرف کرد.
    جلال الدین که با پدرش سلطان علاءالدین محمد خوارزمشاه از برابر مغول در خوارزم عقب نشینی کرده و به جزیره آبسکون در شرق دریای مازندران پناه برده بود، پس از درگذشت پدر با باقیمانده نیروی نظامی به هرات و مناطق خراسان جنوب شرقی رفت و همین خودنمایی سبب شد که چنگیز سریع تر در سرزمین ایران به پیشروی دست بزند.
     چنگیز نخست یک امیرزاده مغول را به جنگ جلال الدین خوارزمشاه فرستاد ولی این نیرو در پَروان (در افغانستان امروز) از جلال الدین شکست خورد. جلال الدین در پی این پیروزی مناطق بیشتری را در شرق تصرق کرد. چنگیز که چنین دید ـ خود به تعقیب وی پرداخت. جلال الدین به جنوب شرقی (پاکستان امروز) عقب نشینی کرد ولی چنگیز همچنان او را كه درحال عقب نشینی بود دنبال می كرد. جلال الدین در کنار رود سند پس از یک درگیری کوتاه و در حالی که چنگیز نظاره می کرد با اسب از رود سند گذشت و به هند رفت تا از پادشاه هند کمک بگیرد. چنگیز به دلیل بدی هوای دره سند از ادامه تعقیب جلال الدین منصرف و از منطقه خارج شد. جلال الدین سه سال در هند به جمع کردن نیرو و بازآوردن نظامیان پراکنده خود پرداخت و به ایران بازگشت و درسال 1225 میلادی به كرمان وارد شد و به خواست برادرش غیاث الدین پیرشاه که حکومت اصفهان، فارس و همدان را بدست داشت، فرمانداری بُراق حاجِب ـ یک سرکرده قره ختایی را بر کرمان تأیید کرد .
     وی پس از تثبیت حکومت خوارزمشاهیان بر کرمان، فارس، اصفهان (صفاهان ـ سپاهان) به لُرستان رفت و به الناصر خلیفه عباسی وقت پیام اتحاد (اتحاد در برابر تعرّض احتمالی مغول) فرستاد. خلیفه که نگران پیشروی او و تعاقب مغول ها بود، نه تنها پیشنهاد ائتلاف را رد کرد بلکه به جنگ با او، لشکر فرستاد که جلال الدین دوبار و در دو منقطه از جمله در خوزستان سپاهیان خلیفه را شکست داد و به تصرف مناطق شمال غربی ایران ـ آذربایجان، کردستان، اران و ... ادامه داد و شهر تبریز را پایتخت خود کرد. جلال الدین که نام کامل او جلال الدین منکبرنی (منگبرنوـ منگ بردی = خداداد) بود و هنوز عنوان پادشاهی بر خود نگذاشته بود پس از تصرف تفلیس، از گرجستان و از طریق ارمنستان عازم تصرف قلمرو سلجوقیان آناتولی شرقی (شرق ترکیه امروز) ازجمله شهر خلاط و مناطقی از قلمرو ایوبیان (کُردها) شد که موفق نشد و چون تغییر رفتار داده بود و خشونت می کرد در دیاربکر (کردستان ترکیه) در 15 آگوست 1231 ترور شد. مغول ها که در تعقیب او بودند در همین سال تبریز را تصرف کردند.
    خوارزمشاهیان از ایل «بِگدلی» از گروه اُغوزها بودند و سر دودمان آنان انوشتگین ـ یک ژنرال تُرک بود که فرماندار منطقه خوارزم شده بود. شکست سلطان سنجر سلجوقی از قره ختائیان و سپس مرگ او، بر قدرت خوارزمشاهیان که به تدریج ایرانیزه شده بودند افزود و قلمرو آنان گسترش یافت و اگر اشتباه سیاسی حاکم اُترار (واقع در جنوب کزاخستان کنونی) و قتل فرستادگان تجاری چنگیزخان نبود، لشکرکشی مغول به ایران و روسیه و ... صورت نمی گرفت. حکومت خوارزمشاهیان از سال 1077 تا 1231 میلادی طول کشید. خوارزم که مَهد آرین ها خوانده شده است از دو واژه پارسی «خور ـ خوار = خوزشید و زم = زمین» گرفته شده است و یک ساتراپی ایران باستان به نام Huvarazmish بود (شرق دریای مازندران و جنوب دریاچه ارال که این قسمت از این دریاچه اینک خشک شده است).

احمد حسن میمندی وزیر اعظم شد

نهم مارس سال 1031 میلادی سلطان مسعود غزنوی احمد حسن میمندی را سمت وزیر اعظم داد. به شرحی كه در تاریخ بیهقی آمده است، سلطان مسعود در همین سال تاجگداری كرده بود.

تظاهرات ظاهرا ضد انگلیسی میدان توپخانه تهران در سال 1296!

