Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

11 اكتبر

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

زادروز ایرانزمین ـ روزی که کوروش بزرگ ایجاد جامعه مشترک المنافع جهانی و حقوق انسان را اعلام کرد تا جنگ، فقر و تفاوت ها از میان بروند

بیستم مهرماه (12 اکتبر) سالروز اعلام تشکیل دولت سراسری (واحد) ایران در سال 539 پیش از میلاد و نیز سالروز اعلام ایجاد جامعه جهانی ملل مشترک المنافع ایران و حقوق انسان است. به این ترتیب، امسال و در این روز، کشور ایران دو هزار و 563 ساله شده و زادروز ایران واحد است.

کوروش بزرگ

کوروش بزرگ (سیروس = سایرس Cyrus the Great) در اکتبر سال 539 پیش از میلاد مسیح و پس از تصرف شهر بابِل که طبق محاسبات تقویمی 12 و یا 13 اکتبر صورت گرفت تاسیس ایران واحد (مَسکَن سه طایفه ایرانی پارس، ماد و پارت ـ پارس ها در جنوب و شرق، مادها در غرب از محورِ ری و پارت ها = خراسانیان که تاجیک هم خوانده می شوند در شمال شرقی) و نیز فرضیه خود ـ ایجاد یک جامعه جهانی مرکب از ملل مشترک المنافعِ دارای یک دولت انتخابی واحد را اعلام داشت تا جنگ، فقر و تفاوت ها از میان برود. وی سرزمین های متصرفی را ملل مشترک المنافع ایران اعلام داشت که می توانند دین، زبان و رسوم خودرا که این رسوم ناقض اخلاقیات و رفتار نیک نباشند حفظ کنند و قول داد که مقامات این ملل نیز محلی باشند (نه اعزامی از نقاط دیگر). به این ترتیب کوروش از امپراتوری ایران به نام یک جامعه مشترک المنافع یاد کرده و خواهان «جهانِ یک دولتی» مرکب از ملل دارای استقلال در امور داخلی شده بود که اندیشمندان در دو سه قرن اخیر آن را راه حل مسائل جاری بشریت دانسته اند که همچنان دچار جنگ، فساد، مشکلات اجتماعی ـ اقتصادی و نقض حقوق طبیعی بشر و آزادی هاست.
     شهر بابل (بابیلون = بابیلو) پایتخت یک دولت به همین نام ـ و به باور مورخان؛ ظالم نسبت به بیشتر اتباع که قلمرو آن تا ساحل شرقی مدیترانه امتداد داشت و در 90 كیلومتری جنوب غربی بغداد امروز و در كنار فرات و مجاورت شهر حلّه واقع شده 12 و یا 13 اکتبر سال 539 پیش از میلاد به دست ارتش ایرانیان افتاد و کوروش بزرگ وارد آن شهر شد و تحقق آرزوی خودرا كه ایجاد یک جامعه جهانی مشترک المنافع بود اعلام داشت و تلاشهای 20 ساله اش را برای تحقّق امپراتوری پارسیان به عنوان پایه جامعه جهانی مشترک المنافع برشمرد. در همین شهر بود كه كوروش حقوق انسان را اعلام كرد كه لوح استوانه شکل حاوی متن آن، از آن زمان تاكنون باقی مانده و نخستین اعلامیه حقوق بشر بشمار می آید. وی بر همین اساس، یهودیان زندانی دولت بابِل را آزاد و روانه زادگاه شان ساخت و به هزینه ایران شهرهای آنان ازجمله اورشلیم را بازسازی کرد. در کتب دینی از کوروش به نیکی یاد شده است.
     بیستم مهرماه سال 1350 (در آن سال مصادف با 12 اكتبر 1971) به مناسبت بیست و پنجمین سده تاسیس امپراتوری پهناور ایران و سالروز اعلام ایجاد دولت واحد جامعه جهانی ملل مشترک المنافع، بزرگترین كنگره ایران شناسی با شركت تقریبا همه شرق شناسان جهان و مورّخان مربوط در تخت جمشید گشایش یافت. و به همین مناسبت در همین ماه (اکتبر 1971 = مهرماه 1350) ـ در دو هزار و پانصد و دهمین سالروز تاسیس دولت ایران واحد و اعلام آرزوی کوروش به تحقق یک جامعه جهانی مشترک المنافع و نیز حقوق انسان، سران كشورهایی كه به مناسبت این سالروز به ایران دعوت شده بودند از آرامگاه كوروش بزرگ (بنیادگذار ایرانزمین) در پاسارگاد دیدن كردند و كوروش را به عنوان مردی آزاده كه همه انسان هارا دارای حقوق و حیثیت برابر اعلام كرده بود ستودند و در همین روز، شاه وقت (پهلوی دوم) در برابر گور كوروش به احترام ایستاد و نطقی ایراد كرد كه پاراگراف های اول و آخر آن از این قرارند:
     "كوروش! شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه ایرانزمین بر تو درود باد.".
     "كوروش! شاه بزرگ، شاه شاهان، آزادمرد آزادمردان و قهرمان تاریخ ایران و جهان، آسوده بخواب؛ زیرا كه ما بیداریم و همواره بیدار خواهیم ماند!.".
     سه روز بعد از انجام مراسم در محل آرامگاه کوروش، 24 مهرماه (همان سال) در تخت جمشید و با حضور سران دعوت شده، مراسم رژه تاریخ ایران برگزار شد. در این رژه، سربازان با لباس و تجهیزات هر دوره از تاریخ ایران از برابر مدعوین گذشتند و مراسم، با شرح كامل توسط ایرج گرگین (متوفی) مستقیما از تلویزیون ملی پخش شد.
     نظر برخی از مورّخان براین است که همین مراسم و نیز افزایش درآمد ایران از صدور نفت در 6 ـ 7 سال پس از آن، این نگرانی را در قدرت های وقت پدید آورد که نکند ایرانیان در صدد احیاء امپراتوری خود باشند و دست کم کنفدراسیون ایرانزمین مرکب از کشورهای مربوط و اینک مستقل و ....
     بعدا قطعات جداشده ایرانزمین به صورت همکاری های اقتصادی و فرهنگی به بکدیگر نزدیک شدند که اخیرا نام «منطقه نوروز» بر آنها گذارده شده است زیراکه فرهنگ و نیاکان (تاریخ) مشترک دارند.

