Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

2 اوت

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

لشکرکشی نادرشاه به بین النهرین (عراق امروز)

تصویر نادرشاه [نقاش: محمدرضا هندی]

دوم آگوست 1743 (11 اَمُردادماه)، نادرشاه رئیس انتخابی کشور ایران در جریان جنگ با عثمانی در بین النهرین (عراق امروز)، دستور حمله به کركوكِ کُردنشین و آزادکردن آن از دست دولت استانبول (عثمانی) را صادر كرد و دو روز بعد توپخانه ارتش ایران مواضع نظامیان آن دولت (عَساكر عثمانی) در کرکوک و قرارگاه آنها را گلوله باران كرد. در طول این جنگها، نادر در همین سال بغداد و بصره را هم متصرف شد. مردم سلیمانیه مرکب از کُرد و تُرکمان تا زمان اهداء آن از سوی شاهِ مغول تبار قاجار به عثمانی!، همچنان به ایران وفادار بودند.
دولت عثمانی به پایتختی استانبول که خودرا خلیفه مسلمین (سُنّی ها) اعلام کرده بود و جانشین خلفای دمشق و بغداد، اواخر كارِ صفویه كه دولت اصفهان عمدتا بر اثر فساد اداری ناشی از افتادن امور دربار شاهان این دودمان به دست گُرجیان و انتصابات نادرست، رو به ضعف نهاده بود با اخراج حُكّام وابسته به ایران در بین النهرین، بسیاری از مناطق عراق امروز را متصرف شده بود و لشکرکشی نادرشاه به آن منطقه برای پس گرفتن آن اراضی و شهرها بود. قبلا هم شاه طهماسب اول بغدادرا به عثمانی واگذارکرده بود که شاه عباس یکم آن را پس گرفته بود.
درگیری ایرانیان با هر قدرت وقت بر سر بین النهرین، از زمان بپاخیزی ایرانیان برای کسب استقلال و حاکمیّت ملی (دو قرن پس از سلطه عرب) آغاز شده بود. بین النهرین قرن ها یک ایالت ایران بود و 8 قرن پایتخت ایران (تیسفون) در آن ایالت قرار داشت که آثار آن باقی است.

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

محاكمه علی منصور ـ مردی که دهها سال استاندار، سفیر، وزیر و نخست وزیر ایران بود ـ پی بردن به بدبختی ها با بررسی تاریخچه همین یک رجل

علی منصور (منصور الملک)

محاكمه علی منصور (میرزا علی خان منصورالملک) وزیر پیشین راه (طرُق و شوارع) به اتهام گرفتن رشوه از کمپانی کامپساکس (سازنده راه آهن) در آن سمت و ... و نیز چند مورد سوء استفاده از مقام از 11 مرداد 1315 در دیوان عالی كشور به ریاست هدایت (دوست قدیمی او) آغاز شد. قضات محاكمه كننده، 12 شهریور آن سال علی منصور را به بهانه نبودن دلیل كافی در پرونده تبرئه كردند. وی 27 دیماه 1314 برکنار و توسط پلیس بازداشت شده بود که محسن صدر (صدرالاشراف) وزیر دادگستری وقت قانونی به تصویب مجلس رسانید که محاکمه وزیران باید در دیوان عالی کشور انجام شود نه دادگاههای عمومی و برغم اینکه قانون عطف به ماسبق نمی شود، پرونده منصور به دیوان عالی ارسال شد و .... رضاشاه از این بابت خشمگین شد، هدایت را برکنار و صدر را مجبور به کناره گیری کرد و منصور 3 سال خانه نشین بود. [تا زمان انقلاب، برغم رسیدگی به پرونده های اتهامی وزیران و نخست وزیر در ارتباط با این مشاغل در دیوان عالی از سال 1314، این قانون در مورد مصدق ـ پس از براندازی رعایت نشد و وی را تسلیم دادگاه نظامی کردند!.].
    بررسی و دقّت در شرح احوال و کارهای همین یک نفر (علی منصور) برای پی بردن به بدبختی های ایران و خیانت برخی از رجال کافی است.
    علی منصور که در 1265 هجری در تفرش به دنیا آمده بود و کار خودرا در وزارت امور خارجه ـ اداره امور انگلستان ـ آغاز کرده بود در کابینه های متوالی دارای سمت بود. از همکاران وثوق الدوله بود و در تنظیم قرارداد 1919 شرکت داشت که اگر به اجرا در می آمد، ایران تحت الحمایه دولت لندن می شد و حاکمیت خودرا از دست می داد. گفته شده است که دولت لندن چشم به تلاش علی منصور در به تصویب رسانیدن و اجرای این قرارداد دوخته بود. منصور در کابینه هدایت (سال 1308) وزیر کشور بود. وی قبلا در کابینه های سپهدار و سیدضیاء طباطبایی عضویت داشت و .... علی منصور سه سال پس از محاکمه باردیگر به دولت بازگشت و در کابینه محمود جم (سال1317) وزیر پیشه و هنر (وزارت کار) شد. دکتر احمد متین دفتری (ناسیونالیست) هم در کابینه خود به او سمت داده بود حال آنکه هدف رضاشاه از نخست وزیرکردن دکتر متین، خلاص کردن ایران از سلطه و نفوذ دولت لندن و گرایش به سوی آلمان بود. پس از کناره کیری دکتر متین که تحت فشار خارجی صورت گرفت، علی منصور نخست وزیر شد!. در زمان نخست وزیری او بود که ایران اشغال نظامی شد. منصور چند ساعت پس از تعرض نیروهای متفقین، ناگهان کناره گیری کرد و فروغی که رضاشاه اورا [به دلیل نزدیک بودن به دولت لندن] بیکار و خانه نشین کرده بود آمد و رئس دولت شد و ترتیب کناره گیری شاه و تبعید اورا داد!.
    منصور که داماد ظهیرالملک [از رجال دیپلماتیک نزدیک به انگلستان] بود پس از اشغال نظامی ایران (شهریور 1320) نیز بیکار نماند و سمت هایی ازجمله استانداری خراسان و آذربایجان داشت و سفیر ایران در ایتالیا و ترکیه بود. در سال 1328 انگلیسی ها کمک کردند که امور نخست وزیری را به دست گیرد و متمم قرارداد نفت را به تصویب مجلس برساند که موفق نشد و رزم آرا جای اورا گرفت که ترور شد و انگلیسی ها به هدف نرسیدند. منصور (پدر حسن علی منصور نخست وزیر دهه 1340) در کابینه قوام السلطنته (دهه 1320) عضویت داشت ـ قوام السلطنه ای که مصدق اورا در مجلس عامل دولت لندن اعلام داشت. علی منصور پس از دادن جای خود به رزم آرا، بازهم بی مقام نبود و آخرین سمت او پیش از مرگ «سفیر سیّار در اروپا» بود. علی منصور 21 آذر 1353 در 88 سالگی درگذشت.
     حسنعلی پسر علی منصور که در دهه 1340 به نخست وزیری رسیده بود ترور شد و امیرعباس هویدا دوست بسیار نزدیکش بر جایش نشست و 13 سال رئیس دولت بود.

تیرماه 1357 (سال انقلاب):

کپی از خبر وقت روزنامه اطلاعات

یادآوری گذشته با نگاهی بر تیترهای صفحه اول روزنامه اطلاعات شماره 11 اَمُردادماه (روزی چون امروز) در سال 1358

اصل 44 قانون اساسی و تاسیس بانك غیر دولتی! ـ 35 سال پس از ملّی شدن بانکها، افشاگری بی سابقه در جمهوری اسلامی درباره پول

شورای انقلاب در سال 1358 با یك مصوّبه، همه 24 بانك غیر دولتی و مختلط ایران را [بدون اشاره به پرداخت غرامت به صاحبان و سهامداران آنها] ملّی اعلام كرد و چند ماه بعد، قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصل 44 خود، تاسیس بانك غیر دولتی در ایران را صریحا ممنوع ساخت. مجمع تشخیص مصلحت نظام اخیرا برای این اصل، سیاستهایی در نظر گرفته كه بر پایه آنها، تاسیس بانك غیر دولتی از سرگرفته شده! و تاکنون دهها بانک غیر دولتی ایجاد شده است. هنوز اعلام نشده است که آیا از سر گرفته شدن تأسیس بانک غیر دولتی در جمهوری اسلامی نتیجه بخش بوده است، یا نه؟. لازم است که مقالات و تیترهای صفحات اول مطبوعات تهران در سال 1358 ـ به مناسبت تصمیم شورای انقلاب به ملی کردن بانک ها ـ مطالعه و مرور شود و رسانه های کنونی، کُپی آن تیترها و مقالات را منتشر کنند که حاوی دلایل ملی کردن بود. می دانیم كه اصول قانون اساسی یک کشور جز از طریق برگزاری رفراندم عمومی قاعدتا تغییرناپذیر باید باشند.
     متن بخش اول اصل 44 از این قرار است: نظام اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بر پایه سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامه ریزی منظم و صحیح استوار است.
     بخش دولتی شامل كلیه صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانكداری، بیمه، تامین نیرو، سدها و شبكه های آبرسانی، رادیو و تلویزیون، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی، كشتیرانی، راه و راه آهن و مانند اینها است كه به صورت مالكیت عمومی و در اختیار دولت است.

