Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

1 ژانويه

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

پدر چين باستان و جلب دوستي ايران ـ نام «چین» را که جهانی شده است ایرانیان بر آن کشور گذاشتند

مجسمه «شي هوانگدي»

«شي هوانگدي» امپراتور چين از دودمان «كين = شين = هسين = چین» متولد سال 259 و متوفا در سال 210 پيش از ميلاد كه موفق شده بود براي نخستين بار چينيان را زير يك پرچم يكپارچه كند و نوسازي ديوار چين را به انجام برساند و همانند كوروش ما، عنوان موسس چين واحدرا به خود اختصاص دهد درصدد جلب دوستي ايران برآمد و در زمستان سال 218 پيش از ميلاد (طبق برخي محاسبات تازه تقويمي ژانويه 217 پیش از میلاد و بيست و دوم این ماه) یکی از درباریان خودرا مامور سفر به ایران و برقراری مناسبات دیپلمات کرد. امپراتور چین پس از دریافت این خبر که ایرانیان بپاخاسته اند و سلوکیها [جانشینان اسکندر مقدونی]را عقب رانده اند این تصمیم را گرفته بود. این فرستاده دو ماه بعد در شهر «آپاوارتا ـ كلات نادري امروز» با تيرداد يكم ـ دومین شاه اشكاني ايران ملاقات كرد و تيرداد از او خواست كه به اقامت در ايران به عنوان سفير دائمي چین ادامه دهد و وسيله ارتباط دو امپراتوري باشد. اين سفير پس از درگذشت تيرداد در سال 215 پيش از ميلاد، همچنان به اقامت در ايران ادامه داد و رابط اردوان جانشين تيرداد يكم و امپراتور چين بود. دفتر ثابت او در دامغان (شهر صددروازه) قرارداشت. ايرانيان از همان زمان كشوري را كه دودمان چين (شين) بر آن حكومت داشتند كشور «چين» خوانده اند كه اين نام از طريق ايران به قلمرو امپراتوري روم و غرب منتقل شد و باقي مانده است و جز خود چيني ها، ساير ملل آن کشوررا به اقتباس از ایرانیان؛ چين و چاينا مي خوانند.
امپراتور «شي هوانگدي» بود كه يكنواخت نوشتن واژه هاي زبان چيني را (صرف نظر از لهجه هاي محلي) اجباري كرد. او با اين باور، كه سيستم هاي سنجش، قوانين، نظامات و پول واحد، موجب پايداري وحدت ملت مي شود، قوانين چين را كه برپايه سنت، رسوم و عادات اين ملت تدوين كرده بود سراسري ساخت و سكه واحد ضرب كرد.
«شي» همانند ساسانيان ما شديدا با ورود اقوام با تمدني پايين به قلمرو خود مخالف بود و نوسازي ديوار چين (متصل ساختن قطعات ديوار قديمي تر كه داراي رخنه بود به هم) كه از آن زمان به همان صورت باقي مانده است به تصميم او صورت گرفت. در سال 1974 در چين و در نزديكي پايتخت آن دودمان كه بعدا بر اثر زلزله ويران شده بود، تاسيساتي در زير زمين كشف شد كه در آنجا مجسمه هاي سفالي هشت هزار نظامي و برخي از آنان سوار بر اسب قرار داده شده بود. «شي» همچنين در منطقه «شيان» چين قصر هاي زيبا ساخته بود.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

زماني که فعاليت هاي ديپلماتيك شاه عباس شدت گرفت

تصویری از شاه عباس يكم

زمستان سال 1002 خورشيدي (ژانويه1624 ميلادي) را زماني نوشته اند كه براي نخستين بار پس از ساسانيان، يك دولت ايراني براي رسيدن به هدفهاي خود راه ديپلماتيك به مفهوم امروز آن در جهان را در پيش گرفت. شاه عباس اول در غرب ايران با مشكل عثماني و در جنوب با دست اندازي اروپائيان به خليج فارس رو به رو بود كه عنصر تازه اي در دنياي مشرق زميني ها بودند. شاه عباس همچنين از ديدار سياحان و سفرنامه نگاران اروپايي از ايران استقبال كرد و سدي در برابر ورود ميسيونهاي مذهبي اروپايي نيز به وجود نياورد. هدف شاه عباس از تشويق سفرنامه نگاران اروپايي به ايران اين بود كه دربازگشت ذهن اروپاييان را نسبت به دولت مذهبي ايران كه در آن ديار شهرت سختگيري نسبت به مسيحيان يافته بود روشن سازند تا وي با فراهم شدن زمينه، برخي از دولتهاي اروپايي را برضد پاره اي ديگر تحريك كند و با خود متحد سازد تا منطقه خليج فارس از نظاميان اروپايي و ناوهاي توپدار آنها پاك شود. به علاوه، شاه عباس تلاش داشت كه به اروپاييان ثابت كند كه عثماني براي آنها خطر است، نه ايران كه رسالتي جز گرد آوردن همه ايرانيان در زير يك پرچم ندارد.
     نقدعلي بيگ و موسي بيگ از جمله سفيران شاه عباس بودند كه در سال 1624 به اروپا فرستاده شدند. سالها پيش از اين، حسينعلي بيگ بيات از جانب شاه عباس به اروپا فرستاده شده بود.
    دولتهاي اسپانيا و پرتغال پس از شکست نظامي پرتغالي ها، چون ياراي ايستادگي نظامي در برابر شاه عباس را در خود نمي ديدند در جريان مذاکره بافرستادگان شاه عياس، فرصت را غنيمت شمرده و در برابر دريافت اجازه صيد صدف در آبهاي بحرين از همه دعاوي خود در خليج فارس دست كشيدند، اما موسي بيگ موفق نشد كه در سال 1625 ميلادي پارلمان هلند را به قبول شرايط مشابهي راضي كند. دولت هلند پيشنهاد موسي بيگ را پذيرفته بود ولي اجراي آن را موكول به تصويب پارلمان كرده بود كه پس از رد آن از سوي پارلمان، موسي بيگ آن را نوعي بازي و كلك اروپايي عنوان داد (ولي دولتهاي دوران قاجارها از اين تجربه موسي بيگ درس نگرفتند).
    در لندن وقتي به نقدعلي اطلاع دادند كه ايران سفير ديگري به نام رابرت شرلي فرستاده است، وي سفارت شرلي را تكذيب كرد و پادشاه انگلستان «دورمركوتون» را از سوي خود به ايران فرستاد تا كسب حقيقت كند كه وي پس از ملاقات با شاه عباس در سال 1626 ميلادي بر اثر سختي راه درگذشت. چند روز پيش از او هم رابرت شرلي كه با برادرش انتوني و 26 انگليسي ديگر در اوايل سال 1598 ميلادي به ايران آمده بودند مرده بود.

اعلام آمادگی پهلوی دوم برای محاکمه شدن در یک دادگاه بین المللی ـ پیشنهاد ایجاد یک دادگاه جهانی برای محاکمه سران دولت ها

شاه برکنارشده، محمدرضا پهلوي، در اقامتگاه خود در جزيره «كُنتادورا» پاناما درمصاحبه اي كه 11 دي ماه 1358 (يکم ژانويه 1980) در «ديلي ميل» لندن انتشار يافت گفت كه در صورت وضع يك قانون بين المللي براي رسيدگي به شكايات عليه زمامداران سابق، حاضراست خودرا به چنين دادگاهي تسليم كند؛ شاكيان شكايات خودرا مطرح سازند و او هم در برابر هر شكايت پاسخ بگويد و اگر محكوم شود به حكم مجازات گردن خواهد نهاد. وي گفته بود كه وجود يك دادگاه برای محاكمه سران سابق زير نظر يك سازمان جهاني بي طرف سبب خواهد شد كه هر دولتمرد ارشد بكوشد كه ضمن اقداماتش شاكي و مدرك جرم برجاي نگذارد كه يك اصلاح اداري بزرگ در دنیا خواهد بود.
اين مصاحبه پس از آن صورت گرفته بود که جمهوري اسلامي استرداد شاه را جهت محاکمه در تهران به دولت پاناما تسليم کرده بود و اين دولت سرگرم بررسي آن بود.