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

روزی که ایران دارای قانون وظیفه عمومی (سربازی) شد ـ روش بکاربردن واژه «سرباز» در اخبار

کلازویتس

در این روز از مِهرماه سال 1305در تهران اعلام شد كه از دهم آبان همان سال (31 اكتبر 1926) قانون نظام وظیفه عمومی در ایران به اجرا درمی آید و پسران ایرانی 18 ساله به بالا مشمول خدمت سربازی خواهند بود و این خدمتِ ملّی دو سال طول خواهد كشید. هنگام طرح لایحه این قانون در مجلس كه نوشته اند خواست رضاشاه (پهلوی یكم) بود، برخی از روحانیون وقت با آن مخالفت كرده بودند.
    اجباری و عمومی شدن خدمت سربازی از افكار «كلازویتس» فرضیه پرداز نظامی آلمان است كه اندیشه هایش را در نیمه اول قرن 19 منتشر ساخت و این قسمت را «عمومی شدن دفاع از وطن و یک تکلیف بی چون و چرا» عنوان گذارد. در حال حاضر شمار كمی از كشورها هستند از جمله آمریكا كه خدمت وظیفه عمومی ندارند و نظامیانشان استخدامی (پیمانی) هستند كه پس از انجام پیمان (انقضای پیمان نامه)، در صورت تمایل در شمار نیروی ذخیره قرار می گیرند و هنگام نیاز احضار و فعال (اكتیو) می شوند.
     كلازویتس ابراز عقیده كرده است كه مردم یك كشور باید از طریق خدمت وظیفه (اجباری، بدون اغماض و تبعیض) با فنون رزم آشنا شوند تا در صورتی كه خطری میهن آنان را تهدید كند جملگی و بدون نیاز به آموزشِ وقتگیر، در كوتاهترین زمان آماده دفاع باشند.
    این اصل نیز از كلازویتس است: جنگ دنباله سیاست (دیپلماسی) است، به طریقی دیگر. دولت هایی كه نظام وظیفه ندارند به این قسمت از اندیشه های كلازویتس استناد می كنند تا بتوانند نظامیان استخدامی (اصطلاحا: داوطلب) را برای جنگ (جنگ تعرضی) به نقاط دوردست بفرستند و تلفات وارده هم نمی تواند مورد اعتراض قرارگیرد زیرا كه این نظامیان برای جنگیدن استخدام شده اند و «جنگ» كشته شدن هم دارد و اگر جانشان را دوست داشته باشند نباید به استخدام ارتش درآیند. هزینه نظامی دولت هایی كه نظام وظیفه ندارند بسیار سنگین است و بیشترِ این بودجه صرف پرداخت حقوق و مزایا به نظامیان می شود.
     از قرن بیستم، دولت های دارای قانون نظام وظیفه استدلال می كنند كه تعرّض نوعی دفاع است و لذا می توانند از سرباز وظیفه برای تعرّض هم استفاده كنند.
     نظام وظیفه در ایران سابقه طولانی دارد. در زمان هخامنشیان و ساسانیان به نوعی «نظامی وظیفه» وجودداشت. در زمان هخامنشیان، سپاه جاویدان (دائمی و استخدامی) تا رسیدن مردانی كه به عنوان سرباز احضار می شدند، كار دفاع را به دست می گرفت. شاه عباس یکم نظام وظیفه را به صورتی دیگر احیاء كرد و آن، موظف بودن هر دهكده و یا خانواده به دادن یك سرباز بود. پس از تاسیس فرهنگستان ایران، در خبرها ـ نوشتن عنوان «سرباز» برای افراد ارتشهایی كه قانون نظام وظیفه نداشتند ممنوع بود و باید به جای آن واژه «نظامی و ...» بكار می رفت زیرا كه به استدلال فرهنگستان، «سرباز» عنوانی بسیار مقدس بوده است.

سینما

سالگشت درگذشت كمدین شهیر قرن 20 آمریكا

«رِد فاكس Redd Foxx» كمدیَن شهیر قرن 20 آمریکا یازدهم اكتبر 1991 در 68 سالگی در لس آنجلس درگذشت. توصیف هنر او در كار نمایش همین اندازه بس ؛ كه كاست یك فیلم او موسوم به «پارتی» 20 میلیون نسخه فروش داشته است. او كه نام اصلی اش «جان سانفورد» بود و در شهر سن لوئی به دنیا آمده بود كار نمایش را از 16 سالگی و از دهه 1940 آغاز كرده بود. پخش سریال «سانفورد و پسر» كه برای پخش در تلویزیون در دهه 1970 تهیه شده بود در قرن 21 هنوز تكرار می شود و پُربیننده ترین برنامه های سرگرم كننده تلویزیونی است. این سریال در مغازه اوراق فروشی «سانفورد و پسر» كه «رد فاکس» آن را امپراتوری خود می خوانَد روی می دهد.
شهرت دیگر «رِد فاكس» درگیری دائمی او با اداره مالیات بردرآمد آمریكا بود كه چون از زیر بار پرداخت مالیات به بهانه این كه پول مردم هدر داده می شود شانه خالی می كرد بالاخره به زندان افتاد. وی یك هنرمند سیاهپوست بود.

هلن هِیز: بعد از جوانی، پیری هم در راه است و همیشه آن روز را در نظر داشته باشید

بانو Helen Hayes در آخرین مصاحبه مطبوعاتی خود از مصاحبه گر خواسته بود كه عكس جوانی و عكس دهه نهم عُمر او را در كنار هم درج كند تا همگان بدانند كه بعد از جوانی، پیری هم در راه است و همیشه آن روز را در نظر داشته باشند و توشه پیری تهیه كنند. این روش ـ قراردادن تصاویر جوانی و پیری یک فردِ معروف در کنار هم در رسانه ها ـ از آن پس متداول شده است.
    دهم اكتبر زادروز «هلن هِیز» بازیگر قدیمی تئاتر و فیلم های سینمایی آمریکا است كه در 1900 به دنیا آمد و 93 سال عُمر كرد. فیلم های معروف او «پرواز شب»، «زبانی دیگر» و «ونسا» هستند.
     او در میان بازیگران زن شهرت به آرام بودن و كَمرو بودن داشت. هلن که 80 سال فعال در حرفه نمایش بود عنوان بانوی اول تئاتر آمریکا First Lady of American Theatre بدست آورده بود و همچنین مدال آزادی. وی که یک کاتولیک مذهب بود پس از درگذشت شوهرش، شوهر نکرد و دهها سال بیوه بود. [تصورِ جوانی و پیریِ هلن در سایت دهم اکتبر این تاریخ آنلاین درج شده است].

