Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

24 مارس

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

بپاخيزي دو شاهزاده ساساني برضد سلطه عرب، ولي ...

24 مارس 721 ميلادي (و در جريان آيين هاي نوروزي آن سال كه هنوز در ايران خاوري به همان صورت قديم برگزار مي شدند)، «پوشان» از شاهزادگان ساساني، هشتاد سال پس از نبرد نهاوند و شکست نظامي ايران، ادعاي سلطنت و احياي حکومت ساسانيان را کرد و گروهي گرد او جمع شدند، ولي کاري از پيش نبرد.
چهار سال پس از پوشان، در مارس سال 725 ميلادي (و بازهم در ايام نوروز ايراني) يك شاهزاده ديگر ساساني به نام خسرو از نوادگان يزدگرد سوم در شهر مرو خودرا شاه ايران خوانده بود. كار اين شاهزاده هم با اين كه علاوه بر گروهي ايراني، جمعي از تركان مهاجر نيز به او پيوسته بودند به جايي نرسيد. مورخان سبب ناكامي اين دو شاهزاده را خودخواهي و تكروي آن دو نوشته اند و اضافه كرده اند كه اگر اين دو شاهزاده که هدفشان نيز احياي استقلال وطن بود با هم يكي و متحد شده بودند شايد به پيروزي هايي دست مي يافتند. استقلال طلبي ايرانيان و بپاخيزي هاي مسلحانه آنان پس از درگذشت هارون الرشيد جدّي تر شد و نخست زير عنوان دفاع از مأمون پسر هارون که مادرش يک ايراني بود و سپس طرد سلطه عرب از وطن بپاخاستند و موفق هم شدند.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

روزي كه هارون الرشيد درگذشت

هارون الرشيد

24 مارس سال 809 ميلادي (در آن سال سوم فروردين) هارون الرشيد، خليفه قدرتمند عباسي در سر راه خود به شمال شرقي خراسان (منطقه فرارود)، در توس درگذشت و در آبادي حاشيه شهر كه در آن زمان يكي از قرارگاههاي حكمران وقت خراسان بود (و اينك شهر مشهد) مدفون شد. هارون هنگام مرگ 46 ساله بود. وي در طول اقامت در توس بيمار شده بود. هارون 17 مارس 763 ميلادي و به نوشته برخي از مورخان در «ري» به دنيا آمده بود. پدرش بعدا سومين خليفه عباسيان شد و مادرش «خيزران» يك بانوي يمني بود. هارون 23 سال خلافت كرد و امور اداري او در دست ايرانيان و براي مدتي نسبتا طولاني هم وزارت وي را «يحيي برمكي» برعهده داشت كه يك مدير لايق ايراني بود. هارون بيش از پيش خلافت را رنگ امپراتوري داد و بر وسعت بغداد افزود و با آزادكردن مهاجرت به اين شهر، آن را به صورت بزرگترين شهر وقت اروپا و آسيا (به استثناي يكي ـ دو شهر چين) در آورد. هارون در طول عمر خود دو بار با دولت روم شرقي (قسطنطنيه) وارد جنگ شده بود. در پي مرگ هارون بود كه جنبش هاي استقلال طلبانه ايرانيان جدّي و علني شد. هارون با دولت هاي اروپايي رابطه سياسي داشت.

دمشق هم به دست تيمور افتاد و غارت شد

مجسمه اميرتيمور که با نظر گراسيموف ساخته شده است

غارت شهر دمشق كه به دست نيروهاي اميرتيمور گوركان (متولد 1336 ميلادي و متوفي در 19 فوريه 1405) افتاده بود از 24 مارس (روزي چون امروز) در سال 1401 ميلادي آغاز شد. تيمور قبلا بسياري از شهرهاي بزرگ از جمله اصفهان، دهلي و بغداد را تصرف كرده و همه جا كشتار به راه انداخته بود. وي در اصفهان از كله هاي مقتولين مناره ساخته بود و در دهلي كه در 17 دسامبر 1398 به دست او افتاده بود هزاران تن را اعدام كرده بود. حكومت هند تا سلطه انگليسي ها در سال 1857 در دست تيموريان بود.
تيمور در سال 1405 عازم تصرف چين بود كه در 19 فوريه در قزاقستان امروز درگذشت. وي در فرارود به دنيا آمده بود و تبار مغولي داشت. گراسيموف تاريخدان و انسانشناس بزرگ روس كه در سال 1941 استخوانهاي اميرتيمور را معاينه كرده بود مغول بودن و لنگ بودنش را تاييد كرده است. استخوانهاي تيمور يك سال بعد به گور او در سمرقند بازگشت داده شده است. اين گور را تيمور در طول حيات براي خود ساخته بود كه پس از مردن، جسدش از قزاقستان به آنجا منتقل و مدفون شد. با اينكه تيمور تبار مغولي داشت علاقه مند به فرهنگ ايراني و زبان پارسي بود و آنها را ترويج داد. مكاتبات او به زبان پارسي صورت مي گرفت. جانشينانش هم به فرهنگ ايراني و زبان پارسي خدمت كردند. امپراتوران تيموري هند، پارسي را زبان رسمي دربار و سازمانهاي دولتي هند كرده بودند.

دستگيري 15 نظامي انگليسي در آبهاي ايران

23 مارس 2007 (سوم فروردين 1386) نيروهاي مسلح ايران در منطقه اروند رود 15 تن از نظاميان انگليسي مستقر در عراق را كه با قايق مسلح وارد آبهاي ايران شده بودند دستگير و 24 مارس به تهران منتقل كردند. اين افراد 12 روز بعد و پس از اعتراف به نقض آبهاي ايران و همچنين ابراز تاسف مقامات دولتي لندن از ورود آنان به آبهاي ايران، آزاد شدند و پس از ملاقات با احمدي نژاد رئيس جمهور و دريافت لباس غيرنظامي، با اين لباس ايران را ترك كردند. اين عده كه هنگام ورود به لندن تغيير لباس داده بودند بعدا در تماس با رسانه هاي انگلستان حرفهاي ديگري زدند.
دستگيري اين نظاميان در سالروز حمله ناوگان نوپاي ايران به پايگاه انگلستان در «باسعيدو» و تصرف آن در آستانه جنگ جهاني دوم صورت گرفته بود. قرنها، انگليسي ها يكه تاز پهنه خليج فارس بودند و مانع از آن مي شدند كه ايران داراي يك نيروي دريايي موثر شود. ايران در دهه 1930 با کمک موسوليني رهبر وقت ايتاليا داراي يک نيروي دريايي موثر شد.