عزّت الله یوسِفیان ملّا

عزت الله یوسفیان ملّا نماینده آمُل و لاریجان در مجلس شورای اسلامی (دوره هایهفتم، هشتم، نهم و دهم تقنینیه) و عضو ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی 26 جولای 2014 (چهارم اَمُردادماه 1393) به خبرگزاری جمهوری اسلامی گفت: "بعداز گذشت 35 سال از انقلاب، ما هنوز برای گفتن حقیقت، با هم تعارف داریم و اگر این تعارفات را کنار بگذاریم بسیاری از مشکلات برطرف خواهدشد. کُلّ نقدینگی کشور (اسکناس های رایج) در حال حاضر حدود 400 هزار میلیارد تومان است که 100هزار میلیارد تومان آن (یک چهارم کل پول کشور) در قالب تسهیلات به عنوان های مختلف در اختیار 600 نفر قرار داده شده است!. اگر بتوانیم حقایق رابه مردم بگوییم به یقین آقازاده هایی که در همه مسائل اقتصادی نفوذ پیدا کرده اند، دیگر امکان نخواهند یافت که بیت المال مردم را در دست داشته باشند.".
یوسفیان ملّا گفت: "یک نمونه از این تسهیلاتِ کلان؛ قراردادن هشت هزار میلیارد تومان در دست یک شرکت خودرو (اتومبیل) است که غیردولتی است. مدیر عامل و هیأت مدیره این شرکت، افرادی صاحب نفوذ و نیز سهام‌دار بانک‌های تازه تاسیس غیر دولتی کشور هستند و پول را در آن بانک‌ها گذاشته و سود حاصله را بین خودشان قسمت می‌کنند و ...".

روایت ابرارِ اقتصادی در شماره 11 اَمُرداد 1399 از وضعیت تورّم در کشور

آخرین جلسه هیأت دولت دوازدهم ـ 12 مرداد مراسم تنفیذ و 14 مرداد 1400 مراسم تحلیف و آغاز کار دولت سیزدهم

خبرگزاری تسنیم: هیأت دولت دوازدهم یکشنبه دهم مرداد 1400 آخرین جلسه خود به ریاست حجت‌الاسلام حسن روحانی را برگزار کرد و با گرفتن عکس یادگاری پایان دوازدهمین دولت جمهوری اسلامی را رقم زد. سه‌شنبه 12 مرداد حسن روحانی پس از 8 سال با مسند ریاست‌ دولت خداحافظی می‌کند.
    حسن روحانی در سال 1392 پیش از روی کار آمدن و در جریان تبلیغات انتخاباتی وعده‌های اقتصادی متنوعی داده بود؛ از بی نیاز کردن مردم از یارانه 45 هزار تومانی، از نجات اقتصاد و احیای اخلاق تا بازگرداندن پاسپورت ایرانی به جایگاه خود و ... و حالا (درپایان دو دوره 4 ساله ریاست دولت) آمار و ارقام‌ رسمی نشان می‌دهد که وی نه تنها وعده‌های خود را عملی نکرده بلکه در شرایطی دولت (قوه مجریه) را به آیت‌الله رئیسی واگذار می‌کند که کشور در شرایطی به‌مراتب بدتر از سال 92 قرار دارد، گذشته از تنزل جایگاه ایران در عرصه دیپلماسی و شاخص‌های فرهنگی و اجتماعی، تنها شاخص های اقتصادی بیانگر شرایط کشور است. حسن روحانی زمانی دولت را تحویل گرفت که تورّم در بدترین حالت آن 30 درصد بود، اما اکنون نرخ تورم ـ دربدترین شرایط در 60 سال گذشته ـ رقم 44درصد را نشان می‌دهد و برخی کالاها و اقلام مصرفی رشدی 700درصدی را تجربه کرده است. در حوزه ساخت و ساز مسکن که یکی از ضروریات کشور است، شرایط سال به سال بدتر و در یک سال گذشته علاوه بر کاهش 50درصدی ساخت و ساز، قیمت مسکن رشد بیش از 100 درصدی را نشان می‌دهد. یکی دیگر از عرصه‌های اقتصادی هم که در یک سال گذشته موجب سردرگمی و از دست رفتن سرمایه‌های بخش قابل توجهی از جامعه شد، مسئله بورس و بازار سرمایه بود. یکی دیگر از وعده‌های حجت الاسلام حسن روحانی در سال 1392 داشتن برنامه‌ جدّی برای اشتغال بود که طبق آمارهای رسمی، میزان بیکاری در کشور 8.8 درصد است و در یکی ـ دو سال گذشته شاهد افزایش تجمعات کارگری و اعتراضات شغلی و تعطیلی کارخانجات بودیم.
    مراسم تنفیذ سه‌شنبه (12 مرداد 1400) با حضور رهبر انقلاب اسلامی و جمعی از مسئولان و کارگزاران نظام از ساعت ده و 30 دقیقه در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار، حُکم تنفیذ قرائت خواهد شد و رهبر انقلاب و آیت الله رئیسی سخنرانی خواهند کرد که مستقیما از شبکه های صدا و سیما پخش خواهد شد. مراسم تحلیف رئیس جمهور (دولت سیزدهم) در مجلس، پنجشنبه 14 مرداد برگزار خواهد شد که احتمال دارد آیت الله رئیسی اعضای کابینه خودرا هم در این جلسه معرفی کند.
    کپی تیترهای چند روزنامه تهران منتشره در بامداد 11 مرداد 1400 در باره پایان دومین دوره ریاست جمهور حجت الاسلام حسن روحانی:

دنیای هنر

بازیگر فیلم سینمایی كه همیشگی بودن این كار را باور نداشت

هدی لامار در جوانی

« هدی لامار Hedy Laamar» بازیگر اتریشی چندین فیلم سینمایی هالیوود كه روزگاری به خاطر زیبایی اش شهرت جهانی داشت دوم اوت سال 1991 در 78 سالگی به اتهام دزدی از یك فروشگاه در لس آنجلس دستگیر شد كه كاری كم سابقه بود و همین امر سبب شد كه این مورد هم وارد تاریخچه اهل سینما شود.
    هدی لامار كه نهم نوامبر سال 1913 در وین به دنیا آمده و پدرش بانكدار و مادرش پیانیست بود از دوسالگی مورد توجه یك كارگردان تئاتر كه با خانواده آنان دوستی داشت قرار گرفته بود.
    هدی لامار كه نام اصلی او « هدویگ اوا ماری كیسلر » بود علاوه بر كار بازیگری در فیلم ، به تكنو لوژی هم علاقه داشت و به تحقق ساخت سلفون كمك بسیار كرد. این نكته جالب از اوست :
    كار فیلم ، تجارت و امثال آن به زمان و مكان محدود است ، ولی آن چه كه همیشگی و نا محدود است « تكنولوژی » است. عمر زیبایی و جوانی از همه كمتر است ؛ بنابراین روی شهرت ناشی از این دو نباید حساب كرد و زیبارویان و ورزشكاران بایذ به روزی بیاندیشند كه زیبایی ظاهر و نیروی جوانی كه هردو زود گذرند پشت سر قرار می گیرند.

در قلمرو اندیشه

درباره روش پژوهش و نویسندگی میشل دو مونتاین

مون تاين

دوم آگوست سال 1580 «میشل دو مونتاین» نویسنده و پژوهشگر بنام فرانسوی تالیف دو جلدی خود «رساله ها» را منتشر ساخت كه روزنامه های اروپایی به این مناسبت مدعی شده اند كه وی مبتكر رساله نگاری («اسیEssay» نویسی) بوده است كه اینك قلمرو بیشتری یافته و فیلم و عكس را هم در برگرفته است. مورخان، ابتكار رساله نویسی را به صورتی كه در دانشگاههای امروز مرسوم است از «پلوتارك» دانسته اند.
تعریف مونتاین از رساله چنین بوده است: جمع آوری هر مطلب و سند و شاهد درباره یك «تاپیك» با مقدمه و نتیجه گیری. وی نوشته است: تاكید بر «یك تاپیك» یعنی نپریدن از این شاخه به آن شاخه و پرداختن و تمركز كردن تنها روی یك موضوع و مسئله. رساله نقطه مقابل تخیل است. نتیجه گیری نویسنده از رساله اش نمی تواند خیالبافی باشد. چشم انداز و پیش بینی به استناد حقایق و تجربه ها، خیالبافی نیست. «اسی» نه باید زیاد طولانی باشد و نه خیلی كوتاه. جمع آوری رساله های مربوط به یك موضوع از نویسندگان و پژوهشگران مختلف در یك كتاب، خدمت بزرگی به امر تحقیق و پیشرفت است. مون تاین كه یك انساندوست بود و سفرها و مطالعات بسیار كرده بود در عین حال روشی جامع برای بررسی و مطالعه انسان، از شناخت طبیعت بشر تا شناخت عادتها، عقاید و استعداد های او به دست داده و گفته است كه برای پژوهش بشر، یك پژوهشگر باید نخست خودش را تحت مطالعه قرار دهد زیرا كه انسانها احساس و عواطف و خواست و ناخواست مشترك فراوان دارند.