در دنیای اقتصاد

دهم اکتبر 2008 ولادیمیر پوتین: راه دیگری نیست جز اینكه یك سیستم مالی ـ بانکی تازه در جهان استقرار یابد

دهم اکتبر 2008 ولادیمیر پوتین (زمانی که نخست وزیر روسیه بود) بحران مالی جهانی وقت را [که آشگار شده بود] نتیجه آزمندی و حرص پول زدن بعضی ها در کشورهای کاپیتالیستی بویژه در آمریکا اعلام کرد و گفت این بحران ریشه مسائل را برملاء ساخت و برای همیشه اعتماد به سرمایه گذاری و پول بازی به سبك و روش وال استریتی (بازی قمار با سهام) و کاغذ فروشی را درهم شكست و چنین سیستمی را متزلزل ساخت.
    پوتین که در یک اجتماع حزب کمونیست روسیه سخن می گفت افزود:
     مسئول این بحران كه جهان را دربرگرفته افرادی در آمریكا هستند و راه دیگری نیست جز اینكه یك سیستم مالی و مبادلات بانکی تازه در جهان استقرار یابد. نظام مالی جهان را به صورتی كه بوده باید در مسیر پایان یافتن تلقی کنیم. آمریکا از وضعیت وخیم پس از جنگ جهانی دوم استفاده کرد و با تدابیری که بکار بُرد، «دلار» را پول جهانی و وسیله مبادلات میان کشورها قرارداد که یک وسیله و ابزار اقتدار واشینگتن شده است.
    پوتین در عین حال از پیشنهاد «هوگو چاوس» رهبر وقت ونزوئلا برای تأسیس یك بانك نفت مركب از كشورهای صادركننده نفت و حفظ ذخایر و منافع آنها حمایت كرد.
    پوتین با یکی از دخترانش به این اجتماع رفته بود که برای ایراد نطق و اعلام نظر از او دعوت شده بود.

ولاديمير پوتين با يکي از دو دخترش

در قلمرو ادبیات

زادروز موریاك نویسنده شهیر فرانسه

مورياک

امروز زادروز «فرانسوا موریاك» نویسنده بزرگ قرن بیستم فرانسه است كه 11 اكتبر 1885 به دنیا آمد و 85 سال عمر كرد. در میان آثار او از مقاله برای روزنامه تا داستان، نمایشنامه، و تالیفات غیر داستانی و شعر دیده می شود. 30 داستان از او انتشار یافته كه تجدید چاپ می شوند. «دفترچه سیاه» یكی از داستانهای اوست. بیوگرافی شارل دوگل بهترین تالیف غیر داستانی موریاك است. وی در سال 1952 برنده جایزه نوبل در ادبیات شد. او چند جایزه و مدال دیگر از جمله نشان لژیون دونور به دست آورده است. آخرین كار مهم موریاك تنظیم یادداشتهایش به صورت كتاب بود. پس از درگذشت موریاك، از گردآوری برخی از تالیفات او یك مجموعه 12 جلدی به چاپ رسیده است. موریاك در مقالاتش همواره از استقلال كشورها، آزادی و رعایت حقوق انسانها و دمكراسی واقعی حمایت كرده و فقر و ثروت زیاد و به همین ترتیب قدرت و بی قدرتی محض را عامل فساد و تباهی و بی ثباتی جامعه خوانده است.

سایر ملل

جنگ بوئرها، جنگی كه آغاز پایان امپراتوری انگلستان بود

چند گريلاي بوئر (سال 1901)