جهانيان: چرا «زلزله بَم» تلفات بسيار به بار آورد؟! ـ تفسير رسانه هاي غرب از زمين لرزه بَم

گزارشهاي مصوّر مربوط به زمين لرزه جمعه 26 دسامبر 2003 بم و تلفات بسيار سنگين آن، شش روز پس از وقوع همچنان خبر اول رسانه هاي سراسر جهان بود. از 29 دسامبر به بعد اين گزارشها همراه با تفسير منتشر شده بود از جمله پاسخ به اين پرسش مخاطبان كه چرا زلزله 23 دسامبر 2003 كاليفرنيا به شدت 6 و 6 دهم ريشتر تنها دو كشته تلفات داشت و زلزله 26 دسامبر بم به شدت6 و 5 دهم ريشتر بيش از 30 هزارتن. رسانه هاي كشورهاي پيشرفته كه با مخاطبان خود از طريق دبير عمومي شان (پابليك اديتور) در تماس دائم هستند براي روشن ساختن آنان به انتشار نظر كارشناسان پرداخته بودند كه ساختمانهاي «خشت و گلي با سقف گنبدي» چگونه اند. طرز سئوالها نشان مي داد كه مخاطبان اين رسانه ها متعجب بودند كه در دنياي امروز، مردم با چه جراتي در خانه اي كه خاك را تبديل به گل كرده و با اين گل خشك زده و پس از خشك شدن خشت با ملاط گل آن را ساخته اند زندگي مي كنند، زيرا كه مي دانند چنين خانه اي در برابر تكان و لرزش مقاوم نيست و فرو مي ريزد. اين مخاطبان ابراز شگفتي کرده بودند كه در يك قرن اخير كه ايران داراي درآمد قابل ملاحظه از نفت شده است چرا در تعويض اين خانه ها اقدام نشده است و .... همين پرسشها سبب شده بود كه هشدار دكتر بهرام عكاشه استاد ژئوفيزيك دانشگاه تهران كه رسانه هاي آمريكا اورا مشاور دولت هم ذكر كرده بودند وسيعا انتشار يابد كه اخطار كرده بود اگر تهران 12 ميليوني كه بر يك گسل تحت الارضي نشسته است دچار زلزله شود، با توجه به وضعيت غيرفني بسياري از ساختمانهاي آن صدها هزار تن تلفات انساني خواهد داشت.

نمونه اي از ريزش ساختمانهاي شهر " بم "

لحن گزارش مطبوعات غرب درباره زلزله بم بگونه اي بود که نويسندگان اين خبرها انتظار نداشتند يک زلزله شش و نيم ريشتري بيش از يک سوم جمعيت منطقه اي را نابود کند. اين سئوال در بسياري از رسانه هاي انگليسي زبان عموميت داشت: آيا ايران داراي ضوابط ساختن مسکن است؟ و اگر چنين ضوابطي وجود دارد چرا اجرا نشده اند. عکسهاي رسانه ها از ويراني هاي بم نشان مي داد که ساختمانهاي تازه ساز هم ويران شده اند، چرا؟. يک زلزله 5 و 9 دهم ريشتري که اول ژانويه 2004 ( هفت روز پس از زمين لرزه بم ) در جزيره تايوان روي داد تلفات نداشت و زيان وارد نساخت.

نامه 715 دانشگاهی در دیماه 1396 به مسئولان کشور که بدون حائل و تشریفات میان مردم حاضر شوند و مطالبات آنان را بشنوند

به گزارش دهم دیماه 1396 خبرگزاری فارس، 715 تن از دانش‌آموختگان و دانشجویان دانشگاه‌های کشور در پی بروز برخی نارضایتی‌ها و ایجاد تجمّعات خیابانی که از هفتم دیماه 1396 و از شهر مشهد آغاز شده بود، طی نامه‌ای به مسئولان ـ از رئیس جمهور، رئیس قوه قضائیه و نمایندگان مجلس، سپاه پاسداران تا فرمانداران و شهرداران ـ از آنان خواستند که بدون حائل و تشریفات، در میان مردم حاضر شوند و مطالبات آنان را بشنوند و در اسرع وقت برای حل مشکلاتِ شان اقدام کنند.
    این خبرگزاری متن نامه و اسامی و تحصیلات همه امضاءکنندگان آن را منتشر ساخته بود.

    این نامه:

    مسئولان محترم جمهوری اسلامی ایران:
    توجه به خواست توده مردم، که صاحبان این کشور هستند، باید در اولویّت همه برنامه‌ها و فعالیت‌های برنامه‌ریزان کشوری باشد.
    مدتی است صدای اعتراض به تنگی معیشت و فساد اقتصادی و نادیده گرفته شدن حقوق ملّت توسط برخی متخلّفان دولتی و خصوصی بلند شده است.
    عدم پاسخ‌گویی، توجیه و حواله مشکلات به دلایل دیگر ـ خارجی یا طبیعی ـ باری از مسئولیت پاسخ‌گویان کم نمی‌کند، چرا که قبول مسئولیت، ضمن قبول همه این مصائب و مشکلات بوده است.
    طبیعی است در صورت توجه به درخواست مردم، همه ما نیز در کنار شما به تلاش همه جانبه برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور خواهیم پرداخت، اما انفعال در برابر خواستهای به حق مردم، اعتراضات را به کام مطالبات تندتر و کشور عزیزمان را به باتلاق ناامنی خواهد کشاند.
    مطالبه صریح ما این است، که به عنوان منتسبین به جمهوری اسلامی و مسئول عن رعیته، بدون حائل و تشریفات در میان مردم حاضر شوید، مطالبات ایشان را با حوصله و سعه صدر بشنوید، از آنان دلجویی و در اسرع وقت برای پاسخگویی و حل مشکلات این مردم غیور و صبور و رنج‌کشیده اقدام کنید.
    ما همچنان بر پیگیری آرمان مهم انقلاب اسلامی که پیگیری حقوق مستضعفین است، نظارت می‌کنیم و تا برآورده شدن خواست‌های به حق این صاحبان اصلی انقلاب، از پای نمی‌نشینیم و مجدانه معتقدیم حضور در جمعِ ولی نعمتان و مردمانی که گلایه مندند و با جریانات آشوبگر سیاسی مرزبندی دارند، می تواند آرامش را به کشور بازگرداند.

اظهارات حسن روحانی در دیماه 1396 درباره اعتراض ها و «حق مردم دانستنِ انتقاد و اعتراضِ قانونی» ـ انتقاد از دانالد ترامپ و یکی ـ دو دولت عَرَب

