Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

13 اكتبر

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

چگونگی تصرف بابل ـ موارد اعلامیه حقوق انسان و اخلاقیات ـ نظر متفاوت مورخان درباره سالروز اعلام تاسیس دولت ایران که 12 اکتبر بود و یا 13 اکتبر

سفالنبشته منشور ملل و حقوق بشر كه كوروش در اكتبر 539 پيش از ميلاد آن را اعلام كرده بود و در جهان به «استوانه كوروش = سايرِس سيلندر» معروف است

کوروش بزرگ

    برخی از مورّخانِ کارشناس تاریخ قرون قدیم سیزدهم اكتبرسال 539 پیش از میلاد را روزی به دست داده اند که کوروش بزرگ وارد شهر بابل شد و تصمیمات و نظرات خود (تشکیل دولت واحد سراسری ایران و ایجاد جامعه جهانی ملل مشترک المنافع به رهبری ایران) را اعلام داشت. بیشتر مورخان برپایه بررسی های تقویمی و انطباق با تقویم میلادی گریگوری، روز ورود کوروش به شهر بابل و اعلام ایجاد دولت واحد ایران و تشکیل جامعه مشترک المنافع جهانی به رهبری ایران را 12 اکتبر آن سال نوشته اند. «پروفسور بلیك» یکی از مورخانی است که روی 13 اکتبر آن سال تاکید کرده است. وی «13 اكتبر به افق بابل ـ نصف النهار این شهر» را به استناد كتب دینی در دایره المعارف كلیسای مسیح درج كرده است و آن را كاملا دقیق می داند که در نیمکره غربی می شود همان 12 اکتبر.
     وی نوشته است که در آن روز كوروش بزرگ بنیادگذار كشور ایران و نخستین شاه سراسری آن، شهر بابل (بابیلونBabylon) را متصرف و در این شهر مستقر شد ـ شهری که پایتخت یک امپراتوری بود و دولت آن از زمان نبوكدنزر دومNebuchadnezzar (بخت النصر) راه ستمگری نسبت به مردم خود و ملل دیگر در پیش گرفته بود. تصرف قلمرو امپراتوری بابل که تا مدیترانه امتداد داشت به دست ارتش ایران، 29 اکتبر همین سال (16 روز بعد) و پس از آزاد کردن فنیقیه (لبنان و سوریه) تکمیل شد. به نوشته بیشتر مورخان تاریخ قرون قدیم در همین روز (29 اكتبر 539 پیش از میلاد و روز تکمیل تصرف امپراتوری بابل) نیز اعلامیه تاریخی کوروش كه از آن به عنوان نخستین «منشور ملل و حقوق انسان» نام برده می شود صادر شد که سفالنبشته اش معروف به استوانه کوروش (عكس بالا) موجود است.
    [مورخان اروپایی برپایه محاسبات تقویم نگاران این قاره، 12 اکتبر 539 پیش از میلاد را روزی نوشته اند که کوروش بزرگ وارد شهر بابل شده بود. این مورخان صدور اعلامیه کوروش درباره حقوق انسان را هم در همین روز (12 اکتبر سال 539 پیش از میلاد) نوشته اند، نه 29 اکتبر. بر همین اساس سالروز ایجاد دولت سراسری ایران و اعلام تشکیل امپراتوری مشترک المنافع ایران 12 اکتبر قرار داده شده است که در اکتبر 1971 مراسم دو هزار و پانصد و دهمین سالروز آن با شکوه هرچه تمامتر و به مدت چهار روز (12 تا 16 اکتبر) در پاسارگاد و تخت جمشید برگزار شد و بسیاری از سران کشورها درآن شرکت کردند.].
     به نظر بسیاری از مورخان، ساختار کنفدراسیون کانادا مشابهت زیاد به جامعه مشترک المنافع کوروش دارد. داریوش بزرگ جامعه مشترک المنافع کوروش را یکپارچه و تبدیل به یک دولت نیرومند مرکزی کرد. امپراتوری ایران (به نوشته مورخان یونانی؛ امپراتوری پارسیان) از زمان ایجاد آن تا پیروزی اسکندر مقدونی، تنها ابرقدرت جهان و از آن پس تا نیمه قرن هفتم (سلطه عرب) یکی از دو ابر قدرت بر سطح کره زمین بود. [در این زمینه به مطالب 12 اکتبر این سایت مراجعه شود].
    تصرف شهر بابل (در 12 و 13 اکتبر 539 پیش از میلاد) از این قرار بود:
    یکانهای ارتش کوروش پس از محاصره بسبتا طولانی بابل و انحراف مسیر رود فرات، از محل مجرای خروجی این رود از شهر، وارد آنجا شده بودند زیرا باروی شهر (دیوارهای آن) بسیار قطور و غیر قابل رخنه بود. بابل شهری در جنوب عراق امروز (تقریبا 90 کیلومتری جنوب بغداد امروز) و پایتخت دولتی بود كه قلمرو آن تا ساحل مدیترانه از جمله فلسطین امروز (جودا Judah) امتداد داشت. شهر بابل بارویی بسیار مستحكم داشت و طبق برخی نوشته ها، محاصره شهر توسط ارتش ایران، 16 روز طول كشیده بود. شهر «حِله» حاکم نشین ایالت بابل عراق در نزدیکی خرابه های شهر بابل ساخته شده است.
     تصرف بابل در بیستمین سال پادشاهی کوروش (که از سال 559 پیش از میلاد آغاز شده بود و مبدأ تاریخ نیز قرار گرفته بود) صورت گرفت. کوروش در روز ورود به بابل ایجاد امپراتوری ایرانیان مركب از مناطق مسكونی سه طایفه پارس و ماد و پارت (ایران واحد ـ ایرانزمین) و سرزمین های متصرفی (در طول 20 سال پس از تاسیس دولت مرکزی ایران) را که قبلا دولت هایشان دشمنان ایرانیان بودند و صدمه می زدند اعلام داشت. سه طایفه ایرانی از قبیله بزرگ آرین ها (آریایی ها) بوده كه به فلات ایران مهاجرت كرده بودند و برای خود دولتهای محلی تشكیل داده بودند. پدر كوروش از پارس ها و مادرش از مادها بود. به این ترتیب 12 و یا 13 اکتبر سال 539 پیش از میلاد را سالروز اعلام تصمیم کوروش به تاسیس امپراتوری پارسیان می دانند. (دولت واحد ایران مرکب از مناطق محل سکونت سه طایفه آرین 20 سال پیش از این روز و در سال 559 ژیش از میلاد بوجود آمده بود).
     مراسم دو هزار و پانصدمین سالروز تاسیس امپراتوری ایران با ده سال تاخیر در اکتبر 1971 در استان فارس (تخت جمشید و پاسارگاد) برگزار شد. علت تاخیر، نداشتن پول بود زیرا در آن زمان درآمد ایران از صدور نفت رقمی نسبتا کم بود.
     باید توجه داشت كه آرین ها تنها گروه انسانی بودند كه در عهد باستان، بمانند سایر ملل معاصر خود، بت پرست نبودند، پایبند رعایت اخلاقیات بودند و برخوردار از یك مدنیّت پیشرفته و نسبت به یكدیگر مهر و محبت فراوان داشتند و رعایت قانون از خصوصیات بارز آنان بود.
     مضمون چند اصل از منشور 12 و یا 29 اكتبر كوروش بزرگ (سایرس ذا گریت) از این قرار است:
    مردم در رعایت آداب، رسوم و مذهب خود آزادند و قوانین محلی [مناطق تابعه ـ متصرفی] به همان صورت سابق اجرا خواهند شد. استقلال داخلی سرزمین ها محترم و محفوظ خواهد بود. تنها تغییری كه به وجود خواهد آمد این است كه مناطق كه قبلا كشورهای كوچك و ضعیفی بودند و همیشه دغدغه تعرض دیگران و زورگویی حاكمان خود را داشتند از این پس بخشی از یك امپراتوری بزرگ مشترك المنافع (اتحادیه ملل) خواهند بود كه ضامن صلح، ثبات و آرامش آنها است كه در سایه آن هرگونه پیشرفت، به ویژه تجارت میسر و «حكومت قانون» تضمین خواهد بود و خودسری مشاهده نخواهد شد. اسیران جنگی پس از اتمام جنگ باید آزاد و به اوطان خود بازگردانده شوند و فروش آنان و مصادره اموال اكیدا ممنوع خواهد بود. شهربان (ساتراپ) هر منطقه مسئول حفظ جان، مال، آزادی و حیثیت هر یك از اتباع در آن منطقه است و ....
     مضمون آن قسمت از منشور كوروش كه در آن اختصاصا مردم بابل مورد خطاب قرار گرفته اند به این شرح است: بابلیان نباید نگران باشند، احدی به اسارت گرفته نمی شود، اموال كسی مصادره نخواهد شد مگر پس از رسیدگی كامل به جرمی كه مرتكب شده و پس از تایید شخص او (كوروش)، نظامیان فاتح حق خرید بدون پرداخت عوض و نیز چشمداشتی به مال دیگران نخواهند داشت و بدرفتاری نخواهند كرد و اگر تخلفی دیده شود شخصا رسیدگی خواهد كرد و ....
     كوروش سپس اسیران بنی اسرائیل را كه پاره ای از آنان از سال 586 پیش ازمیلاد در بابل بازداشت بودند آزاد كرد و به هزینه ایران به اوطان خود بازگردانید و هزینه تجدید بنای مساكنشان را از خزانه دولت ایران پرداخت كرد. وی همچنین دستور داد بنادر صور و صیدا در فنیقیه (لبنان امروز) كه توسط بابلی ها ویران شده بودند با هزینه ایران بازسازی شوند. [نبوكدنزر دوم امپراتور بابل در حمله سال 586 میلادی به مناطق ساحلی مدیترانه خرابی های فراوان به بار آورده بود و اسراییلی هایی را كه در برابر او مقاومت كرده بودند به بابل منتقل و به عنوان اسیر در این شهر بازداشت كرده بود.].
     كوروش از بابل به فرعون مصر كه قدرت بزرگی در جهان آن روز بود پیام فرستاد كه اگر بر ضد ایران توطئه نكند و در صدد تعرض بر نیاید اطمینان داشته باشد كه سرزمین او مورد حمله ارتش ایران قرار نخواهد گرفت. كوروش این پیام را پس از آن فرستاد كه شنید فرعون نگران حمله ارتش ایران است و به این ترتیب از او رفع نگرانی کرد.
     كوروش هنوز در بابل بود که اعلام داشت که از آن پس شهرهای همدان، شوش و بابل پایتخت نوبتی ایرانزمین خواهند بود تا تبعیضی میان شهرها نباشد. از نظر او همه شهرهای ایرانزمین هم ارز خواهندبود، ولی پس از مرگ، مایل است اورا در «پاسارگاد» دفن كنند و در هر جا كه بمیرد كالبدش باید به پاسارگاد پارس منتقل شود. «تاریخ» نشان داد كه این وصیت دقیقا به اجرا در آمد و آرامگاه او ــ مردی كه مورد احترام جهانیان است و در کتب دینی از او به نیکی یاد شده است ــ در پاسارگاد قرار دارد و گذشت زمان هنوز به آن گزند وارد نساخته است.
    به این ترتیب، مهرماه (اکتبر) برای ایرانیان میهندوست به این مناسبت ها هم ماهی بزرگ است.
    کوروش در رعایت اخلاقیات تعصب ویژه داشت و افرادی را که رعایت اخلاقیات و شئون را نداشتند انسان نمی دانست و هدف از لشکرکشی او به سُغدیانا و کناره رود جیحون (سیردریا) پس زدن طوایفی بود که قصد مهاجرت به قلمرو ایران (تاجیکستان امروز) را داشتند و افراد این طوایف اخلاقیات را رعایت نمی کردند و نه تنها به جان و مال و حقوق دیگران تجاوز می کردند بلکه دروغ می گفتند، تقلب می کردند، قدرشناس سالخوردگان نبودند و با زنان خود در حضور دیگران (ملأ عام) همبستر می شدند.
    کوروش که در میدان جنگ در میان سربازان بود، در نبرد با آن طوایف عقب مانده و دارای مدنیّت ضعیف تیر خورد و درگذشت ولی ارتش ایران به هدف رسید و آن طوایف را به آن سوی جیحون و صدها کیلومتر دورتر عقب راند و مدنیّت اتباع ایران محفوظ ماند.
    .......
    * در سال 1391 ایمیلی از ایران دریافت شد که در آن ابراز تعجب کرده بود که جسد کوروش چگونه از منطقه فرارود به پاسارگاد حمل شد و در طول مسیر ازهم نپاشید و از میان نرفت!.
    راههای متعدد وجود داشت. در قدیم اجساد بسیاری از سران کشورها از مناطق دوردست به همان گورستانی که وصیت کرده بودند منتقل شده است. برای مثال؛ جسد آغامحمدخان قاجار که در باکو کشته شده بود به عراق منتقل و دفن شد و صدها رئیس کشور در سراسر جهان. دانش بشر مربوط به امروز و دیروز نیست.

