Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

7 مارس

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

روزی که سپهبد رزم آرا درپی مخالفت با ملي شدن نفت ترور شد و آیت الله کاشانی کشتن اورا «امری واجب» اعلام داشت

Gen. A. Razmara

16اسفند 1329 [و در آن سال برابر با هفتم مارس 1951] سپهبد حاجعلي رزم آرا نخست وزير وقت كه براي شركت در يك مجلس ترحيم به مسجد شاه [واقع در بازار تهران] رفته بود با گلوله خليل طهماسبي، از اعضاي جمعيت فدائيان اسلام كشته شد و دو روز بعد حسين علاء برجاي وي نشست و نخست وزير شد و از يكم فروردين 1330در تهران حكومت نظامي برقرار كرد. [حاجعلی نامی است که پدرش براو نهاده و در شناسنامه اش قید شده بود].
     طهماسبي در بازجويي گفته بود كه چون رزم آرا خائن به ملت بود او را كشتم. چهار روز پيش از اين رويداد، جمعيت فدائيان اسلام در همان مسجد اجتماعي برپا كرده بود و از رزم آرا كه با ملي شدن نفت وطن مخالفت مي كرد شديدا انتقاد كرده بود.
     روز پس از رويداد، آية الله كاشاني اقدام خليل طهماسبي را در كشتن رزم آرا «امري واجب» اعلام داشت و از طهماسبي به عنوان نجات دهنده ملت يادكرد.
     يك روز پس از كشنه شدن رزم آرا، كميسيون ويژه مجلس [کمیسیون فوق العاده بررسی مسئله نفت و طرح ملي شدن آن] به رياست دكتر محمد مصدق، طرح ملي شدن نفت را كه رزم آرا با آن مخالفت مي كرد به تصويب رساند. برغم اعتراض دولت انگلستان، مجلس شوراي ملي 24 اسفند و سنا چهار روز بعد بر اين مصوبه صحه گذاردند كه 29 اسفند به صورت قانون در آمد. 29 اسفند يک روز ملي اعلام شده است و تعطيل عمومي است. گزارش هاي آن زمان روزنامه هاي تهران نشان مي دهد كه از 17 اسفند (روز تصويب طرح ملي شدن نفت در کميسيون ويژه مجلس) تا پايان سال 1329 تظاهرات و شادماني ايرانيان يك لحظه قطع نشده بود. پیش از تصویب طرح ملی شدن نفت، اجتماعات تهران و شهرهای دیگر با هدف درخواست لغو قرارداد نفت با انگلستان و ملي كردن صنعت نفت از 12 اسفند 1329 (سوم مارس 1951 و چهار روز پیش از ترور رزم آرا) وسعت و شدت یافته بود. در اين اجتماعات از هرگروهي ـ ملي گرا، كمونيست و مذهبيون ـ ديده مي شدند؛ درست بمانند انقلاب سال 1357 (1978 ـ 1979میلادی).
     اعضاي این كميسيون ويژه كه تشكيل آن محصول سالها تلاش ملت ايران براي ملي كردن صنعت نفت خود بود يكم تيرماه آن سال (سال 1329) انتخاب شده بودند كه شاه چهار روز پس از آن به طور غير منتظره (و بدون استعلام قبلي تمايل مجلس) سپهبد حاجعلي رزم آرا رئيس ستاد ارتش را به نخست وزيري منصوب كرد. روز بعد از اين انتصاب، هنگام ورود رزم آرا به مجلس براي معرفي خود و وزيرانش، دكتر مصدق آن چنان با خشم به ديكتاتوري شاه اعتراض كرد كه ازحال رفت و بيهوش بر زمين افتاد. شاه پس از حادثه 15 بهمن 1327 كه در دانشگاه تهران به سوي او تيراندازي شده بود و با استفاده از این فرصت، اشاره به تجدید نظر در قانون اساسی کرده بود، اختیارات خودرا افزایش و راه ديكتاتوري پيشه ساخته بود. به اين ترتيب، دوران نخست وزيري هفت ماه و بيست روزه رزم آرا درگيري لاينقطع او و مجلس بود. در آن مدت مخالفت مردم با رزم آرا كه اورا مامور جلوگيري از استيفاي حقوق خود مي دانستند و نيز درگيري پاره اي ازنمايندگان مجلس و مطبوعات با وي ادامه داشت.
    ماهها پس از ترور رزم آرا، مجلس ضمن تصويب طرحي خليل طهماسبي را از مجازات معاف كرد و از زندان آزاد شد که پس از براندازی 28 امرداد 1332، این قانون لغو و وی، نواب صفوی رئیس و تنی چند از اعضای جمعیت فدائیان اسلام در یک روز و در کنار هم تیرباران شدند.

خليل طهماسبي

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

تحولات غافل گیرکننده اسفند1342 ـ کناره گیری عَلَم، نخست وزیر شدن حسنعلی منصور و شهردار تهران شدن ضیاءالدین شادمان

تهران در اسفندماه 1342 و از نیمه دوم این ماه شاهد تحولات تازه ای و بعضا غافل گیر کننده بود. برای نمونه؛ امیراسدالله علَم نخست وزیر، دوست و مَحرم شخص شاه که در روزهای پیش از آن، سخن از برنامه هایش در ماهها و سال های آتی به زبان می آورد که حکایت از بقاء نخست وزیری او می کرد در نخستین ساعت اداری 17 اسفند، کناره گیری خودرا اعلام داشت که اصحاب اطلاع گفته بودند از وی خواسته شده بود که استعفاء بدهد و همان روز هم کنار برود. ساعتی پس از اعلام کناره گیری عَلَم، حسنعلی منصور نخست وزیر آینده اعلام و تعیین او به نخست وزیری به پارلمان ابلاغ شد تا بررسی کند و رای اعتماد دهد. حسنعلی منصور دبیرکل حزب ایران نوین بود و قبلا دبیر شورای عالی اقتصاد.
    وی همان روز و پیش از دریافت رای اعتماد پارلمان، اسامی وزیران کابینه خودرا اعلام داشت و معلوم شد که سه وزارت تازه هم خواهد داشت ـ وزارت اطلاعات و جهانگردی (امروزه: ارشاد)، وزارت آبادانی و مسکن و وزارت آب و برق. امیرعباس هویدا ـ دوست نزدیک منصور، عباس آرام، جمشید آموزگار به عنوان وزیران دارایی، امور خارجه و بهداری کابینه منصور معرفی شده بودند. در همین روز، وزیران اعلام شده، عضو حزب ایران نوین شدند!.
    از تحولات غافل گیرکننده این روز، یکی هم تعیین ضیاءالدین شادمان ـ فعال در امور ورزش و رسانه ـ به عنوان شهردار تهران بود.
    دو روز بعد، مجلس شورا به اتفاق آراء و سنا تنها با یک رای مخالف، به کابینه تازه رای اعتماد دادند. دو روز پس از رای اعتماد پارلمان، وزیر تازه دادگستری دست به تغیرات وسیع زد و ازجمله افراد دیگری را دادستان تهران، دادستان دیوان کیفر کارمندان دولت و ... کرد و سخن از احتمال تغییر نظام قضایی کشور از شکل سیستم قضایی فرانسوی به صورتی بومی و ایرانی پسند بمیان آورد.