    عكس ها:
    بالا: از چپ به راست؛ عكسي را كه رسانه هاي غرب از اين رويداد ساخته بودند و با هرگزارش مربوط چاپ مي كردند ـ تني چند از دستگير شدگان از جمله يك گروهبان زن، پس از انتقال به تهران
    پايين: از چپ به راست: دستگير شدگان پس از آزادشدن در تهران با لباس غيرنظامي كه دولت ايران به آنان داده بود ـ برخي از دستگير شدگان پس از بازگشت، در فرودگاه لندن

در قلمرو ادبيات

روزي که ژول ورن نويسنده و اندشمند فرانسوي درگذشت

ژول ورن

ژول ورن نويسنده و انديشمند فرانسوي 24 مارس 1905 در 77 سالگي و در حالي که قلم در ميان انگشتانش بود و پنجاه و پنجمين کتاب خود را مي نوشت درگذشت. وي بسال 1828 در "نانت" به دنيا آمده بود. ژول ورن در هر رشته اي قادر به نوشتن بود ولي در داستان نگاري مهارت ويژه داشت.

در قلمرو دانش

کشف ميکرب سل

دانشمند آلماني، رابرت کخ Robert Coch متولد 1843 و متوفا در 1910، بيست و چهارم مارس 1882 اعلام کرد که عامل بيماري مرموز و کشنده سل را کشف کرده است.
دکتر کخ در آزمايشگاهي در برلن روي عامل بيماري سل کار مي کرد. به خاطر اين کشف مهم، عامل بيماري سل به اسم او «باسيل کخ» نام گذاري شده است. اين ميکرب هوازي ممکن است مدتها در بدن بماند و تکثير نکند و هنگامي دست به فعاليت بزند که بدن بر اثر بيماري ديگر و يا تغذيه بد و ناکافي و عواملي از اين دست ضعيف شده باشد. با وجود کشف ميکرب بيماري سل، تا اواسط قرن 20 داروي قطعي درمان آن به دست نيامده بود.

کُخ در آزمايشگاه

در قلمرو رسانه‌ها

عباس پهلوان روزنامه نگار قديمي و پُرتجربه ايران

عباس پهلوان

چهارم فروردين زادروز عباس پهلوان روزنامه نگار قديمي و معروف ايران است كه در سال 1316( مارس 1937) به دنيا آمده است. عباس هنوز به 18 سالگي تمام نرسيده بود كه كار روزنامه نگاري را آغاز كرد و لاينقطع به آن ادامه مي دهد. عباس با مقاله نگاري و نوشتن انواع مطلب کار روزنامه نگاری آغاز و دنبال کرد و سمت نويسنده ستادي (ستاف رايتر) داشت. مي دانيم كه چنين آغازي نياز به استعداد و ذوق و علاقه مندي زياد دارد. او كار روزنامه را از «شاهد» و «اتحاد ملل» آغاز كرد و در بسياري از روزنامه هاي تهران ازجمله آژنگ، آتش، بامشاد، اراده آسيا و «مهر ايران» قلم زد تا بكار مجله نويسي پرداخت. دو امضاي مستعار معروف او در روزنامه ها، «ع. پيكان» و «آشيخ عباس نقال» بود. ستون «كندوكاو روزنامه ها» كه به قلم او نوشته مي شد هميشه جنجال برانگيز بود و ناشران روزنامه ها را مي رنجانيد.
عباس پهلوان كه از موسسان سنديكاي روزنامه نگاران كشور است در مجله هاي متعدد ازجمله روشنفكر، آشفته، مُدِروز (زن روز) و فردوسي به كار تحرير اشتغال داشت و در «فردوسي» بيش از هر مجله ديگر ماندگار شده بود و دولت وقت يك بار به خاطر يك نوشته اش در فردوسي، او را ممنوع القلم كرده بود. پهلوان جمعا 15 سال در فردوسي قلم زد. عباس كه به ميهندوستي و صراحت لهجه شهرت دارد بسيار روان و بي تكلّف مي نويسد و بدون ملاحظه حقايق را بيان مي دارد. درباره هر موضوعي كه لازم باشد مي تواند بنويسد. عباس مدتي هم در خبرگزاري پارس (ايرناي امروز) بكار نوشتن مشغول بود. ابتكار مصاحبه هاي تلفني از اوست كه به نام خبرگزاري از راديو ايران پخش مي شد. عباس اين طرز مصاحبه را كه تا آن زمان در ايران بي سابقه بود در سال 1338 هجری خورشيدي (1959 ميلادي) ابتكار كرد.
پهلوان كه در سال 1379 (دو سال پس از انقلاب) با مخالفت دسته اي از دست اندركاران وقت رو به رو شده بود دچار زحمت و گرفتاري هاي متعدد شد و چندي بعد، به قول خودش، پس از افزايش شعارهاي «عباس پهلوان اعدام بايد گردد» دچار واهمه شد و وطن را تَرك كرد و به اروپا رفت و در اينجا بكار نوشتن در رسانه ها پرداخت و سپس به آمريكا نقل مكان كرد و در اينجا (لُس آنجلس) به روزنامه نگاري كه پيشه مادام العمر اوست ادامه مي دهد.