به گزارش خبرگزاری فارس، عصر دهم دیماه 1396 حجت الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور [رئیس جمهور وقت] در جلسه هیات دولت با اشاره به اینکه در روزهای اخیر [از پنجشنبه هفتم دیماه 1396] شاهد اعتراض ها در برخی نقاط کشور بوده ایم، گفت: این نکته باید برای همه روشن باشد که طبق قانون اساسی و حقوق شهروندی، مردم در بیان انتقادات و حتی اعتراض‌شان کاملاً آزاد هستند؛ اما در عین حال باید توجه کنیم که نحوه انتقاد و اعتراض باید به گونه‌ای باشد که پایان آن منتهی به بهتر شدن شرایط کشور و زندگی مردم شود. حل برخی از این‌ مسایل آسان نبوده و زمان‌بَر است و دولت و ملّت باید برای حل این مشکلات دست به دست یکدیگر بدهند. نقد مردم فقط به اقتصاد نیست، مردم راجع به فساد و شفّافیت حرف دارند و می گویند مسایل باید شفّاف باشد. مردم می‌خواهند در بخش های قانون‌گذاری، اجرایی، قضایی و دیگر بخش‌های کشور، مسایل به وضوح برای آنها تبیین شود تا بتوانند قضاوت دقیقی داشته باشند. اینکه همه نقدهای مردم را به دستگاه اجرایی برگردانیم، بی‌دقّتی است. مردم نسبت به اینکه باید با فساد مبارزه جدّی‌تر شود و چرا مسایل به خوبی برای آنان تبیین نمی‌شود، نقد دارند. انتقاد در همه امور کشور حق مردم است ـ کشور و دولت متعلق به مردم است و مردم باید آنچه را که می‌خواهند به خوبی بیان کنند.
    رییس جمهور [رئیس جمهور وقت] در این جلسه خطاب به وزرا، معاونین و همه مسئولین بخش های اجرایی کشور گفت: باید به طور روزانه مشکلات را با مردم در میان بگذارید، و اگر مسأله‌ای پیش ‌آید، مردم باید بدانند. برای مثال؛ اگر مشکلی در مؤسسات اعتباریِ غیرقانونی وجود دارد، قبل از هر کس ـ رییس بانک مرکزی باید آن را برای مردم توضیح دهد، اگر مشکل زیست محیطی داریم باید برای مردم توضیح دهیم. ما باید با مردم حرف بزنیم. هیچ مسئولی نمی‌تواند بدون ارتباط و استمداد و توضیح با مردم در کار خود موفق باشد.
    رییس جمهور [رئیس جمهور وقت] با تاکید بر اینکه نقد، کاملاً متفاوت با خشونت و تخریب اموال عمومی است، گفت: در عین حال که از نَقد استقبال می‌کنیم و دستگاه‌های مسئول کشور باید زمینه را برای انتقاد و اعتراض قانونی مردم، حتی راهپیمایی و اجتماع قانونمند آنان [که در اصل 27 قانون اساسی به این شرح، آزاد اعلام شده است: تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها، بدون حمل سلاح و به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.] فراهم کنند و این حق مردم است اما، اگر شیوه‌ای برای بیان نقد انتخاب شود که بواسطه آن مردم در زندگی، کسب و کار، رفت و آمد و سرمایه گذاری، دچار تردید و نگرانی شوند و دشمنان دست‌افشانی و پایکوبی کنند، حتما شیوه ای غلط است. دولت گروهی را که بخواهند اموال عمومی را تخریب کنند، یا نظم اجتماعی را بهم بزنند و یا در جامعه اغتشاش ایجاد کنند، حتماً‌ تحمّل نخواهد کرد.
    حجت الاسلام حسن روحانی با اشاره به ابراز شادمانی دشمنان [از تجمعات اعتراضیِ آغاز شده از شهر مشهد]، گفت: این آقایی که [اشاره به دانالد ترامپ] امروز در آمریکا می‌خواهد با مردم ما همدردی کند، یادش رفته که چند ماه پیش ملّت ایران را تروریست نامید. این آدمی که سر تا پایش علیه ملّت ایران است؛ حق ندارد برای مردم ایران دلسوزی کند. این رییس جمهوری آمریکا از نخستین روزی که به کاخ سفید [کاخ سفید واشنگتن] آمده علیه ملت ایران اقدام کرده، ازجمله برای رفت و آمد به آمریکا، ارائه ویزا و مسایل مالی و بانکی مردم ما هر روز مشکل درست می‌کند. بنابراین، کسی که روزانه و به طور مداوم علیه ایران تلاش می‌کند، نمی‌تواند دلسوز ملت ایران باشد. همچنین آن یکی ـ دو دولت عرب منطقه نیز که در طول این چند سال علیه ملت ایران تلاش کردند نمی‌توانند برای ملت ایران دلسوزی کنند.
    روحانی با بیان اینکه این یکی ـ دو دولت عربِ منطقه که هیچ‌وقت با مردم ایران میانه خوبی نداشته اند و این روزها پایکوبی می‌کنند، این سئوال را به میان آورد که آیا این شیوه اعتراض، شیوه‌ای دقیق و به نفع مردم بوده و یا به نفع دیگران؟. توقّعات و مطالبات مردم، توقّعات و مطالبات درستی است، اما اگر شیوه‌ای انتخاب شود که در بیان مطالباتِ به حق‌، افرادی داخل شوند و سخنانی ناصحیح، غلط، ناروا، مشکل‌آفرین، دشمن شادکن و ‌نگران کننده مطرح کنند، قابل قبول نیست و همه باید به این نکته توجه داشته باشند.
    روحانی اظهار داشت: امروز وضعیت و شرایط ما نسبت به گذشته بهبود یافته است اما معنای‌ آن این نیست که همه مشکلات مردم حل شده است. کاهش قدرت خرید مردم از 5 - 6 سال پیش هنوز به طور کامل جبران نشده است؛ مردم مشکلاتی دارند و این مشکلات باید حل شود. من از جوانان و سایر مردم درخواست می‌کنم که روی راه حل مسایل بیشتر دقّت کنند. ما در کشور مشکل هوا، ریزگرد، آب، اشتغال و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی گوناگون داریم؛ باید با فساد مبارزه کنیم و همه مردم بتوانند روی اَعمال ما نظارت کنند. این مسایل وجود دارد و باید حل و فصل شود. اما چه راهی را باید انتخاب کنیم؟، راه درست و منطقی.
    رییس جمهور [رئیس جمهور وقت] سپس از همه مقامات امنیتی و نیروهای انتظامی که رفتارشان با مردم، رفتار خشونت‌آمیزی نبوده و شکیبایی خودشان را حفظ کرده اند تشکر کرد.

    تیترهای صفحات اول شماره های دوشنبه 11 دیماه 1396 چند روزنامه تهران از اظهارات حسن روحانی و ...:

دلار آمریکا دهم دیماه 1396 در صرّافی های تهران به 4هزار و 310 تومان و سکه طلا به یک میلیون و 462 هزار تومان رسیده بود

طبق گزارش وبسایت های خبری، دلار آمریکا دهم دیماه 1396 در صرّافی های تهران به 4هزار و 310 تومان و سکه طلا به یک میلیون و 462 هزار تومان رسیده بود. نگاهی به صفحه اول شماره 11 دیماه 1396 روزنامه اقتصادیِ «جهان صنعت» چاپ تهران در این زمینه:

*این روزنامه ترجمه مقاله تحلیلی یوشکا فیشر وزیر امور خارجه پیشین آلمان درباره وضعیت خاورمیانه ـ حال و آینده ـ را نقل کرده بود که سی ام دسامبر 2017 در نشریه «زود دویچه» چاپ شده بود.
می توان متن فارسی این مقاله را که نتیجه تجربیات فیشر است در وبسایت دویچه وله فارسی (صدای جهانی آلمان) با نوشتن کلمات «یوشکا فیشر» در پنجره جستجو به دست آورد و مطالعه کرد و یا کُپی گرفت.

در دنياي كشورداري

سالگرد اجراي نظام ماليات بردرآمد در فدراسيونِ آمريكا (USA) که از ژانویه 1862 به اجرا درآمد

قانون جاری ماليات بردرآمد آمريكا از ژانویه 1862 به اجرا درآمد كه به موجب آن ميزان ماليات ها برحسب درآمد خانوار تصاعدي شده است. پیش از چند تغییر تعرفه، خانوارهايي كه زير 600 دلار درآمد داشتند 3 درصد، بالاي 600 دلار 5 در صد، بالاي هزار دلار 7 در صد و ... باید می پرداختند. تعرفه ماليات بر درآمدهاي اتفاقي (باد آورده) و درآمد ناشي از سرمايه گذاري (كپيتال گين) مثلا معاملات مستغلات، سهام، طلا و ارز با درصدی بالاتر تعیین شد که تاکنون تغییر چشمگیر نکرده است و .... قرارشد که هزینه شهرها از محل عوارض دریافتی از اموال شخصی مثلا خانه (بعدا اتومبیل اضافه شد) و ... تامین شود. در حال حاضر در آمریکا، عوارض (مالیات شهری) یک خانه 170 هزار دلاری (160 میلیون تومانی) در سال کمتر از 1700 دلار نیست و عوارض سالانه اتومبیل برحسب بهای اتومبیل تا 4 درصد است. هزینه های ایالت از مالیات فروش تامین می شود که 4 تا 8 درصد است. به عبارت دیگر، خریدار یک جنس هنگام خرید از فروشگاه، علاوه بر بهای جنس باید همانجا و فی المجلس درصد مالیات ایالت را هم بپردازد. همین مالیات عامل قدرتمندی دولت فدرال و ثروتمندی شهرهای آمریکا شده است.
قانون مالیات، آمریکاییان را مکلّف کرده است که خودشان مراجعه كنند و پيش از نيمه آوريل هر سال مالياتشان را محاسبه و بپردازند و سپس رسيدگي براي درست و نادرست بودن محاسبه آغاز خواهد شد. كسي كه به موقع ماليات خود را نپردازد و يا گزارش دروغ بدهد و حسابسازی و تقلب كند شديدا مجازات خواهد شد. در اين زمينه بنجامين فرانكلين گفته است كه از دو رويداد گريزي نيست؛ يكي مرگ و ديگري پرداخت ماليات. همین شهرت مالیاتی بود که دولت های پیشین ایران (قاجارها و پهلوی) برای حل مسئله هزینه های دولت و شهر از آمریکا مستشار مالیه استخدام می کردند که معروفترینشان مورگان شوستر و دکتر میلسپو بودند.
جامعه شناسان دير زماني است كه به اين نتيجه رسيده اند كه بزرگي يک كشور و تمدن آن نسبت مستقيم با قوانين مالياتي و دقت در جمع آوري آن دارد و تاريخنگاران بر اين باورند كه ميزان ميهندوستي مردم بستگي مستقيم با وسواس ايشان به تاديه ماليات دارد كه ميهن را نيرومند و استوار نگهميدارد. استادان علوم سياسي گويند: مردمي كه ماليات دهند و چرخهاي كشور از اين درآمد بكار افتد با تمام وجود مراقب سوء استفاده گران از اموال عمومی و معاملات دولتی خواهند بود. همين دانشمندان عقيده دارند دولتي كه نتواند و يا نخواهد مالياتها را دقيقا جمع كند از ملت خود هراس دارد . به نظر اقتصاددانان، دولتهايي كه از فروش ثروتهاي ملي مثلا نفت كه كالايي تمام شدني است پول به دست مي آورند نبايد اين پول را صرف هزينه هاي جاري خود كنند بلكه اين پول بايد در تبديل ثروت ملي بكار رود و صرف سرمايه گذاري هاي اساسي و جایگزین ثروت از دست رفته شود . در كشورهاي اروپايي نظير سوئد و آلمان و همچنین کانادا تعرفه ماليات بردرآمد بيش از آمريكاست.