44 سال سکوت کرد تا دروغ از دهانش خارج نشود و وعدهِ بی عمل ندهد

مهربابا

در مقایسه با دنیای امروز بد نیست که نگاهی به دنیای گذشته کنیم. در قرن میلادی گذشته، یک پارسیِ متولّد هند به نام «مِهربابا» لب بر سخن گفتن بست تا دروغ نگفته باشد، وعده بی عمل نداده باشد و بدگویی نکرده باشد.
مِهربابا که 25 فوریه 1894 در مهاراشترایِ هند به دنیا آمده بود از 31 سالگی و از دهم جولای 1925 سکوت خودرا آغاز کرد و 44 سال آن را نشکست، نه در خانه، نه در جمع و نه در سفر. او در این مدت با علامت و بالابردن و پایین آوردن دست و سر به پرسش ها پاسخ می داد. مهربابا که زرتشتی بود 75 سال عُمر کرد و 31 ژانویه 1969 فوت شد. به پاس قدردانی از او که تا این حد اخلاقیات را رعایت می کرد، دهم جولای «روز جهانی سکوت» نامگذاری شده است.

در قلمرو ادبیات

نویسندهِ ناله ها و جدایی ها ـ ناله از تبعیض ها

James Baldwin

جیمز بالدوین James Baldwin نویسنده سیاهپوست آمریكایی دوم آگوست 1923 به دنیا آمد و اول دسامبر 1987 در فرانسه از سرطان معده فوت شد. او یك داستان نویس ماهر و با احساس و یك مقاله نگار و منتقد بزرگ بود كه در طول عُمر نویسندگی خود همه اش درباره تبعیض به خاطر رنگ پوست و جدایی انسان ها از هم نوشته و بلندگوی ناله های قربانیان تبعیض شده بود.
داستانها، مقاله ها و فیلم نامه های بالدوین كمك بزرگی به جنبش حقوق مدنی سیاهان آمریكا كرد، تا این كه قانون مربوط تصویب شد. بالدوین كه از مشاهده تبعیض در زادگاه خود خسته شده بود كشور فرانسه را برای ادامه زندگی انتخاب كرد و تا پایان عُمر همانجا ماند.
بالدوین مقالات خود را در مجموعه ای تحت عنوان «یادداشتهای یك فرزند وطن» منتشر ساخت كه مورد استقبال و توجه قرار گرفت. «كسی نام مرا نمی داند»، «دفعه بعد، آتش می زنم» دو عنوان از داستانهای عمیق، فلسفی و پُرمعنای او هستند. نمایشنامه «قتل یك جوان سیاه» كه به صورت فیلمی سیاسی ـ اجتماعی در آمده است معروف ترین فیلم نامه او بشمار می رود.

در قلمرو رسانه‌ها

روزنامه نگاری كه نظر داد آمریكا در ویتنام پیروز نمی شود ـ ژورنالیست «Morley Safer» در یک نگاه

Morley Safer

مورلی سیفر Morley Safer روزنامه نگار کانادایی ـ آمریکایی که در سال 1965 به عنوان گزارشگر اینوستیگیتیو به ویتنام جنوبی رفته بود تا با مشاهده اوضاع از نزدیك، نظر خودرا به مردم آمریكا بدهد دوم آگوست این سال در نخستین گزارشی كه از ویتنام فرستاده بود نظر داد كه آمریكا در جنگ ویتنام به پیروزی نخواهد رسید و ورود به این جنگ كاری بجا نبوده است.
     در آن زمان آن طور كه باید، به نظر «سیفر» توجه نشد، ولی چند سال بعد كه درستی نظر او به اثبات رسید و آمریكا مجبور شد با تحمل 58 هزار كشته و صدها میلیارد دلار زیان مالی و تشدید نارضایی جوانان این كشور، بدون اخذ نتیجه مورد نظر از ویتنام خارج شود؛ نظر «سیفر» وارد تاریخ شد.
    «سیفر» نوزدهم ماه می 2016 پس از 84 سال عُمر و بیش از 60 سال روزنامه نگاری و عمدتا روزنامه نگاری برادکَستینگ (رادیوتلویزیونی) و یک هفته پس از بازنشستگی محدود از کار ژورنالیسم درگذشت. وی دهها سال برای مجله تلویزیونی «سیكستی مینیتس Sixty Minutes» شبكه CBS آمریكا گزارش اینوستیگیتیو تهیه می کرد.
     نظر او درباره سرانجام جنگ ویتنام، نخستین و آخرین نظر درست سیفر نبود. وی تقریبا هر هفته نظر خودرا درباره یك مسئله روز در قالب گزارش، در مجله تلویزیونی «سیكستی مینیتس» مطرح می کرد. اسناد او؛ عکس و فیلم، مصاحبه با افراد و سابقه (تاریخچه) رویداد و نتیجه گیری بود. كار او در طول چند دهه در آن مجله تلویزیونی، تهیه گزارشهای به اصطلاح «این ـ دپت In-Depth و اینوستیگیتیو Investigative» بود كه تهیه آنها نیاز به تحقیق و بررسی و تلاش فراوان دارد.
    مورلی که هشتم نوامبر 1931 در شهر تورانتو (کانادا) به دنیا آمده بود بیش از شش دهه یک ژورنالیست بود. او قبلا چند بار گفته بود که هیچگاه به اراده خودش بازنشسته نخواهد شد، پدرش 102 سال عُمر کرد و او هم امیدوار است به این سن برسد و تا آن زمان، از طریق روشنگری در خدمت مردم باشد. او گفته بود که یک روزنامه نگار واقعی هیچگاه احساس پیری و خستگی نمی کند. با وجود این، وی در نیمه ماه می 2016 خودرا بازنشستهِ محدود کرد که طاقت دوری از دلدار (ژورنالیسم) به او امان نداد که بیش از چند روز زنده بماند ـ به همانگونه که ماهی نمی تواند به دور از آب دوام بیاورد. «روزنامه نگاری» عشقِ روزنامه نگار است و نمی تواند به دور از معشوق زنده بماند. مورلی سِیفر 19 ماه می 2016 درگذشت.

خرید خبر از مردم، یك راه جالب برای غنی سازی روزنامه ها

«ریچماند تایمز» به روزنامه هایی كه در چند سال اخیر دچار بحران مخاطب شده اند توصیه كرده است كه همانند روزگار قدیم به خرید خبر از مردم اقدام كنند و همه مردم را به صورت خبرنگار خود درآورند تا نه تنها خبر تازه از درون جامعه به دست آید بلكه بر شمار مخاطبان بیافزایند.
     این روزنامه در مقاله ای در یکم آگوست 2004 (اَمُرداد 1383) ضمن طرح این موضوع اضافه كرده بود كه با قرار گرفتن متن اعلامیه های آژانسهای دولتی و سازمانها در وبسایت های اختصاصی شان كه آدرس آنهارا در هر كتابخانه و سرچ انجین می توان به دست آورد، و نیز دسترسی به گزارشهای سه خبر گزاری بزرگ از طریق اینترنت كه 24 ساعت پیش از انتشار در روزنامه امكان پذیر است؛ تنها راهی كه برای ما (روزنامه ها) باقی مانده است پرداختن به اخبار درون مردم و «نظر» و مطالب حاشیه ای است كه جز خود فرد منبع سهل الوصول دیگری برای جمع آوری آنها وجود ندارد. به همه مردم باید امكان داده شود تا هر مطلبی را كه احساس كنند دیگران مشتاق به شنیدن و خواندن آن هستند تلفنی، با فاكس و ای ـ میل ارسال دارند. سپس نویسندگان روزنامه با كمك ارسال كننده مطلب، درباره آن تحقیق كنند و به صورت كامل به دست چاپ دهند و در پایان هفته حق الزحمه افراد پرداخت شود. به علاوه، در برابر رسانیدن هر خبر، تا مدتی برای آن فرد روزنامه رایگان ارسال شود و اگر آگهی شخصی (نیاز مندی ها) داشته باشد با تخفیف به چاپ برسد.
     طبق این پیشنهاد، روزنامه تا مدتی می تواند در یك ستون خود درس خبرگیری و خبرنویسی بدهد، و بگوید چه مطلب و اطلاعی «خبر» روزنامه است و عناصر خبر چیست. خبر ناقص و گیج کننده موجب ریزش مخاطب خواهد شد.
     این روزنامه اطمینان داده است كه با گسترش این كار، روزنامه ها به منبعی دست خواهند یافت كه از دسترس تلویزیون، خبرگزاری و وبسایت ها خارج است.