18 اسفند 1296 (9 مارس 1918) برای دومین بار ظرف 9 روز گروهی از تهرانی ها در میدان توپخانه اجتماع كردند و بر ضد انگلستان شعار دادند و خواستار شدند كه این دولت بمانند روسیه قرارداد تقسیم ایران (سازشنامه مورخ اوت 1907 سن پترزبورگ منعقده میان انگلستان و روسیه) را لغو كند و نظامیانش را خارج سازد.
    مستوفی الممالك رئیس الورزاء وقت ظاهرا این تظاهرات را جدی گرفت و بعضی از نویسندگان روزنامه ها را متهم به تحریك مردم كرد و دستور توقیف موقت روزنامه هارا داد و قضیه بزرگتر از آن چه كه بود جلوه كرد. چند روز بعد نمایندگان دولت انگلستان در تهران با اشاره به این رویدادها اعلام كردند كه حاضرند «اس . پی . آر» را به دولت ایران واگذار كنند مشروط بر این كه افسران انگلیسی باقی بمانند و در مورد قرار داد 1907، زمانی كه دولت ثابتی در مسكو مستقر شود تصمیم گرفته خواهد شد!.
     این اعلامیه در حقیقت برای آماده ساختن مقدمات تنظیم قرارداد بعدی (وثوق الدوله) و تحت الحمایه كردن ایران و به دست گرفتن سر پرستی همه آن بود. بنابراین نمی توان این نظر را كه تظاهرات میدان توپخانه طرح و نقشه انگلیسی ها برای هموار ساختن راه تنظیم قرارداد بعدی (وثوق الوله ) بود رد كرد، مخصوصا كه در آن زمان انگلیسی ها نیروی نظامی بزرگ و تازه ای را وارد ایران كرده بودند و این نیرو وارد قزوین شده بود تا به شمال برود و احیانا بر ضد بلشویكها وارد جنگ شود.
     همانطور كه بارها گفته شده است در باره رویدادها و تحولات ایران پس از قتل آغامحمدحان قاجار تحقیق حرفه ای جامع نشده است. نمی شود به گزارشهای مطبوعاتی وقت، متون قراردادها و خاطرات رجال كه واضح است برای دفاع از خود و دوستانشان و یا بر ضدمخالفان شخصی شان نوشته شده اكتفا كرد.

ویلی برانت در تهران

18 اسفندماه 1350 (9 مارس 1972 ) در تهران اعلام شد كه میان ایران و آلمان فدرال (غربی) درزمینه نفت و همكاری های اقتصادی دیگر از جمله تسهیلات بازرگانی توافق حاصل شده است. سه روز پیش از آن ویلی برانت صدر اعظم سوسیال دمكرات آلمان و رئیس انجمن سوسیال دمكراتهای اروپا وارد تهران شده بود. با این كه آلمان و انگلستان هر دو عضو بازار مشترك اروپا بودند، چند روز پس از دیدار ویلی برانت از تهران، وزیر امور خارجه وقت انگلستان هم به تهران سر زد. ویلی برانت از مردان بزرگ قرن 20 اروپا بشمار می آید. وی پس از این كه معلوم شد رئیس دفترش جاسوس جمهوری دمكراتیك آلمان (آلمان شرقی) بود به جای دفاع از خود، مسئولیت را برعهده گرفت و از قدرت كنار رفت.

گزارش انتصاب حجت الاسلام ابراهیم رئیسی به ریاست قوه قضائیه، تیتر صفحات اولِ شماره های 18 اسفند 1397 روزنامه های ایران

تیتر سه روزنامه ایران از خطبه های نماز جمعه 17 اسفند1397 تهران:

در قلمرو ادبیات

ابوشكور بلخی شاعر اندیشمند ایرانی در یك نگاه

نهم مارس 987 میلادی (365 هجری خورشیدی) سالروز درگذشت ابوشكور بلخی یكی از 27 شاعر و ادیب دوران سامانیان است كه نظم و نثر فارسی را احیاء كردند. ابو شكور درعین حال از نخستین منثوی سرایان ایران است. وی مردی فروتن بود و فروتنی اش از این شعر او استنباط می شود كه گفت :
     تا به آنجا رسید دانش من
     كه بدانم همی كه نادانم
     ابو شكور كه فارسی او با فارسی امروز تفاوتی ندارد و بسیار ساده و روان است معتقد به «تناسب میزان دانش با رفتار انسانی» است. وی میان «اراده و تصمیم» و «خرد و دانش» رابطه مستقیم بر قرار دیده كه خردمند را قادر به كنترل نفس اماره دانسته و در این زمینه گوید:
     خردمند گوید؛ خرد پادشاست
     كه بر خاص و برعام فرمانرواست
     ابو شكور همچنین براین عقیده است كه با دانش و دانایی همه مسائل را می توان حل كرد و در این باره گوید:
     جهان را به دانش توان یافتن
     به دانش توان رشتن و بافتن
     «آفرین نامه» از ابو شكور بلخی است. وی مورد توجه و عنایت خاص نوح سامانی، شاه وقت بود.