کُپی صفحه اول و دو مطلب دیگر از شماره 15802 ـ 16 اسفند 1357 روزنامه اطلاعات (28 روز پس از پیروزی انقلاب) برای یادآوری گذشته و پژوهش:

درج، در صفحه دوم این شماره که وعده چاپ تفصیل مطلب در شماره 17 اسفند 1357 داده شده بود

درج، در صفحه آخر شماره 16 اسفند 1357 روزنامه اطلاعات. در پی پیروزی انقلاب، در چند شهر آمریکا و نیز در چند کشور دیگر، جوانان ایرانی به جان و مال ایرانیان تَرک وطن کرده که شنیده بودند در دوران داشتن مقام و قدرت سوء استفاده مالی کرده و پول ها را به خارج منتقل ساخته افتاده بودند که خبر هر روز رسانه ها شده بود. در پی انقلابات و تحولات اخیر در تونس و ... نیز همین حوادث تکرار شده بود و تفسیرنگاران نوشته بودند که برای سوء استفاده کنندگان از اموال عمومی، هیچ کشوری اَمن نیست.

12 اسفند 1396، ایران و ایرانیان مرد بزرگی را از دست دادند که جز سعادت آنان و دورشدن از دروغ و فساد آرزویی نداشت

دکتر فرهنگ مِهر

چهارم مارس 2018 (12 اسفند 1396) ایرانزمین و ایرانیان مرد بزرگی را از دست دادند که در طول عُمر، آرزویی جز سربلندی ایران و خوشوقتی، شادی و شادمانی ایرانیان و دوری آنان از دروغ، مَکر و فساد نداشت و برایش لذتی بالاتر از آن نبود که ببیند «مهربان بودن و مهربانی کردن» در وجود ایرانیان در حال تقویت شدن است.
    او ـ فرهنگ مِهر، یک زرتشتی ایرانی بود که 11 دسامبر 1923 (آذرماه) در تهران به دنیا آمده بود و پس از 94 سال و دو ماه و 22 روز زندگی، در آمریکا (کالیفرنیا) فوت شد. فرهنگ مِهر که در اقتصاد و علوم سیاسی دکترا داشت و در ایران و انگلستان تحصیل کرده بود در دوران نخست وزیری امیرعباس هویدا تا معاونت وی ارتقاء یافته بود. فرهنگ مِهر در فروردین 1343 با قبول معاونت وزارت دارایی، وارد سطح مقام داری ارشد دولتی شده بود.
    یکی از معروف ترین کارهای دکتر فرهنگ مِهر که دهها سال در میهن، در تنظیم و ارتقاء امور اقتصادی و بازرگانی همّت گماشت مراقبت از منافع نفتی ایران در چارچوب «اوپک» بود. وی که پدرش ـ مهربان مِهر از دستیاران کیخسرو شاهرخ کارپرداز وقت مجلس، پاکدست و ایراندوست بنام بود و برادرش بزرگمهر مِهر ـ نماینده مجلس، در نوسازی بیمه ایران در زمان ریاست خود بر این سازمان (نیمه دوم دهه 1340) کمک بسیار کرد.
    علی باستانی، خبرنگار روزنامه اطلاعات در میز اخبار اقتصادی از سال 1336 و معاون سردبیر این روزنامه از نیمه اول دهه بعد تا چندی پس از انقلاب، همواره در جلسات تحریریه از دکتر فرهنگ مِهر به عنوان یک ایراندوستِ درستکردار و درست گفتارِ بی بدیل و دانشمند و فرهیخته یاد می کرد. علی باستانی (اینک ساکن زادگاهش ـ مازندران) در یک جلسه روزانه دبیران خبر (روزنامه اطلاعات) در پاسخ به این پرسش که چرا فرهنگ مِهر ـ نخستین زرتشتی که مقام معاونت نخست وزیر به دست آورده بود از این سمت کنار رفت؟، گفت: در مواردی «اختلاف نظر».
    دکتر فرهنگ مِهر از سال 1350 تا 1357 (سال انقلاب) رئیس دانشگاه شیراز (پهلوی شیراز) بود. پس از انقلاب، مهندس مهدی بازرگان نخست وزیر دولت موقّت که بر مُحَسّنات دکتر مِهر وقوف داشت از وی خواست که همچنان رئیس دانشگاه شیراز باشد، ولی دکتر مِهر نتوانست اخراج های بدون دلیل، بویژه در سطوح دانشگاهی را تحمّل کند و کناره گیری کرد و چندی بعد بار سفرِ آمریکا بَست و در دانشگاه بوستون (استیت مشترک المنافع ماساچوستس) و نیز دانشگاه پنسیلوانیا به تدریس دروس مربوط به دانش خود ازجمله روابط بین الملی پرداخت و پس از بازنشسته شدن مقیم کالیفرنیا شد. اصحاب نظر، او را در ردیف «نامداران ایرانزمین» قرارداده اند. عنوان «نامداران ایران زمین» از فردوسی است.
    دکتر فرهنگ مهر که در تهران مدتی رئیس انجمن زرتشتیان بود چند کتاب تألیف کرده که معروف ترین آنها؛ «دیدی نو از دینی کهن»، «نقش زرتشتیان ایران در انقلاب مشروطیت»، «همزبانان من» و ترجمه کتاب «نظرات در تاریخ اقتصاد» هستند. او قبلا به انتشار مجله هوخت کمک کرده بود. دکتر مِهر مشکلی در رفت و آمد به وطن نداشت و زمانی که برای شرکت در یک نشست زرتشتیان به ایران آمده بود در دیدار شماری از آنان با آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی حضور داشت. حجت الاسلام محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین در جریان دیدارهای ماه سپتامبر خود از نیویورک برای شرکت در جلسات سالانه مجمع عمومی سازمان ملل با دکتر فرهنگ مِهر نیز دیدار می کرد.
    دکتر مِهر علاقه و آرزو به تحکیم روابط ایرانی تبارها (ساکنان قطعات منفصله ایرانزمین) با یکدیگر داشت و کمک وسیع او به شکل گیری و تحکیم «اکو» ـ سازمان همیاری ایران، ترکیه و پاکستان با همان انگیزه و در همان راستا بود.
    دکتر فرهنگ مِهر در نخستین دهه قرن 21 در دو تماس تلفنی با دبیرخانه این «تاریخ آنلاین برای ایرانیان» تأکید کرده بود که «به لحاظ آموزندگی»، درج تصاویر سنگنبشته های داریوش بزرگ را در این آنلاین فراموش نکنیم که داریوش در یکی از این سنگنبشته ها، از پروردگار خواسته است که ایران را از دروغ برحذر دارد و در دیگری خواهان «در شادمانی زیستن ایرانیان» شده است. او در این دو تماس تلفنی گفته بود که مشکل ایران، دورشدن برخی از مردم از اخلاقیات است که تا چند قرن پیش [عصر مغول ها] در خون ایرانیان بود. باید نخست دروغ، ریا و تقلّب که آزمندیِ فرد، آنها را ابزار قرار می دهد از جامعه ایرانی طرد شوند. [بنابراین؛ به یک انقلاب و یا تحوّل فرهنگی نیاز است.]. دکتر مِهر همچنین از نقل برخی از مطالب تاریخ آنلاین [در آن زمان] در هفته نامه «اَمُرداد» که ناشر آن در تهران، زرتشتیان هستند و نیز ترجمه مطالب تاریخ ایران باستان در آن آنلاین به انگلیسی توسط بانو «روشن لُهراسپ پور» ابراز خرسندی کرده بود.