روی جلد مجله روزنامک شماره 94 ـ انتشار: یکم اَمُرداد 1401 و راهنمایی برای دیدن و خواندن اِدیشِن آنلاین آن

مطالب شماره 94 و تمامی شماره های این مجله را می توانید در آنلاین آن
     www.rooznamak-magazine.com
     بخوانید. سرمقاله این شماره درباره شهرِ هزاران سالهِ کرمان و سالروز بیرون آوردن چشم از 20 هزار مَرد در این شهر بدستور آغامحمدخان قاجار است و نیز بیش از 70 صفحه شامل رویدادهای چشمگیر درخرداد و تیرماه 1401، عکس های تاریخساز، رویدادهای گذشته (ایران و جهان) در طول تاریخ در آن دو ماه، ابراز نظرها و تحولات رسانه ای، مطالب لازم برای دانستن (اصطلاحا؛ دانستنی ها) و چند صفحه درج پیام ها و پرسش های مخاطبان و عمدتا درباره اوکراین و روسیه و پاسخ ناشر مجله (یک مورّخ با 65 سال تجربه ژورنالیستی) به آنها. پست جلد مجله در باره مجسمه فردوسی در میدان فردوسی تهران و زمینه اهمیت خود اوست. شماری از این مطالب در وبسایت روزنامک
     www.rooznamak.com
     و نیز در تاریخ آنلاین
     www.iranianshistoryonthisday.com
     و بعضا و به مناسبت، در وبسایت های جُرنالیست نوشیروان و هیستوریَن نوشیروان به نقل از مجله روزنامک عینا درج خواهند شد. حمیده خواجوی راد (گرافیست و صفحه آرا) دستیار مدیر مجله روزنامک

سایر ملل

شكست امپراتوری روم از هانیبال کارتاژی

عكسی از مجسمه هانیبال

دوم آگوست سال 216 پیش از میلاد (روزی چون امروز) رومیان در منطقه «كانائه Cannae» واقع در شمال شرقی ایتالیا از هانیبال Hannibal كارتاژی شكست سختی كه قابل پیش بینی نبود متحمل شدند. [كارتاژ در حاشیه شمالی آفریقا و عمدتا لیبی و تونس امروز بود كه اعراب قرطاجُنّه می خوانند].
مورخان، این پیروزی كارتاژیها را به حساب نبوغ نظامی هانیبال نوشته اند. هانیبال كه قبلا متحد رومیان بود به دلایل بسیار از جمله این كه رومی ها دیگران را به چشم انسانهای درجه دوم نگاه می كردند از آنها جدا شد و اسپانیا را كه در قلمرو روم بود تصرف كرد و در سال 214 پیش از میلاد برای گوشمالی دادن رومیها ارتش خودرا كه مجهز به فیل جنگی بود از طریق فرانسه از كوههای سر به فلك كشیده پُربرف آلپ عبور داد و پا به شمال ایتالیا گذارد. این اولین بار بود كه لشكركشی از فراز آلپ انجام شد. دو سال طول كشید تا رومها برای جنگ با او آماده شدند. عده نفرات هانیبال به مراتب كمتر از رومیان بود. برخلاف انتظار رومیها، هانیبال جنگ را در ساعات شب آغاز كرد. بر شاخ صدها گاو مشغل بست و آنها را به سوی رومیها به حركت درآورد و خود در جهتی دیگر در حالی كه سواران او در دو جناح راست و چپ و پیادگان در قلب آرایش داده شده بودند رومیها را مورد حمله قرار داد. پس از آغاز حمله، پیادگان او دستور عقب نشینی یافتند. رومی ها آنان را دنبال كردند و در محاصره سواران كارتاژی (آفریقای شمالی) قرار گرفتند و شكست خوردند. در این جنگ كه تا ظهر دوم آگوست ادامه داشت 50 هزار سرباز و افسر رومی از جمله پائولوس کنسول اول روم كشته،10 هزار تن دیگر اسیر و هزاران نفر نیز مجروح شده بودند. شمار نیروهای رومی در این جنگ 80 هزار تن و عده نظامیان هانیبال 62 هزار نفر گزارش شده اند. پالیبیوس مورخ شرح این جنگ را نوشته است.

قتل عام تظاهركنندگان ضد مالیات اضافی در قسطنطنیه (استانبول امروز) در سال 532 میلادی

دوم آگوست در سال 532 میلادی، واحدهای ارتش روم (شرقی) در شهر قسطنطنیه (استانبول امروز) تظاهركنندگان بر ضد مالیاتهای اضافی تازه را به داخل ورزشگاه بزرگ این شهر راندند و در اینجا قتل عام كردند.
تظاهرات از سه روز پیش از آن آغاز شده بود. ژوستینین Justinian امپراتور كه خزانه اش بر اثر جنگ با ایران تهی شده بود مالیاتهای تازه ای بر مردم وضع كرده بود و وصول این مالیاتها را به مقاطعه واگذار كرده بود و مقاطعه كاران مالیاتی به مردم ظلم فراوان می كردند و حتی فرزندان آنان را به جای پول می گرفتند و می فروختند. در روز قتل عام تظاهركنندگان، ژوستینین از شهر خارج شده تا كسی نزد او درخواست قطع قتل عام را نكند.

دستور العمل همیشه تازهِ ناپلئون به مقامات دولتی فرانسه در اهمیت خواندن و رسیدگی به نامه ها و شکایات مردم

ناپلئون بناپارت كنسول اول فرانسه (رئیس قوه مجریه) دوم آگوست 1802 و دو سال پیش از امپراتور شدنش دستور اكید داد كه مقامات ارشد فرانسوی به نامه های مردم ظرف سه روز پس از وصول، پاسخ كتبی دهند و شنبه هارا برای ملاقات با متقاضیان، صرفنظر از این كه چه كسانی باشند اختصاص دهند. ناپلئون به مقامات فرانسوی هشدار داده بود که اگر نامه ها نخوانند و به درد دلها نرسند باید منتظر انقلابی دیگر باشند. همزمان، ناپلئون از مردم نیز درخواست كرد كه در صورت مشاهده نقض آن دستور به دفتر او اطلاع دهند تا شخصا رسیدگی كند.
     13 قرن پیش از ناپلئون كه خود را سرباز انقلاب فرانسه می خواند، در ایران خسروانوشیروان دست به چنین كاری زده بود كه از «تاریخ»، نه افراد، لقب «دادگر» گرفته است. پارلمان انگلستان پیش از ناپلئون كمیسیون عرایض در جوار خود خلق كرد كه الگوی همه پارلمانها شده است، ازجمله مجلس شورای اسلامی كه كمیسیون اصل 90 دارد. پیشرفته بودن كشورها تنها به خاطر دانش و صنعت آنها نیست، رسیدگی به درد دلها است؛ پیش از آن كه «فریاد» شوند. بی توجهی مقامات وقت مسکو به نامه های مردم از عوامل فروپاشی شوروی اعلام شده است.
    در برخی از كشورها كمتر از سه روز به نامه مردم ترتیب اثر می دهند. در این ممالك رسم نیست كه صاحب نامه را برای ادای توضیح دعوت كنند؛ مدیری كه نامه را دریافت می دارد برحسب اهمیت و فوریت نامه، معاون و یا یكی از زیردستان خود را به سراغ شاكی می فرستد. مسئله تا حل شدن دنبال می شود و برای حل آن، اگر لازم باشد ضابطه و قانون وضع می گردد.
    یكی از وظایف هر دفتر روابط عمومی یافتن شكایات از لابلای روزنامه ها و دادن به مقام مربوط و تعقیب آن تا حل مسئله است، و به همین لحاظ است كه شمار ناراضیان از عملكرد ادارات كم می شود و به حد اقل می رسد. باوجود این، در سومین قرن صدور دستور حیاتی ناپلئون هنوز كشورهایی هستند كه به مشكلات مردم كه در جراید منعكس می شود و یا نامه های ارسالی آنان، آن طور كه باید توجه نمی کنند كه یك ضعف اداری بزرگ است.

درگذشت هیندِنبورگ و قدرت مطلق شدنِ هیتلر

هیندنبورگ مارشال آلمان

دوم آگوست 1934 مارشال هیندنبورگ رئیس جمهوری آلمان درگذشت و همان روز هیتلر از پارلمان خواست كه با تصویب یک قانون، او را «فوهررFuhrer» به معنای پیشوا لقب دهد كه هم رئیس جمهوری باشد و هم صدر اعظم (رئیس دولت).
پل فون هیندنبورگPaul Von Hindenburg قهرمان آلمان در جنگ جهانی اول و مارشال این کشور بود که با مرگ او راه برای قدرت مطلق شدن هیتلر هموار شد. در پی پیروزی حزب نازی (ناسیونال سوسیالیست) در انتخابات آلمان، هیتلر رهبر آن از سال 1936 صدر اعظم آلمان شده بود و هیندنبورگ فرمان صدر اعظم شدن او را امضا کرده بود.
هیندنبورگِ بازنشسته که پس از آغاز جنگ جهانی اول، داوطلبانه به خدمت بازگشته بود، دهه پس از جنگ و زمانی که احساس کرد اگر در خانه بنشیند، ممکن است سیاستمداران ناکارآمد انتخاب شوند و به کشور آسیب برسد به صحنه بازگشت و نامزد انتخابات ریاست کشور شد و دو دوره انتخاب شد.