ساير ملل

ترور بنيادگذار كومينتانگ (حزب ناسيوناليست چين) در شانگهاي ـ نظرات او پیرامون ميهندوستي و ضد مهاجرت

Sung chiao-jen

سونگ چيائو ژن (Sung chiao-jen (Song jiao انقلابي چين كه انديشه تأسيس يك حزب ناسيوناليست چيني را در سرداشت و اين انديشه را با دكتر «سون يات ـ سن» در ميان گذارده بود و به اتفاق او و همكاري ديگران، حزب كومينتانگ Kuomintang (KMT ـ حزب ناسیونالیست چين) را بر پایه اصول سه گانه دکتر سون تاسيس كرده بودند بيست و دوم مارس سال 1913 بر اثر جراحات ناشي از اصابت گلوله درگذشت. وي دو روز پيش از آن در ایستگاه راه آهن شانگهاي در حال ايراد نطق براي گروهی از هموطنان خود و ترغيب آنان به اينكه نخست در انديشه وطن باشند تا خودشان، هدف گلوله قرارگرفته و مجروح شده بود. در آن روز از جمهوري شدن چين، زمانی طولانی نگذشته بود و نخستین انتخابات پارلمانی آن در دسامبر 1912 انجام شده بود. جمهوری شدن چین، نتیجه انقلاب سال های 1911 و 1912 بود. سونگ 23 ساله بود كه به جنبش دكتر سون پيوسته بود و از فعّالان آن شده بود. گفته شده است که احتمالا نخست وزیر وقت چین (دولت موقّت) از توطئه ترور «سونگ» آگاه بود.
    سونگ با توجه به نفوذ قدرت هاي خارجي در مقامات دولتي چين در طول قرن 19 (همانند ايران وقت) و سُلطه این قدرت ها بر چين و تقسیم این سرزمین به مناطق نفوذ خود، معتقد بود كه چينيان نخست بايد در انديشه وطن باشند و بعد در فكر خودشان و جيبشان. بايد وطني باشد، استقلال، اقتدار و حاكميّت داشته باشد، فسادزدايي شده و از بنيه اقتصادي ـ نظامي بالا برخوردار باشد تا مردم بتوانند در آن سربلند و در رفاه باشند، زندگاني سعادتمندانه داشته باشند و به پيروي از دين و ايدئولوژي خود ادامه دهند. اين حرف هاي «سونگ» است كه در دو دهه قرن 21 بكرّات از دهان چند رئيس کشور و بسیاری از اندیشمندان و دولتمردان شنيده شده است.
    دكتر «سون يات سن» از اين استدلال سونگ كه همچنين مي گفت: يك ملّت استعمارزده و تحت سلطه؛ تشنه ناسيوناليسم است و تنها در پرتو اين نيرو است كه خواهد توانست بلند شود و روي پاي خود بايستد قانع شد و موافقت كرد كه كومینتانگ ـ بعدا حزب حاکم جمهوری همه چین (و از 1949 تا سال 2000 در تایوان و اینک یکی از احزاب تایوان) تاسيس شود و اين حزب که در بيستم آگوست 1905 در توكيو به وجود آمد، تا سال 1949 قدرت را در چین به دست داشت و پس از شکست در جنگ داخلی چین از پیروان عقاید مائو، در تایوان استقرار یافت و ....
    سونگ (متولّد 1882) همچنین مخالف مهاجرت چینیان به آمریکای شمالی بود و اصولا مخالف هرگونه مهاجرت به صورت انبوه ـ فله ای ـ بود. در دهه های آخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم دولت های کانادا و ایالات متحده قوانین سخت بر ضد مهاجرت چینیان وضع کرده بودند که چندین دهه بعد، از شدت آنها کاسته شد. سونگ می گفت کسانی که با هدف های شخصی، پشت به وطن ـ زادگاه نیاکان ـ کنند به کشور تازه هم چندان وفادار نخواهند بود، آنان نیّات خوب ندارند. آنان تنها در اندیشه خویش هستند و عمومی فکر نمی کنند و کشور دوم، سرانجام قربانی نتایج خودخواهی های آنان خواهد شد. یک انسان خوب باید در زادگاه نیاکان بماند، مسائل را حل کند و کشوری بهتر بسازد نه اینکه به محض برخورد با مشکل، بگذارد و بگریزد و مشکلات را به جای دیگر منتقل کند.

Ma Ying-jeou

    کومینتانگ از سال 1987، دیگر تنها حزب تایوانِ 36 هزارکیلومتری 24 میلیونی نیست. در دو دهه قرن 21، حکومت تایوان که از دهه 1970 کرسی چین در سازمان ملل را از دست داده است دو بار به دست احزاب دیگر افتاده و از سال 2016 در دست حزب لیبرال دمکرات DPP. تایوان از سال 1542 که پرتغالی ها وارد آنجا شدند تا قرن ها به فُرمُز (فرمُزا) معروف بود که به زبان پرتغالی یعنی زیبا. پرتغالی ها تایوان را فرمزا نامیده بودند.
    پس از 8 سال، و درست 95 سال پس از مرگ سونگ، «ما يينگ جئو Ma Ying-jeou» نامزد حزب كومينتانگ در انتخابات رياست جمهوری تايوان باردیگر با 45ر58 درصد آراء برنده شد. نتيجه اين انتخابات 23 مارس 2008 اعلام شد. «Ma» متولّد 13 جولای 1950 در انتخابات ژانویه 2012 باردیگر پیروز شد. «ما» كه از هاروارد آمريكا دكتراي حقوق گرفته قبلا شهردار تايپه بود.
    در انتخابات سال 2016 بانو Tsai Ing-Wen متولّد 1956، حقوقدان و اقتصاددان، تحصیلکرده تایوان، آمریکا و انگلستان و از حزب لیبرال دمکرات با ماهیّت ناسیونالیستی رئیس تایوان شده است. وی ازدواج نکرده است. تایوان مانند گذشته، اصرار در نامیده شدن به عنوان جمهوری چین ملّی ندارد.
    بايد توجه داشت كه در دهه هاي اخير، تمايلات ناسيوناليستي در همه چين همانند ساير نقاط جهان در حال گسترش بوده است.