گورِ بزرگمَردي كه مورد احترام جهانيان است و در طول 25 قرن به آن گزند وارد نشده، اما چند سال است که شنيده می شود؛ سدسازي ممکن است به آن آسيب وارد آورد!

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

ورود ژنرال آیرونساید به تهران ـ اندیشه کودتا

ایرونساید

21 مهر سال 1299 (13 اکتبر 1920) ژنرال آیرونساید فرمانده تازه نظامیان تحت فرمان دولت انگلستان در ایران! وارد تهران شد. با ورود ژنرال آیرُنساید به ایران، بررسی برای انجام كودتا و ... آغاز شد كه بعدا توسط ژنرال رضاخان فرمانده تیپ قزاق مستقر در قزوین انجام گرفت و ....
طبق سازشنامه 1907 سن پترز بورگ، انگلستان و روسیه ایران را میان خود تقسیم كرده بودند و به خود! حق داده بودند كه در منطقهِ نفود، نیروی نظامی داشته باشند.
پس از انقلاب بلشویكی روسیه، دولت انقلاب از دعاوی خود درقبال ایران صرفِنظر كرد كه دولت استعماری انگلستان با دادن رشوه نقدی به وثوق الدوله رئیس الوزراء وقت و دو تَن از وزیرانش امضای قراردادی را به ایران تحمیل كرد كه به قرارداد 9 اوت (آگوست) 1919 معروف است كه اگر اجرا می شد دولت انگلستان عملا امور مالیه و ارتش ایران را هم به دست می گرفت و ایران به صورت یک کشور تحت الحمایه انگلستان در می آمد. اما، مجلس و ملت مخالفت کرد و لذا انگلستان به فکر کودتا افتاد و آیرونساید به تهران فرستاده شد و ....

سوء استفاده عشایر فارس از ضعف دولت ها

21 مهرماه در سال 1325 استان فارس باردیگر توسط عشایر منطقه ناامن شد. ناامنی این بار به دلیل گرفتاری دولت در قضیه آذربایجان و كردستان بود.
تاریخ معاصر ایران نشان می دهد که تا اواسط دهه 1340، عشایر فارس از هر مشكل دولت و ضعف آن سوء استفاده می كردند.

در شورای امنیت، مصدق نفت را یک کالا و امری داخلی و آن شورا را دست ساز فاتحان جنگ جهانی دوم و حافظ منافع آنها خواند

مصدق در حال دفاع از حقوق ايران در جلسه شوراي امنيت سازمان ملل

سیزدهم اكتبر 1951 جلسه شورای امنیت برای رسیدگی به شكایت انگلستان از ایران تشكیل جلسه داد و نماینده انگلستان در نطق خود گفت كه مسئله نفت تنها مربوط به ایران نیست و نفت به دلیل نیاز عمومی به آن، یك موضوع جهانی است زیرا كه تنها در چند كشور وجود دارد و برهم خوردن نظم استخراج و توزیع آن، آرامش جهانیان را به مخاطره می افكند و به همین لحاظ است كه دولت انگلستان موضوع ملی شدن نفت ایران را كه تحت تاثیر تعصبات ملی و احساسات ناسیونالیستی ایرانیان صورت گرفته به این مرجع حافظ صلح (شورای امنیت) ارجاع داده است و برای آسان شدن حل مسئله در پیشنهاد قبلی خود به شورا تجدید نظر كرده است.

Mosaddegh

دكتر مصدق رئیس دولت وقت كه شخصا برای دفاع از حقوق ایران در این جلسه حضور یافته بود در پاسخ به نماینده انگلستان در نطقی به زبان فرانسه گفت:
    نفت یک کالا و امری داخلی است و به شورای امنیت ارتباط ندارد. در مورد نفت، ایران مطالبه حقوق خودرا كرده و نفتش را كه یك ثروت و میراث ملی است از چنگ استثمارگر خارج ساخته تا از درآمد آن صنایع و کشاورزی خودرا توسعه دهد، ترقی كند و در رفاه بسربرَد كه مستحق آن است. 50 سال بود كه انگلستان این نفت را می بُرد. برای مثال: در سال 1948 (1327 و دو سال پیش از ملی شدن) تنها یك شصت و یكم از درآمد نفت نصیب ایران شده بود كه یك ظلم است. انگلیسی ها حتی اجازه ندادند كه ایرانیان در رشته نفت كارشناس شوند و نفت خودرا اداره كنند و اینك ما از این بابت دچار مشكل هستیم. در خوزستان، مردم ما با شكم گرسنه روی ذخایر نفت می خوابند. این یك بی انصافی تاریخی بود که به آن پایان دادیم. نقض حقوق ملل كوچكتر و استثمار توسط دولت های بزرگ است كه باعث برهم خوردن صلح و امنیت جهان و انواع عصیان می شود و اگر شورای امنیت همچنان در دست این دولت های فاتح جنگ جهانی دوم قرار داشته باشد، معلوم نیست كه بتواند صلح را كه همانا احقاق حقوق ملل ضعیف است برقرار و حفظ كند. این دولت ها (فاتحان جنگ جهانی دوم) این سازمان (سارمان ملل) را به وجود آوردند تا از طریق بازوی اجرایی اش ـ شورای امنیت ـ منافع شان را حفظ کند. اگر یك دولت بزرگ عضو شورای امنیت كه از امتیاز (حق وتو) برخوردار است بخواهد موضوعی را كه در صلاحیت این شورا نیست، برای رسیدگی به آن قبولاند نظیر مورد مسئله جاری نفت ایران، در این صورت شورا چیزی جز یک آلت دست و یک ابزار برای مداخله در كشوری ضعیف و بپاخاسته و بی حق ساختن آن نخواهد بود و نخواهد توانست ماموریت حفظ صلح و امنیت درجهان را به انجام برساند. اگر اعمال نفوذ دولت های دارنده حق امتیاز (وتو) که این امتیاز را خودشان برای خود قائل شده اند ادامه یابد، اعتماد ملل بتدریج از شورای امنیت سلب خواهد شد، نسبت به آراء آن بی اعتناء خواهند شد و نظم در جهان پایدار نخواهد بود و .... دولت انگلستان اخیرا برخی صنایع داخلی خودرا ملی كرد. چرا به شكایت معترضین به این عمل در شورای امنیت رسیدگی نمی شود؟،برای اینکه از امور داخلی هستند و نفت ما هم به همینگونه.
     دكتر مصدق آنگاه به سابقه تاریخی مداخلات و ظلم دولت لندن نسبت به ایران که از دهه های یکم و دوم قرن 19 آغاز شده بود اشاره کرد و در یک مورد گفت: دولت مسكو که مدت ها رقیب استعماری انگلستان در ایران بود پس از انقلاب اكتبر 1917، همه امتیازات خود در ایران را لغو كرد ولی دولت انگلستان بیش از پیش به فشردن گلوی ما ادامه داده است، چرا؟. مارا كه بپاخاسته ایم تا با چنگ و دندان از منافع، آزادی، استقلال و حاكمیت ملی مان دفاع كنیم با كشتی جنگی و چترباز تهدید می كند و ....
    دکتر مصدق در نطق خود گفت که وضعیت جهان از سال 1945 به این سوی تغییر کرده و دوره تاریخی تازه ای آغاز شده و پیش بینی کرد که در این دوره، ملل حقوقشان را مطالبه خواهند کرد.
     دكتر مصدق از نطق طولانی خود نتیجه گرفت كه شورای امنیت صلاحیت مداخله در امور داخلی یك كشور را ندارد و مسئله نفت یك موضوع داخلی ایران است. با وجود این، ایران آماده هرگونه مذاكره منطقی و منصفانه و بر پایه حیثت و شئون برابر با دولت انگلستان در خارج از شورای امنیت است.

Trygve Lie دبيرکل وقت سازمان ملل شخصا دکتر مصدق را به صندلي اش در شوراي امنيت راهنمايي مي کند. شايد اين، تنها مورد از اين دست باشد که دبير کل سازمان ملل با چنين رعايت احترام، يک رئيس دولت را به صندلي شوراي امنيت راهنمايي کرده باشد

محاكمه دسته دوم افسران كمونیست ایران

21 مهرماه سال 1333 محاكمه دومین دسته افسران كمونیست وابسته به حزب توده در دادگاه نظامی تهران آغاز شد.
محاكمه دسته اول كه همه آنها به اعدام محكوم شده بودند چند روز پیش از این پایان یافته بود و مرحله تجدید نظر را طی می كرد. بیش از صد افسر، از ستوان تا سرهنگ و دهها درجه دار متهم به عضویت در سازمان نظامی حزب توده شده بودند. این سازمان از سوی مردم نیز متهم به عدم دفع کودتای 28 اَمُرداد و سکوت در برابر این کودتای آمریکایی ـ انگلیسی شده بود که با نظامیان کمتری انجام شد و دولت دمکراتیک مصدق حذف گردید.