روزی که اینشتاین روزولت را ترغیب به تولید سلاح اتمی کرد ـ اینشتاین چون یهودی بود آلمان را ترک کرد و تبعه آمریکا شد

Albert Einstein

آلبرت اینشتاین Albert Einstein فیزیکدان آلمانی كه به آمریكا مهاجرت كرده بود دوم آگوست سال 1939 در نامه ای كه برای روزولت رئیس جمهوری وقت آمریكا ارسال داشت به او تاكید كرد كه ساخت بمب اتمی كاری است شدنی و هیتلر دارد این برنامه را دنبال می کند.
این نامه روزولت را ترغیب به فراهم ساختن مقدمات تولید بمب اتمی كرد. پروژه منهتن به اجرا درآمد و یك دسته از دانشمندان مربوط دوم دسامبر 1942 (سه سال پس از نامه اینشتاین) در دانشگاه شیكاگو موفق به كنترل واكنش های زنجیره ای اتم شدند و نخستین بمب اتمی آمریكا در نیمه جولای 1945 در بیابان ایالت نیومكزیكو آزمایش شد و ششم آگوست (سه هفته بعد) بر ضد ژاپن بكار رفت.
اینشتاین صاحب فرضیه نسبیّت = Relativity و استاد فیزیک در برلین و برنده جایزه 1921 نوبل در این رشته که برای یک دیدار به آمریکا سفر کرده بود، در سال 1933 پس از اینکه شنید هیتلر رئیس دولت آلمان شده است از بازگشت خودداری کرد و در آمریکا ماند زیراکه می دانست هیتلر با یهودیان خوب نیست و او یک یهودی بود. اینشتاین که سرگرم تدریس در دانشگاه پرینستون آمریکا شده بود در سال 1940 سوگند وفاداری به آمریکا و قوانین آن یاد کرد و تبعه نچرالایزد این کشور شد (عکس پایین). اینشتاین که 14 مارس 1879 به دنیا آمده بود 18 اپریل 1955 درگذشت.

اينشتاين در مراسم اداي سوگند وفاداري به آمريکا و قوانين آن. مارگت (مارگارت) نادختري اينشتاين در سمت چپ او ديده مي شود که با بلندکردن دست سوگند ياد مي کند تا تبعه آمريکا شود

ماجرای سال 1964 خلیج تونكن؛ بهانه برای حمله نظامی آمریکا به شمال ویتنام و بمباران هوایی این سرزمین!

ناوشكن مادوكس در خليج تونكن ـ اين ناو كه در 1944 ساخته شده بود در 1972 بازنشسته شد

دوم آگوست سال 1964 ناوشكن آمریكایی مادوكس Maddox در آبهای خلیج تونكن كه ضلع شرقی ویتنام را تشكیل می دهد مستقر بود كه دستور یافت سواحل ویتنام شمالی آن زمان را تجسس كند كه چون عملی تحریك آمیز بود مورد حمله سه ناوچه گشت ساحلی این كشور قرار گرفت و چند گلوله به بدنه آن اصابت كرد. فرمانده این ناو از ناوهواپیمابر «تیكوندروگا» كه در همان نزدیكی بود استمداد كرد و هواپیماهای تیكوندروگا به پرواز در آمدند و یكی از ناوچه های دولت هانوی را از كار انداختند. در آن روز ناوشكن آمریکایی «ترنر جوی» نیز در خلیج تونكن بود.
لیندن جانسون رئیس جمهوری وقت آمریكا که در پی فرصت بود تا تمام عیار وارد جنگ ویتنام شود، موضوع را بزرگ جلوه داد؛ مردم را آماده ساخت و مجلس نمایندگان آمریكا پنج روز بعد به اتفاق آراء، قطعنامه برضد ویتنام شمالی (دولت هانوی) تصویب كرد كه در سنا نیز به تصویب رسید. تنها دو سناتور به آن رای مخالف دادند. تصویب این قطعنامه كه دست جانسون را برای هرگونه عمل نظامی بر ضد هانوی بازگذارد سبب شد كه آمریكا وسیعا و تمام عیار وارد جنگ ویتنام شود. ظرف یك سال شمار نیروهای آمریكا در ویتنام جنوبی به 80 هزار تن و تا سال 1969 به 543 هزار تن رسید.
درباره ماجرای دوم آگوست 1964 خلیج تونكن بررسی های فراوان شده است و بسیاری را عقیده بر این است كه همه این ماجرا با نقشه قبلی لیندن جانسون رئیس جمهوری وقت آمریكا به منظور به دست آوردن بهانه و دلیل جهت حمله نظامی به ویتنام شمالی و بمباران هوایی این سرزمین به انجام رسید ــ نقشه ای كه مآلا نتیجه منفی برای آمریكا داشت. دولت واشنگتن قبلا هم چنین بهانه سازی ها کرده بود، ازجمله بهانه جنگ با اسپانیا در پی آتش گرفتن یک کشتی آمریکایی در ساحل هاوانا و تصرف کوبا، پورتوریکو، گوام و فیلیپین، بهانه ورود به جنگ جهانی اول در چهارمین سال آغاز این جنگ و جنگ جهانی دوم، دو سال پس از آغاز این جنگ و در نتیجه قدرت جهانی شدن. همچنین بهانه برای مداخله در چند کشور آمریکای لاتین و نیز بهانه برای ورود به افغانستان و تصرف عراق.

روزی که تعرض عراق به كویت آغاز شد ـ چند نظر از چند مورخ درباره این رویداد

پيشروي تانکهاي عراقي در خاک کويت (دوم آگوست 1990)

چند ساعت پس از قطع مذاكرات عراق و كویت بر سر تقسیم درآمد نفت یك منطقه مرزی، ارتش عراق در دومین ساعت بامداد دوم آگوست 1990(روزی چون امروز) به كویت حمله برد و برق آسا این سرزمین را متصرف شد و ضمیمه خاك عراق كرد.
    حمله نظامی با شركت یكصد هزار نظامی، هفتصد تانك، چهار اسكادران هوایی و كل ناوگان عراق آغاز شده بود. امیر كویت و خانواده او قبلا به كشور سعودی فرار كرده بودند. كاخ امیر، ساختمان وزارت دفاع كویت و چند نقطه حساس دیگر بمباران شد. دفاع، چندان سنگین نبود و تلفات نخستین روز حمله، نسبتا سبك گزارش شده بود.
    دولت بغداد كه از دهها سال پیش از آن، كویت را جزیی از خاك عراق می دانست پس از استقرار در این سرزمینِ شنزار نسبتا كوچك، هشتم آگوست آن را یك ایالت عراق اعلام كرد و فرماندار عراقی گمارد. شورای امنیت سازمان ملل در همان روزِ تعرض، ضمن تصویب قطعنامه ای عمل دولت عراق به ریاست صدام حسین را یك تجاوز آشگار اعلام داشت و خواست كه نیروهای عراقی فورا و بدون قید و شرط خاك كویت را تَرك گویند. دولت های اروپایی و آمریكا حساب های بانكی و ذخایر كویت را بلوكه كردند تا عراق این پول ها را دریافت نكند. چون عراق به اخطار شورای امنیت اعتنا نکرد، این شورا ششم آگوست عراق را تحریم همه جانبه کرد.
     اختلاف ظاهری عراق و کویت بر سر بهره برداری از منطقه نفتی واقع در مرز مشترک بود. عراق حق خود را از محل صدور این نفت مطالبه می كرد و به علاوه، دولت كویت را متهم می ساخت كه از راه خصومت، بازارهای بین المللی را انباشته از نفت خام كرده تا عراق از محل صادرات نفت خود پولی به دست نیاورد و نتواند كشور را كه هشت سال درگیر جنگ با ایران بود مرمّت كند. اتحادیه عرب برای حل این مسئله، به موقع اقدام نکرده بود!. گفته شده است که صدام حسین در ملاقات 25 جولای 1990 خود با بانو اپریل گلاسپی April Glaspie سفیر وقت آمریكا در بغداد این اطمینان را به دست آورده بود كه دولت آمریكا وارد مناقشات مرزی عراق با كویت نخواهد شد. اسناد منتشره نشان می دهد که اپریل گلاسپی (متولد 26 اپریل 1942 در کانادا و اینک بازنشسته) در دو ملاقات با صدام حسین ضمن اینکه می پرسد چرا آن همه نیرو به مرز کویت فرستاده است می گوید درست است که این لشکرکشی موجب نگرانی است ولی اختلاف عرب با عرب ربطی به ما ندارد. اپریل گلاسپی یک کارشناس خاورمیانه در وزارت امورخارجه آمریکا بود و پیش از بغداد، در مصر، کویت و سوریه ماموریت داشت. وی در جریان جنگ عراق با ایران، مدتی در کویت بود.