ساير ملل

تقويم نويسان اروپايي، شوراي عالي مسيحيّت و نخستين روز سال ميلادي

امروز یکم ژانويه و آغاز سال ميلادي تازه است. تقويم نويسهاي اروپايي در طول زمان براي خود پنج تقويم در نظر گرفتند كه در همه انها يكم ژانويه نخستين روز سال ميلادي بوده است.
يكي از اين تقويم ها، تقويم ژوليان است كه مبدأ آن سال 153 پيش از ميلاد است. ديگري تقويم سزار (اسپانيا) است با مبدأ 38 پيش از ميلاد. مبدأ تاريخ اكسيون سال 30 پيش از ميلاد و مبدأ تقويم پيسا سال يك پيش از ميلاد است و نيز تقويم گريگوري كه این تقویم به تدريج تقويم ميلادي يونيورسال و جهاني شده و نيز قرار بر اين شده است كه تاريخ عمومي با آن نوشته شود و سال انعقاد قراردادها و رويدادها به آن تبديل گردد. ذكر تقويم ملي در كنار آن بلامانع است.
شوراي عالي مسيحيت در اجلاس خود در شهر رم كه یکم ژانويه سال 1622 برگزار شد، «یکم ژانويه» را به عنوان نخستين روز سال نو اروپاييان [مسیحیان] پذیرفت و اعلام داشت. تا آن زمان، مقرّ پاپ 25 مارس (برحسب سال، چهارم و يا پنجم فروردين) آغاز فصل بهار را كه از ديرگاه، نوروز ميترائيست هاي اروپايي به اقتباس از نوروز ايرانيان بود نخستين روز سال مي دانست و برگزار مي كرد. به عبارت ديگر پاپ ها از سال 313 ميلادي كه امپراتوران رومي دست از آزار مسيحيان برداشتند تا سال 1622 به مدت بيش از 13 قرن نوروز ايراني را به عنوان آغاز سال نو خود برگزار مي كردند . نوروز ايراني شامل هفت روز است، نه يک روز (روز اول فصل بهار).

سالروز پيروزي انقلاب كوبا و آغاز حكومت فيدل كاسترو

كاسترو پس از پيروزي انقلاب، براي مردم كوبا
از برنامه هاي خود سخن مي گويد

«باتيستا» كه اورا «ديكتاتور كوبا و عامل بيگانه» توصيف كرده اند در آخرين روز سال ميلادي 1958 بر اثر فشار نيروهاي انقلاب، به جمهوري دومينيكن گريخت و پناهنده اين دولت شد و يکم ژانويه سال 1959 فيدل كاسترو رهبر انقلاب، پيروزي آن را اعلام داشت و زمام امور را به دست گرفت.
     كاسترو که در نوامبر 2016 و در 90 سالگی درگذشت در نطق يکم ژانويه سال 1959 خود گفت كه علاقه مند به حكومت كردن بر كسي نيست؛ تنها به نام مردم كوبا و تا زماني كه احساس كند انقلاب، ديگر تهديد نمي شود زمام امور را به دست خواهد داشت. آرزو و هدف او تنها تامين رفاه برابر براي مردم كوبا و بازگرداندن احترام و حيثيت به آنان و اجراي برنامه هاي آموزش و پرورش و درمان يكنواخت و رايگان و تامين بازنشستگي همگاني و زدودن اندوه و نگراني از بيكاري و تبعيض، و حذف نظام طبقاتي از فرهنگ كوباييان است.
     كاسترو سه روز بعد در سخنراني ديگري كينه توزي، فرصت طلبي، آزمندي و جاه طلبي را آفته اي يك جامعه خواند.

كاسترو در ژانويه 1959 اين چنين وارد هاوانا شد

كاسترو در سومين نطق پس از پيروزي انقلاب گفت كه از آن نگران است كه انقلابيون واقعي و دلسوزان مردم و همرزمان او از صحنه كنار بروند و با كناررفتن آنان، فرصت طلبان جايشان را بگيرند و انقلاب را از هدفهايش دور سازند و منحرف و متلاشي كنند. وي از كوبائيان خواست كه مانع خروج پدران انقلاب از صحنه شوند كه تماميت و حاكميت كوبا از دست خواهد رفت. كاسترو گفت كه اجازه نخواهد داد سياستي از خارج بر كوبا تحميل شود و مردم كوبا خودشان الگو و استاندارد براي نظام اجتماعي، اقتصادي و سياسي شان تعيين خواهند كرد و معمار آينده بناي جامعه و نظام اجتماعي شان خواهند بود. وي تاكيد كرد كه هر ملتي حق دارد خط خودش را دنبال كند و در اين راه استقلال كامل داشته باشد.
    یکم ژانویه سال 2009 انقلاب کوبا 50 ساله شد. نظام سوسياليستي کوبا برغم ادامه تحریم دولت واشنگتن که از دهه 1960 آغاز شده به راه خود (سوسیالیسم) ادامه می دهد، بی سواد ندارد و مردم آن هم دغدغه بیکاری و بازنشستگی ندارند و در سال 2008 چند توفان دریایی ویرانگر را تحمل کرده است.
    یکم ژانویه در عین حال روزی است که در سال 1899 نيروهاي آمريكايي پس از شكست دادن اسپانيا، كوبا را كه از مهاجر نشينهاي قديمي اسپانيا بود تصرف كردند و تا سال 1902 در آنجا مستقر بودند و پایگاه دریایی آمریکا در گوانتانامو کوبا یادگار همان زمان است. فيدل کاسترو متولد 1926 در پي يک بيماري، از سال 2008 و در 82 سالگي اختيارات حکومتي اش را با تصويب پارلمان کوبا به برادرش رائول که پنج سال از او کوچکتر است واگذار کرد و از آن پس تا آخرین سال عُمر به کار نوشتن مقاله و کتاب و دادن نظر پرداخته بود. مقالات او پس از قرارگرفتن در وبسایت مربوط، به زبانهای مختلف ترجمه و در رسانه های سراسر جهان منتشر می شد.
     فيدل کاسترو در دهه يکم قرن 21 شاهد پيروزي خط خود در آمريکاي لاتين و روي کارآمدن چپگرايان در اين منطقه بود که تا زنده بود سران این کشورها در هر فرصتي به کوبا مي رفتند و با او ملاقات و مشورت مي کردند. در پاييز 2008 سران روسيه و رژيم پکن در ديدار از کوبا با کاسترو ملاقات هاي طولاني داشتند و بعدا در گفتار خود از او تمجيد کردند و نماد مقاومت و عشق به مردم خواندند.
    در يکم زانويه 2008 و به مناسبت پنجاهمين سالروز پيروزي انقلاب کوبا، آژانس فرانس پرس يک جدول عکس و يادآوري رويدادهاي انقلاب کوبارا منتشر ساخته بود که در زير از رسانه هاي مشترک اين خبرگزاري کُپي شده است:

تصاوير فيدل کاسترو و انقلابيون مسلح در جريان انقلاب در دسامبر سال 1958

سران انقلاب در راهپيمايي نخستين سال پيروزي (يکم ژانويه 1960)

فيدل کاسترو که در نوامبر 2016 درگذشت در 4 مرحله عمر ـ عکس سمت چپ در فوريه 2012 از او گرفته شده است

راز ترقي غرب از دیدگاه گي موله

guy Mollet

گي موله guy Mollet نخست وزير وقت فرانسه در مراسم ژانویه سال 1956، رقابت تاريخي فرانسويان و انگليسيان را كنار گذارد و گفت: «مَگناكارتا ـ منشور بزرگ» كه پانزدهم ژوئن سال 1215 با تهديد و زور به امضاي پادشاه وقت انگلستان رسانده شد و پايه حكومت پارلماني اين كشور و حکومت هاي پارلماني ديگر قرار گرفت، راز ترقي دنیای غرب است، زيرا كه در آن جان و مال و آزادي مردم از تعرّض خودسرانه مصونيّت يافته است و از آن پس، دست مردمي كه آن را پذيرا شده بودند (غرب) براي پيشرفت باز شد.
گی موله یک سوسیالیست بود و خواهان ایجاد اتحادیه اروپاییان. وی در طول نخست وزیری خود دست به اصلاحات متعدد زد، ولی چون با ملّی شدن آبراه سوئز که حق مصریان بود مخالفت کرد تا حدّی محبوبیّت جهانی خود را از دست داد. وی که 31 دسامبر1905 به دنيا آمده بود سوم اكتبر 1975 درگذشت.