معافیت مستشاران نظامی امریكا

21 مهر 1343 پارلمان ایران با تصویب ماده واحده ای مستشاران نظامی امریكا در ایران را مشمول مصونیت ها و معافیت های میثاق وین كرد.
این اقدام تولید مخالفت داخلی و سر و صدای زیاد كرد.

اعتراض و انتقاد از واردات کامیون هایِ ساخت چین به ایران ـ «کامیون ملی، چینی از آب در آمد»!

حسین احمدی زاده

حسین احمدی‌زاده رئیس کانون انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ و‌ نقل کالا از واردات کامیون‌های به گفته او؛ بی‌کیفیتِ ساخت چین به ایران خبر داده و گفته بود که کارخانه‌های شِبه ‌دولتی [خودروسازان] به ‌طور انحصاری کامیون چینی وارد می‌کنند و کامیونداران مجبورند که همین کامیون‌ها را بخرند زیراکه کامیون دیگری در دسترس آنان نیست.
    خبرگزاری فارس این اظهارات احمدی زاده را 21 مهرماه 1391 (12 اکتبر 2012) منتشر ساخته بود تا در رسانه ها نقل شود.
     احمدی زاده گفته بود که کارخانه‌های شِبه‌ دولتی علاوه بر دریافت تمامی مزایا، به‌ طور انحصاری چند نوع کامیون چینی را وارد کشور می‌کنند و تاکید دارند که باید همین کامیون‌ها خریداری شود و کامیونداران و افراد و مؤسسات که دستشان به جایی بند نیست، مجبورند همین کامیون‌های بی‌کیفیت! را خریداری کنند. این کامیون‌ها به دلیل غیراستاندارد بودن مدام خراب هستند و فعالیت دلخواه ندارند و خریدار بیکار و امور حمل و نقل سرعت لازم را از دست می دهد و همه چیز راکد می شود. کامیون «هوو» از جمله این کامیون‌های ساخت چین است که در جاده‌های ایران حادثه آفرینی هم می کند.
    [پیش از این «خبر آنلاین» در گزارشی پیرامون کیفیت پائین کامیون چینی «هوو» نوشته بود: این نوع کامیون‌، در ایران بدنام شده است و .... یک رسانه دیگر در گزارشی کامیون چینی را چنین معرفی کرده بود: "تریلر هوو کامیونی است «بی ترمز» که بار می‌کشد، سرعت می‌گیرد اما ترمز نمی‌گیرد، تصادف می کند و آدم می کشد" و ....]
    بخش فارسی دویچه وله (صدای آلمان) ضمن نقل گزارش این مسئله افزوده بود که کارشناسان راهنمایی و رانندگی در صحنه تصادفاتِ منجر به مرگ جاده‌ای در ایران گفته‌اند؛ «نقص در سیستم‌ ترمز» از جمله معایب اصلی کامیون‌های چینی است. آنان افزوده اند که انحراف این تریلرها هنگام ترمز کردن به طرفین جاده، عامل اصلی واژگونی آن‌ها بوده است. به گفته رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی کشور، کامیون‌های وارداتی از چین دارای اشکالات اساسی در ساختار هستند.
    به گزارش دویچه وله، در همین رابطه مدیر شرکت «ایران خودرو دیزل» که کامیون چینی به ایران وارد می‌کند به روزنامه «دنیای اقتصاد» گفته بود: «مگر موسسه استاندارد ـ روز اول، كامیون هوو را بررسی و از لحاظ فنی تایید نكرده است که این ایرادها را می گیرند؟. روزنامه «جام‌جم» در گزارشی خبر داد که نام کامیون «هوو» را تغییر داده و «فراز» گذارده اند. فرمانده نیروی انتظامی نیز در انتقاد از شرکت وارد‌کننده کامیون «هوو» گفته بود: گفتیم وارد نکنند که آقایان آن را با اسم دیگری (فراز) به کشور ‌آوردند.
    روزنامه همشهری سه شنبه ۸ آذر ۱۳۹۰ در گزارشی با تیتر «کامیون ملّی، چینی از آب در آمد» نوشت: «مدیران شرکت سایپا مجبور به اعتراف به این واقعیت تلخ شده‌اند که کامیونی که سال گذشته به‌ نام محصول ملی و با نام کاوه رونمایی شد یک محصول کاملا چینی است و قطعات آن از چین وارد شده است.»
    دویچه وله افزوده بود: بر اساس آمارهای منجر به جرح و فوت در تصادفات کامیون‌های چینی در ایران، تنها در سال 1389 در 400 مورد تصادف، 400 نفر کشته و 800 نفر مجروح شدند.

تأکید رئیس قوه قضائیه بر لزوم اطلاع رسانی از دستاوردهای سازمان بازرسی کل کشور ـ تشویق مردم به مبارزه با فساد

به گزارش خبرگزاری مِهر، حجت‌الاسلام غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه بیستم مهرماه 1400 (12 اکتبر 2021) همزمان با چهلمین سالروز تأسیس سازمان بازرسی کل کشوراظهارداشت: در بسیاری از کشورها و نظامات حاکم بر دنیا، نهاد بازرسی وابسته به دولت و یا مجلس است، اما در کشور ما «سازمان بازرسی» زیر نظر قوه قضائیه قرار دارد. سازمان بازرسی می‌تواند گزارش تخلّفات و جرایم مدیران دستگاه‌ها را به دادگستری گزارش دهد تا ظرف سه ماه خارج از نوبت مورد رسیدگی قرار گیرد. سازمان بازرسی حتی اجازه دارد به آراء صادره از سوی دادسراها و دادگاه‌ها اعتراض کند و بر اساس ماده 477 خواستار اعاده دادرسی شود. مأموریت‌های سازمان بازرسی کل کشور برای بازرسی از همه دستگاه‌های اجرایی و نظارت بر حسن اجرای قوانین است. هم اجرای قانون مهم است و هم آنکه قانون درست اجرا شود و اگر سازمان بازرسی متوجه شود در جایی، قانون اجرا نشده و یا درست اجرا نمی‌شود باید موضوع را پیگیری کند. اگر دستگاهی به وظیفه خود به درستی عمل نمی‌کند، سازمان بازرسی وظیفه دارد با بررسی و تحلیل مسئله، به آن دستگاه تذکر و هشدار بدهد.
    رئیس قوه قضائیه بر لزوم اطلاع رسانی از فعالیت‌ها و دستاوردهای سازمان بازرسی کل کشور تاکید کرد و گفت: خود من که در رأس دستگاه قضا هستم نسبت به همه اقدامات و توفیقات سازمان بازرسی اطلاع ندارم و مردم نیز طبعاً در جریان کارهای این مجموعه نیستند.
    وی با نادرست دانستن این برداشت که گفته می‌شود همه گزارش های سازمان بازرسی محرمانه است، تأکید کرد: طبق آئین دادرسی، اطلاع رسانی درباره همه مسائل قضائی ممنوع نیست و منعی برای اطلاع رسانی درباره اقدامات، دستاوردها و همه گزارش‌های سازمان بازرسی وجود ندارد.
    محسنی اژه ای تصریح کرد: می‌توان برای اصلاح امور، پیشگیری از جرم و تشویق افراد برای مبارزه با فساد، بسیاری از مسائل را با مردم در میان گذاشت و نباید در این خصوص خودسانسوری کرد. اینکه مردم سازمان بازرسی را مَلجأ مورد اعتماد می‌دانند خوب است، اما اگر آگاه سازی صورت گیرد از ارائه گزارش‌های غیرمرتبط پیشگیری می‌شود.

تأکید رئیس قوه قضاء تیتر صفحات اول برخی از روزنامه ها

دنیای هنر

زادروز آهنگساز بزرگ سده بیستم که پرویز یاحقی را مرد بی جانشینِ دنیای موسیقی اعلام داشت

Rebecca Clarke

امروز، 13 اكتبر، سالگشت درگذشت «ربكا كلارك Rebecca Clarke» آهنگساز بزرگ قرن بیستم است كه در سال 1979 و در 93 سالگی در نیویورک فوت شد. پدر ربکا آمریکایی و مادرش آلمانی و خود او در انگلستان به دنیا آمده بود و تابعیت مضاعف داشت. وی که از نوجوانی به تحصیل موسیقی و نواختن ویولا Viola در انگلستان سرگرم شده بود در آستانه جنگ جهانی دوم به دو برادرش در آمریکا پیوست و در این کشور ماندگار و با یک موسیقدان معروف و مدرّس موسیقی ازدواج کرد. درگذشت شوهر در سال 1967 «ربکا» را دچار افسردگی ساخت و موقتا در فعالیت هنری او خلل وارد ساخت که پس از مدتی از سر گرفته شد و تا 90 سالگی آهنگ ساخت، موسیقی تدریس كرد و ویولن و ویول (ویولن بزرگتر) نواخت.
    ربكا در سال 1976 (1355 هجری خورشیدی) فهرست بهترین ویولنیست های قرن بیستم جهان را (به قضاوت خودش) اعلام كرد كه در این فهرست، نام موسیقیدان هایی چون پرویز یاحقی از ایران و مناهیم از آمریكا وجود داشت.
     وی گفته بود كه نمی داند پرویز چه می كند و چه قریحه خاصی دارد كه نوای سازش شیرین و گوش نواز و آرام بخش مغز است. او جانشین نخواهد داشت. این نوع هنر تنها اكتسابی نیست و با تمرین زیاد و تحصیل عاید هر فرد نمی شود.
    از سال 2000 جمعی از موسیقی دوستان آمریکا یک انجمن به نام «ربکا کلارک» تاسیس کرده اند که هدف از آن گسترش و تکامل علم موسیقی و هنر نوازندگی است.