Tsai Ing-Wen

آغازحملات هوايي ناتو به يوگوسلاوي که در تاريخ آن اتحاديه نظامي بي سابقه بود

24 مارس 1999 ناتو، اتحاديه نظامي غرب، در پنجاهمين سال عمر خود به يک کشور مستقل که اعضاي آن اتحاديه را هم مورد تهديد قرار نداده و به مخاطره نيافکنده بود حمله نظامي بُرد. اين حمله - نخستين تعرض نظامي ناتو به يک کشور، که در تاريخچه اين اتحاديه نظامي بي سابقه بود با تعرض هوايي و بمباران آغاز شد. ناتو از ماه اکتبر (شش ماه پيش از آغاز حمله) يوگوسلاوي را که به کوزوو - منطقه خودمختار (ضميمه) خود - 14 هزار نيرو فرستاده بود تا از اقليت صرب محافظت کنند تهديد به مداخله نظامي مي کرد. حملات هوايي ناتو به يوگوسلاوي که در آن از هواپيماهاي نامرئي آمريکا هم استفاده شد تا اواسط آوريل ادامه يافت و به يوگوسلاوي زيان مالي فراوان وارد ساخت و يک پل رود دانوب در آن کشوررا ويران ساخت. در اين حملات دولت آمريکا يک بمب افکن نامرئي خود را از دست داد.
    در يکي از اين حملات هوائي ،ساختمان سفارت چين در بلگراد ويران شد و چند تن از اتباع چين کشته و يا مجروح شدند . دولت چين نسبت به اين رويداد واکنش شديد نشان داد و آن را محکوم کرد.
     ناتو به اعتراض مکرر دولت روسيه که يک کشور اسلاو و خويشاوند روسيه را بمباران مي کرد اعتنا نکرد و سرانجام دولت يوگوسلاوي حاضر شد که نيروهاي خود را از کوزوو خارج سازد و نيروهاي ناتو در آنجا به عنوان پاسدار صلح مستقر شوند.
    حمله نظامي به يوگوسلاوي نشان داد که غرب با احياي ناسيوناليسم در اروپا مبارزه خواهد کرد. اين حمله همچنين ثابت کرد که «ناتو» به تعهدي که به گورباچف براي انحلال پيمان ورشو سپرده بود وفادار نخواهد بود و به تقويت و گسترش خود در قلمرو پيمان ورشو و حتي خاک شوروي سابق ادامه خواهد داد.
    به عقيده مورخان بي طرف، همين تلاش هاي ناتو سبب شده است که پوتين و همفکران او گرايش ناسيوناليسم بيابند و تاريخ نشان داده است که مقابله با ناسيوناليسم روس کار آساني نخواهد بود به ويژه که ناسيوناليسم روس يک شريک خواهد داشت به نام توده اسلاو اروپايي مخصوصا صرب ها که دولت روسيه در سال 1914 به خاطر آنان وارد جنگ جهاني اول شد.

يک صحنه از بمباران هوايي يوگوسلاوي

قطعنامه بي خاصيت و بي تاثير اتحاديه عرب كه آمريكا و انگلستان از عراق خارج شوند! ـ نگاهي به اين اتحاديه كاغذي

آرم اتحاديه عرب

اتحاديه عرب 24 مارس سال 2003 و چهار روز پس از حمله نظامي تمام عيار آمريكا و انگلستان به عراق با 21 راي موافق و يك راي مخالف خواست كه نيروهاي مهاجم بي درنگ و بدون چون و چرا خاك عراق (يكي از اعضاي موسس اين اتحاديه) را ترك گويند كه دولت هاي حمله گر اعتناء نكردند. دو روز پيش از آن، صدام حسين حمله نظامي به عراق را يك تحقير براي عرب خوانده بود و گفته بود كه حمله دليل نداشته و به گزارش «بليكس» سوئدي رئيس کميسيون بازرسي سازمان ملل [از سال 2000 تا 2003] اشاره كرده بود كه عراق فاقد اسلحه كشتار جمعي است. [بليکس ـ ديپلمات سوئدي متولد 1928 قبلا و از 1981 تا 1997 مدير آژانس بين المللي انرژي اتمي و پيش از آن وزير امورخارجه سوئد بود. وي که از فعالان حزب ليبرال سوئد است از سال 2010 مشاور انرژي اتمي دولت امارات عربي متحده شده است!.].
     اتحاديه عرب كه سالهاست بي خاصيت شده است در پنجاه و هشتمين سال تاسيس خود اين قطعنامه را كه برايش ارزشي قائل نشدند صادر كرده بود. اين اتحاديه در 23 مارس 1945 توسط شش دولت عربي كه در آن زمان استقلال داشتند (مصر، سعودي، عراق، سوريه، لبنان و اردن) با هدف حل مسائل فيمابين، تامين اتفاق نظر اعضاء در امور سياسي و بين المللي، تلاش مشترك براي رشد اقتصادي و ... تاسيس شده بود و در اساسنامه آن تاكيد شده بود كه هر دولت عضو در شوراي اتحاديه (صرف نظر از جمعيت و وسعت آن) تنها داراي يك راي است و اتحاديه داراي دبيركل است كه شورا را در مواقع لازم به تشكيل جلسه و اتخاذ تصميم دعوت خواهد كرد.
     اين اتحاديه (عرب ليگ) كه تقريبا سه سال پيش از ايجاد دولت اسرائيل آغاز بكار كرده بود در سال 1950 پيمان دفاع مشترك امضاء كرد و در سال 1965 ميان كشورهاي عضو، موضوع تاسيس يك بازار مشترك را به تصويب رسانيد، سه بار با اسرائيل وارد جنگ شد، اين كشور را مشتركا تحريم كرد، در سال 1973 صدور نفت به كشورهاي حامي اسرائيل از جمله آمريكا را قطع كرد ولي از آن پس از خاصيتش كاسته شد به طوريكه در سال 1990 نتوانست اختلاف عراق و كويت بر سر يك ميدان نفتي (در مرز مشترك دو كشور) را حل كند كه منجر به تصرف كويت توسط عراق شد و آمريكا با كمك برخي از دولت هاي عضور اتحاديه و با پول و تسهيلات آنها با عراق وارد جنگ شد و پس از بيرون راندن عراق از كويت، ديگر منطقه را ترك نكرد.
    اتحاديه عرب كه شاهد دشوآرى هاي روزآنه عراقي ها و روان بودن خون آنها در خيابانها بود در پنج سال (2003 تا 2008) اقدام عملي براي حل اين مسئله به عمل نياورده بود.
    بسياري از اصحاب نظر در دهه ىکم قرن 21 بر اين باور بودند كه روزگاري سران دولت هاي عربي بايد پاسخ اعتراض توده هاي عرب را در مورد بي اعتنايي هاي گذشته و امروز خودرآ بدهند و در نتيجه وقوع انقلاب ها و برخوردها قابل پيش بيني است. [اين پيش بيني تحقق يافته و رويدادهاي تونس، ليبي، مصر، يمن و ... از اين دست بوده اند.].