کتیبه داریوش و خواست او از خدا

تصویب بودجه سال 1397 ـ نگاهی به ارقام آن و ارقام بودجه سال 1343 ایران

مجلس شورای اسلامی 15 اسفند 1396 و پس از رفع ایرادات شورای نگهبان، با 150 رای موافق، 12 رای مخالف و 7 رای ممتنع از مجموع 195 نماینده حاضر در جلسه، لایحه بودجه سال 1397 ایران را از حیث منابع (درآمدها) بالغ بر 12 میلیون و 235 هزار و 523 میلیارد و 740 میلیون ریال و از حیث مصارف (هزینه ها) بالغ بر 12 میلیون و 235 هزار و 523 میلیارد و 740 میلیون ریال تصویب کرد.
    با نگاهی به گذشته می بینیم که بودجه کل ایران مصوب اسفند ماه 1342 برای سال مالی 1343 دارای 91 میلیارد ریال درآمد و 94 میلیارد ریال هزینه بود.
    مصوبه 15 اسفند 1396 مجلس، به گزارش خبرگزاری فارس، به این شرح است:
    الف) منابع عمومی بودجه دولت از لحاظ درآمدها و واگذاری دارایی های سرمایه‌ای و مصارف بودجه عمومی دولت از حیث هزینه‌ها و تمکلک دارایی‌های سرمایه‌ای بالغ بر 4 میلیون و 442 هزار و 604 میلیارد و 668 میلیون ریال شاملِ
    1-منابع عمومی بالغ بر 3 میلیون و 861 هزار و 871 میلیارد و 149 میلیون ریال
    2-درآمد اختصاصی وزارتخانه ها و موسسات دولتی بالغ بر 570 هزار و 738 میلیارد و 519 میلیون ریال.
    ب) بودجه شرکتهای دولتی، بانکها و موسسات انتفاعی وابسته به دولت از لحاظ درآمدها و سایر منابع تامین اعتبار بالغ بر 8 میلیون و 391 هزار و 247 میلیارد و 284 میلیون ریال و از حیث هزینه ها و سایر پرداختها بالغ بر 5 میلیون و 391 هزار و 247 میلیارد و 284 میلیون ریال است.

در قلمرو انديشه

انتقال کتاب های ارسطو به شهر رم برای اسکندرسازی! ـ سالروز درگذشت ارسطو طبق برخی روایات

تصویر مجسمه ارسطو

    هفتم مارس سال 16 پیش از میلاد، آگوستوس امپراتور وقت روم دستور داد که کتابهای 25 گانه ارسطو ـ فیلسوف یونانی از این سرزمین به شهر رم منتقل تا متون آنها به رومی های جوان تفهیم شود که هرکدام یک اسکندر [اسکندر مقدونی] شوند. برپایه همین تفکر آگوستوس [که از سال 27 پیش از میلاد تا سال 14 میلادی بر امپراتوری روم حکومت کرد] در قرون جدید و معاصر در چند کشور مدارس ویژه تربیت مقام دولتی [آموزش جوانان مستعد و باهوش و آماده ساختن آنان برای مدیریت های دولتی و امور دیپلماتیک] دایر شد که یکی از این کالج ها هنوز در اروپا [انگلستان] بکار ادامه می دهد و شبانه روزی و پسرانه است.
    ارسطو Aristotle فيلسوف يونان باستان كه گفته بود آموزگارش افلاتون را دوست دارد، ولي «حقيقت» را بيشتر از او، به سال 384 پيش از ميلاد درشهر بندري ستاگيروس در شمال شبه جزيره يونان به دنيا آمده و در اکتبر سال 322 پپش از ميلاد درگذشت. برخی کرونیکل نگاران درگذشت ارسطورا هفتم مارس به دست داده اند. شهر ستاگیروس [زادگاه ارسطو] در سال 480 پیش از میلاد و در جریان لشکرکشی خشایارشا به تصرف ایران درآمده بود. این شهر یک قرن و اندی بعد به دست فیلیپ دوم پادشاه مقدونیه [پدر اسکندر] ویران شد و اینک یک روستا است.
     نظرات ارسطو در 25 کتاب درباره فلسفه، منطق، اخلاقيات، سياست، فلسفه طبيعت، ماوراء طبيعت، هنر، روح و روانشناسي پس از انتقال به «رم» تكثير و از دهه آخر قرن یکم پیش از میلاد در دسترس عموم قرارگرفته است.
     ارسطو که از هفده سالگي به آتن رفته بود 20 سال شاگرد افلاتون بود. پس از فوت افلاتون، حاضر نشد جاي اورا به عنوان رئيس «آكادمي» بگيرد و به «ارناتوس» رفت و مشاور پادشاه اين منطقه شد كه سه سال بعد امپراتوري ايران آرناتوس و نواحي اطراف آن را متصرف شد و ارسطو از آنجا به مقدونيه گریخت و پادشاه اين سرزمين وي براي آموزش و پرورش پسر 13 ساله اش «اسكندر» استخدام كرد. ارسطو پس از اتمام دوره آموزش اسكندر [اسکندر مقدونی] و آماده کردن او برای زمامداری برجهان به آتن رفت و در آنجا مدرسه «ليسيوم Lyceum» را بازكرد و به تدريس و تحقيق مشغول شد و شاگردش «تئوفراستوس» از بيانات او يادداشت برمي داشت كه باقي مانده اند.
     پس از درگذشت اسكندر در سال 323 پيش از ميلاد در بابل‌، آتني ها كه از سلطه مقدوني ها راضي نبودند و ارسطو را مربّی و مورد حمايت اسكندر مي دانستند با او به مخالفت برخاستند و همان اتهامي را كه قبلا به سقراط [آموزگار افلاطون] وارد ساخته و اورا مجبور به خوردن جام زهر كرده بودند؛ به ارسطو هم وارد آوردند: اتهام «بسط بي ايماني ميان جوانان». ارسطو که اعدام خودرا قطعی می دید به شهري دوردست (که با آتن قرارداد استرداد مجرمین نداشت) فرار كرد و طولي نكشيد كه در همانجا بر اثر بيماري معده درگذشت.