عکسی از ديدار 25 جولاي 1990 (ماه پیش از تعرّض نظامی عراق به کویت) بانو April Glaspie سفير وقت آمريکا در بغداد با صدام حسين

    مورخانی كه بعدا درباره رویداد تصرف كویت در آگوست 1990 كتاب نوشته اند به دلیل پیامدهای این عمل، آن را رویدادی ناتمام خطاب كرده و نظرات متعدد ابراز داشته اند كه چند نمونه از این نظرات در زیر می آید:

    ـ صدام حسین در زمانی نادرست كویت را تصرف كرد، زمانی كه از اَبَرقدرت شوروی تنها نامی باقی مانده بود و در شرف فروپاشیدگی بود. صدام حتی باور نمی كرد كه شوروی در شورای امنیت برضد عراق كه متحد قدیمی اش بود و با هم قرارداد دوستی داشتند رای دهد.

    ـ رئیس جمهور عراق خیلی آسان سخنِ سفیر آمریكا را که یک محاوره عادی بود پذیرفته بود. صدام حساب نكرده بود كه همه تلاش آمریكا، استقرار در آسیای غربی بویژه منطقه خلیج فارس و قلمرو كشور سعودی و مابقی شیخ نشین ها است و با این كه در طول جنگ با ایران در جریان کار قرارداشت، دچار اشتباه محاسبه شد.

    ـ صدام حسین نَه نظامی بود، نَه دیپلمات، نَه تاریخ تحولات جهان را خوانده بود و نَه اندرزپذیر بود. لذا، اشتباهات متعدد مرتکب شد.

    ـ صدام پس از مشاهده ائتلافی كه آمریكا برضد او به راه انداخته بود باید دست به عقب نشینی تاكتیكی می زد و منتظر فرصت دیگری می شد، همان كاری را كه ژنرال عبدالكریم قاسم در اوایل دهه 1960 در برابر انگلستان انجام داد. [عراق از آن زمان كه كویت هنوز تحت الحمایه و در كنترل انگلستان بود مدعی آن سرزمین بود و عبدالكریم قاسم رئیس دولت وقت عراق در آغاز دهه 1960 و هنگامی كه صحبت از خروج انگلستان از شرق سوئز و دادن استقلال به كویت در میان بود در صدد تصرف مسلحانه كویت برآمده بود كه با تهدید نظامی انگلستان روبرو شده و موقتا ساكت شده بود].

    ـ تنها كار درستی كه صدام در آن زمان انجام داد حل چند مسئله فوری مرزی با ایران بود و اگر بقیه مسائل با ایران را حل كرده بود، از طریق ایران فرار می کرد، به زندان آمریکا نمی افتاد، اعدام نمی شد و اینک در كشوری دیگر پناهنده بود.

    ـ صدام پس از اخراج از كویت، با این كه از فكر ساختن اسلحه اتمی منصرف شده بود تكبّر خودرا فرو نداد و درهای عراق را به روی بازرسان بین المللی باز نگذارد تا بهانه اشغال نظامی عراق را به دست آمریکا ندهد. او ـ خود فرصت سازش با كلینتون را كه ملایم تر از جورج بوش بود سوخت و از دست داد. این تصوّر صدام كه كلینتون بیش از حد هوادار اسراییل است احتمالا اغراق آمیز بود

نظاميان عراقي در پايتخت کويت

روزی که ملک فهد درگذشت و برادرش امیرعبدالله پادشاه کشور سعودی شد

فهد

ساعت 2 بامداد یکم آگوست 2005 ملك فهد بن عبدالعزیز ال سعود كه از سال 1982 برجای برادر متوفایش نشسته و سلطان شده بود در پی ابتلاء به چند بیماری و یك سكته خفیف در دهه گذشته، در 82 سالگی درگذشت و برادر ناتنی اش امیرعبدالله و در آن زمان 81 ساله بر جای او نشست و پنجمین سلطان سعودی شد و برادر بعدی نیز ولیعهد اعلام گردید. كشور سعودی تنها كشور بزرگ جهان است كه نام یك خانواده بر آن گذارده شده است. این كشورِ بدون پارلمان در سال 1932 استقلال یافته و نفت در نیمه دوم قرن بیستم آن را ثروتمند ساخته است. طبق یك برآورد، یك چهارم ذخایر نفت جهان در زیر شن های این سرزمین قرار گرفته است. سلطنت در خاندان موسس این کشور موروثی است. طبق گزارش ها، کشور سعودی دارای 4 هزار شاهزاده است.

عبدالله در 81 سالگي

ملک فهد كه برجای برادرش ملک خالد نشسته بود شهرت به دوستی و نزدیکی با آمریكا و غرب داشت. در زمان او بود كه نیروهای آمریكایی در كشور سعودی مستقر شدند. فهد همچنین در چند مورد به خواست آمریكا تولید نفت را تا به آن حد افزایش داد كه بهای هر بشكه نفت خام به ده دلار کاهش یافته بود كه روز فوت او (یکم آگوست 2005) 61 دلار بود.
ملک عبدالله از سال 2005 تا 23 ژانویه 2015 بر کشور سعودی سلطنت کرد و در این روز و در 91 سالگی درگذشت و امیرسلمان (سلمان بن عبد العزیز آل سعود) برادرش (متولد 31 دسامبر 1935) بر جای او نشست. ملک عبدالله 30 بار ازدواج کرده و دارای 35 فرزند بود ولی ملک سلمان 3 بار ازدواج کرده است. سلمان دهها سال فرماندار ریاض و مدتی هم وزیر دفاع دولت سعودی بود. وی یک بار دچار سکته شد و در پی این عارضه، دست چپ او ضعیف تر از دست دیگر است. مادر سلمان از سُدیری ها ـ Sudairi Clan است. ملک عبداله فرزند خود محمد بن سلمان آل سعود (متولد 31 آگوست 1985) را به ولیعهدی برگزیده و امور اجرایی کشور سعودی در دست او است.

ملک سلمان

تاریخ از نگاهی به تصویر

عکسی که اندرز داده است مقامات ارشد بیش از پیش از خود مراقبت کنند

این عکس ساعت 12 و 30 دقیقهِ بیست و دوم نوامبر 1963 از جان اف کندی رئیس جمهوری وقت آمریکا ـ یک دمکرات چپگرا که با سیاست ها و برنامه هایش دشمنان داخلی فراوان داشت، هنگام عبور با اتومبیل از خیابانی در شهر دالاس تکزاس برداشته شده که او را در میان آن جمعیت انبوه ـ ایستاده در اتومبیل روباز و در حال پاسخ دادن به ابراز احساسات هوادارانش نشان می دهد. درست چند ثانیه پس از برداشته شدن این عکس، از طبقه بالای ساختمان مجاور به سوی او تیراندازی شد و جان سپرد. این عکس که در رسانه ها انتشار یافت باعث شد که از آن پس مقامات ارشد کشورها مراقبت از خود را صد چندان بیشتر کنند ازجمله داشتن اتومبیل ضد گلوله و ...، همچنانکه پس از رویداهای نهم سپتامبر آمریکا، بازرسی بدنی و جامه دان های مسافران پروازهای هوایی دهها برابر سابق شده و از آن پس هواپیماربایی و انفجار هوایی صورت نگرفته است. هر بی احتیاطی اگر انعکاس یابد تکرار نمی شود.
    نقل مطلب از مجله روزنامک شماره 94 صفحه 30:
     www.rooznamak-magazine.com

در سال 1979، سخن از جنگ جهانی سوم، یک جنگ فضایی

کُپی ترجمه یک خبر خارجی درباره جنگ فضایی آینده (جنگ با موشک و ماهواره) که در صفحه 12 شماره 15 امُرداد 1358 روزنامه اطلاعات درج شده بود:

یمن در تیرماه 1357 (سال انقلاب ایران):

کُپی از روزنامه اطلاعات، شماره 29 تیرماه 1357 (در آن زمان؛ 29 تیرماه 2537) ـ صفحه اخبار بین الملل (صفحه 2)

برخی دیگر از رویدادهای 2 اوت

338: سال 338 پیش از میلاد فیلیپ دوم پادشاه مقدونیه ارتش اتحادیه یونانی ها را كه از نظر شمار بیش از نیروهای او بودند در «چائه رو نه آ» شكست داد و با تصرف همه یونان مسیر تاریخ را تغییر داد.

1492: پادشاه و ملكه اسپانیا دستور اخراج یهودیان را از این كشور صادر كردند كه جمعی از آنان به استانبول نقل مكان كردند.