    دور دوم جنگ بوئِرها با انگلستان از 11 اكتبر سال 1899 آغاز شد. «بوئر» در لغت به معنای كشاورز است كه مهاجرین هلندی مستقر در آفریقای جنوبی را هم كه عمدتا كشاورز بودند «بوئِر» خوانده اند. نیاكان این جماعت به دلیل كالونیست بودن (شاخه ای از مذهب پروتستان) ، فشارهای وارده را تحمل نكرده و از اروپا به آفریقای جنوبی مهاجرت كرده بودند كه پس از تصرف منطقه كِیپ (دماغهِ امید نیك) توسط انگلستان به نقاط شرقی و شمالی رفته و دو جمهوری تازه برای خود ایجاد كرده بودند. در میان این مهاجران، گروهی كالونیست آلمانی و فرانسوی هم دیده می شدند.
     این مهاجران قدیمی چون انگلیسی ها را همه جا در تعقیب خود دیده بودند سرانجام دست به مقاومت مسلحانه زده بودند. این مقاومت هنگامی در سطحی وسیع آغاز شد كه انگلیسی ها جمهوری ترانسوال آنها را ضمیمه ایالت «كِیپ» كردند. جنگ از 16 دسامبر 1880 آغاز شد. در دور اول جنگ، انگلیسی ها شكست خوردند و فرمانده آنان ژنرال «كالی» نیز كشته شد. ویلیام گلدستون نخست وزیر وقت انگلستان كه چنین دید و به واقعیت پی برد، از در سازش وارد شد و خود مختاری ترانسوال را بپذیرفت.
    پس از كشف طلا در ترانسوال، هزاران انگلیسی برای كار در معادن وارد این منطقه شدند و شهر یوهانسبورگ یك روزه ساخته شد و ....
     بوئرها كه چنین دیدند بر كارگران غیر بومی و شركت های انگلیسی استخراج طلا، مالیات سنگین بستند و تازه واردین را از شركت در انتخابات و كسب مقام دولتی در آن منطقه محروم كردند. این وضعیت، باعث اعتراض معدنداران شد و به وزارت مستعمرات در لندن شكایت بردند. این وزارت به دولت محلی بوئرها اولتیماتوم داد كه به آن توجه نشد.
    به دستور لندن نیروی نظامی انگلستان مستقر در «كِیپ» وارد عمل شد و دور دوم جنگ از یازدهم اكتبر 1899 آغاز گردید ولی هر حمله نظامی انگلیسی ها به شكست انجامید. این بار بوئرها از شیوه جنگ گریلایی استفاده می كردند، لباس غیر نظامی می پوشیدند و از كمینگاه حمله می بردند. همچنین، این بار دولت های اروپایی متخاصم با انگلستان به ویژه آلمان به بوئر اسلحه برتر و آموزش نظامی می دادند، به گونه ای كه تا آخرین ماههای این جنگ 29 ماهه از نیروی 250 هزار نفری انگلستان كار موثری برنیامد. انگلستان بهترین نظامیان و ژنرالهای خود از جمله ژنرال كیچنر، ژنرال كمپ، ككویچ و رابرتز را به جنگ بوئرها فرستاده بود. جنگ در 31 ماه 1902 با امضاد پیمان ورینیگینگ پایان یافت. دولت انگلستان طبق این پیمان 3 میلیون پاوند به بوئر ها داد، خود مختاری آنان را به رسمیت شناخت و قول داد كه بعدا اجازه دهد جمهوری فدرال آفریقای جنوبی را تشكیل دهند و به این وعده های خود هم عمل كرد.
     این جنگها اختلاف سفید و سیاه را در آفریقای جنوبی افزایش داد زیرا در طول جنگ، انگلیسی ها سعی كرده بودند از سیاهپوستان محلی بر ضد بوئرها استفاده كنند. سرانجام بوئرها (افریكانرها) با محروم كردن اكثریت سیاهپوست، حكومت اقلیت ایجاد كردند كه تا آخرین دهه قرن بیستم ادامه داشت. دولت اقلیت سفید پوست چون نگران احتمال مداخله نظامی قدرت ها به سود سیاهان بود، سلاح پیشرفته از جمله بمب اتمی نیز برای خود تولید كرده بود و ....
     نتایج دیگر این جنگها، روی كار آمدن حزب لیبرال در انگلستان، ایجاد جنبش مشت زنان در چین، روشن شدن مردم مستعمرات كه افسانه قدرت نظامی انگلستان پوچ بوده و در برابر اراده مردم هیچ است و ایجاد جنبش های استقلال طلبی، و نیز گسترش احساسات ضد انگلیسی در اروپا شد كه جزئیات اخبار مربوط به جنگهای بوئر را در روزنامه هایشان می خواندند.

آغاز دو انقلاب در مجارستان در دو «ماه اکتبر» و به فاصله 107 سال از یكدیگر ـ فلسفه تاریخ

در تاریخ مجارستان، دو رویداد شبیه به هم به فاصله 107 سال از یكدیگر روی داده است كه بر عقیده «فلسفه تاریخ» صحّه می گذارد. هر دو واقعه در اكتبر روی داد. 11 اكتبر در هر دو واقعه روز تعیین كننده بود و دو قیام مجارها، هر دو توسط روسیه سركوب شد.
    نخستین واقعه، در اكتبر سال 1849 روی داد. در آن زمان، مجارستان جزئی از قلمرو امپراتوری اتریش بود، و اتریش گرفتار یك انقلاب داخلی. درآن زمان، یك روشنفكر مجارستانی به نام «لایوس كوسوت» كه خواهان استقلال وطن خود از اتریش و برقراری یك حكومت پارلمانی درآنجا بود دست به قیام زد، و مردم هم از او پشتیبانی كردند. اتریش كه به دلیل عصیان داخلی، قادر به اعزام نیروی اضافی به مجارستان نبود از تزار روسیه كمك خواست و ارتش روسیه وارد مجارستان شد و مردم این كشور را به خاك و خون كشید، و قیام ملی آنان را سركوب كرد و سلطه اتریش ادامه یافت.
     107 سال بعد در اكتبر سال 1956، هنگامی كه غرب گرفتار وقایع آبراه سوئز و جنگ مشترك انگلستان، فرانسه و اسرائیل بر ضد مصر بود، ارتش مسكو به مجارستان نیروی تقویتی فرستاد و قیام ملی مجارها را كه رهبر آن ناجی (ناگی) بود به همان ترتیب اكتبر سال 1849 سركوب كرد و حكومت را به «كادار» مخالف ردیف اول «ناگی» سپرد. ناگی نیز یك سوسیالیست بود منتهی سوسیالیستی ملایم و ملی گرا. با شكست قیام مجارها در سال 1956، این كشور تا اواخر دهه 1980 كه بلوك شرق منحل شد همچنان از اعضای این بلوك بود.

يك صحنه از نتايج رويدادهاي مجارستان در اكتبر1956

حمایت آمریكا از طرح تقسیم فلسطین

یازدهم اكتبر در سال 1947، دولت آمریكا با صدور اعلامیه ای از طرح تقسیم فلسطین حمایت كرد كه روز بعد كنسولگری آن كشور در بیت المقدس منفجر شد.
سازمان ملل ماه بعد (29 نوامبر 1947) طرح تقسیم فلسطین به دو كشور عرب و اسرائیلی را تصویب كرد، ولی این مسئله هنوز حل نشده و اصطلاحا در خم اولین كوچه است و ....