در قلمرو ادبيات

شاعره بومی کانادایی (اصطلاحا؛ سرخپوست)

Emili

تكاهيونواكه Tekahionwake (اميلي پالين جانسون) شاعر و نويسنده بومي کانادایی (اصطلاحا؛ سرخپوست) هفتم مارس 1913 در «وانكور» درگذشت. وي كه از قبیله Mohwak موهواك بود در سال 1861 در اونتاريو در يك منطقه رزرو (به نام رزورِ ملّتِ ششم!) به دنيا آمده بود.
«اميلي» در اشعارش كه عمدتا به زبان انگليسي است به بومي بودن (کانادایی اصیل بودن) خود افتخار كرده است. قبيله موهواك هنگام ورود مهاجران فرانسوي ـ انگليسي به آمريكاي شمالي در منطقه وسيعي از ايالت نيويورك تا اونتاريو و كوبك (كانادا) زندگي مي كردند كه دربدر شدند!، اراضي شان توسط مهاجمان تصاحب و خودشان (آنان كه زنده و باقي مانده بودند) در فدراسیون آمریکا در رزرويشن ها (نوعی حَصر) و در کنفدراسیون كانادا در «رزرو» ها قرارداده شدند و سازمان های حامی حقوق بشر، جامعه ملل (پیشین) و سازمان ملل سکوت کرده اند و همچنین پاپ ها و کلیساها!.

ساير ملل

امپراتوري كه مخالف جنگ غير ضروري بود

Antoninus Pius

آنتونينوس پيوس Antoninus Pius امپراتور روم، از سال 138 تا 161 ميلادي، هفتم مارس سال 161 در گذشت. وي امپراتوري صلح طلب و مخالف جنگ غير ضروري بود و سناي روم را مجبور كرده بود كه «جنگ غير ضروري» را تعريف كند و اين تعريف را به تصويب برساند و قانون كند. به همين سبب در دوران حكومت او ميان روم و ايران جنگ بزرگي روي نداد و دو كشور اختلافات خود مخصوصا بر سر ارمنستان را از راه مذاكره حل كردند و بلاش سوم شاه وقت ايران از اين فرصت استفاده كرده و دست به عمران و آباداني زده بود. تنها خشونت دوران امپراتوري «پيوس» شورش طايفه انگليسي «بريگانتس» در منطقه يوركشاير بود.
از كارهاي جالب «پيوس» تعيين دو جانشين براي خود بود و وصيت كرده بود كه هر دو با هم امپراتور باشند تا قدرتِ مردم آزاري به دست نياورند و هر كدام كه بَد شود مردم به ديگري روی آورند. پيوس مراسم نهصدمين سالگرد تاسيس شهر «رم» در 21 اپريل سال 147 ميلادي را با شكوه هر چه تمامتر برپا ذاشت. توجه «پيوس» عمدتا به ايجاد ساختمانهاي تازه و عُمران و اصلاح امور اداري بود.
پس از مرگ پيوس، سناي روم يكي از دو نفري را كه او معرفي كرده بود؛ «ماركوس اورليوس» را امپراتور و «لوسيوس وروس» نفر ديگر را «نايب امپراتور» و به اصطلاح «كمك امپراتور» تعيين كرد.