ربکا در جواني

در قلمرو اندیشه

زادروز و سالروز درگذشت «کُنت دو گوبینو» فیلسوف فرانسوی معتقد به برتری نژاد آرین و صاحب فرضیه «نسبت مستقیم نژاد با تمدن»

Comte de Gobineau

سیزدهم اكتبر سالروز درگذشت «ژوزف آرتور كنت دو گوبینو Joseph Arthur Comte de Gobineau» فیلسوف، نویسنده و نژاد شناس فرانسوی است كه در سال 1882 فوت شد. وی در نخستین دقایق بامداد 14 اكتبر (درحقیقت 13 اكتبر) 1816 به دنیا آمده و 66 سال عمر كرده بود. به این ترتیب، گوبینو در همان روز از ماه اکتبر که به دنیا آمده بود 66 سال بعد از این دنیا رفت. وی مدتی سفیر فرانسه در تهران بود و مطالعات عملی درباره نژادها را در ایران به عمل آورد. گوبینو می دانست كه ایران در طول تاریخ خود بارها در معرض هجوم اقوام مختلف قرارداشته، از عرب تا مغول، و منطقه مناسبی برای ادامه مطالعات نژادشناسی اوست.
گوبینو معتقد بود كه «نژاد» فرهنگ و تمدن را می سازد و پیشرفت ملل را باعث می شود. به باور او، نژاد آرین نسبت به نژادهای دیگر برتری هایی دارد و نمونه اش مدنیّت ملل آرین نژاد اروپا از جمله آلمان و اسکاندیناوی است. [انگلیسی ها هم عمدتا آرین و از اعقاب مهاجران آلمانی هستند و واژه «اینگلند» از نام یکی از دو طایفه آلمانی که به بریتانیا مهاجرت کردند گرفته شده است.]. هیتلر از این تفکر گوبینو بعدا استفاده و به آن استناد کرد.
گوبینو در مورد دولت ها چنین ابراز عقیده كرده است: "هر امپراتوری توسط یك فرد نیرومند و قاطع ساخته می شود ولی امپراتوری ها پس از مدتی به خودتخریبی می گرایند و عمرشان پایدار نیست زیرا كه در طول زمان به خودخواهی، نخوت، زورگویی و سلطه گری روی می آورند، فاسد می شوند [فساد دولتی]" و .... وی گفته است كه وجود امپراتوری ها در جهان باعث عقب ماندگی ملل ضعیف تر و تحت سلطه می شود. از زمان انتشار نظرات کنت دو گوبینو توجه نژادی بیشتر شده است.

... و به این سان در ایتالیا مسئله «تشابه فكر» حل شد - صاحبِ عقیدهِ «حكمرانیِ نوابغ و نخبگان»

«هاگارد پوند» اندیشمند، خطیب، نویسنده و شاعر معروف قرن 20 ایتالیا كه به حكومت نخبگان و نوابغ یك جامعه بر آن و محدود بودن مرزهای آزادی فردی معتقد بود 13 اكتبر سال 1945 پس از این كه شنید دولت ایتالیا [دولت پس از جنگ] می خواهد بر اثر اصرار دولت های فاتح اورا دستگیر و به جرم حمایت از نظرات موسولینی محاكمه كند و در جوّ آن زمان محكومیت او قطعی خواهد بود از وطن خود گریخت.
    وی 13 سال از كشوری به كشور دیگر رفت و با برپاكردن مصاحبه های مطبوعاتی و ایراد نطق و دادن مقاله به روزنامه ها تلاش كرد تا ثابت كند كه اگر نظرات فلسفی او با عقاید موسولینی و حزب فاشیسم حاكم بر ایتالیای آن زمان مطابقت داشته، گناه از او نبوده است. وی با دولت این حزب همكاری عملی نداشته بلكه مشابهت فكری بوده و داشتن یك فكر بخصوص و طرح آن نباید جرم محسوب شود. اگر كسی و یا دولتی مخالف یك فكر است باید آن را رد كند نه این كه صاحب فكر را پیش از دست زدن به عمل بگیرد و مجازات كند.
     این تلاشها، به علاوه ارسال چند نامه از سوی «هاگارد» به پارلمان ایتالیا سبب شد كه كمیسیون امور قضایی این پارلمان بر یك لایحه قضایی كه در جریان رسیدگی بود تبصره ای اضافه كند كه عمل به یك فكر و فرضیه غیر قابل قبول جرم است، نه خود فكر و دارنده آن و با قانون شدن این تبصره، «هاگارد» به وطن بازگشت. وی در لحظه بازگشت به وطن پس از آن كه خودرا در حلقه محاصره خبرنگاران دید باز به دفاع از عقیده اش كه آزادی فردی باید محدود باشد و اگر نوابغ و نخبگان حكومت كنند مشكلات از میان برداشته خواهد شد پرداخت و زدن این حرفها را تا پایان عُمر، به رغم اینكه بعضی ها عقاید وی را به عقاید هیتلر تشبیه می كردند و پاره ای از كشورها اورا به خاك خود ممنوع الورود كرده بودند ادامه داد.
     هاگارد در آخرین میزگردی كه شركت كرده بود گفت: اگر نوابغ و نخبگان بد هستند چرا مردم این همه تلاش می كنند كه بهترین جرّاح شهر را برای عمل خود بیابند؟. سرنوشت فرد و كشور با هم فرق ندارد؛ باید بهترین های جامعه برای نمایندگی و مدیریّت انتخاب شوند و ....
    وی تمرین دمکراسی را به صورتی که در قرن 20 رایج شده است قبول نداشت و آن را توطئه شماری معدود برای حفظ قدرت خود می دانست و ....

در قلمرو دموکراسی

21 مهر 1351 در انتخابات شورای آموزش و پرورش، تهرانی ها چهارصد و پنجاه و شش هزار و 751 رای به نوشیروان کیهانی زاده مؤلف این تاریخ آنلاین دادند

در این روز از سال 1351 (اکتبر 1972) انجمن نظارت برانتخابات شورای شهر و شورای آموزش و پرورش تهران نام برندگان انتخابات پایتخت را که 21 مهرماه (13 اکتبر 1972) برگزار شده بود اعلام کرد تا اگر فرد و یا افرادی باشند که به نتایج رای گیری و چگونگی آن اعتراض داشته باشند ظرف یک هفته از آن تاریخ شکایت خودرا تسلیم دارند تا رسیدگی شود. طبق این اعلامیه، نوشیروان کیهانی زاده مولف این تاریخ آنلاین و در آن سال 36 ساله با 456 هزار و 751 رای برای دومین بار به عضویت شورای آموزش و پرورش تهران برگزیده شده بود. در آن زمان آموزش و پرورش ایران منطقه ای بود و هر منطقه از لحاظ مالی و اداری استقلال داشت. دوره های شورا 4 ساله بود، به اعضای شورا بابت حضور در جلسات آن مطلقا دستمزد و حق الحضور پرداخت نمی شد و عضویت در آن شوراها خدمت میهنی بشمار می آمد.
    انتخاب این روزنامه نگار و مورّخ (نوشیروان کیهانی زاده) در آن زمان در برخی محافل ایجاد تعجب کرده بود زیراکه عضو هیچیک از دو حزب وقت (ایران نوین و مردم) نبود که برایش تبلیغ کنند. در نظرسنجی پس از انتخابات، رای دهندگان گفته بودند که مطالعه مقالات او در روزنامه اطلاعات و وقوف بر وسعت معلومات وی و نیز اظهاراتش در طول جلسات دوره قبلی شورا سبب دادن رای به او شده بود زیراکه وی را شایسته این سمت تشخیص داده بودند.
     مؤلف این تاریخ آنلاین (نوشیروان کیهانی زاده) در آن زمان دبیر اخبار روزنامه اطلاعات، مفسر فرهنگی ـ آموزشی این روزنامه و سردبیر اخبار بین الملل خبرگزاری پارس و رادیو ـ تلویزیون دولتی و نیز مدرّس تاریخ در مراکز تربیت معلم بود. کیهانی زاده در دور نخست عضویت در شورای آموزش و پرورش تهران، درعین حال سخنگوی این شورا بود.
    در زیر اعتبارنامه انتخاب او که به امضای اعضای نظارت بر انتخابات وقت رسیده آمده است. چون رقم جمع آراء در کپی اعتبارنامه چندان خوانا نبود؛ این رقم از اعلان انجمن نظارت که در روزنامه چاپ شده بود کپی (کاپی) و در بالای اعتبارنامه قرار داده شده است. در آن سال (سال 1351) جمعیت تهران کمتر از یک چهارم جمعیت امروز آن بود.

مطلب روزنامه آیندگان درباره انتخاب کیهانی زاده که با عکس او در صفحه 12 این روزنامه در تاریخ 16 اکتبر 1972 (24 مهرماه 1351) درج شده است.

در قلمرو ادبیات

نویسنده داستان های تاریخی و شرح زندگی مهاجران قدیمی آمریکا

Conrad Richter

«كنراد ریكتر Conrad Richter» داستان نگار آمریكایی و نویسنده ناول های تاریخی و بویژه درباره زندگی مهاجران قدیمی آمریکا، 13 اكتبر 1890 به دنیا آمد و 78 سال عُمر کرد.
درباره داستان نویسی او گفته اند: كنراد چنان می نویسد كه خواننده گمان می كند كه او خودش شاهد ماجرا و ناظر صحنه ها بوده است. وی در نوشتن داستانهایش حتی لهجه های محلی را عینا بكار می برد.
كنراد پیش از نوشتن، درباره رسوم؛ عادات؛ فرهنگ و طرز زندگانی مردمی كه داستان در میان ایشان اتفاق افتاده بود با توجه به زمان آن وسیعا مطالعه و تحقیق می كرد. او به همین جهت برنده جایزه پولیتزر و نیز ادبیات آمریکا شده بود. داستانهای معروف او «روشنی در جنگل»، «تریسی كرمول»، «دریایی از چمن»، «آبهای رنوس»، «آزاده مرد»، شهرک و ... هستند. داستان شهرک برنده جایزه پولیتزر شد.

خاورمیانه و یك برنده نوبل ادبیات! ـ دو تلاش علیه انحصاری بودن جوائز نوبل

محفوظ

13 اكتبر 1988 نجیب محفوظ Naguib Mahfouz داستان نگار مصری برنده جایزه ادبی نوبل آن سال اعلام شد. وی نخستین نویسنده از منطقه خاور میانه بود كه در طول قرن 20 برنده این جایزه شده بود. خاورمیانه در قرون وسطا مهد ادبیات بود. محفوظ که یازدهم دسامبر 1911 در قاهره به دنیا آمده بود 95 سال عمر کرد و سی ام آگوست 2006 درگذشت. وی که از 28 سالگی كار نوشتن داستان را آغاز كرده بود در طول هفت دهه پنجاه داستان و فیلمنامه و چند مجموعه داستان کوتاه مرکب از 350 موضوع را تالیف کرده بود. محفوظ مخالف ازدواج (به لحاظ درد سرهایش) بود ولی در 43 سالگی به اصرار بستگانش زن گرفت و دارای دو دختر شد.
     بی توجهی كمیسیون نروژی تعیین برندگان جوائر به خاور میانه تاییدی دیگر بر رخنه سیاست و گروهای فشار بین المللی در این مسابقه هاست كه نقض غرض بانی سوئدی آنهاست.
     توزیع این جوایز هنوز بر پایه ضوابطی قراردارد كه جهان «كم آلوده» اواخر قرن 19 در آن قرار داشت كه یا از این همه هیاهو درباره آن باید كاسته شود و یا این كه معیاری در نظر گرفته شود كه عدالت و بی طرفی در انتخاب تامین گردد. در نیمه دهه 1960 به سازمان كشورهای نامتعهد پیشنهاد شده بود كه تلاش كند در این ممالك یك و یا چند «آلفرد نوبل» اموال خودرا وقف چنین جوائزی كنند تا كار از انحصار متولیان جوائز نوبل كه به چنگال سیاست افتاده اند خارج شود كه پس از چندی صدای چنین تلاشی خاموش شد!.
    در اكتبر 1973 پس از این كه «له دوك تو Le Duc Tho» ویتنامی جائزه صلح نوبل را كه مشتركا به او و هنری كیسینجر داده شده بود رد كرد تلاش های دیگری برای از انحصار خارج ساختن چنین جوائزی مشاهده شد كه این تلاش ها هم به نتیجه نرسید!. «له دوك تو» گفته بود: در این جهان هزاران تن هستند كه بیشتر از او به صلح خدمت كرده اند و انتخاب او صرفا سیاسی و یا به خاطر تعدد گزارش های رسانه ای با ذكر نام وی بوده است و هنوز هم صلحی در ویتنام برقرار نشده است. به علاوه، چرا جایزه صلح باید «پول» باشد!. پیش از «له»، ژان پل سارتر فیلسوف فرانسوی به همان دلایل جائزه نوبل را نپذیرفته بود.