صنایع و فنون

نخستین اتومبیل چهارچرخ جهان و اولین موتوسیکلت

Gottlieb Daimler

چهارم مارس 1885 «گوتلیب دایملر Gottlieb Daimler» ـ مهندس آلمانی (مارس 1834 ـ مارس 1900) با کمک مهندس ویلهلم مایباخ Wilhelm Maybach در کارگاه خود در منطقه بادن وورتمبرگ (واقع در جنوب آلمان) موفق به ساخت انجین بنزینی کاربوراتور دار (انفجاری) شد و چون کوچک بود آن را به نوعی دوچرخه بستند و به این ترتیب نخستین موتوسیکلت جهان متولد شد. تلاش این دو برای ساخت یک انجین بزرگتر و ساخت خودرو ادامه یافت و در طول دو سال اتومبیل چهارچرخ و چهاردنده ساخته شد که از چهارم تا هشتم مارس 1887 در اسلینگن Esslingen (واقع در 22 کیلومتری اشتوتگارت)، در کانستات Cannstatt و در ناحیه «مانهایم» به حرکت درآمد که نخستین اتومبیل بنزینی گازخور (تنظیم سرعت به اراده راننده)، چهار چرخ و دنده دار جهان بود و مردم تماشاکردند و «ارابه بدون اسب» خواندند. در جریان این رانندگی های نمایشی، این اتومبیل گاهی دو سرنشین (گوتلیب و پسرش که او هم در ساخت خودرو مشارکت کرده بود) و بعضی اوقات چهار سرنشین داشت که یکی از آنان مایباخ بود. رانندگی اتومبیل عمدتا با پسر گوتلیب بود. این اتومبیل که نخستین خودرو چهارچرج و چهاردنده (دارای گیربوکس) جهان بود و ماهها پیش ساخته شده و تا روزهای نمایش در دست تکمیل بود صدای گوشخراش تولید می کرد زیرا که هنوز ساخت اکزاست (اگزز) تکامل نیافته بود. این سومین اتومبیل ساخت اروپا بود كه بكار افتاده بود.

Wilhelm Maybach

تجربه نخست در 1769 صورت گرفته بود و عبارت بود از اتومبیلی که باقوه بخار حركت می کرد. دومی را «كارل بنز» ساخته بود كه بنزینی و سه چرخ بود و بنابراین اتومبیل ساخت دایملر كاملتر از دو نوع دیگر و انجین آن به قوه یك اسب بخار بود، نخست سرعتی برابر 13 كیلومتر در ساعت داشت که این سرعت تا روزهای رانندگی نمایشی (دهه یکم مارس 1887) با تکمیل جعبه دنده به حد اکثر 18 کیلومتر رسانیده شده بود. گوتلیب دایملر (تلفظ آلمانی آن؛ گوتلیپ) از آن پس کار خودرا توسعه داد و ظرف سه سال یک انجین تازه را که قادر به نصب روی هر اتومبیل، قایق و بعدا هواپیما بود به نام ... تولید کرد و امتیاز تولید آن را به انگلستان، فرانسه و آمریکا فروخت. دایملر در سال 1890 در حاشیه اشتوتگارت یک کمپانی بزرگ به نام خود تاسیس کرد و مایباخ همکار این کمپانی در سال 1898 طرح یک اتومبیل مسابقه تهیه کرد و فروش این اتومبیل از دو سال بعد عمومی شد. مایباخ نام دختر دوست خود، مرسدس را بر این اتومبیل گذارد. دایملر در 1900 درگذشت و کمپانی او در سال 1926 با کمپانی رقیب، کارل بنز، یکی شدند و دایملر بنز نام گرفتند.

خودرو دایملر با چهار سرنشین ازجمله دو سازنده آن (مارس 1887)

قدیمی ترین خودرو چهارچرخ جهان ـ دایملر و پسرش، دو سرنشین آن

موتوسیکلت ساخت دایملر (ساخت 1885) و نخستين موتوسييکلت جهان

در دنیای تاریخ‌نگاری

«بوروکراسی» بزرگترین مسئله ملل پس از جنگ جهانی دوم و عامل اصلیِ نارضایی ها و ناآرامی ها

Cyril N. Parkinson

تاریخدان و نویسنده انگلیسی، دکتر سرل پارکینسون Cyril N. Parkinson، که بوروکراسی را بزرگترین مسئله ملل ـ پس از جنگ جهانی دوم و عامل اصلی نارضایی ها و ناآرامی ها خوانده است نهم مارس 1993 و در هشتاد و سه سالگی درگذشت. وی که در دانشگاههای انگلستان، سنگاپور، کوالالامپور، هاروارد، ایلی نوی و شعبه برکلی دانشگاه کالیفرنیا تدریس کرده بود بیست و هشت کتاب تالیف کرده است که در دهه یکم قرن 21 به صورت CD هم درآمده اند. از این تالیفات، 13 کتاب از دیدگاه یک مورخ درباره مدیریت اداری ـ بازرگانی است که در آنها مسئله بوروکراسی دوران معاصر شکافته و تشریح شده است، هشت کتاب «تاریخ» اند و عمدتا با زمینه Sea Power، جنگ دریایی و ورود اروپاییان به منطقه مالایا (مالزیا، سنگاپور و ...) و شش کتاب حاوی داستان تاریخی و آموزنده. وی همچنین دارای یک تالیف نواری (ضبط شده روی نوار) است. یکی از کتابهای ضد بوروکراسی او به طنز نوشته شده است تحت عنوان "قانون پارکینسون Parkinson, s law".
پروفسور پارکینسون با انشاء خاص خود و با ذکر صدها نمونه ثابت کرده است که قوانین و ضوابط موضوعه منطقی، اصولی و جامع نیستند و اجرای آنها بوروکراسی را پیچیده تر کرده است و به این لحاظ اعضای پارلمان هارا زیر سئوال برده است. او انتصابات نادرست در سطح مدیریت هارا عامل اصلی وخامت بوروکراسی به دست داده است. وی با ذکر شواهد می گوید که گسترش سازمانهای دولتی و افزایش مقررات دست و پاگیر و در نتیجه کثرت کارمند (حقوق بگیر) و نیز سوبسیدهای دولتی غیر لازم باعث افزایش تعرفه های مالیاتی و ناخرسندی اتباع می شود که با هر جرقه ای این ناخرسندی را آشگار می کنند. روزی نیست که رسانه ها گزارش از یک و یا چند اختلاس، حیف و میل و بالاکشیدن پول دولت (از بیت المال) ندهند که همه اینها سند برای تاریحنگاران است.
وی نوشته است برپایه نیاز آتی است که باید دانشکده ساخت و دانشجو پذیرفت و گرنه در این مورد هم مثال فزونی دریاسالار بر شمار کشتی ها مصداق می یابد و فارغ التحصیل بیکار که با هزار امید سالها از جوانی خودرا در مدارس تعلیمات عالی سپری کرده آمادگی برای بروز خشم خود دارد. دکتر پارکینسون راه حلهای متعدد برای حل مسئله بوروکراسی ارائه داده و روی نقش هرپارلمان در حل این مسئله جهانی که در برخی از کشورها پیچیده تر است تاکید کرده است.