كودتا یا انقلاب

11 اكتبر سال 1968، ارتش پاناما كه «گارد ملی» خوانده می شود با یك كودتای بدون خونریزی به حكومت «آریاس Arias» رئیس جمهوری این كشور پایان داد و اعلام كرد كه ادامه حكومت آریاس به بسط فساد اداری و پارتی بازی و در نتیجه، یك قیام خونین منجر می شد كه ارتش پیشدستی كرد و او و همه مقام هایی را كه منصوب كرده بود بركنار كرد.
    در این اعلامیه، ارتش پاناما اعلام كرد كه همه انتصابات آریاس بر اساس رابطه و با هدف دستبرد اموال عمومی بود نه ضابطه، و بركنارشدگان تا رسیدگی به سوءاستفاده هایشان در زندان باقی خواهند ماند و استرداد آنان که در خارج هستند درخواست خواهد شد.
    درهمین اعلامیه تاكید شده بود كه یك شورای نظامی به ریاست سرتیپ ‍‍‍ «عُمَر تریخوس» به مدت یك سال حكومت را به دست خواهد گرفت و سپس آن را پس از انجام انتخابات عمومی به غیر نظامیان خواهد سپرد. تریخوس شهرت به دوستی با آمریكا داشت و رسانه های این كشور این اقدام را «انقلاب نظامیان پاناما به خواست مردم» عنوان داده اند، ولی تاریخ نگاران «كودتای نظامی» درج كرده اند. یك سال بعد، مردم پاناما، چون از انتخابات خبری نشد، صدای اعتراض خود را بلند كردند و دو ماه بعد یعنی در 16 دسامبر سال 1969، ملاقات تریخوس با راكلفر فرماندار ایالت نیویورك بهانه به سرهنگ «رامیرو سیلورا» عضو شورای نظامی پاناما داد تا تریخوس را كارگزار آمریكا بخواند و او را در اثنای دیدار از مكزیك بر كنار كند و اعلام دارد كه تریخوس در تقسیم مقامات دولتی میان دوستان و اقوام خود و دادن امتیازها به آنها فراتراز آریاس رفته است. اما تریخوس بدون ترس از سرهنگ سیلورا به پاناما بازگشت و سیلورا بركنار شد.
    آمریكا از دهه دوم قرن بیستم در پاناما پایگاه نظامی دارد كه در آن زمان یك سپاه در آن مستقر بود. همین سپاه بود كه چند سال بعد «نوریه گا» رئیس كشور پاناما را در پی یك جنگ خونین دستگیر كرد و برای محاكمه به آمریكا فرستاد كه به 40 سال زندان محكوم شد.
    در نخستین انتخابات ریاست جمهوری پاناما در 11 اكتبر سال 1978 (ده سال پس از کودتا)، و یك سال پیش از اقامت به حالت تبعید شاه در آنجا «رویو» برنده شد، ولی باز تریخوس و پس از او نوریه گا همه كاره كشور بودند.

بانو «شیرین عبادی» 12 سال پس از بانو «سان سون کی»

شیرین عبادی

11 اكتبر سال 2003 كمیته نروژی تعیین جوائز سالانه نوبِل، بانو «شیرین عبادی» حقوقدان ایرانی (و در آن زمان 56 ساله) را شایسته دریافت جایزه صلح آن سال اعلام داشت و توجیه كرد كه با توجه به تلاشهای او در راه تحقق حقوق بشر این تصمیم را گرفته است.
بانو عبادی درست 12 سال پس از بانو «سان سو كی Aung San Suu Kyi» از كشور میانمار (بِرمه)، برنده جایزه صلح نوبل شد. در مورد بانو سان سو كی اعلام شده بود كه مبارزاتش در راه تحقق دمكراسی در میانمار مَدِ نظر بوده و مستحق این جایزه تشخیص داده شده است.
بانو عبادی در جریان دیدار از فرانسه بود كه از این تصمیم كمیته نروژی تعیین جایزه آگاه شد. وی ـ یک حقوقدان و قبلا مشاور قضایی (وکیل دادگستری)، و سابقا (دردوران نظام سلطنتی)، در ایران قاضی دادگاه بود.

Aung-San Suu Kyi

سازش دو حزب بزرگتر برای تشكیل دولت ائتلافی آلمان در اکتبر 2005

بانو مرکل

پس از سه هفته مذاكره و بحث، نهم اکتبر 2005 سران دو حزب بزرگ آلمان (سوسیال دمكرات و دمكرات مسیحی) كه مسئولیت دولت های پس از جنگ جهانی دوم را در آلمان فدرال متناوبا برعهده داشتند موافقت كردند كه با هم یك دولت ائتلافی تشكیل دهند. در گذشته، ائتلاف ها در آلمان میان یك حزب بزرگ و یكی ـ دو حزب كوچك به وجود می آمد. سازش تازه باید به تصویب كنوانسیون های دو حزب و نمایندگان آنها در پارلمان فدرال می رسید تا رسمیت می یافت. کنوانسیون های دو حزب و نیز پارلمان فدرال بر ائتلاف صحه گذاردند.
در انتخابات 18 سپتامبر 2005 آلمان، حزب محافظه كار دمكرات مسیحی 226 كرسی و حزب سوسیال دمكرات 222 كرسی به دست آورده بودند. طبق سازش دو حزب، قرار شده بود در كابینه هشت وزیر از حزب سوسیال دمكرات (چپ) و شش وزیر از حزب دمكرات مسیحی (محافظه كار) شركت داشته باشند. توافق شده بود كه وزیران امورخارجه، دارایی، امور كارگران، محیط زیست، دادگستری، «بهداشت و درمان»، «تعاون و توسعه» و «حمل ونقل» از حزب سوسیال دمكرات و وزیران دفاع، اقتصاد، كشور (امور داخله)، ‏فرهنگ، آموزش و پرورش و امور خانواده از حزب دمكرات مسیحی باشند. به این ترتیب دیپلماسی و امور درمان و كارگری برعهده حزب سوسیال دمكرات (حزب حاکم قبلی) قرار گرفت كه به این مسائل علاقه مند بوده است. شرودر با دریافت این سمت ها برای حزب خود، حاضر شده بود كه از مقام صدارت عظمایی بگذرد و بانو آنگلا مركل از حزب دمكرات مسیحی این سمت را به دست آورَد. به این ترتیب گِرهارد شرودِر كه هفت سال صدر اعظم و قبلا هم وزیر امورخارجه بود حذف شد.
درانتخابات فدرال (سراسری) پائیز 2021 آلمان که در آن 60 میلیون و 400 هزار تَن واجد شرایط رأی دادن بودند، حزب چپگرای سوسیال دمکرات آلمان (SPD) برنده ردیف اول شد با 26 درصد آراء و حزب محافظه کارِ اتحادِ دمکراتِ مسیحی آلمان (راستگرا) 24 درصد. بانو مِرکل رئیس دولت آلمان (در ایران اصطلاحا؛ صدراعظم) از حزب محاظه کار قبلا اعلام کرده بود که پس از 16 سال رئیس دولت بودن، بیش از این حاضر به بودن در این سمت نیست و می خواهد که بازنشسته شود. حزب سوسیال دمکرات برای جلب حزب سبز و حزب دمکرات آزاد تلاش کرد تا اکثریت آراء اعضای Bundestag ـ مجلس فدرال را برای تشکیل دولت بدست آورد. حزب سبر 14 و 8 دهم درصد آراء و حزب دمکرات آزاد 11 و 5 دهم درصد آراء را بدست آورده بودند. یک حزب چپگرای دیگر 4 و 9 دهم آراء انتخابات عمومی را کسب کرده بود. این انتخابات آلمان نشان داد که رای دهندگان تمایل بیشتری به چپگراها و میانه روها یافته اند. آلمان پس از کسب وحدت، همواره دولت ائتلافی داشته است.