ماركوس اورليوس ـ جنگ با ايران ـ انتقال طاعون به اروپا و مرگ 5 ميليون اروپايي

Marcus Aurelius

«ماركوس اورليوسMarcus Aurelius» هفتم مارس سال 161 ميلادي امپراتور روم شد. همان روز «آنتونيوس پيوسPius» امپراتور قبلي روم درگذشته بود. چند ماه پس از آغاز امپراتوري ماركوس، بلاش سوم شاه ايران از دودمان اشكانيان درصدد اخراج روميان از شرق مديترانه برآمد، نيروهاي رومي را در غرب فرات شكست داده و از سوريه بيرون رانده و حكمران ارمنستان را كه به طور پنهاني با روميان دوستي مي كرد بركنار و «تيگران» را برجايش نشانيده بود.
    براي جلوگيري از پيشروي ايرانيان در غرب، ماركوس «لوسيوس وروسLucius Verus» نايب امپراتوري (شريك خود در سلطنت) را ماموريت شرق داد ولي توصيه كرد كه بكوشد مسئله را با ايران از طريق مذاكره حل كند تا جنگ.
     وروس با سپاهي كامل و چند ژنرال ازجمله ژنرال «گايوس كاسيوسGaius cassius» عازم شرق شد، ولي بلاش سوم حاضر به مذاكره او نشد. وروس كه چنين ديد تصميم به جنگ گرفت. بلاش تاكتيك نظامي اشكانيان را بكاربرد و نيروهايش را به آن سوي فرات بازگردانيد تا در محل مناسبي وارد جنگ شود.
    وروس به ماركوس اطلاع داد كه ارتش ايران سوريه را ترك كرده و به آن سوي فرات بازگشته و به بازگشت به پايتخت (تيسفون) در كنار دجله ادامه مي دهد. در اين هنگام ميان نيروهاي رومي بيماري مرموزي بروز كرد كه «ديوكاسيوس» مورّخ رومي آن را طاعون گزارش كرده و برخي ديگر نوعي آبله و يا سرخك (بيماري عفوني واگيردار) نوشته اند. وروس ژنرال كاسيوس را در سوريه گذارد و با بخشي از يگانها به رم بازگشت و آن بيماري را هم با خود به آنجا برد.
    بيماري منتقل شده از شرق سالها بلاي جاي اروپاييان بود. ديوكاسيوس جمع تلفات اروپا از اين بيماري را پنج ميليون تن (!) ذكر كرده است. اين بيماري تا سال 180 ميلادي در اروپا باقي بود و در اين سال ماركوس اورليوس هم به آن مبتلا شد و درگذشت. گزارش شده است كه اين بيماري «وروس» را هم از پاي درآورده بود. اورليوس كه در همه گيري دوم به اين بيماري دچار شده بود قبلا با كودتاي ژنرال كاسيوس در سوريه، شورش ژرمن ها در اروپاي مركزي و ايلريايي ها در بالكان رو به رو شده بود زيرا كه تلفات ناشي از طاعون، نيروهاي مسلح روم در اروپا را به يك سوم تقليل داده بود.
    ديوكاسيوس نوشته است كه بيماري 15 سال (از سال 165 تا 180 ميلادي) ادامه داشت و هر روز تنها دو هزار نفر را در شهر رم مي كشت و «وروس» 11 سال پيش از ماركوس از اين بيماري درگذشته بود.
    «ماركوس اورليوس» درعين حال يك فيلسوف رواقيStoic Philosopher و يك نويسنده بود و يكي از تاليفاتش كه به زبان انگليسي ترجمه شده و تا به امروز در دسترس و مورد استفاده است «مديتيشنز Meditations» عنوان دارد.

كنستانتين امپراتور روم تعطيل بودن «يكشنبه ها» را در غرب برقراركرد که در آغاز، تعطيل هفتگي مسيحيان نبود

constantin1

كنستانتين يكم امپراتور معروف روم [متولد 27 فوريه 272 و متوفي در 22 مي 337 که از سال 306 ميلادي تا 337 حکومت کرد و قسطنطنيه را ساخت تا به امپراتوری ايران نزديک باشد] هفتم مارس سال 321 ميلادي، زماني كه هنوز مسيحيت در قلمرو روم رسميت نيافته بود فرماني صادركرد كه در آن يكشنبه ها (روز خداي خورشيد ـ خورشيد غير قابل فتح شدن Solis Invicti = Sol invictus ـ روز خورشيد = Sun - Day = Sunday) روز استراحت و تعطيل عمومي اعلام شد.
اين تعطيلي هفتگي به تدريج تعميم يافته و رنگ مذهبي هم به خود گرفته است زيرا كه در جهان مسيحيت معمولا در اين روز مردم براي دعا و شنيدن موعظه به كليساها مي روند.

نخستين عكاس جهان

Joseph niepce

ژوزف نايپس Joseph niepce نخستين عكاس جهان هفتم مارس 1765 در فرانسه به دنيا آمد. توجه وي به گرفتن عکس و ساختن دوربین و داروی مربوط از دهه دوم قرن نوزدهم آغاز شده بود. نایپس که به خاصیت سیاه شده سیلور کلوراید (ملح نقره) در برابر نور و به نسبت تابش آن پی برده بود پس از انجام همین تجربه روی ماده شیمیایی «بیتومن»، به ساخت دوربین همت گماشت و جعبه اي تهیه کرد كه يك روزنه براي ورود نور در آن تعبيه شده بود. این روزنه دريچه ای متحرك داشت. نایپس در ضلع ديگر جعبه، مقابل اين دريچه و به فاصله معيّن يك قطعه فلز بشقاب مانند قرار مي داد كه رويش را لعابي از ماده شيميايي «بيتومن» پوشانده بود. اين ماده كه نسبت به نور حساس بود، متناسب با نور وارده از روزنه، فلز را سياه مي كرد كه پس از شستن فلز اثر نور به صورت سياهي در آن باقي ماند كه همانا عكس اشياء بود، ولی دوام چنین عکسی طولانی نبود.
نایپس نخستين عكس ماندنی را در سال 1827 ميلادي از پشت پنجره اطاق خود درپاريس كه در طبقه دوم ساختمان قرار داشت برداشت كه در كتابهاي «تاريخچه عكاسي» عنوان آن را «منظره اي از پنجره» نوشته اند. اين، نخستين عكس ثابت و بادوامي است كه در جهان برداشته شده است. ژوزف نایپس براي برداشتن اين عكس هشت ساعت وقت صرف كرده بود. نایپس در سال 1833 درگذشت و «لوئي داگر» فرانسوي و تالبوت و هرشل انگليسي به تكميل فن عكاسي همت گماشتند و موفق شدند. «ماتیو بریدی» آمریکایی اوایل دهه 1860 و درجریان جنگ داخلی آمریکا فتو ژورنالیسم (عکس خبری) را ابتکار کرد. از زمان ایجاد دوره آموزش روزنامه نگاری در دانشگاهها، یکی از تکالیف دانشجویان این رشته ساختن دوربینی شبیه دوربین نایپس (جعبه چوبی) و گرفتن عکس با این دوربین و به همان صورت و چاپ کردن این عکس در تاریکخانه دپارتمان (گروه آموزش روزنامه نگاری) است.

آزمايش موشك ساخت مشترك روسيه و هند - ساخت اين موشک براي هند و فروش به کشورهاي ديگر

موشک BrahMos

پنجم مارس 2008 موشك كروز «برهموسBrahMos» ساخت مشترك روسيه و هند بارديگر آزمايش شد. اين موشك كه سرعت آن سه برابر موشك هاي توماهاك Tomahawk آمريكا اعلام شده بود هدف تعيين شده را در فاصله 350 كيلومتري نابود كرد. حداكثر بُرد اين نوع موشك پانصد كيلومتر گزارش شده است و مي تواند از زمين، دريا و هوا شليك شود.
آزمايش اين موشک پنجم مارس از ناوشكن هندي، راجپوتRajput صورت گرفت. در اين روز اعلام شده بود که فعلا در نظر است كه سه هزار دستگاه از اين نوع موشك ساخته شود؛ هزار دستگاه براي ارتش هند و دو هزار دستگاه براي فروش به كشورهاي ديگر.