... و براي هميشه نمي شود با مار بازي کرد

بونرونگ در حال نمايش با مار

بون رونگ تايلندي 34 ساله از نوجواني کار بازي با مار در نمايش را پيشه خود ساخته بود و از آن هراسي نداشت. او حتي در خانه اش 30 مار از انواع مختلف نگهداري و با آنها زندگي مي کرد. در سال 1998 ، بون رونگ Boonroung به مدت هفت روز با چند مار در يک جعبه شيشه اي بسر برد و چون کسي ديگر تا آن زمان موفق به اين کار نشده بود نامش به عنوان رکورد دار در کتاب « رکوردهاي جهاني گينس » به ثيت رسيد. وي 22 مارس 2004 در نمايشي در شهري در شمال شرقي تايلند سرگرم بازي با يک مار « کبرا » بود و صدها تماشاگر او را تشويق مي کردند که ضمن بازي، مار او را نيش زد و از حال رفت . باز مردم او را با کف زدن تشويق مي کردند زيرا که تصور مي کردند افتادن او بر زمين هم جزئي از برنامه نمايش است که پس از چند دقيقه پي به اشتباه خود بردند و معلوم شد که نيش مار او را کشته است. بون رونگ 19 سال با مار بازي مي کرد.

روزی که کودتاي آرژانتين به حکومت بانو «ايزابل پرون» پايان داد

ايزابِل پِرون

بيست و چهارم مارس 1976 نظاميان آرژانتين بر ضد دولت انتخابي اين کشور کودتا کردند و بانو «ايزابل مارتينز پرونIsabel M. Peron » رئيس جمهوري آرژانتين را برکنار ساختند و از آن پس آرژانتين سالها گرفتار حکومت نظاميان بود.
ايزابل متولّد 1931، پس از فوت شوهرش خوان پرون، از يکم جولای 1974 به جانشيني او انتخاب شده بود. ايزابل 36 سال جوانتر از شوهرش بود.
خوان پرون از سال 1946 تا سال 1955 و بار ديگر از 1973 تا 1974 رئيس جمهوري آرژانتين بود. وي که يک ناسيوناليست آرژانتيني بشمار مي رود هنوز در اين کشور هواداران فراوان دارد و پس از طرد حکومت ژنرالها، بارديگر قدرت به دست پرونيست هاي آرژانتين افتاده و در سال 2006 نيز يک زن به رياست جمهوري اين کشور انتخاب شده بود.

يك بانو در صدر پارلمان كشور كودتا! - اشاره اي به مسائل سياسي پاکستان تا پایان دهه یکم قرن 21

دکتر فهميده ميرزا (پزشک)