سایر ملل

مردی كه نام اورا بر قاره آمریکا گذاردند ـ ماجرای شنیدنی این نامگذاری

تصویری از «وسپوسیو» پشت جلد کتاب شرح کارهای او تالیف میگوئل بتانزوس

تصوير Americo Vespuccio بر يک تمبر پستی اسپانیا

امروز، نهم مارس، زادروز «امریكو وسپوسیو Americo Vespuccio» است كه قاره غربی به نام او «قاره امریكا» نامیده می شود. وی بسال 1454 در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و 22 فوریه سال 1512 درگذشت و چهار بار از نیمكره غربی (آمریكا) دیدار داشت و نقاطی را كه در این مسافرتهای دریایی مشاهده كرد بیش از نقاط مورد بازدید كریستوفر كلمبوس (کلمب) بود.
كلمب سفر دریایی به سوی غرب را در سال 1492 آغاز كرده بود و نخستین سفر آمریکو [در بعضی زبانها؛ امریگو] در سال 1497 آغاز شده بود. هردو برای دولت اسپانیا كار می كردند و هزینه سفرهای آنان را آن دولت پرداخت می كرد.
هیچ مقامی برای نیمكره غربی كه پیش از سفر اروپائیان، مسكون و در پاره ای نقاط دارای تمدنی درخشان بود نام «آمریكو وسپوسیو» را پیشنهاد نكرده بود. این نام را «مارتین والدسیمولر» آلمانی برقاره غربی نهاد كه كار او ترسیم نقشه های جغرافیایی بر پایه اطلاعاتی بود كه دریانوردان می دادند. از آنجا كه بیشتر اطلاعات واصله به این آلمانی كه بعدا چاپگر نقشه های جفرافیایی شد توسط كاركنان كشتی ها و همراهان آمریكو و خود او داده شده بود برای مشخص ساختن نقشه ها، آنها را به نام رئیس گروه؛ «آمریكو» نوشت كه سر زبانها افتاد و به تدریج قاره غربی «آمریكا» خوانده شد و نام دائمی آن قرار گرفته است.

روزی كه ناپلئون با بیوه ای به نام ژوزفین ازدواج كرد

ژوزفين

ناپلئون بناپارت نهم مارس 1796 كه هنوز یك ژنرال بیش نبود با ژوزفین كه بیوه ای با دو فرزند بود ازدواج كرد. ژوزفین كه در ژوئن 1763 متولد و در ماه مه 1814 در گذشت قبلا همسر افسری به نام الكساندر بود كه دادگاه انقلاب فرانسه در سال 1974 اورا اعدام كرده بود.
ژوزفین در جریان تعقیب كار شوهرش در دوران بازداشت او، با تنی چند از مقامات وقت آشنا شده بود. تقریبا همه مورخانی كه تاریخ كارهای ناپلئون را نوشته اند در این مورد متفق القولند كه ژوزفین مترس بعضی از آن مقامات بود. ناپلئون چند سال پس از انتخاب به مقام امپراتوری فرانسه ژوزفین را به دست سنای فرانسه طلاق گفت ــ طلاقی كه پاپ آن را برسمیت نشناخت. در آن زمان امر طلاق در کشورهای کاتولیک مذهب ممنوع بود.