حذف «4 صفر» از اسكناسهاي لهستان! ـ بی نتیجه

دولت لهستان از ژانويه 1995 اسكناس هاي اين جمهوري را، بدون تغيير نام پول ملي، با حذف چهار صفر از سمت راست آنها چاپ و رايج ساخت. علت اين اقدام؛ توّرم شديد پول در اين كشور در نيمه اول دهه 1990 و پس از حذف نظام سوسياليستي بود. با اين عمل، اسكناس هاي ده هزار زولتي= زووتي(Zloty) لهستان يك Zloty شدند. دولت ونزوئلا که دچار تورم پول بود به بررسي نتیجه اقدام لهستان پرداخت تا اگر نتيجه بررسي مثبت باشد چند صفر از اسكناس هاي خود را حذف كند. بررسی ها نشان داد که اقدام لهستان نتیجه مورد نظر را نداشت و تأثیر روانی منفی بر لهستانی ها گذارده بود.
لهستان كه در سال 2004 به اتحاديه اروپا پيوست هنوز نتوانسته است به «يورو ـ زون» ملحق شود و «يورو» پول واحد کشورهاي عضو اين اتحاديه را پول رايج خود کند.

انگلوساكسونيسم

عراقي ها در ژانويه سال 1989 عنواني که داراي پسوند «ايسم» است به رفتار كشورهايي از جمله انگلستان، امريكا، كانادا، استراليا و ... دادند كه ظاهرا باقي مانده و مي رود كه مصطلح شود و آن اطلاق «انگلوساكسونيسم» است.
عراقي ها دليل ساختِ اين عنوان را «رفتار و طرز تفكر مشابه» مردم اين كشورها ازجمله مقاماتِ شان بيان داشته اند.

تازه ترين فرضيه براي تأمين اقتدار يك ملت

اعلاميه دولت جمهوري دمكراتيك خلق كره به مناسبت آغاز سال ميلادي 2003، به عنوان منادي فرضيه سياسي تازه اي در جهان تلقي شده است. اين دولت در اعلاميه خود تاكيد كرده بود كه سياستش را بر پايه قدرت نظامي و دادن اولويت به تقويت ارتش قرارداده است، زيرا وضعيت موجود جهان كه با همه ادوار تاريخي گذشته متفاوت است آن را ايجاب مي كند. ما مي خواهيم كه از لحاظ نظامي نيرومند باشيم.
    فرضيه هاي موجود بر پايه سياست تقويت اقتصاد و ... بوده است كه تصميم دولت خلق كره فرضيه تازه اي را به ميان آورده است كه به مصداق اين شعار قديمي ايرانيان است:

    برو قوي شو اگر راحت جهان طلبي
    كه در نظام طبيعت ضعيف پا مالَست

    دولت جمهوري دمكراتيك خلق كره (کره شمالی) در اجرای همین فرضیه، اتمی ـ موشکی شده است.

روزی که فيدل کاسترو گفت که مردم بوليوي با انتخاب «مورالِس» در جهان زلزله پديد آوردند ـ پيش بيني کاسترو در مورد توطئه که تحقّق يافت

كاسترو در مراسم استقبال از مورالس (دسامبر 2005)

«اِوو مورالِس Evo Morales» سوسياليست معروف آمريكاي لاتين همانند ساير سوسياليست ها كه در آمريكاي لاتين به قدرت رسيده بودند پيش از به دست گرفتن زمام امور کشورش، سي ام دسامبر 2005 براي ملاقات با فيدل كاسترو رهبر وقت كوبا (که هنوز بازنشسته نشده بود) به هاوانا رفته و مورد استقبال شايان قرار گرفته بود. مورالس متولّد 26 اکتبر 1956 در انتخابات پاییز 2005 به ریاست کشور بولیوی انتخاب شده بود که از ژانویه 2006 زمام امور این کشور را به دست گرفت و تا نوامبر 2019 در این مقام بود که قربانی یک کودتا شد. او دولت واشنگتن را محرّک این کودتا بیان کرده و گفته است که واشنگتن نه تنها چشم دیدن سوسیالیست ها را ندارد بلکه چشم به معادن بولیوی بویژه معادن لیتیوم داشته است که بولیوی 60 درصد لیتیوم جهان را در دل خود دارد. مورالس که پیش از رئیس کشورشدن، نماینده پارلمان بود رهبر حزب «جنبش به سوی سوسیالیسم» است.
    فيدل كاسترو که هنوز بازنشسته نشده بود در مراسم استقبال از مورالس گفت كه مردم بوليوي با انتخاب مورالس، در جهان زلزله ايجاد كردند ـ زلزله اي كه سلطه گران را تكاني شديد داده است. كاسترو در فرودگاه هاوانا مورالس را درآغوش كشيد. مورالس با يك هواپيماي ساخت روسيه به هاوانا سفر كرده بود. وي همانند هوگو چاوس رهبر وقت ونزوئلا، لباس معمولي و گاهي سرخرنگ بر تَن مي كند.
    مورالس در سخنان خود در فرودگاه هاوانا خطاب به مردم كوبا و همه ستمديدگان جهان قول داد كه در كنار دولت هاي ضد امپرياليست مبارزه و جبهه آنها را تقويت خواهد كرد. مورالس به دليل بومي بودن (از بومیان قاره آمریکا و اصطلاحا؛ سرخپوست) مورد احترام و علاقه خاص جهانيان است كه شرح مصائب سرخپوستان را پس از مهاجرت اروپاييان به قاره آمريكا خوانده اند. اين علاقه بويژه در چين، سراسر اروپا و هند به وضوح ديده مي شود. 88 درصد جمعیت 12 میلیونی بولیوی از بومیان و یا دو رگه ها هستند. مورالس دو روز پيش از چهل و هفتمين سالروز انقلاب كوبا وارد هاوانا شده بود. کاسترو در دیدار با مورالس به او گفته بود که مراقب توطئه های آمریکا و راستگرایان آمریکای لاتین باشد. فیدل کاسترو در نوامبر 2016 و در 90 سالگی درگذشت.

    مرور زمان نشان داد که پیش بینی «فیدل کاسترو» درست بود. در پی انتخابات پائیز 2019 و حائز اکثریت شدن مورالس در آن، مخالفانش به اشاره غرب تظاهراتی محدود براه انداختند و چند ژنرال از جمله رئیس پلیس با استفاده از این فرصت (نقشه خارجی) از او خواستند که کناره گیری کند (نوعی کودتا) که مورالس به مکزیک و از آنجا به آرژانتین رفت. چون رئیس و معاون سنای بولیوی که از حزب مورالس (حرکت به سوی سوسیالیسم) بودند به حالت اعتراض کناره گیری کرده بودند، یک بانو سناتور به نام Jeanine Anez رئیس موقت کشور شد. تجدید انتخابات با یک تأخیر نسبتا طولانی به بهانه شیوع بیماری کووید ـ 19 انجام شد که مردم بولیوی مخالفان مورالِس را شکست دادند و دوست او Luis Acre از اعضای حزب «حرکت به سوی سوسیالیسم» و قبلا عضو کابینه مورالس را با یک اکثریت چشمگیر به ریاست جمهوری بولیویِ یک میلیون و یکصد هزار کیلومتری 12 میلیونیِ معدن دار و حاصلخیز انتخاب کردند و مورالس با استقبال وسيع هموطنانش به وطن بازگشت، رهبري حزب خود را بدست گرفت و کسی هم مجازات نشد ـ رفتاری نظیر نلسون ماندولا در فدراسیون آفریقای جنوبی.

افشاگري ديپلمات انگليسي درباره فعاليت اينتليجنس سرويس و مقاصد آمريکا در مناطق فرارود، خاورميانه و ...