Le Duc Tho

«له دوک تو» كه در 1990 و در 79 سالگی درگذشت در دهه 1930 از موسسان حزب كمونیست متحده شبه جزیره هندوچین بود و به همین سبب جمعا 11 سال از عمر خودرا در زندان فرانسویان از دست داد. وی بعدا به جنبش «ویت مین» برای جنگ با استعمار فرانسه پیوست و سپس مبارزه برضد آمریکا در جنوب ویتنام را آغاز كرد ولی از 1969 تا 1973 درمذاكرات آشگار و سرّی با كیسینجر مشاور وقت كاخ سفید واشنگتن كه در پاریس انجام می شد شركت كرد كه سرانجام (در سال 1975) به حل مسئله ویتنام انجامید.

در قلمرو دانش

پیوند هر دو دست، چهار دهه پس از پیوند قلب

اعلام پیروزی دو جرّاح آلمانی (Dr.Christoph Hoehnke و Dr. Edgar Biemer) در هشتم اكتبر 2008 در پیوند دست، چهار دهه پس از پیوند قلب، صفحه دیگری بر تاریخ دانش پزشكی افزود.
این دو جراح در جولای 2008 با 15 ساعت عمل، دو دست تازه در بدن یك كشاورز 54 ساله آلمانی پیوند زدند كه پس از دو ماه و 13 روز، هشتم اكتبر 2008 در مصاحبه مطبوعاتی آنان حضور یافته و هر دو دست پیوندی خود را بكار انداخت. وی كه «كارل مركKarl Merk» نام دارد گفت كه شش سال پیش هنگام برداشت محصول در منطقه «باواریا» با ماشین كومباین، هر دو دستش از شانه قطع شد.
دو جراح كه دست های فردی دیگر را در بدن كارل پیوند زده اند گفتند كه دو سال طول خواهد كشید تا دست های تازه كارل بمانند دستهای خودش هركاری را انجام دهند. این نخستین بار در جهان بوده است كه هر دو دست یك فرد پیوند زده شده اند. در عکس زیر کارل مرک با دستهای پیوندی اش دیده می شود. در یکی از تصاویر، وی میان دو جراح (دکترکریستوف در سمت راست و دکتر ادگار در سمت چپ) نشسته است:

نتایج یک مطالعه تحقیقاتی: انسان می‌تواند 130 ساله شود

بر پایه یک مطالعه تحقیقاتی که در دهه یکم اکتبر 2021 اعلام شد انسان می‌تواند 130 سال یا بیشتر عُمر کند. آگاهی های انسان از فواید و یا زیانهای غذاها، اهمیت خواب، گریز از استرس که نتیجه انتخاب همسر، کار و محل سکونت نامتناسب است و همچنین استفاده از نور خورشید و فرار از غم باعث طول عُمر و شکستن سدِ 90 و 100 سالگی می شود. اعتیادها مانع از طول عُمر بیشتر است.
آنتونی دیویسون دانشمند سوئیسی گفته است که آموزشِ بهتر زیستن باید در مدارس ابتدایی و متوسطه تدریس شود. طول عُمر دست خود افراد است. باید بتوانند آینده خودرا برنامه ریزی کنند. «اندوه» بزرگترین دشمن طول عُمر است. به اظهار دکتر دیویسون، پیشرفت های پزشکی نیز سقف عُمر انسان را که صد سالگی است خواهند شکست.
یک دانشمند علوم پزشکی و عضو هیأت بررسی طول عُمر گفته است که نتیجه بررسی روی شهروندان ایتالیایی 105 ساله که در طول سال‌های 2009 تا 2015 صورت گرفت نشان داده است که غذای مدیترانه ای خوردن (سبزی، میوه، روغن زیتون و غذای دریایی و کاهش مصرف گوشت قرمز)، دوری از طلاق و ازدواج مجدد (که مذهب کاتولیک هم آن را منع کرده است) با انتخاب همسر مناسب، خواب کامل و سکونت و کار در محل هایی بدور از آلودگی هوا باعث طول عُمر آنان شده است.

«مینو تیزآبی» زمانی کودک نابغه و اینک دکتر سرطان‌شناس

دکتر مینو تیزآبی در دهم اکتبر 2021 بار دیگر رسانه ای شد.
مینو آگِست 1992 در دورتموند از پدری ایرانی و مادری آلمانی متولد شد. یک ماهه بود که مادرش را از دست داد. او در 14 سالگی با نمره عالی دیپلم تحصیلات متوسطه گرفت، در 22 سالگی جوان‌ترین پزشگ تاریخ آلمان شد و در سال 2016 برای دیدار با 65 برنده جایزه نوبل دعوت شد. نام این نابغه ایرانی ـ آلمانی به خاطر تحقیقاتش در مرکز سرطان هایدلبرگ در میان پنج بانویی جای گرفته که آینده دانش پزشگی آلمان را رقم خواهند زد.

دکتر مینو تیزآبی

در قلمرو رسانه‌ها

ایجاد رشته روزنامه نگاری در دانشگاه تهران و به این مناسبت نگاهی به سابقه آموزش روزنامه نگاری در ایران

21 مهر ماه 1335 شورای دانشگاه تهران با ایجاد رشته روزنامه نگاری در این دانشگاه موافقت كرد. این نخستین بار بود كه چنین تصمیمی گرفته می شد. این رشته چند سال بعد برای دوره چهار ساله خود دانشجو پذیرفت و چند سال بعد از آن هم تعطیل شد، زیرا عذر آورده شده بود که برای استخدام فارغ التحصیلان این رشته، به حد کافی نشریه وجود ندارد! و دانشگاه نمی خواهد که داوطلبان صرفا به خاطر دریافت مدرک لیسانس وارد آن شوند و پس از فراغت از تحصیل به شغل و پیشه دیگری بپردازند و در نتیجه هرچه را که درباره روزنامه نگاری آموخته اند بفراموشی بسپارند و نقض غرض شود.
     نگاهی به تاریخ ایران در قرن سیزدهم ه. ش. نشان می دهد که دولت ها از اینکه اهل حرفه روزنامه نگاری بخواهد نشریه منتشر کنند نظر مساعد نداشتند.
    بااینكه ایران دهها سال پیش از این دارای روزنامه شده بود، تا سال 1335 (1955) برنامه آموزش روزنامه نگاری نداشت. نخستین دوره آموزش روزنامه نگاری را موسسه اطلاعات در خرداد 1335 دایر كرد. سپس دانشگاه تهران به تاسیس دو دوره آموزش روزنامه نگاری كوتاه مدت برای روزنامه نگاران شاغل وقت دست زد كه در آنها منحصرا دو استاد امریكایی تدریس می كردند. سپس دانشكده وابسته به موسسه كیهان دوره روزنامه نگاری دایر كرد و ....
    از آنجا که روزنامه نگاری، یک رشته تجربی است (نه کاملا آکادمیک) در کشورهای پیشرفته، مدرّسان این رشته از میان کسانی انتخاب می شوند که ضمن احراز شرایط تدریس، سالها عملا کار روزنامه نگاری کرده باشند و دانشجویان رشته روزنامه نگاری صرفا از میان داوطلبانی انتخاب می شوند که استعداد این کار را داشته و از هوش و روانشناسی خاص برخوردار باشند.

سایر ملل

كلادیوس هنگامی كه برای جنگ با ایران آماده می شد به دست بانویش مسموم شد

کلاديوس

كلادیوس claudius امپراتور روم كه جزایرغرب اروپا را به نام پسرش بریتانیكوس «بریتانیا» نام نهاد 13 اكتبر سال 54 میلادی پس از خوردن غذای قارچ درگذشت و ناپسری او «نرون» بر جایش تكیه زد. تعمدی بودن مرگ كلادیوس كه بریتانیا را به طور كامل ضمیمه قلمرو روم كرده بود به درستی روشن نیست. به احتمال زیاد زنش «آگریپینا agrippina» كه مادر نرون از شوهری دیگر بود او را پیش از این كه بریتانیكوس را به عنوان جانشین خود به سنای روم معرفی كند با خوراندن قارچ سمی مسموم كرده بود. نرون پس از امپراتور شدن مادرش را اعدام كرد تا این معامله را با او نكند!.

اگريپينا

كلادیوس دوسال پیش از مردن در صدد تصرف ارمنستان كه می دانست ایران از آن دفاع خواهد كرد بر آمده بود. پس از رسیدن این خبر به تیسفون، مهستان (سنای ایران) بلاش را كه فردی شایسته بود به شاهی ایران برگزید و بلاش چند روز بعد برادر خود تیرداد را به عنوان شاه ارمنستان تعیین كرد و آماده جنگ با كلادیوس شد. كلادیوس خود را برای جنگ با ایران آماده می كرد كه مسموم شد و در گذشت.

اعلام حمایت قیصر آلمان از دولت عثمانی

ویلهلم دوم قیصر آلمان 13 اكتبر 1898 حمایت كامل خود را از دولت عثمانی اعلام داشت. قیصر در اكتبر این سال به دعوت عبدالحمید دوم سلطان وقت عثمانی وارد خاور میانه شده و از سوریه و فلسطین دیدن كرده بود.
این دو سرزمین تا آخرین سال جنگ جهانی اول از مستملكات عثمانی بودند كه بعدا میان انگلستان و فرانسه قسمت شدند. دولت عثمانی از متحدان آلمان در جنگ جهانی اول بود که شکست حورد و از میان رفت.