اختیارات روزولت در جمع آوری طلا برای استحکام دلار

در جریان رکود اقتصادی بزرگ، نهم مارس 1933 کنگره آمریکا درخواست فوری روزولت رئیس جمهور وقت را که به او در تجدید نظر در ضوابط بانکی و امورمالی ایالات متحده اختیارات تام بدهد تصویب کرد. این لایحه در همان روزی که به کنگره داده شده بود تصویب شد که در هشت دهه گذشته الگوی کشورهایی قرارگرفته است که دچار بحران مالی شده اند. روزولت با استفاده از این اختیارات که بهEmergency Banking Act معروف شده است به اتباع و بنگاههای ایالات متحده اعلام کرد که طلای موجود خودرا ـ به هر اندازه ـ جز زیورآلات متداول به خزانه داری تحویل دهند و برابر بهای آنها، پول و یا حواله دولتی بگیرند تا «دلار» استحکام یابد. به درخواست روزولت به آنگونه که انتظار می رفت توجه نشد و وی مجبور گردید که در پنجم اپریل همین سال بخشنامه شماره 6102 را صادر کند و از کنگره بخواهد که خرید و انبارکردن طلارا جرم بشناسد و مجازات تعیین کند.
اقدام دیگر روزولت در مارس 1933 و با استفاده از این اختیارات، تعطیل کردن بانکهای مسئله دار و ضعیف بود و اقدام سوم کاهش ده درصدی ارزش اوراق بهادار خزانه داری (باوند ـ اوراق قرضه بهره دار) بود که در دست مردم و موسسات مالی در داخل و خارج این کشور قرارداشت و دفعتا بدهی (تعهد) دولت ده درصد پایین آمد. این اختیارات که در چارچوب طرح معروف به «نیودیل» درخواست و اجرا شده بود چهره اقتصادی ایالات متحده را تغییرداد و بتدریج از بحران خارج ساخت.

منظره ای ازبمباران لندن كه «تونی بلر» آن را ندیده بود

این عكس در سال 1944 پس اصابت یك بمب بالدار آلمانی (وی ــ 1) به ساختمانی در جنوب شرقی لندن كه ضمن آن 119 تن كشته شدند برداشته شده است. در تابستان آن سال هر روز تا یكصد بمب بالدار آلمانی بر لندن، كنت و ساسكس انگلستان فرود می آمد و برای مقابله با آن وسیله دفاع وجود نداشت. این بمب ها دارای یك موتور راكتی بودند كه سوخت آن طوری تنظیم می شد كه با رسیدن به مقصد تمام شود و بمب حاوی یك تن ماده منفجره فرود آید و در محل فرود كه معلوم نبود چه خواهد بود منفجر شود. همین ویرانگری ها و كشتارها بود كه جهانیان در پایان جنگ جهانی دوم با خرسندی تمام پذیرای سازمان ملل (که دستپخت دولتهای فاتح بود) شدند تا از جنگ جلوگیری و مسائل میان ملتها را از طرق دیگر حل كند. اگر «تونی بلر» زودتر به دنیا آمده بود و این مناظر را به چشم دیده بود و یا فرصت كرده بود در كتب تاریخ ببیند در طول نخست وزیری اش این قدر با حرارت از جنگ و حمله و لشكر كشی سخن به میان نمی آورد. هر انسانی از مشاهده قتل انسان دیگر متالم ومتاثر می شود. همه اعمال در تاریخ ثبت می شود و دولتمردان باید پیش از انجام هر عملی قضاوت تاریخ و بهایی را كه نسلهای بعدی به خاطر اشتباه امروز آنان خواهند پرداخت در نظر مجسم كنند.

بمباران توكیو با بمب آتشزا و تلفاتی بیش از 100هزار

طرفین رود سومیدا در توکیو پس از بمباران

بمباران شهر توكیو پایتخت ژاپن با بمب آتشزا (Incendiary Bomb) از نیمه شب نهم مارس 1945 آغاز شد و بامداد دهم مارس (20 اسفند) پایان یافت. در این بمباران 334 بمب افكن سنگین «بی ـ 29» معروف به «دژ پرنده» ساخت كارخانه های بوئینگ شركت داشتند و ضمن آن 83 تا 197 هزار ژاپنی كشته شدند كه چون رقم دقیق به دست نیامده است، تاریخنگاران عبارت «بیش از صدهزار» را بكار می برند. هدف دولت آمریكا از این بمباران نه تنها تضعیف روحیه ژاپنی ها بلكه انهدام اقتصاد این كشور بود. بمباران عمدتا در طرفین و امتداد رودخانه «سومیدا Sumida» كه از توكیو می گذرد صورت گرفت كه محل تاسیسات صنعتی توكیو بود. بمب هایی كه بكار می رفت پس از اصابت به هدف تولید شعله می كرد و حریق وسیع بوجود می آورد. در ساخت این بمبها؛ فسفور سفید، كلورین، ناپالم و ترمیت بكار رفته بود. باوجود این تلفات و ویرانی سنگین، دولت آمریكا درست پنج ماه بعد، در بمباران ژاپن از بمب اتمی استفاده كرد كه تلفات وارده از آن هم معادل بمباران توكیو با بمب آتشزا بود (كه تاریخنگاران آن را دلیلی برغیر ضروری بودن افكندن بمب اتمی در ششم اوت 1945 بر هیروشیما می دانند). با اینكه پنج دهه بعد، «ماندیل» سفیر آمریكا در ژاپن از بمباران توكیو ابراز تاسف كرد؛ ژاپنی ها هنوز اندوه خود را فراموش نكرده اند و سال گذشته (سال 2007) هنگامی كه وزیر دفاع وقت این كشور جمله ای در فراموش كردن آن بیان كرد، بركنارش كردند.