Craig Murray

«كرگ موري Craig Murray» سفير پیشین انگلستان در ازبكستان به رغم مخالفت دولت متبوع، يکم و دوم ژانویه 2006 بخش دیگری از اسناد محرمانه درباره فعالیت های اينتليجنس سرویس انگلستان (ام. آي ـ 6) در آسیای میانه (منطقه فرارود) و نیز درک نقشه ها و مسائل را در «وبسايت» خود قرارداد و رسانه ها در سراسر جهان به نقل و تفسیر آنها پرداختند. وی که از سال 2002 تا 2004 سفیر انگلستان در ازبکستان بود از دومین سال این ماموریت به افشاگری دست زده بود و از دسامبر سال 2005 به مصاحبه و قراردادن تدریجی اسناد و مطالب در وبسایت خود اقدام کرده بود. «موری» سپس در این زمینه و طرح کشیدن لوله انتقال گاز منطقه خزر از راه افغانستان به پاکستان و هند و دادن ارتباط میان طرحهای غرب در آسیای میانه و مبارزه با القاعده و تروریسم، فعالیت های کمپانی نفتی آمریکایی «یونوکل» در آسیای میانه و آسیای جنوبی و ازجمله ایجاد دفتر در قندهار دو کتاب با عناوین «قتل در سمرقند» و «دیپلماسی کثیف» منتشر ساخت و غرب را متهم ساخت که با هدف تامین منافع، حتی از دیکتاتورها حمایت می کند.
     «كرگ موري» اواخر دسامبر 2005 يادداشت هاي مربوط به استفاده اينتليجنس سرويس انگلستان از اطلاعات به دست آمده از طريق شكنجه دستگيرشدگان و افراد مورد سوء ظن در ازبکستان را نيز همراه با مطالب حساس ديگر در «وبسايت» خود قرار داده بود.
     در پي اعتراض دولت لندن به اين عمل كه آن را مغاير قوانين انگلستان و عرف ماموريت دیپلماتیک خوانده است، موري از مقام خود كناره گيري کرد.
     به گفته کرگ موري که مقام دانشگاهي هم داشته و نامزد نمايندگي مجلس انگلستان هم شده است، اينتليجنس سرويس انگلستان برغم تذكر او، جهت استفاده بعدي و شناختن همكاران تروريست ها در خاك انگلستان اطلاعاتي را كه دولت ازبكستان با شكنجه افراد، از آنان درباره تروريسم به دست آورده بود مورد استفاده قرارداد. در برابر اعتراض او كه استفاده از اين اطلاعات كه معلوم هم نيست درست باشند مغاير قوانين انگلستان است، ويليام مايكل وود (داراي لقب «سر» و مقام اطلاعاتي انگلستان) در جواب به وي نوشت كه قانون مي گويد كه مراجع قضايي نبايد از اعترافاتي كه براثر شكنجه و ارعاب به دست آمده است استفاده كنند، نه «ام. آي ـ 6». موروي گفته است که اين تفسير «سر مايكل وود» از قانون هم عملي غيرقانوني بوده است. اين اطلاعات غير قانوني پس از تحليل در اينتليجنس انگلستان به «سيا» منتقل و براي بسياري از مردم دردسرساز شده است.
    «موري» درباره مسائل ديگر گفته بود كه تنها 65 درصد مردم ازبكستان، ازبك هستند و تقسيمات جغرافيايي آسياي ميانه مصنوعي است و ريشه مشكلات و درگيري هاي بسيار در آينده. ولي غرب به اين مسئله توجه ندارد زيرا كه آسياي ميانه در دريايي از نفت شنا مي كند. غرب مي خواهد اين نفت را از طريق افغانستان و پاكستان صادر كند، ولي اين كار هم بدون درگيري با روسيه و احیانا چین امكان پذير نيست. روسيه هنوز در آسیای مرکزی ستون پنجم و ايادي فراوان دارد و چين به آرامي و با گسترش همکاري هاي اقتصادی دارد در آسياي ميانه نفوذ مي كند. چین می خواهد کاشغررا [منطقه ای در منتهی الیه غرب چین و مجاور تاجیکستان و افغانستان] به یک کانون اقتصادی و مرکز قدرت خود در آسیای میانه و آسیای جنوبی تبدیل کند. پاکستان به چین بیش از آمریکا اعتماد دارد و خواهان ادامه و گسترش دوستی با آن است. حال آنکه آمریکا نمی خواهد در پاکستان دولتی برسر کار باشد که ساز دیگری بزند. به باور تفسيرنگاران، به این ترتیب موري ریشه عملیات نظامی در افغانستان را به دست داده است.
    از اطلاعاتی که «موري» در وبسایت خود قرارداده بود چنین برمی آید که اظهارات گاه به گاه مقامات آمريكا مبني بر لزوم گسترش دمكراسي در خاورميانه، بهانه بسط نفوذ است. استفاده آمریکا از حربه دمکراسی یک اهرم ترس برای سران دولتهای عربی حوزه خلیج فارس و دریای سرخ است. آمريكا قصد دارد در خاورميانه حضور نظامي دائمي داشته باشد و این حضور نظامي در عراق مآلا مطابق فرمول حضور آن در ژاپن خواهد بود. مسئله دار بودن مرزهای عراق و وجود اختلافات نژادی و مذهبی در این کشور و امکان انتقال این مسائل به کشورهای همسایه کمک بسیار به طرح ها و برنامه های سیاسی آمریکا خواهدکرد. در نظر آمریکاییان، خاور میانه منطقه ای است منحصر به فرد در جهان و حضور در این منطقه یعنی کنترل جهان. ایرانی تبارها هنوز از غم ازدست دادن یکپارچگی و امپراتوری خود خارج نشده اند که روس تبارها دارند به همان اندوه دچار می شوند و .... تاجیکهای آسیای میانه و آسیای جنوبی [افغانستان] چشم به ایران دارند ولي غرب نزدیک بین شده و به اين مسائل و موضوعات عمیق توجه ندارد. رقابت قدرت های بزرگ برسر نفوذ در تاجیکستان ادامه دارد ولي بنظر مي رسد که تاجيکها به ايران اعتماد بيشتري دارند.
    مرور زمان و رویدادهای بعدی ازجمله درگیری قرقیزها و ازبکها در سال 2010 در یک منطقه جنوبی جمهوری قرقیزستان درستی آن حدس ها را ثابت کرده است.

انفجار در يك بازار مسيحيان اندونزي و قطع فروش گوشت خوك

حمل جنازه يكي از مقتولان

در آستانه نوروز ميلادي ـ یکم ژانویه و آغاز سال 2006 در بازار مسيحيان در ايالت «سولاوسي» اندونزي بمبي منفجر شد كه بر اثر اين انفجار هشت تن كشته و 45 نفر ديگر مجروح شدند و فروش گوشت خوك در ساير بازارهاي مسيحيان منطقه متوقف گرديد. رسم بر اين بوده است كه مسيحيان اندونزي در شب سال نو خوراك تهيه شده از گوشت خوك هم در سفره خود گذارند كه اسلام مصرف آن را حرام اعلام، و منع كرده است.
در «سولاوسي» اندونزي شمار چشمگيري مسيحي زندگي مي كنند كه ميراث تبليغات ديني اروپائيان در طول استعمار هلند بر اندونزي بوده است. به علاوه، سكنه اروپايي «سلاوسي» در دوران استعمار زيادتر از نقاط ديگر اندونزي بود.
مسيحيت در قرن پانزدهم با استعمار هلند، وارد سرزمين اندونزي (در آن زمان معروف به هندِ هلند) شد. جمعيت اندونزي از هر كشور اسلامي ديگر بيشتر است. مجمع الجزایر اندونزی جمعا حدود یک میلیون و نهصد و سه هزار کیلومتر مربع وسعت و 270 میلیون جمعیت دارد. نام اندونزی به معنای جزایر هندی از قرن هجدهم مصطلح شده است.

... و در چنین اوضاعی سال 2010 آغاز شده بود

سال میلادی 2010، در حالی آغاز شد که بحران مالی جهانی و ضعف دلار آمریکا برنگرانی ها و دامنه بیکاری افزوده بود. دلار آمریکا در همین روز در سال 1951 پای به دایره جهانی شدن گذارده بود زیرا که دولت وقت آمریکا (ترومن) در این روز 13 میلیارد و 300 میلیون دلار (دلار دارای پشتوانه طلا، نه دلار امروز) اختصاص به نوسازی اروپای جنگزده داده بود و همین اقدام دلار را پول جهانی کرد که ادامه دارد و چند تلاش در سال 2008 برای جایگزین کردن آن از مرحله حرف خارج نشد و همین کوتاه آمدن، ملتهارا نسبت به مقامات دولتی دچار تردید کرده است. وضعیت آینده عراق از ابهام خارج نشده بود. عمليات نظامي در افغانستان شدت بيشتري يافته بود، از جاگير شدن بحران در پاکستان خبر مي رسيد و یمن در مسيري قرار گرفته بود که مي رفت تا افغانستان دیگری شود. روسیه درست ده سال پس از کناره گیری یلتسین (31 دسامبر 1999) و تفویض اختیارات به ولادیمیر پوتین هنوز نتوانسته بود به جایگاه پیشین (قبل از فروپاشی شوروی) بازگردد. اخلاقیات همچنان در سراشیبی سقوط قرارداشت، مادیگری رو به گسترش و از مکراسی تنها نامی باقی مانده بود و رسانه های گروهی و دستگاههای کمکی آنها بیش از همیشه فلسفه وجودی خودرا ازدست می دادند و ابزار دست دولتها، سیاستبازها، دولتسازها، قدرت طلبان و سوداگران می شدند و .... اینترنت، سلفون و ابزارهای تکنولوژی پیشرفته بیش از گذشته کنترل مردم را به دست گرفته و واسطه میان آنان شده بودند. کاهش بهای لپ تاپ به 190 دلار (کمتر از 190 هزار تومان) که در آگهی های فروشگاههای آمریکا مشاهده شد و گسترش توجه و علاقه مندی به داشتن «مینی لپ تاپ» های کوچکتر از یک کتاب معمولی و سبکتر از یک کیلوگرم مردم را درگوشه و کنار جهان به هم نزدیک و آگاه از احوال یکدیگر کرده و بسیاری از مشاغل سنتی را به تعطیل کشانیده بود.