«احراز مقام عمومي» از ديدگاه فيدل كاسترو در مقاله او در توجيه تغيير 30 مقام كوبايي

سوم مارس 2009 فيدل كاسترو بنيادگذار نظام سوسياليستي كوبا كه در 82 سالگي و از 2008، پس از نيم قرن رهبري مستقيم کشوش خودرا بازنشسته كرده و به نظرنويسي (مقاله) و دادن اندرز بويژه به لاتين هاي قاره آمريكا و ديدار با رهبران آنان و سایر ملل پرداخته بود در مقاله اي كه در وبسايت او و نيز روزنامه «گرانما» و به نقل از آنها در سراسر جهان انتشار يافت از تصميم برادر و جانشين خود ـ رائول كاسترو رئيس جمهور كوبا در بركنار كردن 30 مقام كوبايي از سمت هایی که داشتند، و انتقال به سمت هاي ديگر دفاع كرد و نوشت كه اين اقدام، موّجه بود و او آن را تاييد كرده است زيرا كه در اين افراد حس جاه طلبي، قدرت خواهی و شيفته ميز بودن بروز كرده بود، وضعيتي كه مآلأ به زيان نظام سوسیالیستی كوبا، كوباييان و انفعال دوستانمان در گوشه و كنار جهان تمام مي شد.
    كاسترو در مقاله خود كه [غير مستقيم] خواسته بود مفاد مقاله در تاریخ بماند تا یادآور دولتمردان ملل باشد و براي سران دولت هاي با نظامي ايدئولوژيك، الگو قرارگيرد ضمن اشاره به «تغيير سمت داده شدگان» نوشته بود: در وجود اين افراد و بويژه دو تن از آنان [اشاره به فليپ پرز روكو Felipe Perez Roque وزير امور خارجه ميانسال سابق و Carlos Lage ـ در آن زمان پنجاه و هفت ساله ـ معاون سابق شوراي دولتی و دبیر کنار گذارده شده شورای وزیران کوبا و هر دو کمونیست] كشش و اشتياق به ميز و مقام پديدآمده بود [كه از عوامل مادي گري و دنيا ـ دوستي است]؛ حال آنكه مفهوم داشتن مقام عمومي؛ داوطلب فداكاري كردن و خدمت تمام عيار به مردم و وطن است نه به خود و ارضاء شهوت قدرت.
    فيدل کاسترو که نوامبر 2016 درگذشت نوشته بود: از ميان اين چند نفر، دو نفر از آنان به گونه اي خودرا چسبيده به ميز و مشتاق ارتقاء به مقام بالاتر نشان داده بودند كه دشمن خارجي [دولت واشنگتن] دچار توهّم و حساب بازكردن روي آنان شده بود و در انتظار روزي نشسته بود كه آنان برسر كار آيند و ....
    کاسترو در مقاله اش پرسیده بود: اينان چه فداكاري براي ملت كرده بودند كه در انتظار ترفیع و ارتقاء باشند؟. جاه طلبي و برتري جويي ناشي از حس خودخواهي است [نه مردم خواهي] كه در شأن يك انسان واقعي و ارزشمند نيست. اينان با اين حس‏،‏ افراد بي ارزشي بودند. «مقام عمومي» اين نيست كه به خواست فرد، توصیه دوستان و تماشاي بازي اش در شو (نمايش) به او بدهند‎؛ جامعه بايد برود و از فردي كه به شايستگي و امانتداري و توان فداكاري او اعتماد كامل يافته بخواهد، اصرار كند [التماس كند] تا مقام را بپذيرد ـ بپذيرد براي چي؟، براي خدمت بي دريغ به جامعه، فداکاری و ازخودگذشتگی.
    فيدل كاسترو در مقاله خود افزوده بود: در نوشتن اين مطالب درنگ نکردم تا خبرگزاري هاي [اصطلاحا] جهاني يقه پاره نكنند و درباره اين تغييرات، هرچه را كه مي خواهند[خواست صاحبانشان است] بنويسند و كاهي را كوه كنند و باعث سوء تفاهم و دلسردي دوستان كوبا شوند. «فليپ پرز روكو» قبلا رئیس دفتر فیدل کاسترو بود.

در همين روز (سوم مارس 2009) فيدل كاسترو در هاوانا و در اقامتگاه خود با لئونل فرناندز Leonel Fernandez رئيس جمهوری «دومينيكن ريپابليك» ملاقات كرده بود (عكس بالا) ـ دو جمعه پيش از آن، كاسترو ـ و در يك روز دو بار با هوگو چاوس رئيس جمهور وقت ونزوئلا (متوفي در پنجم مارس 2013 از بيماري سرطان) ديدار كرده بود. چاوس در پي پيروزي در رفراندم 15 فوريه آن سال به هاوانا رفته بود تا درباره گام هاي بعدي اش با فيدل كاسترو تبادل نظر كند. وي در اين سفر كه هر چند ماه يكبار تكرار مي شد با رائول کاسترو هم مذاكره كرده بود (عكس زير).

فحشاء و خودفروشی با استفاده از اینترنت ـ اعلام جرم یک سرکلانتر پلیس آمریکا

Sheriff “ tom Dart”

پنجم مارس 2009 نخستین اعلام جرم علیه یک ماشین فعّال در اینترنت در دفتر یک دادگاه فدرال (سراسری) آمريکا مستقر در ایالت ایلی نوی ثبت شد. در این اعلام جرم، «کرگس لیستCraigslist» بزرگترین کانون آنلاين آگهی های کلاسه شده (نیازمندی ها) متهم به اشاعه خودفروشی و تامین وسیله و گسترش فحشاء شده بود. اعلام جرم کننده سرکلانتر پلیس شهرستان پنج میلیون و سیصد هزار نفری کوک (کوک کاونتی Cook County شامل شهر شیکاگو و دهها شهر کوچک و بزرگ دیگر) بوده است.
    سرکلانتر «تام دارت» Sheriff “tom Dart” در اعلام جرم خود نوشته بود که زنان خودفروش از طریق دادن اعلان به این سرویس آنلاین که تنها در ایالات متحده ماهانه بيش از 40 میلیون دیدارگر دارد به زبان و عباراتی غیر مستقیم و اشاره و استعاره جلب مشتری می کنند و ماموران او دهها مورد از این خودفروشی را کشف و مرتکبان را دستگیر کرده، به دادگاه سپرده و زندانی شده اند و وضعیت به همین صورت است در سایر نقاط. همین چند روز پیش 35 زن در فلوریدا که از این طریق جلب مشتری می کردند دستگیر و زندانی شدند.
     سرکلانتر «دارت» در اعلام جرم خود از کانون آگهی آنلاین «کرگس لیست» که در عین حال آکنده از اعلان فروش و اجاره خانه و اشیاء، شغل يابي، یافتن معلم سرخانه و ... است به عنوان بزرگترین وسیله تسهیل فحشاء در آمریکا نام برده و ادامه درج آگهی های معروف به «Erotic Ads اراتیک ادز» را بزرگترین آسیب به سلامت جامعه خوانده بود.
    وی ضمن تشریح خطر انتقال خودفروشی از خیابان و براثل (Brothel = فاحشه خانه) به اینترنت که در دسترس خانواده هاست؛ به گزارشگران رسانه ها گفته بود که ابزارهاي آزادی بیان نبايد برای بسط فساد بکار روند و انتشار این نوع آگهی ها (اراتیک ادز) سوء استفاده از ابزارهاي آزادی بیان است و باید از آن جلوگیری شود و او که منتخب مردم «شهرستان کوک» است از اينکه گام نخست را در این راه برداشته است احساس شادي مي کند.