پارلمان پاكستان با 342 كرسي كه اعضاي آن در انتخابات 18 فوريه 2008 برگزيده شده بودند بيستم مارس اين سال بانو «فَهميده ميرزا» از حزب مردم را كه يك پزشك است به رياست خود برگزيد كه در عُمر نسبتا كوتاه اين كشور سابقه نداشت يک «بانو» رئيس پارلمان شود. وی در طول دوره هجدهم تقنینیه پاکستان رئیس پارلمان این کشور بود. بانو فهمیده میرزا متولّد 1956 در کراچی (سِند) در انتخابات سال 2013 پاکستان باردیگر به عضویت پارلمان این کشور انتخاب شد.
    در انتخابات سال 2008 پاكستان كه پس از تلاطم هاي سياسي متعدد و ازجمله بازگشت بي نظير بوتو و نواز شريف ـ دو نخست وزير قبلي اين كشور به وطن، قتل بانو بي نظير و تظاهرات و انفجارهاي مرگبار انجام شد 74 زن داراي كرسي پارلماني شده بودند. علت خروج بانو بي نظير از كشور و اقامت طولاني در خارج و عمدتا در «دوبي» اين بود كه به وي در جريان نخست وزيري و بعد از آن اتهامات متعدد از جمله رخنه فساد به دستگاه اداري كشور وارد شده بود. آصف علي زرداري شوهر او (به زعم برخي از پاكستاني ها؛ آقاي ده درصد) نيز به دريافت پورسانت از معاملات دولتي متهم و بازداشت شده بود که پس از قتل بانو بي نظير عملا در صدر حزب مردم پاکستان قرارگرفت و با کمک نواز شريف رئيس شاخه اکثريت حزب مُسلم ليگ رئيس جمهوری شد. زرداري پس از محکم کردن جاي پاي خود و افزودن بر اختيارات «رياست کشور» با کمک دستگاه قضايي در صدد دورکردن نواز از احراز هرگونه مقام دولتي برآمد که دوباره مردم به خيابانها ريختند و اورا مجبور به عقب نشيني کردند.
    نواز شريف در پي سقوط دولت اش با كودتاي ژنرال پرويز مشرّف، به كشور سعودي تبعيد شده بود که مشرّف تحت يک رشته فشار جندجانبه، در سال 2008 مجبور شد که با بازگشت او به وطن موافقت و سپس خودرا بازنشسته کند. پاكستان در عُمر كوتاه خود نسبت به ساير ممالك، كودتاهاي بيشتري داشته است.
    مسائل سياسي پاكستان با بركناري افتخار محمد چودري رئيس ديوان عالي اين كشور و اتخاذ تصميمات يكنفره مشرّف داغتر شده بود و كارهاي او براي تجديد انتخاب و ماندن در صدر كشور پاكستان برپيچدگي اوضاع افزوده بود كه با چند عقب نشيني و ازجمله بازنشسته كردن خود از ارتش، باعث پيروزي مخالفان شد. مشرف بسياري از اختيارات نخست وزيري را به خود (رياست جمهوري) انتقال داده بود که پس از او، زَرداري تلاش کرد اين اختيارات را حفظ کند که با عقب نشيني او در مارس 2009 از برابر نواز شريف برخي از اختيارات به نخست وزير بازگردانده شد. بازگشت افتخار محمد چودري در 22 مارس 2009 به ديوان عالي نيز به حساب تضعيف نسبي زرداري گذارده شده بود زيرا که چودري يکي از قضاتي بود که در دهه گذشته پاي بر اتهامات زرداري مي فشرد.
    در انتخابات 18 فوريه 2008 پاكستان حزب مردم و حزب مسلم ليگ شاخه نواز شريف كرسي هاي بيشتري به دست آوردند و بسياري از هواداران مشرّف و حتي تندروهاي اسلامي كرسي هاي قبلي خود را از دست دادند.
    در پي انتخابات 18 فوريه 2008 پاره اي از پاكستاني ها به رسانه ها گفته بودند که در اين انتخابات هم بسياري از همان مقامات اسبق كه از ثروتمندان و اِليت هاي پاكستان هستند به قدرت بازگشته اند و ... و چون اسلاميست ها و نظاميان، هردو با آنان نظر مساعد ندارند به نظر نمي رسد كه مسائل پاکستان بگونه اي ريشه حل شود.
     پارلمان پاکستان در بيست و چهارم مارس 2008 يوسف رضا گيلاني از حزب مردم (حزب بوتو) را به نخست وزيري اين کشور انتخاب کرد که چند سال بعد کنار رفت.

آيا گسترش بنيه نظامي پکن از سال 2007، به معارضه با آمريکا منجر خواهد شد؟ ـ گوشزدهاي پي در پي رسانه هاي آمريکا به دولت خود

شبكه هاي تلويزيوني آمريكا در طول مارس 2007 با پخش عكس هايي كه سه نمونه آن در زير آمده است پي در پي سخن از تصميم دولت جمهوری خلق چین به تقويت بنيه نظامي خود و مآلا معارضِ آمريکا شدن به ميان مي آوردند. اين شبكه ها از جت هاي «جي ـ 10» و ناوشكن هاي موشك انداز و موشكهاي ضد موشك و ضد ماهواره و سلاحهاي اتمي چین به شکلي سخن گفتند که گوشزد به دولت واشنگتن باشد تا آماده پيشگيري شود. به استدلال اين شبكه ها، تقويت نظامي به تنهايي جلب توجه جهانيان نمي کند و تا پکن قدرت نمايي سياسي را آغاز نكند، جهانيان متوجه قدرت و رقابت آن با آمريكا نخواهند شد، زيرا قدرت نمايي سياسي است كه خبر مي سازد و مردم متوجه مي شوند. شوروي سابق تنها وارد قدرت نمايي سياسي مي شد كه سر و صدا داشت. اين شبكه ها در قالب خبر (تلويحا) به سران آمريكا يادآور شده بودند كه خود را براي زورآزمايي قريب الوقوع با پکنِ ظاهرا خونسرد و آرام آماده كند ـ چین با همکاری و همیاری آمریکا یک قدرت اقتصادی شده است و تاریخ نشان داده است که هر قدرت اقتصادی در صدد قدرت نظامی ـ سیاسی شدن هم برآمده است.
    همزمان با اين تبليغات، رئيس وقت ستاد مشترك نيروهاي مسلح آمريكا از چين ديدن کرد. مقامات چيني به رئيس ستاد نيروهاي مسلح آمريكا گفته بودند: چون شما و روسيه داراي موشك ضد ماهواره هستيد، ماهم خواستيم كه از اين نوع سلاح داشته باشيم و ....
    درست دو سال بعد و در مارس 2009، در پي ممانعت نيروي دريايي جمهوری خلق چین از فعاليت يک کشتي نقشه بردار نظامي آمريکا در منطقه آبهاي هاينان، رسانه هاي آمريکا بار ديگر به تفسير گزارش پنتاگون درباره ادامه تلاش چین به تقويت بنيه نظامي خود و اينکه در حال ساخت سلاحهاي ديجيتالي (براي مقابله با جنگ اينترنتي) و ضد موشک و گسترش تسليحات اتمي ـ ماهواره اي است دست زده بودند. اين نوع گزارش ها بعدا هم ادامه داشته است. ولي رسانه هاي آمريکا تا بهار سال 2013 متوجه خطر اجاره بندر گوادَر پاکستان (در درياي عُمان و مجاور چابهار ايران) توسط دولت چین براي منافع آمريکا نشده بودند. به گفته یک صاحبنظر که رسانه ای شده بود، در اين راستا، دولت پکن راه پرتغالي ها در قرون 15 و 16 ميلادي را مي رود که بندر کاليکت و «منطقه گوا» در هند (به محاذات گوادر) را تصرف و مستقر شدند و از اينجا دست اندازي به خليج فارس، آبهاي يمن و جنوب شرقي آسيا تا ماکائو و ... را آغاز کردند.
    این صاحبنظر اضافه کرده بود: دولت چین با يک ششم نفوس جهان، به مواد خام، زمين و بازار فروش نياز دارد و مي دانيم که همه جنگها، عامل و انگيزه اقتصادي داشته اند. گام بعدي پکن کشيدن يک شاهراه از مناطق غربي خود از طريق افغانستان و بلوچستان به گوادر است. در برنامه پکن است که کاشغر را به يک کانون اقتصادي در غرب قلمرو خود تبديل کند. دير و يا زود واشنگتن متوجه خطر استقرار پکن در گوادَر خواهد شد. استقرار پکن در گوادر راهی است که تزارهای روسیه می خواستند در آن گام بگذارند. پتر بزرگ آرزو داشت به آبهاي اقیانوس هند و انشعابات آن دسترسي داشته باشد و روس ها با همين انگيزه در دهه هاي اول قرن 19 با ايران وارد يک رشته جنگ شدند و در نيمه دوم اين قرن منطقه فرارود را تصرف کردند که اينک چین با حربه اقتصادي وارد اين منطقه شده است. یه تأکید این صاحبنظر، دانستن تاريخ بر هر مقام بالاي دولتي لازم است.