آمار سال 2003: در این سال 47 میلیون آمریکایی به زبانهای دیگر تکلم می کردند ـ بازگشت روس های مهاجر از آمریکا

طبق یك آمار رسمی منتشره در 12 اكتبر 2003 در واشنگتن، در آن سال 47 میلیون تن از اتباعِ بالایِ 5 سال تمامِ آمریكا در خانه و میان خانواده به زبانی غیر از انگلیسی سخن می گفتند كه بالاترین رقم آن، مربوط به اسپانیایی زبانها (اصطلاحا؛ لاتین ها) بود كه بالای 5 ساله هایشان 28 میلیون و 101 هزار نفر بودند و پس از ایشان چینی ها با 2 میلیون و 22 هزار، فرانسویان یك میلیون و ششصد و 44 هزار، آلمانیان تازه وارد به آمریکا یك میلیون و 400 هزار، فیلیپینی ها یك میلیون و 225 هزار، ایتالیایی ها و ویتنامی ها هر كدام بیش از یك میلیون، كره ای ها نزدیك به یك میلیون، روس ها (كه عمدتا در دهه 1990 مهاجرت كرده بودند) 707 هزار، لهستانی های تازه وارد 670 هزار، و متكلمین 31 زبان دیگر. در توضیح این آمار آمده بود که جز چینی ها و لاتین ها (اسپانیایی زبانها) مابقیِ این افراد در سه دهه آخر قرن 20 به فدراسیون آمریکا مهاجرت کرده بودند.
آمار مربوط به سال 2007 نشان می دهد که بسیاری از روس های مهاجر به فدراسیون آمریکا به کشور خود بازگشته و یا تصمیم به بازگشتن گرفته بودند زیرا وضعیت اقتصاد روسیه بهبود یافته و شرایط زندگی و رفتار مقامات دولتی بهتر شده بود.

روزی که سوارکار افسانه ای قرن 20 درگذشت

بیل شومیكر shoemaker ـ مردی به طول 150 سانتیمتر ـ كه عنوان سواركار افسانه ای قرن 20 به دست آورده بود12 اكتبر 2003 در 72 سالگی درگذشت.
    او كه در تكزاس به دنیا آمده بود از 18 سالگی وارد دنیای اسبدوانی شده بود و در طول چهار دهه در هشت هزار و 833 مسابقه در سراسر جهان شركت كرده بود. او در بیشتر مسابقه های مهم، اول و یا دوم می شد و جمع جوایز نقدی را كه دریافت داشته بود بیش از یكصد میلیون دلار بود كه قبلا سابقه نداشت.
     شومیكر در پایان چهلمین سال سواركاری، خودرا بازنشسته كرده بود تا از آن پس كار آموزش سواركاران و نیز تربیت اسب برای مسابقه را برعهده گیرد كه در سال 1991 در كالیفرنیا در یك حادثه رانندگی مجروح و فلج شد. با وجود این، با ویلچر به محل كار می رفت و به آموزش می پرداخت.
    او شاید نخستین فرد باشد كه گفت: این كه می گویید «اسب عربی» درست نیست، عربها هم این اسب شكیل و پرطاقت را از ایرانیان به دست آورده اند. او در آخرین مصاحبه خود گفته بود كه اسب خیلی زود سوار خود و مقصود اورا درك و به وی در رسیدن به مقصود كمك می كند. اسب حیوانی است دلاور و مستحق احترام.
    ایرانیان تنها مردمی بودند كه اسبان جنگی پیر را رها نمی ساختند بلكه آنها را بازنشسته و هزینه نگهداریشان را كه در دفاع از کشور شریك آنان بودند تامین می كردند و املاك فراوانی برای تامین این هزینه وقف شده بود.

جایزه انساندوستی ـ بازیگر فیلم های سینمایی که «سفیر حسن نیّت سازمان ملل» شد

Angelina Jolie

دهم اكتبر 2005 در مراسمی در شهر نیویورك با حضور 700 مقام و شخصیت به بانو «انجلینا جولی Angelina Jolieمتولّد چهارم ژوئن 1975» بازیگر و سازنده فیلم های سینمایی كه از چند سال پیش از آن تاریخ قسمتی از وقت خودرا صرف كمك به انسانهای نیازمند و آوارگان آفریقایی و آسیای جنوب شرقی كرده است جایزه انساندوستی داده شد. پدر و مادر انجلینا هر دو بازیگر و سازنده فیلم سینمایی بودند و دختر خود انجلینا را از 7 سالگی وارد این حرفه کردند. انجلینا در لس آنجلس به دنیا آمده است.
وی قبلا عنوان «سفیر حُسن نیّت سازمان ملل» را به خاطر كمك به آوارگان و نیازمندان كامبوجی، اتیوپیایی و سایر مناطق نیازمند به دست آورده بود.
انجلینا كه برای نیازمندان كمك جمع آوری و به آنان می رسانَد دو كودك رهاشده كامبوجی و اتیوپیایی را به فرزند خواندگی پذیرفته است.

ماجرای شنیدنی اقدام یک افسر اِس اِس آلمان نازی که صد سال عُمر کرد

Erich Priebke افسرِ اِس اِس آلمان در دوران حکومت هیتلر 11 اکتبر 2013 در حبس خانگی در ایتالیا درگذشت. او صد سال و دو ماه و دو هفته عُمر کرده بود.
    اریک در سال 1944 (دوران جنگ جهانی دوم) فرمانده یک واحد نظامی آلمان در ایتالیا که دستور داده بود دهها پارتیزان ایتالیایی را که در جنگ چریکی با آلمان بودند بکشند.
    اِریک در پایان جنگ جهانی دوم به آرژانتین فرار کرد و با تغییر نام در این کشور زندگی می کرد و شناخته نمی شد. 50 سال بعد (در سال 1994) کتابی را که در 1991 درباره کشتار پارتیزان های ایتالیایی انتشار یافته بود به طور اتفاقی بدست آورد، با خواندن آن و مشاهده برخی مطالب نادرست در آن کتاب خشمگین شد و برای دفاع از خود و آلمانی ها و دادن توضیح، خودرا علنی کرد و بدون ترس از محاکمه و مجازات، با نماینده شبکه تلویزیونی آمریکا ـ اِ بی سی ـ در آرژانتین تماس گرفت و مصاحبه کرد و از خود و افرادش دفاع و اقدام وقت را «عملیات نظامیِ زمان جنگ» اعلام کرد، نَه جنایت.
    پخش مصاحبه از شبکه تلویزیونی آمریکا و نقل بخش هایی از آن در روزنامه ها و شناخته شدن او سبب شد که دستگاه قضایی ایتالیا پرونده 50 ساله کشتار پارتیزانها را بازکند و از دولت آرژانتین استرداد وی را بخواهد که مسترد و در رُم محاکمه و به حبس ابد محکوم شد، ولی به سبب کهولت ـ برحسب قانون کیفر ایتالیاـ به جای فرستاده شدن به زندان عمومی، حبس خانگی شد و یازدهم اکتبر 2013 به مرگ طبیعی درگذشت. وی وصیت کرده بود که جنازه اش به آرژانتین حمل و در کنار گور زنش مدفون شود که دولت آرژانتین با انتقال جسد او موافقت نکرد و در ایتالیا ـ همانجایی که از دولت ملی گرایان ایتالیا در برابر متفقین دفاع کرده بود مدفون شده است.

اِریک زمانی که افسر آلمان بود و روزی که از آرژانتین به ایتالیا مسترد شد

... و شاهزاده خانم ژاپنی سرانجام عشق را بر رسوم خانواده سلطنتی ترجیح داد و با یک «کامانِر» ازدواج کرد

شاهزاده خانم ژاپنی پرینسِس ماکو سرانجام پس از 4 سال جنگ با قلب خود، عشق را بر پرینسس ـ شاهدخت ـ بودن ترجیح داد و نهم اکتبر 2021 اعلام کرد که به رغم رسم خاندان سلطنتی که ازدواج با عوام (افراد خارج از خانواده سلطنتی ـ کامانرها) را روا نداشته است، 26 اکتبر 2021 با کی کُمورُ آشنای خود ازدواج خواهد کرد. این دو که در دانشگاه با هم آشنا شده بودند، قرار ازدواج گذاشته بودند.
ماکو 29 ساله برادرزاده امپراتور ژاپن است. ماکو و کی از 4 سال پیش به هم دلبستگی پیدا کرده اند و رسوم خاندان سلطنتی ژاپن مانع از ازدواجشان در این مدت بود که سرانجام، ماکو عشق را ترجیح داد. در این 4 سال، نه تنها خاندان سلطنتی بلکه افکار عمومی ژاپن هم چنین ازدواجی را تأیید نکرده بودند. ماکو گفته بود که پس از ازدواج، در آمریکا زندگی خواهد کرد، نه ژاپن. کی کُمورُ درس حقوق خوانده است. شاهزاده فومی هیتو پدر ماکو و برادر امپراتور، مخالف این ازدواج بوده است. ماکو گفته بود که کمک یک میلیون دلاری پدرش را هم که رسم خانواده (پس از ازدواج دخترشان) است قبول نخواهد کرد.

ماکو و کی کُمورُ

ویروس کرونا همه جا رفت جز کشور آفریقایی نیژر!

بیماری کرونا بیش از دو سال و حدود سه سال بود که سراسر جهان را فرا گرفته بود، ولی طبق آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت که در دومین هفته اکتبر 2021 انتشار یافت، کشور آفریقایی نیژر واقع در جنوب غربی صحرای آفریقا و قبلا مستعمره فرانسه کمترین بیماران کرونایی را داشت ـ کمتر از 182 کشورِ بررسی شده دیگر.
انتشار این آمار باعث تعجب شده بود و کارشناسان درصدد تحقیق برآمده بودند که چطور شده نیژرِ 24 میلیونی از دست ویروس کوید 19 گریز داشته است.
نیژر یک کشور یک میلیون و دویست و 67 هزار کیلومتری است که به دریا راه ندارد و 99 درصد جمعیت آن مسلمان هستند.