1589: هانری سوم شاه وقت فرانسه كه خود را وارد جدال های مذهبی كرده بود به دست یك طلبه مسیحی به نام ژاك كلمنت كشته شد.

1696: محمد اول سلطان عثمانی به دنیا آمد. سلاطین عثمانی، جز سلیم اول و سلیمان پسرش مابقی بیشتر اوقات را درگیر امور حرمسرای گسترده خود بودند. مادر سلطان قدرت زیاد داشت. مقام های دولتی بفروش می رسید. قتل، و به بردگی گرفتن مردم سرزمین های دیگر رواج داشت. اگر وزیر اعظم شایسته بود پیشرفتی هم صورت می گرفت. پیشرفتهای نظامی اولیه به این سبب بود كه تركان عثمانی عاشق جنگ و نزاع بودند. بقای عثمانی در دو قرن آخر هم نتیجه رقابت قدرت های اروپایی باهم بود كه نمی خواستند یكی از آنها سرزمین های عثمانی را تصرف كند.

1880: وقت شبانه روز به افق لندن، وقت رسمی (قانونی) در سراسر بریتانیا شد و Greenwich Mean Time (GMT) نام گرفت که بعدا معیار جهانی قرار گرفته است.

1914: آلمان از بلژیك خواست كه به نیروهای آلمانی اجازه دهد تا از طریق خاك آن كشور به فرانسه حمله برند كه بلژیك پس از مشورت با انگلستان این درخواست را رد كرد و همان روز نیروهای آلمان وارد خاك بلژیك شدند و دولت انگلستان نیز به آلمان اعلان جنگ داد.

1939: قانون «Hatch» كارمندان دولت فدرال آمریكا را از فعالیت سیاسی در محل كار ممنوع كرد.

1945: كنفرانس سران دولت های فاتح در پتسدام كه از 17 جولای آغاز شده بود پس از موافقت با تقسیم آلمان و اتریش میان فاتحان، محاكمه اطرافیان هیتلر و بازگرداندن آلمانی ها از خاك لهستان و احاله تعیین مرزهای لهستان به یك اجلاس بین المللی بكار خود پایان داد.

استالین، ترومن و چرچیل در باغچه محل مذاکرات و در ساعت تنفس

1958: دولت کودتا در عراق به عُمر کنفدراسیون عراق و اردن پایان داد. این کنفدراسیون مرکب دو کشور مستقل تنها سه ماه عُمر کرد.

1967: «كلاد بارنت» كه برای دادن اخبار فعالیت سیاهپوستان به رسانه ها و نیز دادن خبرهای درست از نقاط دیگر به آنان، خبرگزاریِ Associated Negro Press را تاسیس كرده بود در 78 سالگی درگذشت.

1980: بمبی که در دستگاه تهویه محوطه انتظار ایستگاه قطار شهر بلونا Bologna در ایتالیا کارگذاری شده بود در ساعت ده و 50 دقیقه این روز منفجر شد و 86 تن را کشت و بیش از 200 دیگر را مجروح کرد.

2012: در بازار میوه فروشی شهر لاهورِ پاکستان دو بمب پیاپی منفجر شد، 23 تن را کشت و شماری را مجروح ساخت.

یادداشت روز

قانون شکنی ها، قتل های غیرمتعارف، تجاوز، جرائم بی انگیزه و ...

در نشست (Forum) آگوست 2005 در شهر «بریس بین Brisbane» استرالیا، «همفری مك كوین Humphrey McQueen» مورخ، نویسنده و مُفَسّر فرهنگی معروف نظر خودرا پیرامون خواست های عمومی و مشترك بشر و برپایه نتایج آخرین بررسی ها اعلام داشت و گفت كه بشر خواهان تعدیل درآمدها و رفع هرگونه تبعیض است. بشر نمی خواهد كه یك همنوع گرسنه سر بر بالین بگذارد، بدون درمان رها شده باشد و یا بدون داشتن خطر برای جامعه در بند (زندان) مانده باشد. متن سخنرانی او در فوروم بریس بین نهم آگوست 2005 انتشار یافت که رسانه ها بخش هایی از آن را نقل کرده بودند.
     مک کوین گفته بود كه باید فرهنگ عمومی در جهتی قرار گیرد كه همگان ـ از ثروتمند تا بی ثروت ـ زشتی و غیر انسانی بودن استثمار، ظلم كردن به خاطر كسب ثروت و برتری داشتن و آزمندی ها را درك و خواستار طرد آن باشند. فرهنگ عدل و انصاف و رعایت احوال انسانها باید در جهان فراگیر شود و ترویج این فرهنگ تنها از دست كتاب نویس، روزنامه نگار و خطیب بر می آید كه در درجه اول باید خود آنان مردمدوست و معتقد به عدل و انصاف باشند. مردم قرن 21 آگاهتر و حسّاستر از مردم قرون 19 و 20 هستند و در برابر بی عدالتی ها واكنش سریع و سخت نشان می دهند كه اگر با یافتن راه حل و از طریق تحوّل، از این واكنش ها پیشگیری نشود به احتمال زیاد یک انقلاب جهانی با تخریب وسیع روی خواهد داد ـ از نوع انقلابات سال 1848 اروپا که محدود بود و نیز چپگرایی از نوع آنارکیسم که کشتن برای رسیدن به هدف را ردّ نمی کند. قانون شکنی ها، قتل های غیرمتعارف و تجاوز، جرائم بی انگیزه و ... نشانه و پیش درآمد چنین انقلاب جهانی است ـ انقلابی که ایدئولوژی و سازمان و رهبری نخواهد داشت. بنابراین مشکل است که بتوان آتش آن را ـ پس از شعله ور شدن ـ خاموش کرد ولی برای پیشگیری از آن هنوز دیر نشده است. دمکراسی به معنای واقعی کلمه و اعتدال دو راه پیشگیری از آن هستند و راه سوم کوتاه آمدن «رولینگ كلاس» است ـ طبقه ای كه فقط خودرا سزاوار حكومت كردن می داند و برای باقی ماندن در صدر دولت ها و داشتن اختیارات از انواع ساخت و پاخت و سیاستبازی خودداری نمی كند و نگران منافع خویش است. روش کنونی انتخابات، منحرف و فسادآلود شده است. رای دادن اجباری باید باشد و حتی رای دهنده در ورقه رای بنویسد که چرا به نامزد مورد نظر رای می دهد. دوره های نمایندگی محدود و پدیده غیر دمکراتیک «لابی گری» ازمیان برود. به «میدیاکراسی» باید پایان داده شود. روزنامه نگار باید فردی عادل، مُنصِف و در كنار جامعه و حافظ منافع افراد باشد و به موقع زنگهای خطر را به صدا درآورد.
     _ _ _ _ _

    جنایات کم سابقه وقت در گوشه وکنار جهان، باورهای «همفری مك كوین» را به ذهن می آورد. در طول حادثه نگاری ام چنین آدمکشی ها و جرائمی را ندیده بودم. برای مثال:
    ـ در ایران در پارس آبادِ مُغان (استان اردبیل) یک رنگرز 42 سالهِ دارای زن و فرزند دختر 7 ساله یک دستفروش را که برای نوشیدن آب به کارگاه او رفته بود به گوشه ای می بَرَد، به او ـ دختر 7 ساله! ـ تجاوز می کند، سپس به قتل می رساند و جسدش را در پلاستیک می پیچد و در یک بشکه خالی قرار می دهد. این کودک به نام اتنا اصلانی با رنگرز آشنا بود که به مغازه او رفته بود. پدر اتنا در همان محل بساط دستفروشی خودرا پهن می کرد و بعضی اوقات، اتنا به این محل می رفت و به پدرش کمک می کرد و چندبار هم به رنگرزی رفته بود و آب نوشیده بود.

اتنا

مورد دیگر: مردی از ساکنان مشیریه تهران کودک 8 ماهه اش به نام بنیتا را در اتومبیل خود می گذارد تا به جایی ببرد. این مرد، پس از خارج ساختن اتومبیل از پارکینگ خانه، از آن پیاده می شود و می رود تا در پارکینگ را ببندد. اتومبیل را خاموش نمی کند تا کولر آن کار کند و بنیتا خُنَک باشد. دو نفر مرد که بعدا معلوم شده برای خرید مواد مخدر به آن محل رفته بودند و منتظر آمدن فروشنده بودند متوجه روشن بودن اتومبیل می شوند و آن را بدون توجه به فریادهای صاحب اتومبیل با کودک می دزدند. یکی از آندو در «مامازند» پیاده می شود و دیگری در «پاکدشت». این مرد که رانندگی اتومبیل را برعهده داشت آن را در حالی که شیشه های پنجره هایش بالا بود در آن گرمای طاقت فرسای تابستان رها کرده و می رود. کودک چند ساعت بعد از گرما و تشنگی جان می سپارد. جسد کودک چند روز در اتومبیل باقی می ماند تا یافت می شود.