بمب افکنهاي «بي _ 29» درحال فروريختن بمب

«گاگارین» نخستین انسانی كه در فضا سیركرد

گاگارين در لباس فضانوردي

گاگارين سرهنگ شوروي

سفينه وستوك ــ 1

    یوری الكسیویچ گاگارین نخستین انسانی كه به فضا فرستاده شد و از بالای جوّ، كره زمین را دور زد و به زمین باز گردانده شد 9 مارس سال 1934 به دنیا آمده بود.
     گاگارین كه یك سرهنگ مهندس در نیروی هوایی شوروی بود 12 آوریل سال 1961 با سفیه «وستوك ــ 1» در مدار زمین قرار گرفت و در یك ساعت و 48 دقیقه با سفینه خود كره زمین را دور زد و سپس در كزاخستان (قزاقستان) به زمین بازگشت و هیجان بزرگی در جهان به وجود آورد و با سفر او، عصر فضانوردی آغاز شد. با سفر فضایی گاگارین، شوروی در دانش فضایی و موشكی برتری یافت، ولی به علت ضعف ژورنالیسم (كه هنوز هم روسیه به طور كامل از آن خارج نشده است) نتوانست از آن برای پیشبرد سوسیالیسم استفاده تبلیغاتی كند.
     گاگارین كه شخصا گردش خود به دور زمین را برای روزنامه نگاران شرح داده بود پس از این سفر شجاعانه كه بیم خطر جان در آن بود از مشاهیر گیتی شد، عمری طولانی نكرد و در 27 مارس سال 1968 در جریان یك پرواز آزمایشی با هواپیما دچار سانحه شد و در 34 سالگی جان سپرد.

اعتراض و گروگانگیری خونین در شهر واشنگتن

نهم مارس 1977 دوازده مسلمان حنفی آمریكایی با هدف نشان دادن اعتراض خود نسبت به تهیه فیلم «محمد رسول الله» در آن كشور و نیز زندانی شدن چند سیاهپوت با یك پرونده، سه ساختمان از جمله عمارت شهرداری و ساختمان محل استقرار «بنایی بریت» متعلق به یهودیان را در شهر واشنگتن تصرف و 149 تن را به گروگان گرفتند. آنان همچنین اعتراض داشتند كه چرا رسانه های آمریكا باید در كنترل یهودیان باشد و بسیاری از قضات و وكیلان قضایی آمریكا هم یهودی باشند حال آنكه یهودیان حدود سه درصد جمعیت آمریكا را تشكیل می دهند. در این گروگانگیری كه 39 ساعت طول كشید دو تن كشته و چند نفر دیگر مجروح شدند. دو مقتول حادثه عبارت بودند از یك خبرنگار رادیو و یك گارد مسلح ساختمان. «ماریون بری» عضو شورای شهر واشنگتن كه بعدا شهردار این شهر شد، یكی از مجروحین بود. این رویداد با مداخله سفیران چند كشور اسلامی ازجمله سفیران مصر و پاكستان به پایان رسید.

دو دهه طول کشید تا روسیه بداند که اروپای غربی و آمریکا راه خود را می روند

    ششم مارس 2003 این عكس به همین صورت و سراسری در صفحات اول بسیاری از روزنامه های جهان غرب به چاپ رسیده بود كه عنوانش را «اروپاییان باهم» گذارده بودند. دومینیك دو ویلپین وزیر امورخارجه وقت فرانسه كه در سمت راست او، ایگور ایوانف وزیر امور خارجه وقت روسیه و در سمت چپش جوشكا فیشر وزیر امور خارجه وقت آلمان مشاهده می شوند در حال گفتن این مطلب است: «ما اجازه نخواهیم داد كه قطعنامه ای در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شود كه مجوّز بكار بردن نیرو باشد!». این اظهار به این صورت تعبیر شده بود که اروپاییان ممکن است در تصمیمگیری های بعدی همیشه دنبال رو آمریکا نباشند. تا یک ماه پیش از آن باور كردنی نبود كه دولت روسیه به رهبری «پوتین» این چنین از دولت آمریكا دور شود. در سه سال قبل از آن (از سال 2000) بنظر می رسید که پوتین تا حدودی همراه با آمریكا است، ولی در این مدت آمریكا از قرارداد محدودشدن دفاع موشكی خارج شد، در برخی از كشور های عضو شوروی سابق پایگاه نظامی ایجاد كرد، بهانه جویی های دوران جنگ سرد را زنده كرد، ناتو را تا مرزهای روسیه (در کشورهای عضو پیمان لغو شده ورشو) گسترش داد و در این زمینه، تا مارس 2003 هم به هیچیك از اعتراض های پوتین اعتنا نكرده بود.
    پوتین كه از دیر زمان احساس می كرد روسیه به آمریكا همه اش داده و چیزی نگرفته است از فرصت دور شدن ـ ولو ظاهری و موقتی دولت های وقت آلمان و فرانسه از آمریكا در قبال مسئله عراق استفاده كرد و به اروپاییان نزدیکتر و كفه آنها را سنگینتر ساخت.
    اطرافیان پوتین بارها به او گفته بودند كه مبادا به آمریكا و انگلستان بیش ازحد روی خوش نشان دهد و به اوتاكید كرده بودند كه از سرنوشت گورباچف عبرت بگیرد كه در برابر آن همه امتیازی كه به آمریكا داد از آن دولت تنها تشكر می كنم ـ تنك یوِ خالی تحویل گرفت. گورباچف سادگی كرد و این بزرگترین سادگی تاریخ بود.
     تا این زمان (مارس 2003 و پیش از حمله نظامی آمریکا به عراق) بزرگان روسیه كه همچنان از فروپاشی شوروی ناخرسند بوده اند دائما به گوش پوتین می خواندند كه اگر در این شرایط جانب آمریكا را بگیرد جهان سوم را از دست می دهد. اگر آمریكا بر عراق پیروز شود مناقع اقتصادی روسیه كه یك برنامه سرمایه گذاری سنگین در عراق را تدارك دیده است از دست خواهد رفت. آمریكا هنوز از روسیه وارداتی نداشته است كه كمكی به اقتصاد روسیه باشد و بیشتر از گذشته هم در فروش اسلحه با روسیه رقابت می كند. این گوشزد ها بود که بالاخره کار خود را کرد.
     سنجش افكار روس ها (نظرسنجیِ فوریه 2003) هم در تصمیمگیری پوتین بی تاثیر نبود كه 87 در صدشان گفته بودند آمریکا می خواهد در عراق مستقر شود تا خاورمیانه را در دست داشته باشد و نیز به بهانه عملیات نظامی اش در افغانستان، در آسیای میانه (کشورهای عضو شوروی پیشین) نفوذ کند.
    همچنین پوتین چندی بعد وقتی شنید كه روس ها می گویند كه او روسیه را دارد به آمریكا می فروشد بسیار نگران شد و در صدد بر آمد تا راه خود را تغییر دهد و به همین سبب بود که وزیر امورخارجه اش در کنار وزیران امورخارجه کشورهای بزرگ اروپای غربی نشست و .... ولی تحولات بعدی نشان داد که اروپای غربی هم روسیه را رقیب خود می داند و می کوشد که بازهم آن را محدود سازد و به اُکراین که با اروپای مرکزی مرز دارد نزدیک شود و آن را از روسیه دور سازد که قرن ها یک کشور بودند و نیز سه کشور بالتیک شوروی سابق را وارد «ناتو» کند تا روسیه از کالینینگراد خود دور شود و با ورود به گرجستان، راه خاورمیانه را بر روسیه ببندد. گرجستان از اوایل قرن نوزدهم وابسته به روسیه بود و پیش از آن، وابسته به ایران.