تاریخ از نگاهی به تصویر

ماجرای غم انگیز كتك خوردن یك معلم بازنشسته 64 ساله توسط پلیس نیو ارلئان New Orleans

رابرت باچشم آسيب ديده در قرارگاه

نهم اكتبر 2005 در بخش اخبار مشروح ساعت شش و نیم بعد از ظهر، مردم آمریكا در تلویزیونهای خود صحنه كتك خوردن یك معلم بازنشسته 64 ساله را از دست پلیس در یك خیابان شهر توفان زده نیو ارلئان New Orleans (استیت لویزیانا)مشاهده كردند و بسیاری از آنان اندوهگین شدند.
    این صحنه نشان می داد كه سه مامور پلیس در خیابان «بوربون» در محله معروف به «فرنچ كوارترِ» شهر توفان زده و آسیب دیده نیو ارلئان به جان «رابرت دیویس» 64 ساله افتاده و دو تن از آنان او را می زدند تا این كه خون آلود شد و بر زمین غلطید. آنگاه از پشت به او دستبند زدند و منتظر آمدن اتومبیل برای نقل وی به قرارگاه خود شدند. غافل از این كه فیلمبردار اسوشیتدپرس مراقب آنان و سرگرم تصویر برداری از صحنه است. یك پلیس سوار كه متوجه فیلمبرداری شده بود كوشید كه با قرار دادن اسب خود مقابل دوربین، مانع ادامه فیلمبرداری شود و یك پلیس دیگر به فیلمبردار اهانت كرد و وی با فشار دست به عقب راند، ولی گرفتن تصویر ادامه یافت زیرا كه قانون اساسی آمریكا آزادیِ کار ژورنالیستی (پرِس) را تضمین كرده است.
     سه مامور پلیس در گزارش خود رابرت را به بدمستی در خیابان (معبر عمومی) و اطاعت نكردن از دستور پلیس كه تسلیم شود متهم کردند.
    رابرت پس از درمان در بهداری و اعزام به دادگاه این اتهامات را رد كرده و گفته بود: پس از آسیب دیدن شهر بر اثر توفان، بمانند دیگران شهر را ترك كرده بود و امروز آمده بود تا ببیند كه خانه او و منازل بستگانش در چه وضعیتی قرار دارند و آیا بازگشت به شهر در این شرایط كار درستی است و یا نه. وی افزوده بود: پس از بازدید از خانه ها در خیابان كانتی یك پاكت سیگار خرید و قصد بازگشت داشت كه ماموران پلیس بر سرش ریختند. او مبتلاء به مرض قند است و 25 سال است كه به دستور پزشك، الكل مصرف نمی كند زیرا كه الكل بیماری قند را تشدید می كند و در این مدت لب به الكل نزده است.
     پخش فیلم از شبكه های تلویزیونی كه كار ژورنالیستی جالبی بود، سبب ابراز تاسف مقامات و تسلیم سه مامور پلیس به دادگاه شد. قاضی دو تن از سه مامور را تا سپردن وجه الضمان به زندان فرستاد و سازمان پلیس نیز هر سه را معلق از خدمت کرد. دو عكس زیر، رابرت را در جریان حمله پلیس و نیز پس از افتادن بر كف پیاده رو در میان خون خود نشان می دهد. این خونریزی شدت كتك خوردن او را ثابت می كند.

رابرت در زير دست و پاي پليس

رابرت با دست بسته و غرق در خون بر کف پياده رو

برخی دیگر از رویدادهای 11 اكتبر

1138: یک زمین لرزه شدید در شمال سوریه، به نوشته جمال الدین یوسف، مورّخ مصریِ قرون وسطی؛ حدود 230 هزارتَن را در این منطقه و عمدتا در شهر حلَب (Aleppo) کُشت. این زلزله، مناطقی را تا شمال عراق، قسطنطنیه (استانبول) و دریای اژه به لرزه درآورد. گفته شده است که این، سومین زلزله پُرتلفات در جهان تا آن زمان بوده است. حلَب یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان است. سال بعد در سی ام سپتامبر 1139 یک زلزله به همان شدت، شهر گنجه در قفقاز را ویران ساخت و در این منطقه دهها و بلکه صدها هزار تن را کُشت. گَنجِه از دوران هخامنشیان تا اوایل قرن نوزدهم و جنگ های روسیه با ایران و قراردادهای گلستان و ترکمن چای بخشی از قلمرو ایران بود.

1737: یك زلزله شدید شهر كلكته هند را ویران و 300 هزار تن را كشت. در همین روز و همین سال یک زمین لرزه بسیار شدید با تلفات سنگین در منطقه ای در شمال بین النهرین (عراق امروز) روی داد.

1865: شورش سیاهپوستان جامائیكا (جزیره ای در کارائیب و در آن زمان مستعمره انگلستان) بر ضد فقر، تبعیض و بی عدالتی به رهبری یك روحانی مسیحی به نام «پال بوگل» آغاز شد. دولت لندن چون ادامه این وضعیت را تهدیدی برای منافع جهانی خود یافت دستور دستگیری و اعدام بوگل را صادر كرد و متعاقب آن، بوگل دستگیرد و به دار كشیده شد و عصیان سركوب گردید.

1904:

ماری

در این روز ماری گری M. Gray مقاله نگار آمریکایی و مبارز حق رای دادن زنانِ این فدراسیون در 71 سالگی درگذشت. او در طول 50 سال و چندماه منظما برای چند روزنامه چاپ آمریکا مقاله می نوشت و درباره مسائل و رویدادهای روز ابراز نظر می کرد. نظرات ابراز شده او درباره چند اقدامِ دولتی و طرح ارائه شده به قوه مقنّنهِ فدرال (کنگره) باعث تجدید نظر در این طرح ها و اقدامات شده بود. بر اثر تلاش های بانو ماری گری و دیگران، در سال 1878 طرح مربوط به دادن حق رای به بانوان به کنگره داده شد، ولی به تصویب نرسید که تلاش مبارزان حق رای دادن زنان ادامه یافت که در ماه می 1919 به عنوان اصل 19 اصلاحیه قانون اساسی به تصویب کنگره رسید و پس از تأیید در استیت ها، از آگِست 1920 اجرایی شد و بانوان فدراسیون آمریکا حق دادن رای بدست آوردند.