قارچ آزمايش هيدرژني رژيم پکن

جنگنده «جي ـ 10»

يك ناوشكن پکني

تاريخ از نگاهي به تصوير

خودكشي اين زن ـ وجود يك بام و دو هوا در اتحاديه اروپا

Chantal Sebire

    شانتال سبيرChantal Sebire كه بيماري سرطان، چهره اش را به اين شكل در آورده بود 52 ساله و قبلا در منطقه ديژونDijon فرانسه به كار معلمي اشتغال داشت. او كه مادر سه فرزند بود، نه تنها از داشتن چنين قيافه اي رنج مي برد بلكه دچار يك درد قطع نشدني بود. پزشكان از درمان او مايوس شده بودند و در همان آغاز كار درمان هم اشاره كرده بودند كه او بيش از چند سال عمر نخواهد كرد. با توجه به اينكه وجود سرطان در بالاي بيني شانتال در سال 2002 تشخيص داده شده بود و عمري برايش باقي نمانده بود، براي پايان دادن به زجر و درد تصميم گرفت كه از دكتر خود بخواهد كه با تزريق دارو به عمر او پايان دهد. دكتر اين كار را موكول به حكم دادگاه كرده بود.
     شانتال با اطلاع از اينكه در هلند، بلژيك و لوكزامبورگ ـ سه كشور از اعضاي اتحاديه اروپا، مرگ داوطلبانه به خاطر رها شدن از درد و رنج (Euthanasia) قانوني شده است، به دادگاه دادخواست صدور حكم داد.
     دادگاه درخواست وي را كه به دكترش اجازه دهد كه به حيات او پايان دهد رد كرد. شانتال كه ديگر از ادامه زندگي و تحمل درد و روزشماري براي مردن خسته شده بود، دو روز پس از دريافت حكم دادگاه مبني بر رد دادخواست خود، در بيستم مارس 2008 خودكشي كرد. خودكشي شانتال كه زجرآورتر از مرگ او به دست دكتر بود در فرانسه و ساير نقاط اروپا سبب انتقاد از تصميم دادگاه و وجود يك بام و دو هوا در اتحاديه اروپا شده بود كه قرار بود قوانين و رفتار مشترك داشته باشند و از گزارش رسانه ها چنين برمي آمد که بحث در اين باره در سطح جهان دوباره داغ شده است.

برخي ديگر از رويدادهاي 24 مارس

1664: پادشاه انگلستان فرمان کلني کردن «رودآيلند» آمريکا را به نام «راجر ويليامز» صادر کرد. رودآيلند اينک يک ايالت شمال شرقي آمريکاست.

1837: دولت انگليسي كانادا (دومينيون کانادا) به سياهپوستان (آفريقايي تبارها) اجازه راي دادن در انتخابات را داد. اين، در حالي بود كه سياهپوستان در ايالات متحده (همسايه جنوبي كانادا) برده به حساب مي آمدند، تبعه نبودند و هيچ حقي نداشتند.

1896: الکساندر پوپوف A.S. Popov فیزیکدان روس در این روز ارسال و دریافت رادیویی میان دو مقصد را به نمایش گذارد. به این مناسبت، این روز (24 مارس) در روسیه «روز رادیو» نام گذاری شده است. روس ها و بسیاری دیگر، پوپوف را مخترع رادیو (مخابرات بی سیم) می دانند و زودتر از «مارکنی» ایتالیایی و ....

پوپوف

1898: در اين روز براي نخستين بار در تاريخ، فروش اتومبيل عمومي شد و نخستين دستگاه آن بفروش رسيد.

1906: در اين روز آماري همراه با نقشه جغرافيائي انتشار يافت که نشان مي داد انگلستان بر يک پنجم کره زمين حکومت مي کند و اصطلاح خورشيد بر پرچم انگلستان غروب نمي کند از همين روز به ميان آمده بود.

1955: دستگاه استحراج نفت از دريا ساخته شد.

1959: عراق از اتحاديه نظامي غرب موسوم به پيمان بغداد که ايران هم در آن عضويت داشت خارج شد و بناي دوستي و اتحاد با مسکورا گذارد که چهار دهه طول کشيد.

1980: اسقف «اسکار رومرو» رئيس کل کليساهاي کاتوليک کشور السالوادر ترور شد.

1993: John Hersey از بنیادگذاران «ژورنالیسم نوین» در 78 سالگی درگذشت.