برخی دیگر از رویدادهای 9 مارس

886: ابومَعشَر جعفر محمد بلخی فضاشناس ایرانی در 99 سالگی فوت شد. تاثیر حرکت خورشید بر جزر و مَد دریاها از کشفیات او است.

1776: ادام اسمیت اندیشمند انگلیسی (1723 ـ 1790) تالیف معروف خود «ثروت مللThe Wealth of Nations» را كه حاوی نظرات اقتصادی او در اهمیت نیروی کار و وسائل تولید است منتشر كرد. وی در زمینه رفتار انسان نیز نظراتی ابراز داشته است.

1822: نخستین دندان مصنوعی توسط چارلز گرام ساخته شد.

1825: الكساندر موژایسكی Mozhaiski نخستین روس كه هواپیما ساخت در روسیه به دنیا آمد و به نوشته مورخان این کشور، 20 سال پیش از برادران آمریكایی «رایت» هواپیمای ساخت خودرا به پرواز درآورد.

1918: حزب بُلشِویك روسیه به حزب كمونیست تغییر نام داد.

1956: گُرجستانی ها در اعتراض به خروشچف که همشهری آنان استالین را تحقیر کرده بود دست به تظاهرات خیابانی زدند که وسعت آن در شوروی تا آن روز بی سابقه بود. استالین متولّد گرجستان سه سال پیش از این فوت کرده بود.

1942: فرماندار هلندی اندونزی (هند هلند Dutch East Indies) و فرمانده نیروهای مسلح هلند در این سرزمین به ارتش امپراتوری ژاپن تسلیم شدند و اندونزی به تصرف ژاپنی ها درآمد. نیروهای نظامی ژاپن دو ـ سه روز پیش از این، جاوه را تصرف و به هلندی ها اخطار تسلیم شدن داده بودند.

1961: دانشمندان شوروی با اسپوتنیک ـ 9 Sputnik یک سگ در مدار زمین قرار دادند.

1962: به مستشاران نظامی آمریكا در ویتنام جنوبی اجازه داده شد كه از عرف «درگیری» استفاده كنند، یعنی اگر در جریان زد و خورد قرارگیرند از اسلحه استفاده كنند و همین دستور، آمریكا را وارد جنگ ویتنام ساخت.

1977: تنی چند از مسلمانان حنفی آمریکا و عمدتا سیاهپوست به ریاست عبدالخالص و در اعتراض به ترور الیجاه محمد (ملکم ایکس) سه ساختمان را در شهر واشنگتن ازجمله تالار بزرگ شهرداری این شهر را تصرف و دهها تن را به مدت 39 ساعت بگروگان گرفتند. در جریان این گروگانگیری 2 تن کشته و شماری مجروح شدند و عبدالخالص دستگیر و به زندان ابد محکوم شد که سالها بعد در زندان درگذشت.

روزنامک (تاریخ جاری)

336 میلیون و 400 هزار دلار برنده لاتاری (بخت آزمایی)!