اندرزهای بسيار مهم و آموزنده زنی که نزدیک به 115 سال عمر کرد

Mary J. Ray در 114 سالگي

مری ژوزفین ری Mary Josephine Ray هفتم مارس 2010 و پس از 114 سال و 294 روز عمر کردن درگذشت. وی بیش از هر فرد دیگر که در قاره آمریکا به دنیا آمده و در آنجا زندگی کرده باشد زیست کرد. مری (ماری) هفدهم ماه می 1895 در بخش فرانسوی زبان کانادا به دنیا آمده بود و از سه سالگی در ایالات متحده USA زندگی می کرد.
    پدر و مادر «مری» زمانی که او سه ساله بود به ایالات متحده مهاجرت کرده بودند. هفت ساله بود که پدرش را از دست داد و در پانزده سالگی مادر او نیز فوت شد و از این سن، مری به تنهایی زندگی و تامین معاش می کرد زیراکه در آن زمان، همانند امروز قانونی برای حمایت از «کودکان تنها»، «تامین اجتماعی» و از این قبیل وجود نداشت.
    مری در نیمه دوم دهه سوم عمر بود که ازدواج کرد، دارای دو پسر شد، ولی عمر شوهر او چندان طولانی نبود و مری 43 سال آخر عمر را بدون شوهر زندگی کرد. او انسانی متّکی به خود بود و تا سن صد و ده سالگی به خانه سالمندان نرفت.
    بانو «مری» خاطرات و اندرزهای خود از زندگانی طولانی اش را در سه نوبت؛ 90 سالگی، 100 سالگی و 109 سالگی برای روزنامه نگاران بیان داشت که روزهای متوالی منتشر می شد و سپس در چند کتاب پُرفروش قرار گرفت. همین خاطرات و اندرزهای سالخوردگان، از آغاز قرن 21 بخشی از مطالب رسانه هارا تشکیل می دهد و «درصد» مخاطبان این مطالب بیش از هر موضوع دیگر بوده است زیراکه ضمن جالب بودن و در جریان تاریخ قرارگرفتن، آموزنده هم هستند و رسالت رسانه ها هم همین است ـ آگاه کردن و آموزش دادن.
    «مری ری» در بخش راز طول عمر ـ برغم کوتاه بودن عمر پدر و مادر ـ از کتاب خاطرات گفته است: پرهیز از هرگونه اعتیاد، معاشرت و دوستی نکردن با نادان، حسود و بخیل (مُغرض)، از دست ندادن خواب شب، حرص مال نزدن، قناعت [برای مثال؛ یک اتومبیل را برای 21 سال سوار شده بود! و هیچگاه بیش از سه دست لباس در خانه نداشت و به همین گونه سه جفت کفش.]، فرار از زندگانی لوکس و غبطه دیگران را خوردن، خوردن غذای ساده، میوه و سبزی و امساک از رفتن به رستوران، مراقبت از سلامتی بویژه دندانها، گوش و چشم، ورزش روزانه سبک [که او از 20 سالگی تا 96 سالگی انجام مي داد]، فرار از اتلاف وقت و کاری که پشیمانی بار آورد، گریز از ازدواج با طرف نامتناسب و ناهماهنگ [مري برغم داشتن خواستگارهای متعدد ازدواج مجدد نکرد.]، گریز از ازدحام، زندگانی در شهرهای آرام ـ جوامع با تمدن عالی [که گفته اند ضعف تمدن جامعه، فرد را عصبی و «خشم و نارضايي» از طول عمر می کاهد]، اشتغال به کار مورد علاقه و داشتن خلاقیّت که عشق به حرفه باعث می شود انسان گذشت زمان را حس نکند و احساس پیری و ازکارافتادگی نداشته باشد، وارد مسئله نشدن، نداشتن بیش از دو فرزند که یک بچه داشتن بهتر است، وارد مشکلات بچه ها و بستگان و دوستان نشدن، خواندن کتاب و گوش کردن به موزیک آرام و شادی بخش، دروغ نگفتن و بزرگنمایی با گفتن دروغ (پُز دادن) نکردن، تعقل به جاي دنبال هوس رفتن، شتاب نکردن در شروع هر کار واقدام تازه، کردن مشورت در کارها و .... [دفتر حساب درآمد و هزینه بانو مری نشان می دهد که به دفعات به مشاور قضایی، مشاور مالی و ... مراجعه کرده بود یعنی که بدون مشورت قبلی با اصحاب نظر و اطلاع به کاری دست نمی زد].
    بانو «مری» یکی از 35 Super – centenarian جهان در طول تاریخ است. اصطلاح Super – centenarian مربوط به افراد بالای 110 ساله است، از صد سال تا 110 سال را centenarian گویند.

برخي ديگر از رويدادهاي 7 مارس

1530: هنري هشتم پادشاه وقت انگلستان پس از اين كه شنيد پاپ با طلاق گفتن زن او مخالفت كرده اعلام داشت كه از اين پس، او خودش رئيس كليساي انگلستان خواهد بود، نه پاپ؛ و به اين ترتيب كليساي انگلستان استقلال يافت.