1906: شورای آموزش و پرورش شهر سانفرانسیسكو [در آن زمان که مخالفت با مهاجرت زردها به آمریکا و کانادا در اوج خود بود] تصویب كرد كه كودكان ژاپنی مقیم این شهر باید در مدارس جداگانه تحصیل كنند. این اقدام موجب اعتراض دولت ژاپن شد و میان دو دولت آمریكا و ژاپن یك كدورت طولانی به وجود آمد. دولت آمریكا استدلال می كرد كه به دلیل فدرالیستی بودن نظام حكومتی آمریكا نمی تواند دستور لغو تصمیم شورای منطقه ای در یک استیتِ عضوِ فدراسیون را بدهد و تنها كاری كه از دستش بر می آید دادن تذكر دوستانه و یا تسلیم دادخواست به دادگاه فدرال برضد تصمیم شورای آموزش سانفرانسیسكو است كه این استدلال، دولت ژاپن را كه نظام حكومتی اش مركزی است و قدرت و اختیارات در توكیو متمركز است ظاهرا قانع نكرد.

1923: ارزش برابری پول آلمان ناشی از افزایش نقدینگی (چاپ اسکناس بدون پشتوانه) به قدری كاهش یافت كه هر 4 میلیارد مارك برابر یك دلار آمریکا ارزش داشت و ادامه همین وضعیت باعث تحولاتی ازجمله روی كار آمدن هیتلر شد.

1936:

یازدهم اکتبر زادروز تاریخدان آمریکایی James M. McPherson است که در 1936 بدنیا آمده است. وی که دهها سال در دانشگاه پرینستون «تاریخ» تدریس می کرد یک دوره نیز رئیس انجمن تاریخدانان آمریکا بود. پروفسور مَک فِرسون کارشناس تاریخ جنگ های داخلی است و در این زمینه چندین کتاب تألیف و صدها مقاله نوشته است. در این کتاب ها؛ علل و نتایج جنگ های داخلی تشریح شده است. عناوین برخی از این تألیفات: «نبرد برای اتحاد»، «تجربه تلخ»، «مبارزه و جنگ برای تأمین برابری»، «پیش به سوی آزادی»، «آیا خون غلیظ تر از آب است؟»، «چهارراه آزادی»، «فریاد آزادی»، «رسیدن به هدف از طریق راه انداختن جنگ»، «بررسی جنگ های داخلی که وحدت و پیوستگی ملت مربوط را تقویت کردند»، «جنگ داخلی آمریکا؛ انقلاب دوم آمریکاییان»، «دوران جنگ داخلی آمریکا؛ شرح کامل آن» و ....
مَک فِرسون همچنین مؤلف «دائرة المعارف جنگ های داخلی» است. اطلاعات او در این زمینه ها به قدری زیاد است که در پی آغاز رویدادهایی از این دست و یا احتمال آغاز چنین وقایعی در یک کشور، رسانه ها سراغ پروفسور مک فرسون رفته و نظر او و راه جلوگیری و یا علل و پیش بینی نتایج را پرسیده و منعکس کرده اند. از دیدگاه او، جنگ داخلی 4 سال و 44 روزه آمریکا با تلفات یک میلیون و 692 هزار نفری اش خونین ترین و گسترده ترین جنگ داخلی در طول تاریخ بوده است. وی بارها از دیدگاه خود علل عمومی جنگ ها و منازعات داخلی را بیان، بهانه (جرقه) آغاز آنها را تشریح و گوش بزنگ بودن دولت های دیگر برای مداخله را ذکر کرده است.

1939: روزولت رئیس جمهوری وقت آمریكا نامهِ تاریخ ساز انشتین را دریافت كرد كه در آن به دولت آمریكا اصرار و تاكید كرده بود كه بمب اتمی بسازد زیرا كه این كار شدنی است و هیتلر در حال تلاش برای تولید آن است كه نتیجه اش تصویب «پروژه مَنهتَن» به ریاست فنی دكتر رابرت اوپنهایمر (فیزیكدان) بود كه مدیریت كل آن مجموعه را ژنرال «لسلی گرو» برعهده داشت. انشتین كه یهودی بود از ترس آزار احتمالی ماموران هیتلر، از آلمان خارج و پس از توقف در کشورهای اروپایی دیگر، مقیم آمریكا شده بود و در دانشگاه پرینستون در نیو جرسی تدریس می كرد.

1950: اف سی سی (كمیسیون مستقل ارتباطات عمومی آمریكا) پروانه تاسیس نخستین فرستنده تلویزیون رنگی را در این كشور به نام كمپانی «سی بی اس» صادر كرد.

1961: نخستین نشست سران کشورهای غیرمتعهّد (کشورهایی که وابستگی به پیمانهای ناتو و ورشو نداشتند ـ بی طرف بودند) در بلگراد (پایتخت کنفدراسیون یوگوسلاوی) آغاز بکار کرد و جامعه جهانی غیرمتعهد به صورت یک سازمان ایجاد شد که غربی ها آن را «جهان سوم» می خواندند. قبلا شالوده این جامعه ریخته شده بود. در «تاریخ»؛ نهرو، تیتو و سوکارنو طرّاحان این جامعه بشمار آورده شده اند.