برخي ديگر از رويدادهاي 1 ژانويه

1557: ژاك كورتيه كاشف فرانسوي كانادا درگذشت.

1772: چِك مسافرتي در انگلستان به جريان گذارده شد.

1785: روزنامه «ديلي يونيورسال رجيستر» نام خود را به «تايمز لندن» تغيير داد.

1788: تايمز لندن به تايمز تغيير نام داد كه اين نام را تا به امروز حفظ كرده است.

1899: نيروهاي آمريكايي پس از شكست دادن اسپانيا، كوبا را كه از مهاجر نشينهاي قديمي اسپانيا بود تصرف كردند و تا سال 1902 در آنجا ماندند.

1901: سرزمین استراليا مركب از مهاجران انگليسي و در نخستين سالها ـ انتقال زندانيان (مجرمین و خلاف کاران انگلیسی) به آنجا كه با كشتار بيشتر بوميان بر جايشان قرار گرفته بودند جامعه مشترك المنافع استراليا وابسته به انگلستان شد.

1914: نخستين شركت مسافرت هوايي درجهان در فلوريداي آمريكا آغاز بكار كرد، ولي در این زمان مردم هنوز از مسافرت با هواپيما بيم داشتند.

1923: دولت وقت ايران ژنرال «وستداهل» سوئدي را از رياست پليس ايران بركنار كرد.

1925: یکم ژانویه 1925 شهر كريستيانیا (پايتخت نروژ) پس از گذشت درست سه قرن، به نام قدیمی خود «اُسلو» بازگشت داده شد. این شهرِ 700 هزار نفری و با حومه اش یک میلیون و ششصد هزارنفری که در سال 1048 ساخته شده است در حریق 1624 ویران گردید که پادشاه دانمارکی ـ نروژی کشور آن را بازسازی کرد و به نام او، به «کریستیانیا» تغییر نام داده شد.

1951: باتري اتمي ساخته شد.

1935: نخستین ارسال عكس از راه دور با استفاده از سیم تلفن و تکنولوژی مربوط صورت گرفت که پایه ارسال عکس راديويي به نام «راديوفتو wirephoto» بود که تا پیش از ارسال اینترنتی، خبرگزاری های بزرگ عکس های خبری را به طریقه رادیوفتو برای رسانه های مشترک خود می فرستادند. نخستین ارسال، عکس برخورد دو کشتی باهم در سال 1935 در خلیج سانفرانسیسکو از این شهر به نیویورک بود.

1969: (1348 هجری خورشیدی) تهران به ده منطقه شهرداري تقسيم شد و برزنها عنوان شهرداري منطقه گرفت.

1970: 31 دسامبر 1970سالوادور آلندهِ سوسياليست رئيس جمهوری شيلي معادن زغال سنگ اين كشو را ملّي كرد و به این مناسبت اعلام داشت که منابع طبیعی و تاسیسات بزرگ یک کشور به یکایک اتباع تعلق دارد و نمی تواند منطقا در کنترل یک و یا چند کمپانی ـ داخلی و یا خارجی و مختلط قرار داشته باشد. برتری یافتن یک گروه در جامعه که مآلا ناآرامی و طغیان و در نتیجه تخریب به دنبال خواهد داشت عمدتا نتیجه وجود فساد اداري در یک جامعه است و برتری يافتن اين چنيني نتیجه تفاوت درآمد و ثروت است که عمدتا از وجود انحصار در یک جامعه و نیز تملک منابع عمومی توسط افراد خاص حاصل می آید. دکتر آلنده (یک پزشک) متولد 26 جولای 1908 چهارم نوامبر 1970 رئیس جمهوري شیلی شده بود. در آن زمان بخش بزرگی از منابع طبیعی، صنایع و خدمات شیلی ازجمله تاسیسات مخابرات در کنترل کمپانی های آمریکایی بود که آلنده آنها را ملی کرد، دولت آمریکا که زیر نفوذ کمپانی های بزرگ این کشور و اصحاب نفوذ است نقشه برکناری (حذف) او را طرح کرد و «سیا» توسط ژنرال پینوچت (پینوشه) که از یک کمپانی آمریکایی مخابرات رشوه گرفته بود به صورت کودتا در 11 سپتامبر 1973 به اجرا درآورد و آلنده درجریان این کودتا کشته شد. در پي این كودتا، ظرف يك ماه، هفت حزب هوادار آلنده غيرقانوني اعلام شدند و بيش از دو هزار تن از جمله چند روشنفكرِ بنام شيليايي سر به نيست گرديدند و ....

تصویر آلنده بر یک تمبر پستی

«تاريخ» نشان داد كه مردم شيلي در نخستين فرصتي كه به دست آوردند قدرت را به پيروان آلنده سپردند و دختر او را به پارلمان شيلي فرستادند که در سال 2003 رئيس پارلمان شد و دختر يک ژنرال مقتول وي را هم رئيس جمهوري کردند. پينوشه اواخر عُمر در حبس خانگي و داشتن چندين پرونده قتل و سوء استفاده مالي و نقض قانون و در میان انبوه بدنامی درگذشت. وی پس از برکناری از ریاست جمهوری به هر کشور که سفر می کرد بازداشت می شد تا به شیلی بازگردانده شود و درنتیجه، جهان برای او به صورت یک جهنم درآمده بود.
لاتین های قاره آمریکا و روشنفکران جهان به شیلی سفر می کنند تا از دفتر آلنده در کاخ ریاست جمهوری دیدن کنند. تصویر آلنده اینک بر تمبر پستی شیلی و در سراسر آمریکای لاتین ـ همه جا به چشم می خورد.

2018: در این روز دانالد ترامپ رئيس جمهوري وقت آمريکا توئیت کرد که کمک مالي اين دولت به پاکستان قطع خواهد شد. متن اين توئيت:

The United States has foolishly given Pakistan more than 33 billion dollars in aid over the last 15 years, and they have given us nothing but lies & deceit, thinking of our leaders as fools. They give safe haven to the terrorists we hunt in Afghanistan, with little help. No more!.

نامه به مولف

ايران و تاجيكها (تاجيکان ـ تاجيکيان)

رئيس پارلمان تاجيكستان

يك مخاطب در آخرين هفته دسامبر 2005 از تهرات نوشته بود: اخيرا سفري به تركمنستان، ازبكستان و تاجيكستان كردم. در سمرقند يك سوم مردم، زبان فارسي مي دانند و غير ازبك هستند. از مشاهده اين وضعيت و مرزهاي ساختگي منطقه، از صميم قلب از سران شوروي سابق متنفر شدم كه خودسرانه با ملت ها و فرهنگها چنين بازي كرده بودند. در تاجيكستان، تاجيك ها همين نظر را داشتند. در خيابانهاي شهرهاي تاجيكستان، اتوبوس ساخت چين سوار شدم كه انتظار داشتم ساخت ايران باشد. در شهر دوشنبه در رستوراني كه توسط يك چيني داير شده بود غذا خوردم. تعجب من از اين است كه چرا ما نبايد نيازمندي هاي تاجيكستان را برطرف سازيم و قاطي مردم آنجا شويم كه بخش جدا افتاده از ملت بزرگ ما هستند. بالاخره ما بايد با افغانها و تاجيكها و ساير ايراني تبارها و فارسي زبانان آسياي ميانه و آسياي جنوبي متحد شويم، نظر شما چيست؟.