1799: یک روز پس از افتادن یافا = Jafa به دست ناپلئون بناپارت ـ ژنرال انقلاب [که هنوز امپراتور فرانسه نشده بود]، نظامیان اسیر (نیروهای نظامی عثمانی و عمدتا آلبانیایی) به صورت گروهی اعدام شدند. شمار آلبانیایی ها بیش از دو هزار تن نوشته شده است. هنوز معلوم نیست که انگیزه ناپلئون از اعدام این شمار چه بوده است. شهر بندری یافا که در مجاورت تل اویو و روی تپه ای کم ارتفاع قرار گرفته در جریان جنگهای صلیبی هم یک صحنه این جنگها بود و نیز صحنه جنگ سال 1917 انگلستان و عثمانی. همانطور که ناپلئون پیش بینی کرده بود انگلیسی ها از دیرزمان چشم به تصرف فلسطین داشتند که 118 سال پس از افتادن یافا به دست نیروهای انقلاب فرانسه به هدف رسیدند و چندی بعد با ایجاد کشور اسرائیل در فلسطین متصرفی خود موافقت کردند. ایجاد بندر یافا را به پسر نوح نسبت می دهند که پس از تخریب آبادی ها در جریان توفان بزرگ آنجا را ساخت که از قدیمی ترین شهرهای جهان است.

1814: لشکریان ناپلئون بناپارت مرکب از سربازان وظیفه 19 تا 21 ساله در یک منطقه مرز شمالی فرانسه امروز نیروهای نظامی مشترک اتریش و پروس [بیشتر پروس را قدرتهای وقت پس از جنگ جهانی اول ضمیمه لهستان ساختند که انگیزه اصلی جنگ جهانی دوم قرار گرفت و چون مسئله باقی مانده است معلوم نیست که عامل چه مسائل دیگر در آینده باشد] به فرماندهی مارشال بلوخر Blucher را شکست دادند. در این نبرد، شمار نیروهای بلوخر دو برابر نظامیان ناپلئون بود ولی روحیه «سرباز وظیفه» را که بدون دریافت دستمزد و تنها به خاطر وطنش می جنگید نداشتند. علاوه بر آموزش نظامی، به سرباز وظیفه «میهن شناسی = تاریخ وطن» تدریس می شود.

1876: گراهام بل آمريکايي متولد1847 و متوفا در 1922 اختراع خود، تلفن را در آن کشور به ثبت داد.

1902: بوئرها (مهاجران هلندي آفريقاي جنوبي) در ناحيه «توين بوش» واقع در ترانسوال نيروهاي انگليسي را شكست دادند.

1936: نظامیان اعزامی هیتلر اخراج نظامیان خارجی از «راینلند Rhineland» را تکمیل کردند. این منطقه صنعتی آلمان طبق قرارداد Locarno
     و سازشنامه های ورسای (پایان جنگ جهانی اول) در کنترل نظامیان فاتحان قرار گرفته بود که هیتلر این قراردادها را پاره کرد و نیرو به راینلند Rhineland فرستاد و نظامیان خارجی را اخراج و پس از این رویداد بود که نظامی گری آلمان احیاء شد و دست به مسلح کردن خود زد.

1945: «تيتو» تا تدوين يك قانون اساسي و تعيين نظام يوگوسلاوي قدرت را در اين سرزمين كه در دوران جنگ جهاني دوم به اشغال آلمان در آمده بود به دست گرفت.

1969:

حزب كارگر اسرائيل كه حزب حاكم بود بانو «گلدا ماير» و در آن زمان 71 ساله را نامزد نخست وزيري كرد كه وي ده روز بعد كار خود را در اين سمت آغاز كرد و تا سوم ژوئن 1974 ادامه داد. وي قبلا وزير كابينه بود. گلدا ماير متولد شهر «كي اف» اوكراين در هفت سالگي با خانواده اش به شهر ميلواكي آمريكا مهاجرت و پس از تحصيلات، در همانجا معلم شده بود كه بعدا و زماني كه هنوز جوان بود براي اقامت دائم به فلسطين رفته بود.

1989: بر سر ماجراي «سلمان رشدي»، روابط جمهوري اسلامي ايران با انگلستان تيره شد و به حالت تعليق درآمد.

2007: اعضای مجلس لُردان انگلستان (= سنا) تماما انتخابی شدند. قبلا تعیین آنان برحسب اشرافیت و القاب بود.

2008: بهاي نفت خام به بالاترين حد خود تا اين روز رسيد و هر بشكه نفت خام سبك و شيرين براي تحويل در ماه اپريل 2008، در بازار نيويورك 105 دلار و 45 سنت معامله شد. معمولا کمپاني هاي بزرگ نفتي با استفاده از بحران هاي ناشي از بازي هاي سياسي بهاي نفت خام را بالا مي برند و اين افزايش تقريبا بلافاصله به جايگاههاي بنزين در کشورهايي که اين کالا در کنترل دولت نيست منتقل مي شود. دولتهايي که از فروش بنزين ماليات مي گيرند از اين افزايش بها سود مي برند.

2008: در يك انفجار انتحاري در خيابان عطّار بغداد كه متعاقب يك انفجار عادي روي داد 54 تن كشته و 123 نفر مجروح شدند. انفجار نخست باعث جمع شدن مردم جهت كمك به مجروحين شده بود كه دراين لحظه فردي در ميان اين جمع خودرا منفجر كرد كه تاكتيك نسبتا تازه اي بشمار آورده شده است.

نامه به مولف

درباره نامه هاي وارده

    شماری از مخاطبان این تاریخ آنلاین پرسیده اند که چرا از چند ماه پیش نامه ها و نظرات ارسالی را درج نکرده ایم و خواسته اند که انتشار این نامه ها که حاوی نظرات ارزشمند است ازسر گرفته شود.
    پاسخ: نامه های دریافت شده آرشیو شده اند. درجایی که مکاتبات الکترونیک دستگاههایی همچون وزارت امورخارجه و وزارت دفاع آمریکا خوانده و افشاء شده اند [ویکیلیکس] مصلحت نبود که نامه های مخاطبان سریعا انتشار یابند تا ناخواسته نام و آدرس آنان احیانا به دست جستجوگران افتد.
    همانگونه که مخاطبان خواسته اند؛ نامه های نو و آرشیو شده به نوبت درج خواهند شد و نامه های پُستی وفَکسی سریعتر. نامه هایی که حاوی نظرات مهم باشد و از سوی کارشناس ارسال شده باشد، نخست در بالای مطالب درج خواهد شد و سپس برحسب موضوع به ردیف خود انتقال خواهد یافت. بنابراین، هر نظر دو و یا چندبار درج خواهد شد. مولف

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com