بنیتا

در همین روز رسانه های تهران گزارش کرده بودند که در شمال شهر، چهار سرنشین یک اتومبیل در صدد ربودن یک بانو بر می آیند که در خیابان ایستاده بود و چون آن زن مقاومت می کند اورا چند ضربه چاقو می زنند.
در آمریکا، یک دکتر به نام هنری بیلو که در یک بیمارستان در برانکس ِ نیویورک کار می کرد، پس از کناره گیری از کار در حالی یک تفنگ زیر لباس ویژه کار دکتری پنهان کرده بود به بیمارستان باز می گردد و به طبقه 16 بیمارستان همانجایی که کار می کرد می رود. وی به این سبب از کار دربیمارستان کناره گیری کرده بود که شنیده بود یک بانو دکتر حرف هایی درباره او زده است. دکتر بیلو این بانو دکتر را در آن طبقه ندید و به طبقه بالاتر رفت و یک بانو دکتر دیگر را تیر زد و کشت. در این ماجرا شش تن دیگر مجروح شدند. سپس دکتر بیلو در صدد آتش زدن خود بر می آید که پلیس می رسد و او پیش از دستگیر شدن، با شلیک گلوله به حیات خود پایان می دهد. دکتر بیلو با خود یک ظرف بنزین هم آورده بود تا در صورت از دست دادن تفنگ، خودسوزی کند. دکتر بیلو در سال 2014 در این بیمارستان استخدام شده بود. او قبلا مدتی نیز در کالیفرنیا کار کرده بود.

دکتر بیلو

در همین محله برانکس نیویورک، در همان روزها، یک روز مردی در خیابان موریس به یک مینی وَن پلیس که در گشت و در آنجا متوقف بود نزدیک می شود. در این خودرو دو مأمور نشسته بودند که از پنجره به سوی بانو پلیس سیاهپوست به نام میوسوتیس فامیلیا 48 ساله و مادر سه فرزند تیر می زند، اورا می کشد و فرار می کند که کشته می شود.

فامیلیا

    23 جولای 2017 کِنِت مانزانارس که به همراه زن 39 ساله اش کریستی (ریِلتور) و سه دخترشان با کشتی کروز به آلاسکا رفته بودند در کابین خود زنش را می کشد و هنگام حمل جسد او به بالکن برای انداختن به دریا، دستگیر می شود و می گوید که چون کریستی اورا با خندیدن به حرفهایش مسخره کرد از حالت طبیعی خارج شد و اورا کشت.
    همزمان قتل هایی به همین صورت (بدون سَبق تصمیم) در آلمان، در انگلیس و در ایالت واشینگتن اتفاق افتاده بود. بر این وقایع باید انفجارهای انتحاری روزافزون و ... را اضافه کرد و با بررسی ریشه آنها به پیشگیری پرداخت.

کریستی و شوهرش کِنِت

نامه به مولف

یک مخاطب از وسعت معلومات و منطقه شناسی «لوان جاگاریان» سفیر روسیه در تهران و اهمیتِ بودن چنین افرادی در دولت پوتین نوشته است

لوان جاگاریان

پیامی که در زیرآمده است و 29 تیرماه 1401 دریافت شد که فرستنده اش آن را به دفتر این تاریخ آنلاین و همچنین مجله روزنامک ارسال داشته است با مختصر اِدیت واژه و عبارت در مجله و کپی آن از شماره 94 مجله در اینجا درج می شود:

    "من یک معلم تاریخ و جغرافیا هستم. چندی پیش مطلبی از شما [مؤلف تاریخ آنلاین برای ایرانیان و ناشر مجله روزنامک] خواندم که نوشته بودید 85 ساله هستید و در جستجوی فردی هستید که بتواند پس از شما تاریخ آنلاین وسایر وبسایت هایتان را اداره کند و هزینه آن را هم برایش می گذارید. من در این فکر بودم که با خواندن و گوش کردن مصاحبه های «لوان جاگاریان» سفیر کنونی روسیه در تهران و پرسیدن از این و آن درباره او، وی را شایسته ترین فرد برای دنبال کردن زحمات شما یافتم. او یک اَرمنی و در حقیقت از خودمان است و مسلط بر تاریخ و زبان و وضعیت آسیای غربی، جنوبی و میانه و عمیقا آشنا با فرهنگ منطقه که قبلا امپراتوری ایران بود و ایرانزمین خوانده می شد و اینک منطقه نوروز. او زبانهای فارسی (همه لهجه هایش)، ارمنی، روسی، انگلیسی و فرانسه می داند. در همه کشورهای منطقه بوده و [با گذشته و حال آنها] آشناست. شما می دانید که ارمنیان از ما ایرانیان جدا نبوده اند، 23 قرن از 25 قرن و اندی حیات «ایران واحد» با ما بودند. در دفاع از ایروان در برابر ارتش تزار، صدها نظامی اصفهانی جان دادند تا ارمنستان از ما جدا نشود که قرارداد ترکمان چای آن را جدا ساخت. اگر به آرشیو روزنامه های دوران جنگ دوم جهانی سر بزنید، سخنرانی و مصاحبه های فیلدمارشال «ایوان خاچاتور بگرامیان» ارمنی را خواهید دید که به فرماندهی ارتش 16 شوروی آلمانی ها را از سه سرزمین بالتیک و بلاروس بیرون راند و عنوان قهرمان شوروی بدست آورد. وی پس از این پیروزی، در یک سخنرانی تاریخی گفت: تعجب نکنید که با فرماندهی یک افسر ارمنی [خودِ او] آلمانی ها از بالتیک شمال شرقی بیرون رانده شدند، ما ارمنیان در طول بیش از 2 هزار سال از سرداران ارتش ایران بودیم و کمر رومیان را شکستیم و من از فرزندان همان ها هستم، مرزها را فراموش کنید، قلب ما ـ ارمنیان و ایرانیان یکی است. [مارشال بگرامیان در 85 سالگی فوت شد و در دیوار کرملین مدفون]
    این مخاطب گرامی که نخواسته نامش ذکر شود نوشته است: پوتین با در کنار خود داشتن افرادی نظیر «جاگاریان» قطعا روسیه را به جایگاه پیشین باز خواهد گردانید و دیدار آنچنانی و بی سابقه پوتین با رهبر و رئیس جمهور ایران فصل تازه ای را در تاریخ جهان بازکرده است و آن بازگشت اقتدار به شرق پس از حمله اسکندر مقدونی به ایرانزمین است. پیش از این حمله، ایران ـ مشرق زمین، قدرت اول جهان بود. به باور من [مخاطب]، جاگاریان در ترتیب دادن این دیدار تاریخساز نقش مؤثر داشته و در تحکیم روابط خواهد داشت. اینکه برخی از روزنامه های تهران ـ روزنامه های یک جناح، چندماه قبل ایراد گرفته بودند که چرا جاگاریان در دیدار با سفیر انگلیس بر همان صندلی هایی نشستند و عکس یادگاری گرفتند که چرچیل و استالین در دوران جنگ جهانی دوم [پس از اشغال نظامی ایران] نشسته بودند و صندلی روزولت [به سبب قطع مناسبات ایران و آمریکا] خالی بود، این که ایراد نیست. در اروپا صندلی هیتلر و شمشیر ناپلئون را به میلیون ها یورو می فروشند. امروز که دیروز نیست. اگر آن طور فکر کنیم، روس ها نباید چشم دیدن آلمانی ها را داشته باشند برای اینکه 30 میلیون روس را کشتند و شوروی را ویران ساختند. گذشته، خاطره است [و درس برای معاصرین و آیندگان].".
    ـ ـ ـ ـ ـ
    نقل مطلب از مجله روزنامک شماره 94 صفحه 10:
    www.rooznamak-magazine.com

پیام‌های تازه

پیام دلگرم کننده «وحید باتر» از کلاچایِ گیلان که یک دنیا اشتیاق و پشتکار می آفریند

    این پیام دلگرم کننده 27 جولای 2013 واصل شد:

    ... دکتر کیهانی زاده، با سلام:
    مطالعه تاریخ آنلاین که با زحمات بی کران حضرت عالی پدید آمده یکی از کارهای همیشگی این جانب است.
    دنبال واژه ای بودم که لایق تنها یک قطره باشد از دریای بیکران عشق [به انسان و ایرانی ] که در وجود شماست اما یافت نشد.
    امیدوارم با خواندن این تاریخ آنلاین زوایای تاریک تاریخ ایران زمین برایمان آشکار شود.
    همچنین اقدام پسندیده شما در برگردان تاریخ انلاین به الفبای سریلیک نشانه دیگری از علاقه شما به پارسی گویان سراسر کره زمین است، چرا که کاری به دور از هرگونه تعصب است وزمینه یکدلی با مردم «فرارود» را فراهم می سازد.
    آرزوی سلامتی برای شما خواست قلبی من است.
    وحید باتر
    کلاچای - گیلان - ایران

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com