Louise White

هفتم مارس 2011 (17 اسفند 1390) اعلام شد که یک زن سیاهپوست 81 ساله آمریکایی برنده 336 میلیون و 400 هزار دلار در لاتاری (بخت آزمایی) سراسری این کشور شده است که در 42 استیت رسمیّت دارد. وی سومین برنده صدها میلیون دلاری لاتاری در طول تاریخ ایجاد این نوع قمار دولتی بود. این زن که «لوئیس وایت Louise White» نام دارد و از ساکنان استیت شمال شرقی؛ «رودآیلند»، با خرید یک بلیت یک دلاری برنده آن پول شده بود.
بانو «وایت» پس از تطبیق شماره بلیت خود با شماره برنده در اینترنت (وبسایت لاتاری سراسری) چند روز صبر کرد تا ببیند که مدعی و شریک دیگر پیدا نمی شود و آنگاه جریان را به بنگاه لاتاری اطلاع داد. بنگاه مشخصات اورا پرسید و سئوال کرد که بلیت را از کجا خریداری کرده بود تا اطمینان یابد که صاحب آن واقعا بانو وایت است و آنگاه از بانو وایت خواسته شده بود که نام و مشخصات خودرا پشت بلیت بنویسد که سرقت نشود و برای دریافت پول مراجعه کند.
پول برندگان در اقساط 30 ساله پرداخت می شود، ولی اگر کسی آن را به صورت نقد بخواهد، بهره 30 ساله پول دفعتا از آن کسر می شود. به این ترتیب؛ بانو وایت 210 میلیون دلار نقدا دریافت کرد. 52 میلیون دلار از این مبلغ بابت مالیات بر درآمد دولت فدرال (دولت مرکزی آمریکا) و 14 میلیون و هفتصد هزار دلار هم مالیات بردرآمد استیت محل اقامت بانو وایت (ایالت رودآیلند) پرداخت شد. بانو وایت که در دهه نهم عُمر بود نگفته بود که با بقیه پول چه خواهد کرد.

یک نمونه دیگر از فقر تمدن؛ بانوی «کارآگاه» زن نامزد پیشین خودرا کشت!!

Stephanie Lazarus (متهم)

هشتم مارس 2012 (18 اسفند 1390) هیات منصفه یک دادگاه کیفری شهر لس آنجلس یک کارآگاه پیشین پلیس را که یک بانوی 51 ساله به نام «استفانی لازاروس Stephanie Lazarus» است در ارتکاب قتل مجرم شناخت. اتهام وی، قتل زوجه نامزد سابقش بود.
    بانو «استفانی» در طول تحصیل در دانشگاه، همکلاسی مرد جوانی به نام «جان روتن John Ruetten» بود و قراربود که یک سال پس از فراغت از تحصیل و یافتن کار ازدواج کنند.
    «استفانی» پس از اتمام دانشگاه تصمیم گرفت که کارآگاه پلیس شود و بنابراین در آکادمی پلیس ثبت نام کرد و در رشته کشف جعل و سرقت اشیاء هنری و عتیقه به تحصیل پرداخت. «جان» مایل نبود که زن آینده او یک کارآگاه پلیس باشد و بنابراین، پیشنهاد ازدواج (نامزدی) را پس گرفت (لغو کرد).
    چندی بعدی، استفانی کارآگاه پلیس لس آنجلس شد و جان نیز در سال 1986 با دختری به نام «شری Sherri Rasmussen» ازدواج کرد و این زوج در یک مجتمع مسکونی بنای زندگی گذاشتند.
     سه ماه پس از ازدواج، یک شب که جان به خانه رفت با جسد زنش که گلوله خورده بود و آثار جراحت و ضربه خوردگی هم در گردن و بازوی او دیده می شد رو به رو شد و جریان را تلفنی به پلیس شهر اطلاع داد. جسد جهت تعیین سبب مرگ به پزشکی قانونی انتقال یافت و علت مرگ خفه شدگی و اصابت گلوله تشخیص داده شد، ولی جای یک دندان گزیدگی روی بازوی شری از بدن او جدا و جهت بررسی بیشتر به آزمایشگاه فرستاده شد.
    پلیس لس آنجلس قتل «شری» را کار دزد و یا دزدان اعلام کرد و پرونده باز ماند.
    آزمایش DNA جای گزیدگی بازوی «شری» مشخصات صاحب دندان و بزاق اورا نشان داد و ثبت شد، ولی کسی به استفانی تردید نکرد. استفانی پس از قتل «شری» به «جان» نزدیک نشده بود و این وضعیت، جان را دچار سوء ظن کرده بود. تا اینکه تحولات دیگری رخ داد که نیاز به آزمایش DNA بزاق (آب دهان) استفانی پیدا شد و انطباق جدولی، یکسان بودن نتیجه دو آزمایشDNA را به دست داد و استفانی متهم به قتل«شری» شد ولی اتهام را انکار کرد. پرونده به دادگاه ارجاع شد و محاکمه سه هفته طول کشید و در پایان آن، اکثریت هیات منصفه پس از یک روز تبادل نظر، پنجشنه 8 مارس 2012 (18 اسفند 1390) استفانی را مجرم شناخت. قاضی اعلام کرد که روز چهارم ماه می 2012 حکم خودرا صادر خواهد کرد و در این مدت استفانی در زندان خواهد بود. مجازات، طبق قوانین کیفری کالیفرنیا، مجازات چنین جرمی حد اقل 27 سال زندان و حداکثر؛ حبس ابد خواهد بود که به شرط رفتار خوب، پس از تحمل یک سوم آن می تواند مشمول آزادی مشروط قرار گیرد.

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com