1976:

در این روز و 32 روز پس از درگذشت مائو Mao Zedong به اشاره «هوا گوفِنگ Hua Guofeng» که بر جای او نشسته بود دستور دستگیری Jiang Quing بیوه مائو داده شد و به زندان افتاد. این زن از فعّالان انقلاب فرهنگی چین بود که از 1966 آغاز و تا روز درگذشت مائو (نهم سپتامبر 1976) ادامه داشت. هوا گوفنگ و همدستانش که نقشه تغییر چهره سیاسی ـ اقتصادی چین را در سر داشتند بانو ژیانگ و سه مقام پیشین دیگر را سدّی در برابر خود می دیدند. بانو ژیانگ بمانند مائو عقیده داشت که باید فرهنگ و خواست چینیان نیز در راستای اصول مائوئیسم (سوسیالیسم چین) قرار گیرد. بانو ژیانگ همسر چهارم مائو و از پیروان عقاید او بعدا به اعدام محکوم شد که مجازات به حبس ابد کاهش یافت و چندی بعد، زندانی بودن وی به سبب بیماری اش، عملا به حَصرِ خانگی تبدیل شد که در ماه می 1991 در هفتاد و دو سالگی خودکشی کرد. رفتاری که با بانو ژیانگ شد، یک ضرب المثل جهانی شده است و به عبارت دیگر؛ آنانکه از نردبان مائو بالا رفته بودند زن او را به زندان افکندند و ... زیرا که از عقایدش دست بر نمی داشت.

1986: مذاكرات ریگان (ریگن) و گورباچف سران وقت آمریکا و شوروی درباره محدود ساختن حجم سلاحهای هسته ای و کاهش شمار موشک های اتمی بُرد متوسط، در شهر ریكیاویك پایتخت كشور ایسلند آغاز شد. مذاکرات با لبخندها و ژست های دوستانه ریِگِن آغاز شد، ولی به نتیجه ای که ریگن (ریگان) انتظار آن را داشت منجر نشد و گورباچف در اینجا ـ اصطلاحا؛ بله نگفت، اما سال بعد در نشست بعدی پیشنهادهای مطرح شده ریگان در نشست ریکیاویک را پذیرفت! و امضاء داد.

ریگن که دهها سال بازیگر فیلم های سینمایی بود با چنین رفتاری امتیازهای متعدد از گورباچف گرفت و ...

2002: در این روز در یک بازارچه (مال) در کشور فنلاند که شهرت دارد کشوری آرام با مردمی شاد است، بمبی منفجر شد و 7 تَن را کشت و اعلام شد که یک اقدام تروریستی بود.

2013: در این روز یک کشتیِ قاچاقچیان، حامل دهها پناهجوی سوریه ای که عازم ایتالیا بود در نزدیکی جزیره ایتالیایی Lampedusa در آب های مدیترانه غرق شد و 34 تَن از پناهجویان جان سپردند. 8 روز پیش از آن (سوم اکتبر 2013) در همان محل، یک کشتی حامل صدها پناهجوی سومالیایی و اریتره ای غرق شده بود که 360 تَن از این پناهجویان جان سپرده بودند و گزارش این حادثه خبر اول رسانه ها شده بود بویژه این که تا دو ـ سه روز جستجو برای یافتن بقیه سرنشینان کشتی که خودرا بر قطعات چوب و یا بادکنک چسبانده بودند و یا در دریا شنا می کردند ادامه داشت و 155 تن از آنان نجات یافته بود. رسانه ها تعجب خود را منعکس کرده بودند که چطور شده بود که خبر حادثه نخست به گوش قاچاقچیان و کارکنان کشتی دوم نرسیده بود که احتیاط کنند.

2019:

در این روز الکسی لئونوف Alexei Leonov افسر نیروی هوایی و فضانورد روسیه و نخستین فضانوردی که در فضا قدم زد (Spacewalking) در 85 سالگی درگذشت. او که در مارس 1965 با سفینه وسخود 2 در مدار زمین قرار گرفته بود، هجدهم این ماه از سفینه خارج شد و اصطلاحا در فضا قدم زد و شهرت جهانی یافت. لئونوف در خاطرات خود نوشته است که در یک خانواده فعال سیاسی بدنیا آمده است. پدر بزرگش در انقلاب 1905 روسیه شرکت داشت و زندانی شد و پدرش نیز که از مخالفان دیکتاتوری استالین بود و می گفت که سوسیالیسم با دیکتاتوری سازگار نیست دستگیر و به زندان افتاد. لئونوف که تا درجه ژنرالی نیروی هوایی بالا رفت از مشوّقان دولت مسکو به حفظ قدرت موشکی ـ فضایی اش بود و چندبار با تأکید گفته بود که کشورِ موشکدار برنده جنگ است و کشور دارنده سلاح اتمی بازدارنده جنگ. لئونوف سی ام ماه می 1934 بدنیا آمده بود.

2025:

کمیته سوئدی «جایزه ادبیات نوبل» مرکب از پنج استاد ادبیات، Laszlo Krasznahorkai نویسنده 71 ساله مجارستانی را برنده ادبی سال 2025 اعلام کرد. لازلو در ردیف داستان نگاران «پُست مُدِرنیسم» قرار دارد. داستانهای لازلو از دهه 1980 سوژه فیلم های سینمایی شده اند. داستانهای کوتاه لازلو نیز خوانندگان بسیار داشته اند. سَبک بسیار تازه لازلو در داستان نویسی سال ها است که مورد توجه بوده است.

2025: کمیته پنج نفری نروژی «جایزه صلح نوبل» بانو María Corina Machado فعال سیاسی ونزوئلایی را برنده این جایزه در سال 2025 انتحاب کرد. قبلا گمان می رفت که دونالد ترامپ چهل و پنجمین و چهل و هفتمین رئیس جمهوری آمریکا ـ USA برنده این جایزه شود که گفته بود به هفت جنگ پایان داده است و شماری از سران دولت ها و سیاسیون وی را به آن کمیته پیشنهاد کرده بودند. یک مقام کاخ سفید (دستیار روابط عمومی ترامپ) در واکنش به این انتخاب گفت که کمیته جایزه صلح، سیاست را بر صلح قرار داده است.
بانو ماریا 58 ساله و یک مهندس، دو دهه است که با نحوه حکومت در ونزوئلای 31 میلیون نفری مخالفت کرده و برای تداوم این مبارزه، حزب تاسیس کرده است. وی یک دوره از اعضای پارلمان ونزوئلا بود و یک بار هم تلاش کرد در انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا به عنوان نامزد شرکت کند. از او به عنوان رهبر مخالفان دولت ونزوئلا یاد می شود. مجله تایم در سال 2018 وی را یکی از صد بانوی نام آشنا و فعال سیاسی جهان معرفی کرده بود:

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com