    پاسخ:

     نظر نگارنده هم همين است و خُرسند شده است كه در همين هفته (هفته آخر دسامبر 2005) اين مطلب را از زبان رئيس مجلس تاجيكستان هم شنيده بود كه ضمن بازديد از ايران، در شهر شيراز آن را بيان داشت و روي آن تاكيد كرد.
    قبلا يک مخاطب ديگر نوشته بود: "خانواده ام را با اتومبيل خود براي ديدار از آثار فرهنگ و تمدن نياکان به «فرارود» برده بودم. سفري جالب و آموزشي بود. تنها مسئله اي که با آن رو به رو شدم عبور از مرزها بود که بوروکراسي صدور ويزاي عبور مخصوصا عبوردادن اتومبيل شخصي وقتگير و خسته کننده بود. خوب است که که دولت ما با دولت هاي منطقه فرارود به منظور لغو ويزاي توريستي مذاکره کند و به توافق برسد. مطلب ديگري که از اين سفر دستگيرم شد اين بود که حکومت کمونيستي پيشين با تفکر غير معنوي بودن و جهان وطني مردم را مادي گر کرده است و به نظر من که شايد هم برداشت شخصي باشد؛ براي مردم پرورش يافته تحت حکومت شوروي سابق «پول» حرف آخر را مي زند.

چرا درباره ملّا نصرالدّین نمی نویسید؟

در دي ماه 1384 يك مخاطب از تهران نوشته بود: در صفحات تاريخ و یا دانستنی، درباره همه نوشته ايد جز ملّا نصردين (نصرالدّين) كه كارهاي خنده آور و طنزگویی او قرنهاست بر سر زبانهاست، چرا؟. شنیده ام که حدود صد سال پیش یک مجله طنز به نام او منتشر می شد. بعضی نوشته اند که صوفی بود و حرکات و بذله های او در حقیقت انتقاد از وضعیت زمان خود.

    پاسخ:

    ما روزنگاري و ماه نگاری مي كنيم. به عبارت ديگر، بايد يك تاريخ (زمان) را درباره يك فرد در دست داشته باشيم تا آن را مستمسك قرار دهيم و بنويسم. كارما تاريخ نگاري ژورناليستي و نوشتن دانستنی با هدف ارتقاء معلومات عمومی و در راستای آموزش عمومی است. بايد بگوييم كه فرضا؛ امروز چرا اين رويداد را مطرح مي كنيم. با اين كه طنزها و كارهاي ملا نصردين (كه هدف از آنها دادن اندرز از آن طريق بوده است) از مرزهاي خاورميانه هم فراتر رفته، این نگارنده هرچه تلاش كرد، موفق به يافتن يك تاريخ مكتوب (روز ـ مبدأ) درباره ملا نصرالدين نشد. هنوز به درستي روشن نيست كه وي در چه قرني، سالی، ماهی و روزی و در کدام ناحیه به دنيا آمده، به کجا مسافرت کرده و یا در چه محلی فوت شده است. مي گويند در قرون وسطا و احتمالا بين قرن 11 و 14 و به ظنّ قوی تر در قرن 13 میلادی. مجسمه او كه وارونه بر يك خَر سوار است و دُم آن را به دست گرفته است در موزه قرارداده شده است، ولي محل دفن وي روشن نيست. احتمالا از مردم بخارا بوده است!.

پيام‌هاي تازه

نامه یک حقوق دان بین المللی ایرانیِ مقیم ژنو درباره سیاست‌های کلی اصل 44 و ...

پیامی که در زیر آمده است، یکم ژانویه 2013 در ساعت شب واصل شد:

    "یک تحصیلکرده در رشته حقوق بین الملل و مقیم ژنو هستم ـ متولّد ایران و برای تجدید دیدار با دوستان، این روزها در پاریس. امروز ـ یکم ژانویه 2013، ایسنا [یکی از دهها وبسایت خبری تهران] گزارش از اظهارات وزیر امور اقتصادی و دارایی جمهوری اسلامی در چهارمین همایش ملّی ابعاد اجرایی سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی داده بود. خواستم بگویم که مقامات دولتی (اجرایی) باید پاسخگوی هر تصمیمی باشند که کوچکترین تغییر در اصول قانون اساسی یک کشور دهد ـ چه این اعتراض قضایی، امروز صورت گیرد و چه دهها سال بعد. هرگونه تغییر در کلمات و عبارات اصول یک قانون اساسی باید توسط مجلس موسسان ـ با هر نامی که این مجلس داشته باشد ـ صورت گیرد و مصوّبه این مجلس به تایید ملت در یک رفراندم برسد. می دانیم که تفسیر، تغییر نیست، روشنتر سازی و قابل فهم کردن عبارت است بدون تغییر کلمات. یکی از اتهامات وارده به شاه و مقامات او نادیده گرفتن بعضی از اصول قانون اساسی بود که بسیاری از آنان هم پس از انقلاب اعدام شدند. چند ماه پیش نواده صاحب یکی از بانک های غیر دولتی تهران که در 1358 ملّی شدند جهت مشورت (با پرداخت حق الزحمه) نزد من آمد و گفت حالا که دارند بانک پدربزرگ مرا واگذار و دوباره غیر دولتی می کنند می خواهم شکایت کنم و حق خود را بگیرم. او افزود: یک دوست مجارستانی تبار من که در دهه 1940 کارخانه داروسازی پدر بزرگش را در این کشور ملّی کرده و خودش را فراری داده بودند پس از سقوط رژیم کمونیستی مجارستان به آنجا رفت و وارثان دیگر را هم بُرد و کارخانه را پس گرفت و اجاره داد.
     به این مشتری خود گفتم که می تواند به دادگاه محل اقامت خود دادخواست بدهد و قضیه را تعقیب کند (کشوری که تابعیت آن را دارد و دولت این کشور باید از حقوق اتباع، بویژه حقوق مالی آنان دفاع کند) ولی چون ایرانی زاده است، در این سال تشدید تحریم ها مصلحت نیست؛ او که سالی را صبر کرده ماهی را نيز صبر کند. اگر فعلا شکایت کند، موضوع رسانه ای و سیاسی و جنجالی می شود و از چارچوب دستگاه قضایی خارج.".

نمونه اي از دور شدن اصحاب خبر از اصول كار و هدف

"مدتي است كه سر عقل آمده ام و از ديدن و شنيدن هرچه كه نامش خبر است دچار حالت تشنج مي شوم و به من استرس دست مي دهد. فقط رسانه هاي ما نيستند، همه رسانه ها و در همه عالم دولتي نويس شده اند. من به اينترنت دسترسي دارم، مي توانم برنامه تلويزيونهاي مختلف را از ماهواره خانه ام اخذ كنم و به زبان انگيسي، عربي و اردو هم مسلط هستم. بالاخره چه شخصيتي بايد قدم پيش بگذارد و به رسانه ها بگويد؛ جز سخنان مقامات و برنامه هاي دولت، مطالب ديگري هم در جوامع وجود دارد: مدرسه، مريضخانه، بقالي، كوچه و خيابان، اتوبوس و تاكسي و ... و از همه مهمتر روابط مردم. گفتند در تهران هم مانند كشورهاي پيشرفته، سالخوردگان به رايگان از اتوبوس مي توانند استفاده كنند، ولي روزنامه ها آن را دنبال نكردند، حتي روزنامه شهرداري تهران.".

از تجريش (دهم ديماه 1384)

    نظر:
    حق با شماست. اين دولتي نويسي را كه كاري بسيار آسان و كم خرج است خبرگزاري هاي فراگير جهاني كه البته تنها سياست هاي دولتهاي متبوع را تعقيب مي كنند ابداع کردند و درپيش گرفتند و رسانه هاي ساير كشورها كار آنها را (به حساب اين كه درست است) اقتباس و دنبال كردند و مردم از كسب اطلاع از تجربه هاي يكديگر و احوال هم و امور روزمره به دور افتادند. همه اخباري را که از جنگ عراق خوانديم و شنيديم، درباره زدوخورد و خرابكاري بود؛ نه مي دانيم كه درآمد نفتش چه شد، شمار مقاطعه كاران خارجي چيست، بهاي اجناس در چه حدود است و نه از وضعيت روزمره مردمش خبر داريم و نه از نظر آنان. 29 دسامبر2005 بود كه يك خبر واقعي درباره عراق از راديوي عمومي آمريكا پخش شد كه گفت بليت دوسره هواپيما از آمريكا به كويت (11 هزار كيلومتر) هفتصد دلار است ولي نرخ تاكسي از فرودگاه بغداد تا مركز شهر، دو هزار دلار! زيرا احتمال مرگ راننده مي رود. با وجود اين، آمريكاييان به بغداد مي روند تا از نمد عراق براي خود كلاهي بردوزند. آيا روزنامه هاي تهران رفته اند كه از مسافران و زائران ايراني كربلا و نجف كه از عراق باز مي گردند بپرسند كه چه ديده و چه شنيده اند و نظرشان چيست. اينها خبر است. زماني كه ما هنوز خبرنگار جزء بوديم، روزنامه ها اخبار زايشگاههاي و اسامي نوزادان و والدين آنها را هم مي نوشتند.

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com