ماهی که جیمی کارتر 100ساله شد و به این مناسبت رسانه ای شدن دوباره مسائل دوران حکومت 4 ساله او

جیمی کارتر تنها رئیس جمهوری USA بوده است که 100 ساله شد. وی یکم اکتبر 1924 در «پلِینِ استیت جورجیا» به دنیا آمده بود. رسانه ای شدن 100 ساله شدن او و همچنین سال پیش از آن (99 ساله شدنش) همراه با اشاره به ضعف های دوران زمامداری 4 ساله اش (از 1977 تا 1981) به عنوان سی و نهمین رئیس جمهوری آمریکا بود، ازجمله تورّم بالا، مسئله گروگانگیری دیپلمات های آمریکا در تهران و بازداشت آنها به مدت 444 روز و .... کارتر دو ماه و 29 روز پس از برگزاری مراسم صد ساله شدنش، در 29 دسامبر 2024 درگذشت. در این سال، 248 از استقلال USA و جداشدن از انگلیس گذشته بود.
    کارتر که تا پیش از ورود به سیاست، کار زراعت می کرد و دست اندر کار بادام زمینی بود در طول انقلاب ایران، هر بار که با انقلابیون با خشونت رفتار می شد، در تماس با شاه ابراز مخالفت و عدم رضایت می کرد که پس از پیروزی انقلاب و با هدف قطع مداخله آمریکا، سفارت آمریکا در تهران اشغال و کارکنان آن بازداشت و اسناد محرمانه سفارت کتاب شدند و همین اوضاع باعث شد که در انتخابات نوامبر 1980 از رونالد ریگنِ جمهوریخواه شکست خورد. کارتر ـ از اعضای حزب دمکرات ـ از ژانویه 1977 تا ژانویه 1981 حکومت کرد.
    تاریخدانان با بررسی دوران ریاست او بر فدراسیون آمریکا، توصیه کرده اند که در هر انتخاباتی تجربه و معلومات عمومی نامزدهای مقامات انتخابی باید در نظر گرفته شود. کارتر در جوانی وارد دانشکده نیروی دریایی آمریکا شده و در سال 1946 با درجه ستوانی، افسر زیردریایی گردیده بود ولی دوره نظامی بودن وی طولی نکشید که به زراعت بادام زمینی (پی نات) بازگشت. وی فرمانداری جورجیا و سناتور این استیت بودن را در کارنامه خود داشت. در بیوگرافی او اشاره ای به تحصیلات دانشگاهی جز آکادمی نیروی دریایی نشده است. وی تا زمان نامزد شدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، تنها در استیت جورجیا فعالیت داشت و در سطح جهان شناخته نشده بود. روزالین بانوی جیمی کارتر سه سال از او کوچکتر بود که در 19 نوامبر 2023 درگذشت و کارتر یک سال و یک ماه و ده روز بدون زوجه بود.

کارتر در چهار مرحله عمر از لباس ستوانی،کار با بادام زمینی تا سالخوردگی

تاریخ از نگاهی به تصویر

تیتر اول 21 مهرماه 1400 روزنامه های تهران از یک موضوع حسّاس روز

برخی دیگر از رویدادهای 13 اكتبر

1792: جورج واشنگتن کلنگ ساختن کاخ سفید را در محل فعلی آن (شهر واشنگتن) بر زمین زد. این کاخ پس از تکمیل ساختمان، از سال 1818 محل اقامت و دفتر کار سران فدراسیون آمریکا (استیت های متحده) قرار گرفته است. تا سال 1901، این کاخ، «ساختمان قوه مجریه» نام داشت که از 12 اکتبر این سال طبق بخشنامهِ تئودور روزولت به «کاخ سفید» تغییر نام داده شده است.

1843: سازمان یهودیان B’nai B’rith در نیویورک تاسیس شد.

1860: نخستین عکس هوائی گرفته شد. این عکس از داخل یک بالن با دوربین دستی برداشته شد.

1918: در پی كناره گیری طلعت پاشا، عثمانیِ شکست خورده؛ از جنگ جهانی اول خارج شد. این جنگ كه در عین حال به عُمر امپراتوری های عثمانی و اتریش پایان داد و به بلشویك های روسیه كمك كرد تا انقلاب كنند و امپراتوری روسیه را سوسیالیستی کنند، یك ماه بعد در یازدهم نوامبر 1918 پایان یافت (ساعت 11، روز 11 از ماه 11 سال میلادی).

1922: دولت یونان که به دلایل تاریخی در صددِ ضمیمه ساختن مناطق اطراف دریای مَرمَره به خاک خود برآمده بود و با استفاده از فرصت بدست آمده از شکست عثمانی در جنگ جهانی اول و نبود یک دولت حاکم در استانبول ،به این مناطق نیرو فرستاده بود چون قدرت های بزرگ اروپایی (فاتحان جنگ) را در کنار خود ندید و به علاوه در برابر خود ژنرال مصطفی کمال پاشا را که برای نجات باقیمانده عثمانی قدم به میدان نهاده بود مشاهده کرد اعلام داشت که آماده مصالحه است و طولی نکشید که جنگ طرفین یایان یافت.

1923: شهر آنكارا واقع در آناتولی مرکزی پایتخت جمهوری تازه تأسیس تركیه اعلام شد. به این ترتیب شهر استانبول (قسطنطنیه) پس از 16 قرن، مقام خود به عنوان پایتخت و یک مرکز قدرت را از دست داد.

1931: دولت اسپانیا سیاست جدائی کلیسا از دولت را اعلام داشت و برای نخستین بار پس از مسیحی شدن اسپانیایی ها، همان راهی را در پیش گرفت که 14 دهه پیش از آن، اصلی از قانون اساسی فدراسیون آمریکا شده است.

1936: در جریان جنگ داخلی اسپانیا، استالین 15 هواپیمای نظامی به کمک جمهوری خواهان این کشور که با نیروهای نظامی ژنرال فرانکویِ ظاهرا سلطنت طلب می جنگیدند فرستاد و همچنین، سوسیالیست ها و چپگرایان جهان را تشویق کرد که به اسپانیا بروند و در کنار جمهوریخواهان این کشور قرارگیرند و مانع پیروزی فرانکو و برقراری دیکتاتوری شوند.

1967: دولت مصر دولت واشنگتن را متهم کرد که در جریان جنگ شش روزه عرب و اسرائیل به اسرائیلی ها اطلاعات نظامی داده بود تا بتوانند نیروی هوایی مصر را از میان بردارند و برای این منظور در آبهای مدیترانه و در نزدیکی ساحل مصر کشتی جاسوسی مستقر ساخته بود.

1972: یك هواپیمای مسافربر حامل اعضای یك تیم ورزشی در كوههای آند سقوط كرد، بیشتر سرنشینان آن زنده ماندند ولی به علت تاخیر در رسیدن كمك، از گرسنگی مجبور شدند گوشت مردگان را بخورند و این ماجرا سوژه چند كتاب و فیلم سینمایی شده و روانشناسان برپایه آن نظرات خود را تكمیل كرده اند.

1981: حُسنی مبارک (متولد چهارم ماه می 1928 و متوفی در 25 فوریه 2020 در 91 سالگی) رئیس جمهوری مصر شد که این مقام را تا فوریه سال 2011 به مدت سی سال حفظ کرد. با توجه به این وضعیت، پاره ای از تحلیلگران گفته بودند که چه فرقی است میان ریاست جمهوری طولانی با سلطنت؟!.
مبارک از سال 1975 معاون رئیس جمهوری مصر بود و قبلا یک ژنرال نیروی هوایی که آموزش خلبانی با جنگنده را در روسیه دیده بود. مبارک متولد سال 1928 از آغاز سال 2011 با تظاهرات عمومی مصریان رو به رو و در هجدهمین روز تظاهرات کناره گیری کرده بود. در پی کناره گیری و خروج از قدرت، به خواست مخالفان و شعار تظاهرکنندگان، متهم به فساد دولتی و سوء استفاده از قدرت شد و بازداشت گردید. پسران او و برخی از بستگان و همکارانش نیز به اتهام شرکاء جرائم او تحت تعقیب قضایی قرار گرفتند. محاکمه او پس از صدور کیفرخواست آغاز شد و با اینکه بیمار بود با برانکار به جلسات محکمه آورده می شد (عکس پایین). دادگاه دوم ژوئن 2012 حسنی مبارک را به زندان دائم محکوم کرد. وی که بیمار بود 5 سال بعد (سال 2017) از زندان آزاد شد.
مفسران رسانه ها با توجه به این وضعیت نوشته بودند که سرنوشت حسنی مبارک باید درس عبرت برای هر مقام دولتی و بستگان او باشد.

1983: نخستین كمپانی سِلفون (موبایل) در آمریكا آغاز بكار كرد.

1988: گورباچف که سیاست های او به انهدام شوروی و بلوک شرق و عقب نشینی کمونیسم انجامید اعلام داشت که به جای مزارع اشتراکی، اراضی زراعی را باید به کشاورزان اجاره داد که تنها تصمیم منطقی او تلقی شده است.

1990:

میشال نعیم عون

نیروهای سوریه بخشی از لبنان را تصرف و ژنرال میشال نعیم عون (متولد 1935) را که کفالت ریاست دولت را برعهده داشت برکنار کردند. عون ـ یک مسیحی مارونی که قبلا یک فرمانده نظامی بود پس از پناهدده شدن به سفارت فرانسه در بیروت به پاریس رفت و سال ها بعد و پس از خروج نظامیان سوریه از لبنان به وطن بازگشت و در انتخابات اکتبر 2016 رئیس جمهوری لبنان شد (سیزدهمین رئیس جمهوری).

1999: سنای آمریكا پیشنهاد پیوستن این كشور به پیمان منع كامل آزمایش های اتمی (C.T.B.T) را كه در سپتامبر 1996 در مقر سازمان ملل توسط 71 كشور امضاء شده بود رَد كرد.

2013: در این روز و در جریان جشن های 9 روزه مذهبی هندوها معروف به «ناوراتری» بر اثر یک ازدحام ناگهانی 115 تن کشته و 110 دیگر مجروح شدند. در لحظه وقوع حادثه، حدود 25 هزار تَن روی پل عبور از رود سِند جهت رسیدن به معبد بودند که گویا صدای شایعه تخریب یک نرده از پل بلند شد. جمعیت از ترس و با فشار وارد آوردن به یکدیگر درصدد فرار برآمدند که برخی به رودخانه افتادند و پاره ای هم زیر دست و پا افتادند. بیشتر مقتولین؛ زن و کودک بودند. این حادث در ایالت مرکزی «مدهیا پرادش» هند روی داده بود. در آن ساعت بیش از 500 هزار تن در صف عبور از پل بودند. 9 سال پیش از این واقعه که هنوز پل ساخته نشده بود 56 تن هنگام عبور از رود سِند برای رسیدن به معبد جان سپرده بودند که دولت پل را ساخت. این پل؛ پانصد متر طول و 6 متر عرض دارد.

2020: در این روز دلار آمریکا در بازار تهران به 31 هزار و 600 تومان رسید و سکه طلا به 16 میلیون و 500 هزار تومان و صندوق جهانی پول اعلام کرد که درصد تورّم در سال 1399 در جمهوری اسلامی ایران حدود 30 درصد خواهد بود.