1999: با هدف تأمین استقلال کوزوو، عملیات نظامی «ناتو» بدون مجوّز شورای امنیت برضد دولت بلگراد آغاز شد. در جریان این تعرّض، شهر بلگراد هم بمباران شد و ازجمله، به ساختمان سفارت چین در آن شهر آسیب رسید و تلفات وارد شد.

1999: يك كاميون بلژيكي حامل آرد و مارجرين (مارگارين = كره نباتي) در تونل «مون بلان» آتش گرفت و باعث مرگ 39 نفر و بستري شدن دهها تن ديگر شد.

2015: پرواز 9525 شرکت هواپیمایی «جِرمن وینگز» بر فراز آلپِ سقوط کرد و 150 مسافر و خدمه هواپیما جان سپردند. درباره علت وقوع این سانحه مطالب متعدد ازجمله سیر شدن خلبان از ادامه زندگی انتشار یافت که هیچیک اثبات نشده است.

نامه به مولف

نامه یک مخاطب درباره انتخابات اسفندماه 1394 (فوریه 2016) جمهوری اسلامی ایران ـ نتیجهِ بررسی ابتکاری او

    نامه ای که در زیر آمده است سه شنبه 15 مارس 2016 (25 اسفند 1394) از طریق پُست واصل شد، مفاد آن لزوما نظر مؤلف این تاریخ آنلاین نیست و تنها به لحاظ رعایت آزادی بیان در اینجا درج شده است:

    "11سال است که در کالیفرنیا و نزد فرزند و نوه هایم زندگی می کنم. در سال 2004 و پس از بازنشسته شدن از کار دولتی به آمریکا آمده ام. پس از اعلام نتایج مقدماتی انتخابات اسفندماه جاری (1394هجری) و مشاهده انتخاب شدن نامزدهای تنها یک گروه در تهران ـ گروهی که قبلا دو بار و به مدت 16 سال متوالی قوه مجریه را در کنترل داشت. نمی دانم که چه عامل درونی باعث شد که در صدد تحقیق برآیم و برای چرای ذهنی ام پاسخ بیابم. به بستگانم در تهران تلفن کردم. 13 نفر از آنان رای داده بودند. همه آنها گفتند که به لیست 16 + 30 رای داده اند که تبلیغ شده بود اصلاح طلب و یا از معتدلین هستند. از این 13 خویشاوند پرسیدم که آیا هیچکدام از این 16 + 30 را شخصا می شناسند و خصوصیات شان را می دانند گفتند که نه، تنها تبلیغ شده بود که اصلاح طلب و یا معتدل هستند و حتی نام همه آنها را به خاطر ندارند. در تهران، صدها نامزد انتخاباتی بود ـ رقمی گیج کننده. پرسیدم که آیا می دانید که چه اصلاحاتی مورد نظر آنهاست. گفتند که نه. گفتم چطور نمی دانید؟، آنها چهار دوره 4 ساله [دوران هاشمی و خاتمی] دولت را به دست داشتند. باید بدانید که چه اصلاحاتی کرده بودند که انتظار دارید ادامه دهند. وقتی که هاشمی رئیس جمهور شد دلار 60 ـ 70 تومان بود و همه مدارس رایگان و درهای بیمارستان ها به روی پی پول ها باز و .... وقتی که رفت دلار 650 تومان شده بود ، مدارس پولی و .... خاتمی هم کاری نکرد، مانند هاشمی بهرمانی (بهرمان نام یک روستای کوچک در منطقه نوقِ رفسنجانِ کرمان) مقامات و امتیازات را به دوستانش داده بود، اصلاحاتی هم که صورت نگرفت و وقتی رفت، با اینکه تحریم آنچنانی نبود دلار 900 تومان شده بود. نظام حکومتی ایران، اسلامی است و در اصول و فروع مذهب و قانون اساسی که نمی توان دست بُرد. پس باید روشن کنند که چه اصلاحاتی؟ ـ اصلاحات در رانندگی اتومبیل؟. اعتدال هم معنا ندارد، باید می گفتند که در برابر این و آن سختگیری، و این و آن نرمش را انجام می دهیم. در زمان همین اصلاح طلبان بود که فروهر و ... ترور شدند. رای دهندگان باید روشن می شدند که شورای نگهبان 50 درصد قوه مقننه است و اگر با مصوّبه ای مخالفت کند، کار تقریبا تمام است.
     این 13 خویشاوند من پاسخی نداشتند که بدهند. فقط گفتند که جوّ طوری بود که اکثریت می خواست به آن لیست رای بدهد و نوشتن نام ها از روی آن لیست (16 + 30) آسان بود!. یکی از این 13 خویشاوند گفت که افراد آن لیست ایراندوست تر هستند. گفتم یکی از آنها ـ آقای «م» است که در رسانه ها خوانده بودم با ایرانیّت مخالفت کرده بود.". [مخاطب، نام کامل آقای «م» نماینده کنونی مجلس را نوشته بود که به ذکر حرف اول آن اکتفا شد].
    مخاطب همچنین نوشته بود: "ببینید، چه احساس و انگیزه ای باعث رای دادن به افراد یک لیست شده بود و این، یعنی تقویت دو دستگی در میان بزرگان و افراد مطرح، و تاریخ می آموزد که تقویت دو دستگی میان گردانندگان یک نظام ایدئولوژیک به نفاق و بی نظمی می انجامد و در این شرایط احتمال مداخله از خارج زیاد می شود. البته تبلیغ انگلیسی ها در جریان انتخابات (تبلیغ برای یک گروه) خالی از تاثیر نبوده این بستگان من همچنین گفتند که پیامک های سِلفونی (موبایلی) و نیز تیتر دهها روزنامه تازه تاسیس تهران که بر کف پیاده رو ها گسترده می شوند و بیشتر آنها متعلق به گروه های هوادار هاشمی ـ روحانی هستند بی تأثیر در تغییر نظر افراد ساکت و یا مردّد نبوده است.".

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com