یادداشت روز

درسی برای روزنامه نگاران جوان که به قول مهندس کُردبچه؛ حلیم حاج عباس را بی جهت به هم نزنند

سه دهه است که جامعه شناسان «روزنامه نگاران، کارآگاهان پلیس، مددکاران اجتماعی، دولتمردان، سیاستمداران و افراد دیگر» را تشویق می کنند تا خاطرات پندآموز خود را به صورت مقاله، کتاب و مصاحبه منتشر کنند؛ زیراکه ثابت شده است ارتکاب اشتباه ـ و در دنیای امروز، اصطلاحا؛ «سادگی» ـ نه تنها به فرد بلکه به جامعه آسیب می زند و بیان اشتباه و نیز شرح اشتباهات دیگران، چشم اعضای جامعه را باز می کند تا راه را از چاه تشخیص دهند و مرتکب اشتباه نشوند. از آنجاکه کتاب های خاطرات، مخاطبان فراوان یافته اند، از نیمه دهه یکم قرن 21 روزنامه ها هم به جمع آوری و درج خاطرات اشخاص و شرح مشاهدات پرداخته اند که طبق آخرین نظرسنجی به طریقه «میدیا ریسرچ»، این مطالب بیش از 90 درصد «مخاطبِ راضی» داشته اند. به عبارت دیگر؛ تقریبا هرکس که روزنامه را به دست گرفته، ستون و یا صفحه خاطرات را خوانده است.
     این نگارنده [مولف این تاریخ آنلاین] با همین هدف و جلب موافقت نصرت الله معینیان معاون نخست وزیر وقت و مسئول انتشارات کشور و رادیو، در سال 1341 یک برنامه رادیویی روزانه تحت عنوان «در گوشه و کنار شهر» دایر کرد که پخش آن سه سال ادامه یافت و عبارت بود از مصاحبه با افرادی که اشتباه کرده و برای خود مسئله و دشواری به وجود آورده بودند و یا سر و کارشان به پلیس، قاضی، بیمارستان و زندان افتاده بود. گزارشگر برنامه، پرویز یاحقّی آهنگساز معروف بود، بعدا حسین توصیفیان، سیاوش آذری، رضا میرطاهری و ... هم از عوامل این برنامه پُرشنونده (پُر مخاطب) شدند. همین نگارنده بود که با اصرار، شورای عالی فرهنگ را تشویق کرد که در کتاب های درسی تعلیمات اجتماعی سال چهارم دبیرستان ها (نظام قدیم، اصطلاحا کلاس دهم) روش درست انتخاب کردن زن و یا شوهر (برپایه فرمول دکارت: تعریف جامعه) و نیز انتخاب شغل، محل سکونت، دوست و ... را بگنجاند.
     مخاطبان این نگارنده که از شهریور 1335 تا کنون نوشته های او را خوانده و نیز شاگردانش در درس تاریخ، درخواست کرده بودند که وبسایت جداگانه ای برای انتشار خاطرات خود و مشاهدات روزانه ایجاد کند که این وبسایت به نام «ژورنالیست نوشیروان» طراحی شده است و همچنین آنلاینی بزرگتر زیر عنوانِ «خاطرات ژورنالیستی نوشیروان کیهانی زاده» و در اینجا شرح یک تجربه:

     در دوران حکومت دکتر مصدق که ایران کاملا سیاسی شده و هیجان داشت، در دوره دوم تحصیلات متوسطه که در «دبیرستان پهلوی شهر کرمان» دانش آموز بودم، افسران لشکر 7 پیاده (مستقر در پادگان سرآسیاب کرمان) و بعضا توده ای (کمونیست) در ساعات فراغت در دبیرستانهای شهر به رایگان تدریس می کردند تا باری از دوش دولت که با لندن و یارانش درگیر مبارزه بود برداشته شود. اینان بودند که ما را با عقاید و انقلاب مائو تسه تونگ (دونگ) در چین آشنا ساختند و متمایل به آگاه شدن از تحولات و رویدادهای چین شدیم.
     در سالهای 1337 تا 1339 ضمن کار در روزنامه اطلاعات و خبرگزاری پارس، چون یک اتومبیل مُسکویچ ساخت روسیه خریده بودم و باید هرماه 610 تومان قسط آن را به کمپانی وارده کننده (متعلق به حاج میرزا عبدالله مقدّم) می پرداختم در یک روزنامه صبح نیز (که مطالب آن عمدتا در شب تنظیم و پس از نیمه شب بدست چاپ سپرده می شد) به صورت حق التحریر سرگرم کار شدم. این روزنامه بعضی اوقات [به خواست ...] به نقل از خبرنگار خود در هنگ کنگ [که چنین خبرنگاری وجود خارجی نداشت] گزارش از بدبختی ها، فقر و فرار چینیان و مقاومت های ضد چینیِ تبتی ها می داد و خبرگزاری ها ـ عموما غربی ـ آنها را نقل می کردند و در سراسر جهان پخش می شدند. یک روز که واسطه کار (آورنده خبرهای خبرنگار جعلی در هنگ کنگ به آن روزنامه صبح) را دیدم و شناختم، جریان را به معینیان معاون نخست وزیر وقت و رئیس انتشارات و رادیو کشور (امروزه؛ وزارت ارشاد) درمیان گذاشتم و او ـ یک روزنامه نگار نیکنام و پاکدامن ـ به خبرگزاری بخشنامه کرد که اخبار خارجی را از یک منبع ترجمه و نقل نکند و ....
     این حساسیت من نسبت به چین ادامه یافت و روزی نبود که اگر خبری مثبت (دریافتی از خبرگزاری ها) درباره چین می رسید آن را به رادیو ـ تلویزیون جهت پخش ندهم. پیش از ضمیمه شدن رادیو به سازمان تلویزیون در سال 1350، اخبار تلویزیون غیر دولتی را هم خبرگزاری پارس (اینک به نام اختصاری؛ ایرنا) تهیه می کرد. این مثبت نویسی درباره چین کمونیست تا زمان رفتن ریچارد نیکسون به پکن و به اشاره او (!)، برقراری روابط دیپلماتیک میان تهران و پکن در اوایل دهه 1970، مغایر سیاست دولت وقت بود. یک بار شاه ضمن صحبت هایش (نیمه دوم دهه 1340 = دهه 1960) گفته بود که این روزنامه نویس ها لا به لای مطالبشان به سود کشورها و افرادی که ما نمی خواهیم چیز می نویسند. روز بعد دکتر منوچهر آزمون (معاون وقت وزارت اطلاعات و جهانگردی ـ ارشاد کنونی) مرا خواست و گفت که هدف شاه عمدتا اشاره به امثال شما بود، قبلا هم این موضوع از مجاری دیگر گفته شده بود. دو روز بعد مهندس کُردبچه سردبیر وقت روزنامه اطلاعات (که معاونش بودم) کنار دستم نشست و گفت "مدت ها بود که می خواستم بگویم که چرا نان خودت را می خوری و حلیم چین را به هم می زنی (می پزی)، مگر آن دولت برایت چیزی می فرستد، ما می دانیم که تو اهل این کارها نیستی و چین رابطی هم در تهران ندارد. آیا یادت می آید که مقامات مربوط با تاکید خواستند که منوچهر صمصامی (خبرنگار میز اقتصادی در سال های 1355 تا 1358) که دو ـ سه بار به قسمت بازرگانی سفارت شوروی ـ آن هم ـ برای کسب خبر تلفن کرده بود نه تنها از روزنامه اطلاعات بلکه از دنیای روزنامه نگاری اخراج شود، احتیاط کن".
     بازهم حریف من نشدند و به نقل و درج اخبار و مطالب مربوط به چین ادامه دادم مخصوصا در سال انقلاب که دست روزنامه نگاران بازتر شده بود (که خودداری از درج، نوعی سانسور بود).
     پس از دایر کردن «تاریخ آنلاین برای ایرانیان www.iranianshistoryonthisday.com» از سال دوم قرن 21، که در گوشه و کنار جهان مخاطب دارد و از آن نقل می شود، درج رویدادهای تاریخساز چین بویژه رویدادهای آن در قرن 20 ادامه یافت.
     چند سال پس از ایجاد تاریخ آنلاین، چند استاد ازجمله پژوهشگرانی در آمریکا درباره قدمت مناسبات دیپلماتیک ایران و چین مطالبی گفتند که قول دادم موضوع را با وابسته فرهنگی سفارت چین در تهران در میان بگذارم و بخواهم که ترتیب آشنایی و یا ارتباط تلفنی مرا با یک و چند استاد چینیِ انگلیسی دان در رشته تاریخ بدهد تا اطلاعات بیشتر و دقیق تری درباره مناسبات دو کشور درعهد باستان بدست آورم. در این میان شماری بسیار ازجمله خواهرزاده ام از واردات کالای نامرغوب چینی به کشور و بیکار شدن هموطنان از این بابت نالیدند. برخی افراد هم حرف های دیگری زدند ازجمله اینکه با نقل مطالب از خبرگزاری چین آنان را با آن خبرگزاری آشنا کرده بودم و آنان با مشاهده وبسایت این خبرگزاری [مشاهده وبسایت وقت] دیده بودند که فراتر از مطبوعات اروپایی رفته و عکس نیمه لخت و تصویر مرلین مونرو منتشر می کند ـ شاید که بخواهد به ملل دیگر بگوید نگران نباشید چین همرنگ جماعت است و برخلاف تصور، دیگر مائوییست نیست و ساختمان سفارت جمهوری خلق (توده ها) در تهران به جای خیابان فردوسی و یا خیابان انقلاب در نیاوران است و ....
     (در تابستان سال 2011) به سفارت چین در تهران تلفن و فاکس زدم تا وقت ملاقات با یکی از اعضای وابستگی فرهنگی را به دست آورم که میسّر نشد. تصمیم گرفتم که شخصا به سفارت در نیاوران بروم و درخواست خودرا که همانا ترتیبِ آشنایی و یا ارتباط تلفنی با یک و یا چند استاد چینی در رشته تاریخ بود مطرح کنم که بسته بود و به من گفتند ساعات کار در آن روز تنها از 2 و نیم بعد از ظهر تا 4 و نیم است! [سفارت کشوری با بیش از یک میلیارد و چهارصد میلیون نفوس] و بالاخره پس از دو هفته خبر دادند که وابسته فرهنگی نمی تواند به من (یک روزنامه نگار قدیمی، مورّخ، عضو انتخابی پیشین شورای آموزش و پرورش تهران به مدت 7 سال با بیش از 450 هزار رای در انتخابات مهرماه 1351) وقت ملاقات بدهد!. مگر این جهان چندتا روزنامه نگار با بیش از شش دهه کار مداوم در این حرفه دارد؟. این عمل سفارت چین در تهران برایم تجربه شد ـ تجربه ای دیرهنگام. این مطلب را نوشتم تا درسی برای روزنامه نگاران جوان باشد که به قول مهندس کُردبچه؛ حلیم حاج عباس را بی جهت به هم نزنند.
    13 اکتبر 2011

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com